«Κορίτσια, ο στόλος!»

Το συμβάν στον Εβρο, με δύο αξιωματικούς προφυλακισμένους σε τουρκικές φυλακές υψίστης ασφαλείας, ήρθε να συντρίψει και την τελευταία σταγόνα λαϊκής παραπλάνησης, απ' αυτές που μας ράντισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, μετά το μεγάλο όχι, που έγινε τεράστιο ναι, με βάση τις ελληνικές, ευρωπαϊκές και πανανθρώπινες αξίες σεβασμού των δημοψηφισμάτων. Και τώρα, αυτός ο δήμος - λαός συνειδητοποιεί ότι ψήφισε και ζει σε μια χώρα που η αριστερά ξέρει πολύ καλά τι ποιεί η δεξιά της, και το κάνει καλύτερα. Ετσι η αναγωγή των Αμερικανών σε προστάτες πάντων των κεφαλαίων και πασών των πολυεθνικών, που ήταν πάντα πολιτική επιλογή των συντηρητικών κυβερνήσεων, ήρθε κι έδεσε με την ανερυθρίαστη θριαμβολογία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που αναφωνούν με κάθε ευκαιρία στα σοβαρά εκείνο το αμίμητο λαϊκό και ειρωνικό «κορίτσια, ο στόλος»!

 

Από την εποχή που ο υπουργός Εξωτερικών αλάλαζε με τραγούδια ΝΑΤΟικού πρωταθλητισμού έως την επιτήρηση των εξορύξεων στην κυπριακή ΑΟΖ, η κυβέρνηση έχτισε έναν ολέθριο φιλοαμερικανισμό στα χνάρια της καπιταλιστικής σωτηριολογίας, που δεν ονειρεύτηκαν ούτε οι ντόπιοι οπαδοί του Τραμπ. Η χώρα μετατρέπεται σε μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση, με τις ευλογίες των Βρυξελλών και κυρίως του Βερολίνου. Μια φθηνή, τύπου reality, κριτική στη φίλη και ΝΑΤΟική σύμμαχο Τουρκία, με ειρωνείες περί σουλτάνων και σλόγκαν άξια του τύπου «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του», η συγκυβέρνηση αυτοαξιολογείται ως το λαμπρότερο σπιρούνι στην αμερικανική μπότα, που λιώνει λαούς στη νοτιοανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.

 

Το σημιτικό «ευχαριστώ τους Αμερικάνους» έχει μετατραπεί σε «καλώ τους Αμερικάνους» να έρθουν στη χώρα με τα πλουσιότερα κοιτάσματα, την αποδοτικότερη ηλιοφάνεια και στο πιο εύκρατο κλίμα, για να εκμεταλλευτούν το εξευτελιστικά φθηνό εργατικό δυναμικό, για να επενδύσουν απ' τα πυρηνικά τους όπλα με τζάμπα νοίκι έως την καλή φαρμακευτική παραμύθα, όχι απλώς ανενόχλητοι, αλλά προστατευμένοι. Στην παραπλανητική τακτική της συγκυβέρνησης συγκαταλέγεται και η εθναρχεύουσα υποταγή, καθώς η χώρα προσφέρεται στο πολυεθνικό κεφάλαιο, κυριολεκτικά, ως οικόπεδο για αποκλειστική οικονομική εκμετάλλευση, αφού το πατριωτικό καθήκον είναι να παίζουμε το καλό παιδί στην οικογένεια του ΝΑΤΟ, που ζητάει από τον ΝΑΤΟικό πατέρα να καταστείλει την ενδοοικογενειακή βία, που ασκεί ο νευρικός Τούρκος αδερφός.

 

Δεν είναι που ο Αμερικανός πρέσβης το πρωί πίνει καφέ στην Αλεξανδρούπολη και στήνει βάση ελικοπτέρων, το μεσημέρι πάει στο Πεντάγωνο και κεκλεισμένων των θυρών παίζει τον στρατηγό άνεμο, που σαρώνει τις έγνοιές μας, το απόγευμα πίνει το τσάι του με τον Τσακαλώτο μιλώντας για τα οικονομικά και το βράδυ δίνει συνέντευξη και λέει για δίκαιες μοιρασιές, αλλά που τα επισημότερα των κυβερνητικών χειλιών εκφράζουν ευγνωμοσύνη! Και επιπλέον υπνωτίζουν τις ανασφαλείς και φτωχοποιημένες μάζες των εργαζομένων, μοιράζοντας σκανδαλοχάπακα και περιφέροντας την ένταξη της κας Μεγαλοοικονόμου στον ΣΥΡΙΖΑ ως στρατηγική επιτυχία βυζαντινής μηχανορραφίας.

Η ξετσιπωσιά πωλείται ως καθαρότητα. Εκείνο το μυστηριώδες ταξίδι στο Τέξας, τώρα αποκαλύπτεται. Ωρες ώρες είναι σα να ακούς, με όρους εικοστού πρώτου αιώνα και μετά από τρία μνημόνια, εκείνο το ...στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σου, ως ...πλανητάρχη μου, ιδού η βολικότερη των πολιτειών σου!

 

Σ' αυτό το κλίμα το ΚΚΕ, πάνω στα εκατόχρονά του, επέλεξε να μην αναφωνεί για ποιον χτυπά η καμπάνα! Αλλά και να τη βαράει και να τη δείχνει... Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω!

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ