Απομόνωση

«Η στάση της Τουρκίας οδηγεί στη διπλωματική της απομόνωση», είπε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, παρουσιάζοντας λίγο πολύ την εικόνα ότι η ελληνική κυβέρνηση, με τις διεθνείς πρωτοβουλίες και τις ...συμμαχίες της, έχει σηκώσει ανάχωμα στην τουρκική προκλητικότητα. Οσο κι αν ψάξαμε, όμως, δεν βρήκαμε μία είδηση ή έστω μία δήλωση που να δικαιολογεί το κλίμα εφησυχασμού το οποίο καλλιεργεί συστηματικά η κυβέρνηση για το ρόλο των συμμάχων της σε ΝΑΤΟ και ΕΕ απέναντι στις αμφισβητήσεις των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων από την Τουρκία. Αντίθετα, βρήκαμε την προχτεσινή δήλωση της Κομισιόν ότι «οποιεσδήποτε διαφορές κι αν υπάρχουν, θα πρέπει πάντα να εστιάζουμε στον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και στις αρχές της καλής γειτονίας και να επιλύουμε όλα τα δύσκολα θέματα ή τις διαφορές που υπάρχουν με διάλογο και διαπραγματεύσεις». Βρήκαμε επίσης τη δήλωση Πάιατ ότι «η Ελλάδα και οι ΗΠΑ έχουν κοινό, ισχυρό συμφέρον να παραμείνει η Τουρκία "δεμένη" με τη Δύση (...) Εχουμε επανειλημμένα εκφράσει την εκτίμησή μας για τα βήματα που έχει κάνει ο Κυρ. Μητσοτάκης και η κυβέρνηση για να εξασφαλίσουν ότι τα κανάλια επικοινωνίας μεταξύ της Αθήνας και της Αγκυρας είναι ανοιχτά». Βρήκαμε τέλος τη δήλωση του γγ του ΝΑΤΟ, σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή», όπου αναφέρει ορθά κοφτά ότι «το ΝΑΤΟ δεν αποτελεί μέρος της διαδικασίας αντιμετώπισης αυτών των θεμάτων» και ότι «δεν συμμετέχουμε σε όλα τα δύσκολα θέματα που μας περιβάλλουν». Δηλαδή, βρείτε τα μόνοι σας! Ε, όλο αυτό το παιχνίδι των «ίσων αποστάσεων» από ΝΑΤΟ και ΕΕ μόνο «διπλωματική απομόνωση» της Τουρκίας δεν το λες...

Ο ένοχος... 

 

Βρέθηκε ο ...ένοχος που φουσκώνει τα πανιά της τουρκικής επιθετικότητας. «Η επισήμως αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Λιβύης, η οποία ελέγχει ένα πολύ μικρό τμήμα της Λιβύης, αυτή τη στιγμή αναπνέει λόγω Ερντογάν, ο οποίος στέλνει στη Λιβύη μισθοφόρους τζιχαντιστές και πολεμοφόδια, ίσως και χρήματα, μέσω Κατάρ», είπε ο βουλευτής της ΝΔ Α. Συρίγος πριν από λίγες μέρες, ενώ ο πρώην υπουργός Αμυνας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, Ευ. Αποστολάκης, υποστήριξε πως «η Ελλάδα θα έπρεπε να άρει την αναγνώρισή της στην κυβέρνηση της Λιβύης», την οποία όπως είπε «υποστηρίζουν η Τουρκία και το Κατάρ με υστεροβουλία». Πρόσθεσε μάλιστα πως «εμείς κάποια στιγμή διαπιστώσαμε ότι το να στηρίζεις αυτήν την κυβέρνηση δεν έχει καμία προστιθέμενη αξία για εμάς». Για το πώς η Τουρκία έγινε ο «πνεύμονας» της λιβυκής κυβέρνησης, βέβαια, ούτε κουβέντα! Τα αστικά κόμματα κρύβουν έτσι κάτω από το χαλί τις βαριές ευθύνες τους για τη στήριξη της διάλυσης της Λιβύης από το ΝΑΤΟ, η οποία έδωσε στη συνέχεια το «πάτημα» σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις - ανάμεσά τους και στην Τουρκία - να αξιοποιήσουν προς όφελός τους το χάος που ακολούθησε τη ΝΑΤΟική επέμβαση.

... της «αστάθειας»

 

Κρύβουν επίσης ότι η κίνηση της Τουρκίας να συνάψει συμφωνία με τη Λιβύη για τις θαλάσσιες ζώνες έρχεται ως απάντηση στους «άξονες» που στήνει η Ελλάδα υπό ΝΑΤΟική ομπρέλα στη Μεσόγειο, με το Ισραήλ, την Κύπρο και την Αίγυπτο, διαφημίζοντας μάλιστα αυτές τις συμμαχίες ως «ασπίδα» για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, ενώ μόνο τέτοια δεν είναι. Σε κάθε περίπτωση, η «επένδυση στο μέλλον», όπως χαρακτήριζε τότε την επέμβαση στη Λιβύη ο Γάλλος ΥΠΕΞ, πραγματοποιήθηκε κατά περίπου 40% από ελληνικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις, επιβεβαιώνοντας ότι οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις και η εμπλοκή της χώρας σε αυτόν τον σχεδιασμό «εξάγουν» ...σταθερότητα και ασφάλεια στην περιοχή.

Ομόφωνα

 

Οι αναλύσεις για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ καταγράφουν με πηχυαίους τίτλους τις «διαφοροποιήσεις» στελεχών του για το χαρακτήρα της ανασυγκρότησης και τον προσανατολισμό της διεύρυνσης. Με αφορμή μάλιστα την πρόσφατη συνεδρίαση της «επιτροπής ανασυγκρότησης», όπου συμμετέχει το «ανφάν γκατέ» του Παπανδρεϊκού και του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ, γράφτηκαν πολλά για τις ομιλίες στελεχών της «ομάδας 53+», που διαφημίζεται ως η «αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ και ανησυχεί για το αν η διεύρυνση θα αλλοιώσει τα ...«ριζοσπαστικά» χαρακτηριστικά του. Πέρα από το γεγονός ότι τα στελέχη αυτά υπήρξαν κορυφαίοι υπουργοί στις κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που ρήμαξαν το λαό, ψηφίζοντας το 3ο μνημόνιο και χώνοντας τη χώρα βαθύτερα στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, οι όποιες αντιρρήσεις τους δεν έχουν να κάνουν με αυτή καθαυτή τη «διεύρυνση», που αναγνωρίζεται από όλους ως «αναγκαίο βήμα» για να διεκδικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ την επιστροφή του στη διακυβέρνηση. Αντίθετα, επιδίωξή τους είναι να κατοχυρωθούν ως η «αριστερή πτέρυγα» της νέας σοσιαλδημοκρατίας που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιγράφοντας και εκεί το ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να συνεχίσουν να δίνουν άλλοθι στις αντιλαϊκές πολιτικές του και να κρατούν ανοιχτούς διαύλους με πιο ριζοσπαστικά τμήματα του λαού, ώστε ευκολότερα να τα ενσωματώνουν στην πολιτική και στους στόχους του κεφαλαίου. Οι «διαφορές» τους μάλιστα είναι τόσο ...χαοτικές, που στο τέλος ψήφισαν όλοι μαζί την πολιτική διακήρυξη της «επιτροπής ανασυγκρότησης» και την εισήγηση του Τσίπρα, στην οποία κατά τ' άλλα εξέφρασαν «επιφυλάξεις».

Ριζοσπάστης    Τετάρτη 4 Δεκέμβρη 2019