Με δύο διαδοχικές εγκυκλίους του υπουργείου Εργασίας που εκδόθηκαν τις προηγούμενες μέρες, η κυβέρνηση τρέχει να βάλει σε εφαρμογή το αντεργατικό τερατούργημα του νόμου Χατζηδάκη. Εν μέσω πανδημίας, βιάζεται να ενεργοποιήσει και να κατοχυρώσει έναν νόμο που προσφέρει νέα όπλα στο κεφάλαιο, στον πόλεμο διαρκείας κατά της εργατικής τάξης.
Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι η πρώτη εγκύκλιος αφορούσε την εφαρμογή εκείνων ακριβώς των διατάξεων που χτυπάνε το απεργιακό δικαίωμα, ενισχύουν το φακέλωμα των συνδικάτων, υπονομεύουν και ποινικοποιούν παραπέρα τη συνδικαλιστική δράση, στοχοποιούν τους αγωνιστές συνδικαλιστές, σε συνέχεια των νόμων που ψήφισαν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλες κυβερνήσεις.
Κυβέρνηση και εργοδοσία καταλαβαίνουν πολύ καλά πως για να περάσει ο νόμος τερατούργημα, όπως και συνολικά η αντεργατική επίθεση που κλιμακώνεται, πρέπει να μπουν εμπόδια στον οργανωμένο αγώνα των συνδικάτων μέσα στους χώρους δουλειάς. Αυτός είναι ο φόβος τους, αυτό επιχειρούν να υπονομεύσουν.
Παράλληλα, με τη δεύτερη εγκύκλιο, η κυβέρνηση δίνει το «πράσινο φως» στις επιχειρήσεις να προχωρήσουν στην επιβολή του απλήρωτου 10ωρου, στην αύξηση των υπερωριών, στις πιο φθηνές υπερωρίες. Λύνει τα χέρια τους να απολύουν «κατά το δοκούν» και μετατρέπει σε ακόμα πιο φθηνό, ευέλικτο και απροστάτευτο το εργατικό δυναμικό, ειδικά τους νέους εργαζόμενους, στους πιο «δυναμικούς» και κερδοφόρους κλάδους.
Γίνεται λοιπόν φανερό ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια σοβαρή καμπή, σε ένα αποφασιστικό σταυροδρόμι για την κατάσταση των εργαζομένων, αλλά και για το δικαίωμά τους να οργανώνονται, να παλεύουν συλλογικά ενάντια στην πολιτική που τους τσακίζει, διεκδικώντας σύγχρονους όρους δουλειάς και ζωής. Γι' αυτό ο νόμος - έκτρωμα πρέπει να βρει απέναντι ένα μαζικό και αποφασισμένο τείχος των εργατών, να δυναμώσει παντού ο αγώνας για να μείνει στα χαρτιά, να μην νομιμοποιηθούν οι βαριές ανατροπές που φέρνει, όχι μόνο στη δουλειά και το εισόδημα, αλλά συνολικά στη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων και στο ίδιο τους το μέλλον, ειδικά της νέας γενιάς.
Τώρα, είναι η ώρα να οργανωθεί μαζικά και μαχητικά η απάντηση των εργαζομένων, να συσπειρωθούν εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις γύρω από το κάλεσμα που απηύθυναν χτες συνδικάτα της Αττικής και με αποφασιστικότητα να κλιμακωθεί η πάλη, ενάντια στο έκτρωμα Χατζηδάκη. Για το ξήλωμα όλων των αντεργατικών νόμων και τη διεκδίκηση σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, για την υπεράσπιση και ουσιαστική βελτίωση του εργατικού εισοδήματος, προστασία των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
Μπροστά σε αυτό το καθήκον, σε αυτή την ανάγκη, δεν χωρά καμία ολιγωρία, κανένας εφησυχασμός. Με την ορμή που έδωσε σε δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους η μεγάλη απεργία της 10ης Ιούνη, μπορεί τώρα να δοθεί με ακόμα καλύτερους όρους η μάχη.
Είναι η ώρα να ανοίξει μια πλατιά συζήτηση μέσα στους χώρους δουλειάς, σε κάθε επιχείρηση και κλάδο, με τη μαζική συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων, να γίνουν συνεδριάσεις ΔΣ, Γενικές Συνελεύσεις, συγκεντρώσεις. Να ακουστούν γνώμες, να εμπλουτιστεί όλος αυτός ο προβληματισμός, να βρουν αγωνιστική διέξοδο η ανησυχία και η αγανάκτηση, να ενισχυθεί η πάλη και να δημιουργηθεί αγωνιστικό κλίμα για το εμπόδισμα του νόμου στην πράξη.
Μέσα από τέτοιες μαζικές διαδικασίες να εκφραστεί πλατιά η αντίθεση των συνδικάτων και στην εφαρμογή του κρατικού μητρώου στο ηλεκτρονικό φακέλωμα, στην ηλεκτρονική ψηφοφορία. Ορθώνοντας ασπίδα προστασίας στη συνδικαλιστική δράση, να ματαιωθούν οι απολύσεις συνδικαλιστών που θα βρεθούν στο στόχαστρο της εργοδοσίας. Να διαψευστούν οι όμιλοι και η κυβέρνηση, που νομίζουν ότι τώρα έχουν λυμένα τα χέρια τους για να πετάνε έξω από τη δουλειά τους πρωτοπόρους αγωνιστές συνδικαλιστές.
Σε αυτή την κατεύθυνση, το συλλαλητήριο των εργαζομένων και των συνδικάτων στη ΔΕΘ αποτελεί ένα πρώτο μεγάλο βήμα. Μια γενική «επιθεώρηση δυνάμεων», μπροστά στις αποφασιστικές μάχες που πρέπει να δοθούν ενάντια στο αντεργατικό έκτρωμα, το οποίο βάζει υποθήκη στην καπιταλιστική ανάπτυξη και στα κέρδη των ομίλων το σύνολο των εργατικών δικαιωμάτων και συνδικαλιστικών ελευθεριών.
Απέναντι στην προσπάθεια να επιβληθεί «σιγή νεκροταφείου» στους χώρους δουλειάς, να καλλιεργηθεί το «σφάξε με αγά μου...», με τη στήριξη και της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ, το εργατικό κίνημα έχει την πείρα για να ορθώσει ανάστημα. Να παλέψει ενάντια στο νόμο Χατζηδάκη, αλλά και για όλα όσα αφορούν τη ζωή και τις ανάγκες του λαού, που τσακίζει το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου