«Δίδυμες» οι προτάσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ για το Σύμφωνο Σταθερότητας

Προβλέπουν «ευελιξία» για τη χρηματοδότηση του κεφαλαίου και μόνιμα μνημόνια για τον λαό

 

INTIME NEWS

Με ζητούμενο τη στήριξη του κεφαλαίου για το λεγόμενο «Πράσινο New Deal», που θα πληρώσουν με βαριές θυσίες οι λαοί, και φόντο τους σκληρούς ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της ΕΕ για το πώς θα μοιραστούν τα οφέλη και η χασούρα για τους ομίλους, εξελίσσεται η συζήτηση για την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, του υπό διαμόρφωση δημοσιονομικού πλαισίου.

Το ζήτημα αυτό θα βρεθεί και στην ατζέντα του Γιούρογκρουπ τη Δευτέρα, που επικεντρώνει στον εμπλουτισμό του Συμφώνου με νέα «εργαλεία», όπως η χρηματοδοτική συνδρομή (για τυχόν προγράμματα διάσωσης στο μέλλον) και η εποπτεία μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος, ουσιαστικά τους νέους τρόπους παρακολούθησης των αντιλαϊκών μέτρων και τους μόνιμους «κόφτες» σε κρατικές δαπάνες που αφορούν ακόμα και τις πιο στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες.

Αλλωστε, όποια κι αν είναι η κατάληξη του παζαριού στο εσωτερικό της ΕΕ, το μόνο σίγουρο είναι ότι το «κουστούμι» ράβεται για τους λαούς: Με νέα αντιλαϊκά μέτρα, «πράσινα» χαράτσια που γενικεύονται και ακόμα πιο στενό «δημοσιονομικό συντονισμό» σε όλη την ΕΕ, που σημαίνει μόνιμη μέγγενη ακόμα και στις παραμικρές δαπάνες που αφορούν τις λαϊκές ανάγκες.

Οπως για το Ταμείο Ανάκαμψης, έτσι και για την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας η ταύτιση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ με βάση τους «εθνικούς στόχους» του εγχώριου κεφαλαίου βγάζει μάτι. Ειδικά σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, η πρόταση που κατέθεσε την προηγούμενη βδομάδα στη διαβούλευση της Κομισιόν για το Σύμφωνο Σταθερότητας ρίχνει και το τελευταίο «φύλλο συκής» μιας «προοδευτικής» - φιλολαϊκής τάχα διακυβέρνησης στην Ελλάδα και στην ΕΕ, ενώ στα βασικά της σημεία ταυτίζεται με αυτήν της ΝΔ.

Μιλάει για την ανάγκη ενός πιο «ευέλικτου» Συμφώνου Σταθερότητας και ζητάει οι κρατικές ενισχύσεις που θα κατευθύνονται σε «πράσινες» και «ψηφιακές» επενδύσεις να εξαιρούνται από τον υπολογισμό των κρατικών ελλειμμάτων, όπως δηλαδή ζητάει και η κυβέρνηση της ΝΔ, που - όπως έλεγε τις προάλλες ο πρωθυπουργός - ζητάει «ένα σύνολο κανόνων που θα επιτρέπουν μεγαλύτερη ευελιξία», γιατί «όλοι γνωρίζουμε ότι θα υπάρξουν τεράστιες δαπάνες για τη χρηματοδότηση της μετάβασης προς την κλιματική ουδετερότητα».

Σε κάθε περίπτωση, οι προτάσεις όλων τους διασφαλίζουν ότι και αυτά τα σπασμένα του κεφαλαίου θα συνεχίσει να τα πληρώνει ο λαός, με επιβολή νέων μέτρων και με μηχανισμούς που θα του στέλνουν απευθείας τον λογαριασμό: Είτε με τη «δημοσιονομική προσαρμογή» που υλοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ και ξαναμίλησε την Πέμπτη γι' αυτήν ο πρωθυπουργός, που προβλέπει επιστροφή στα ματωμένα πλεονάσματα από του χρόνου. Είτε με τους «αυτόματους δημοσιονομικούς σταθεροποιητές» για τους οποίους μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ και «που θα ενεργοποιούνται είτε σε συνθήκες κρίσης είτε όταν ένα κράτος - μέλος αντιμετωπίζει δημοσιονομική ανισορροπία», διευκρινίζοντας μάλιστα πως αυτοί θα είναι «με αξιοποίηση της διαδικασίας του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου», που είναι ένα μνημόνιο διαρκείας για τους λαούς όλης της ΕΕ.

Με δεδομένο ότι οι προτάσεις αυτές συνεπάγονται φούσκωμα των κρατικών ελλειμμάτων και χρεών, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ εισηγούνται και την αναθεώρηση των στόχων για τη μείωσή τους, ώστε αυτοί να είναι διαφορετικοί για κάθε κράτος - μέλος και να λαμβάνονται υπόψη η «βιωσιμότητα του χρέους», ο επιδιωκόμενος ρυθμός ανάπτυξης κ.ά. Να παίρνουν δηλαδή υπόψη την «ψαλίδα» που ανοίγει ανάμεσα στις καπιταλιστικές οικονομίες της ΕΕ και που για τα υπερχρεωμένα καπιταλιστικά κράτη, όπως η Ελλάδα, η Ιταλία κ.ά., μετατρέπεται όπως λένε σε «βραχνά» για την ανταγωνιστικότητά τους.

Και η όποια τέτοια εξέλιξη, όμως, τίποτα θετικό δεν θα σηματοδοτήσει για τον λαό: Η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου εξασφαλίζεται πρώτα απ' όλα με την ένταση της εκμετάλλευσης, η οποία θωρακίζεται και με νέα αντεργατικά μέτρα, ενώ και τα αυξημένα ελλείμματα και χρέη θα συνεχίσουν να βαραίνουν τις δικές του πλάτες.

Στο ίδιο πλαίσιο, άλλωστε, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ζητάνε τη μονιμοποίηση του υπερμνημονίου του Ταμείου Ανάκαμψης, ώστε οι επιχειρηματικοί όμιλοι να συνεχίσουν να δανείζονται φτηνά με εγγύηση της ΕΕ στις διεθνείς αγορές. Το «αντάλλαγμα» για τον λαό, όμως, είναι τα αντιλαϊκά μέτρα και οι δεσμεύσεις που το συνοδεύουν, όπως και η βήμα προς βήμα όλο και πιο «κοινή δημοσιονομική πολιτική». Στόχος που, όπως δείχνουν όλα τα βήματα της ευρωενωσιακής «ολοκλήρωσης», σηματοδοτεί μόνιμες βαριές θυσίες για τους λαούς της Ευρώπης.

Ριζοσπάστης