Προθέρμανση

 

Η τουρκική κυβέρνηση καθέλκυσε το πρώτο Αμφίβιο Επιθετικό Πλοίο Πολλαπλών Χρήσεων, το αεροπλανοφόρο «TCG Anadolu», και ανακοίνωσε την κατασκευή άλλων τριών φρεγατών, που θα αναπτυχθούν στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Το νεότευκτο αεροπλανοφόρο κόστισε περί το 1 δισ. δολάρια, ενώ στο σύνολό του ο τουρκικός προϋπολογισμός για εξοπλισμούς θα ξεπεράσει τα 26 δισ. ευρώ το 2023, με στόχο, σύμφωνα με την κυβέρνηση, «να αντιμετωπιστούν οι απειλές που αυξάνονται στην περιοχή». Την ίδια ώρα, εκατομμύρια άστεγοι από τον πρόσφατο σεισμό και τις πλημμύρες που ακολούθησαν, δίνουν μάχη επιβίωσης εγκαταλελειμμένοι από το κράτος. Τα 495 ευρώ ανά οικογένεια που τους υποσχέθηκαν, αποδείχτηκαν «σταγόνα στον ωκεανό» για όσους κατάφεραν να τα πάρουν. Παρά τη μεγάλη καταστροφή, κανένα συγκεκριμένο μέτρο δεν έχει παρθεί για την ενίσχυση της αντισεισμικής πρόληψης και την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών. Οι προτεραιότητες του αστικού κράτους, στην Τουρκία, στην Ελλάδα και παντού, αποτυπώνονται κυνικά στις κρατικές δαπάνες, όπου τα χρήματα περισσεύουν για να υπηρετούνται οι οικονομικοί και γεωπολιτικοί σχεδιασμοί της αστικής τάξης, αλλά για τις ανάγκες του λαού, ακόμα και για τη στοιχειώδη προστασία από φυσικές καταστροφές, δεν υπάρχει φράγκο! Στη χώρα μας, για παράδειγμα, οι εξοπλιστικές δαπάνες άγγιξαν τα 8,5 δισ. το 2021 για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, αλλά ο δήμος Βύρωνα δεν έβρισκε 5.000 ευρώ για να κάνει τον δευτεροβάθμιο αντισεισμικό έλεγχο σε δυο σχολεία που «κόπηκαν» στον πρώτο! Ετσι «προθερμαίνονται» τα επόμενα Τέμπη, την ώρα που ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ πετάνε την μπάλα έξω από τις ...ράγες του κέρδους και τσακώνονται για το ποιος διόρισε τον σταθμάρχη.

«Στεγαστική»...

«Μας κοροϊδεύουν». Αυτή είναι η σκέψη που κυριαρχεί σε όποιον λαϊκό άνθρωπο «την ψάχνει» με το πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα της κυβέρνησης «Σπίτι μου», για τα χαμηλότοκα δάνεια προς αγορά πρώτης κατοικίας. «Το ενδιαφέρον είναι μεγάλο», ισχυρίζεται η κυβέρνηση, παίζοντας με την αγωνία χιλιάδων νέων ζευγαριών να αποκτήσουν ένα δικό τους κεραμίδι, την ώρα που τα επιτόκια των δανείων και οι τιμές των ακινήτων έχουν φτάσει «στο θεό». Οι «ωφελούμενοι» θα πρέπει να τραβιούνται στις τράπεζες, να πάρουν «σειρά εξυπηρέτησης» μόνο και μόνο για να κάνουν αίτηση, περιμένοντας σε κάποιες περιπτώσεις μέχρι και δύο (!) μήνες. Αν η αίτηση εγκριθεί, σύμφωνα με τα κριτήρια που θέτουν κράτος και τραπεζίτες, οι δικαιούχοι έχουν δύο μήνες διορία για να βρουν ακίνητο. Προφανώς, το ακίνητο που θα αναζητήσουν για το δάνειο που θα πάρουν (κατά μέσο όρο 100.000 ευρώ) δεν είναι το ιδανικό, με την εκτίναξη των τιμών στις περισσότερες περιπτώσεις.

... κοροϊδία

Με δέλεαρ μια κάποια έκπτωση στο κόστος του δανείου, οι τράπεζες αποκτούν νέους πελάτες, η αγορά ακινήτων «θερμαίνεται» και το κράτος προσποιείται ότι έλυσε το στεγαστικό πρόβλημα των νέων, που «παντρεύονται» ένα δάνειο εφ' όρου ζωής. Θυμίζουμε μάλιστα ότι τα χρήματα με τα οποία επιδοτούνται τα επιτόκια προέρχονται από τις εισφορές των εργαζομένων. Αντί δηλαδή να χρηματοδοτεί το κράτος ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα στέγης, για τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας, μπουκώνει τις τράπεζες με λεφτά του λαού, για να δένουν χειροπόδαρα την επόμενη φουρνιά των υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Αυτό κι αν είναι ...«στεγαστική» κοροϊδία σε βάρος της λαχτάρας του εργατόκοσμου, και ιδίως των νέων, να ξεκινήσουν μια καινούργια ζωή σε ένα δικό τους σπίτι.

Αλλο κρίνεται

Δεν είναι μόνο οι εκπρόσωποι των funds που δεν «αγχώνονται» για τη «σύνθεση» της επόμενης κυβέρνησης, η οποία θα πάρει τη σκυτάλη της αντιλαϊκής πολιτικής. Το ίδιο σίγουρος αισθάνεται - σύμφωνα με δηλώσεις του - και ο διοικητής της ΤτΕ Γ. Στουρνάρας. Οταν ρωτήθηκε σε συνέντευξη για το ενδεχόμενο να μην υπάρξει κυβέρνηση συνεργασίας, με βάση όσα δηλώνουν προεκλογικά τα κόμματα, είπε επί λέξει: «Αλλο τι λένε προεκλογικά ότι θα κάνουν κι άλλο τι θα κάνουν μετεκλογικά. Δεν μπορώ να διανοηθώ κόμματα συστημικά, ευρωπαϊκά, να συμπεριφερθούν αλλιώς απ' ό,τι συμπεριφέρθηκαν στην κρίση». Αν κανείς προσθέσει και τις επισημάνσεις του πως «η επόμενη κυβέρνηση δεν θα είναι τόσο τυχερή όσο η προηγούμενη», αφού επιστρέφουν οι αυστηροί κανόνες στα δημοσιονομικά και στον ορίζοντα προβάλλουν νέες κρίσεις, τα κομμάτια κολλάνε «όλα με όλα» και συμπληρώνουν το αντιλαϊκό παζλ. Δείχνουν ταυτόχρονα ότι αυτό που κρίνεται στις εκλογές για τον λαό, δεν είναι το πώς θα δει σε επανάληψη το έργο των αντιλαϊκών «σταθερών κυβερνήσεων», με όποια σύνθεση, αλλά το πώς θα αμφισβητήσει αυτήν τη «σταθερότητα», θα την αντιπαλέψει από καλύτερες θέσεις, βαδίζοντας σε δρόμο ανατροπής, με πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ.

 

Ριζοσπάστης