Να σε κάψω Γιάννη...

Μεγάλη προβολή δόθηκε στα οικονομικά στοιχεία και στους αιματοβαμμένους στόχους που περιλαμβάνει το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019-2022, το οποίο κατατίθεται την Παρασκευή στη Βουλή. Θυμίζουμε ότι ανάμεσα σε άλλα, το Μεσοπρόθεσμο απογειώνει τους στόχους για τα πρωτογενή πλεονάσματα, φτάνοντας στο 5,19% το 2022, αυξάνει τα προσδοκώμενα έσοδα από τη φορολογία, με τη συμβολή και της μείωσης του αφορολόγητου ορίου για τα λαϊκά νοικοκυριά, και άλλα παρόμοια. Διαβάζοντας κανείς τα στοιχεία και τους στόχους, εύκολα αντιλαμβάνεται πως η φοροαφαίμαξη του λαού, συνολικά η αντιλαϊκή επίθεση, όχι μόνο δεν σταματά με το «τέλος των μνημονίων», αλλά συνεχίζεται και δυναμώνει, με το ανάλογο βέβαια «τυράκι», που δεν είναι άλλο από τις θολές δεσμεύσεις της κυβέρνησης ότι η υπεραπόδοση των εσόδων θα μεταφραστεί σε «κοινωνικό μέρισμα» για τα λαϊκά νοικοκυριά. Από τη μια, δηλαδή, η κυβέρνηση «στεγνώνει» μισθωτούς και συνταξιούχους για να πιάσει και να ξεπεράσει τους στόχους των πλεονασμάτων κι, από την άλλη, δεσμεύεται, προκλητικά, ότι ένα μικρό μέρος αυτών που κόβει μόνιμα θα επιμεριστεί εφάπαξ σε ορισμένους μόνο «δικαιούχους» που φλερτάρουν με τα όρια της φτώχειας. «Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι» που λέει και ο λαός. Και να σκεφτεί κανείς ότι σ' αυτό το ...ολοκαύτωμα που προμηνύουν για το λαό οι στόχοι του Μεσοπρόθεσμου, η ΝΔ και άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης «βλέπουν» κρυφές «προεκλογικές παροχές» από την κυβέρνηση, μεταφέροντας την αντιπαράθεση στο «γήπεδο» της εκλογολογίας, μακριά από την ουσία της αντιλαϊκής πολιτικής, όπου όλοι ομνύουν.

Αντιαπεργιακός... 

 

Αυτό που έγινε τις τελευταίες μέρες με την απεργία των εργαζομένων στο ΣΕΜΠΟ του Πειραιά δεν έχει προηγούμενο. Η αστική Δικαιοσύνη, μέσα σε πέντε μέρες, έκρινε παράνομες τέσσερις φορές την απεργία (τρεις φορές των εργαζομένων στις υπεργολαβίες της «Cosco» και του ΕΚ Πειραιά και μια φορά των λιμενεργατών της πρώην ΟΛΠ). Αυτό που πραγματικά εξοργίζει είναι η σπουδή και οι διαδικασίες «fast track» με τις οποίες το δικαστήριο εξέτασε τις αγωγές της εργοδοσίας, βγάζοντας και στις τέσσερις περιπτώσεις αποφάσεις - καρμπόν. Μιλάμε δηλαδή για μηχανισμό απόλυτα ενταγμένο στον σχεδιασμό να σταματήσει η απεργία και να χτυπηθεί ευρύτερα το απεργιακό δικαίωμα. Και δεν είναι μόνο αυτό. Στις τρεις πρώτες αποφάσεις, το δικαστήριο επικαλείται τον τυπικό όρο ότι οι απεργίες δεν γνωστοποιήθηκαν στην εργοδοσία 24 ώρες πριν από την έναρξή τους, όπως προβλέπει ο νόμος. Στη χτεσινή όμως απεργία, η αιτιολογία αυτή εξέλιπε, αφού η κινητοποίηση αποφασίστηκε και αναγγέλθηκε πολύ πριν το προβλεπόμενο 24ωρο. Αυτό, όμως, σε τίποτα δεν εμπόδισε τη Δικαιοσύνη να κρίνει παράνομη την απεργία, ανασύροντας από τα συρτάρια της ένα νόμο - βρικόλακα για τις επιχειρήσεις «κοινής ωφέλειας», όπου η αναγγελία της απεργίας προβλέπεται να γίνεται τέσσερις μέρες πριν από την έναρξή της!

... μηχανισμός

 

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι με τους νόμους των προηγούμενων και της σημερινής κυβέρνησης, έχει φτιαχτεί ένα πυκνό, σχεδόν αδιαπέραστο αντιαπεργιακό πλαίσιο, που στην πραγματικότητα υπονομεύει κάθε προσπάθεια των εργαζομένων να διεκδικήσουν συλλογικά τα δικαιώματά τους, χτυπώντας την εργοδοσία εκεί που πονάει περισσότερο, στο σταμάτημα της παραγωγής. Η διατήρηση και ο εμπλουτισμός αυτού του αντιδραστικού πλαισίου, με τον αντιαπεργιακό νόμο που ψήφισε κατά την τρίτη «αξιολόγηση», είναι άλλη μια μεγάλη συμβολή της κυβέρνησης στη θωράκιση των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Ανέκδοτο

 

Ανέκδοτο τείνουν να γίνουν οι αλλεπάλληλες παρεμβάσεις της υπουργού Εργασίας για τα «καλά» που ετοιμάζει η κυβέρνηση στους εργαζόμενους στη «μεταμνημονιακή» εποχή. Σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις της, η Ε. Αχτσιόγλου διαφήμιζε το πρόσφατο νομοσχέδιο για την αδήλωτη εργασία και στάθηκε μεταξύ άλλων στις ρυθμίσεις που προωθεί το υπουργείο για τις εργολαβίες. Σύμφωνα με την υπουργό, οι ρυθμίσεις αυτές «είναι εξίσου σημαντικές με αυτές για τις Συλλογικές Συμβάσεις, γιατί το φαινόμενο των εργολαβιών έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις στην ελληνική αγορά εργασίας, με την κατάχρησή τους», ενώ κατήγγειλε ότι πίσω από τις εργολαβίες κρύβουν την ευθύνη τους μεγάλες εταιρείες «σε περίπτωση που συμβούν παραβάσεις απέναντι στους εργαζόμενους, όπως μη καταβολή δεδουλευμένων, μη πληρωμή ενσήμων και ασφαλιστικών εισφορών». «Μπαίνει τέλος στο καθεστώς κατάχρησης των εργολαβιών», κατέληξε η υπουργός. Αν η κυβέρνηση διαπιστώνει ότι το σύστημα των εργολαβιών είναι τόσο κακό, θα μπορούσε με ένα νόμο να το καταργήσει. «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα»... Δεν το κάνει όμως, επειδή οι εργολαβίες είναι χρυσοφόρες για τα μονοπώλια και ταυτόχρονα αποτελούν θερμοκήπιο για παραπέρα συντριβή μισθών και δικαιωμάτων. Από την άλλη, βέβαια, είναι προκλητικό να διαφημίζει η κυβέρνηση την ...αποφασιστικότητά της να βάλει τάξη στις εργολαβίες, όταν μέσα σε λίγες μέρες τέσσερις εργάτες της Ζώνης σακατεύτηκαν στο ίδιο πλοίο, δουλεύοντας σε εργολαβία, ενώ οι υπεργολάβοι στο ΣΕΜΠΟ του Πειραιά καταθέτουν τη μία μετά την άλλη τις αγωγές σε βάρος της απεργίας των εργαζομένων, με το υπουργείο απλώς να παρακολουθεί και στην πραγματικότητα να τους κάνει πλάτες.

Ριζοσπάστης  Πέμπτη 7 Ιούνη 2018