Να επιστραφεί!

  Πηγή: Eurokinissi

Το μήνυμα που στέλνει και με την εκλογική του διακήρυξη ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό, καλώντας τον να υπερασπιστεί την ιμπεριαλιστική συμμαχία της ΕΕ, που τάχα «δημιουργήθηκε με αρχές την εμπέδωση της ειρήνης, της δημοκρατίας, της ισότητας, της κοινωνικής συνοχής και της σύγκλισης», αλλά κάπου στην πορεία «λοξοδρόμησε» εξαιτίας του «κυρίαρχου νεοφιλελεύθερου μοντέλου», πρέπει να επιστραφεί πάραυτα στον «αποστολέα».

Η ιμπεριαλιστική συμμαχία, η «Ιερά Συμμαχία» των Ευρωπαίων καπιταλιστών, από την πρώτη μέρα της ίδρυσής της μέχρι και σήμερα, είχε και έχει τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των ευρωατλαντικών μονοπωλίων στην καρδιά της. Γι' αυτό τσακίζει ενιαία τους λαούς όλης της Ευρώπης, εντείνει την εκμετάλλευση, παίρνει το ένα πίσω απ' το άλλο τα αντιλαϊκά μέτρα, προκαλώντας και τη σημερινή απέχθεια στους λαούς, όπως καταγράφουν και μια σειρά από έρευνες.

Ο «τροχός» της ΕΕ γυρνάει μόνο προς το αντιδραστικότερο, όπως δείχνει και όλη η μέχρι τώρα πείρα που έχουν συσσωρεύσει οι λαοί. Η «ΕΕ που αλλάζει», όπως έλεγε πριν από κάποια χρόνια ξανά ο ΣΥΡΙΖΑ, αποδείχτηκε ότι αλλάζει μόνο προς το χειρότερο για τους λαούς της.


Δεν «έτυχε», επειδή τάχα βρέθηκαν στο τιμόνι οι νεοφιλελεύθεροι, αλλά «πέτυχε» γιατί όποιος κι αν είναι στο τιμόνι των αστικών κυβερνήσεων και της ίδιας της ιμπεριαλιστικής ένωσης, είναι εκεί για να υπηρετήσει τα «θέλω» των επιχειρηματικών ομίλων, που περνάνε μέσα από το τσάκισμα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Γι' αυτό η «σκυταλοδρομία» «νεοφιλελεύθερων» και σοσιαλδημοκρατών διαπερνά σαν μαύρο νήμα όλη της την ιστορία. Γι' αυτό οι σοσιαλδημοκράτες φίλοι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την ΕΕ, χέρι χέρι με τους «νεοφιλελεύθερους», ψήφισαν και εφάρμοσαν τη Συνθήκη της Λισαβόνας, που αποτέλεσε το σήμα για γενικευμένη επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, πέρασαν το ένα πίσω απ' το άλλο τα σκληρά μέτρα λιτότητας, τις αντεργατικές ανατροπές τύπου «Χαρτζ 4», εισήγαγαν την «ευελφάλεια» και πάει λέγοντας.

Αυτά τα μέτρα δίνουν σήμερα τη σκυτάλη στα μνημόνια διαρκείας, που ψηφίζουν και υλοποιούν από κοινού, στις Οδηγίες για την «προβλέψιμη εργασία», που μονιμοποιούν την εργασιακή ζούγκλα και τα δουλεμπορικά, στους κανονισμούς για το «Πανευρωπαϊκό Ατομικό Συνταξιοδοτικό Προϊόν», που αποτελεί το «Ασφαλιστικό Πινοσέτ» εις τη νιοστή.

Τις «παρακαταθήκες» των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, κι εκείνων σε Μ. Ανατολή και Β. Αφρική, «τιμάνε» στο σήμερα οι αποφάσεις για παραπέρα στρατιωτικοποίηση της ιμπεριαλιστικής ένωσης και για νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις όπου Γης, τα κοινά σχέδια ΕΕ και ΝΑΤΟ, που ανάβουν το φιτίλι του πολέμου, τα σχέδια παραπέρα καταστολής στα σύνορα, αλλά και στο εσωτερικό της ΕΕ, ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Τις «ιδρυτικές αξίες» του αντικομμουνισμού, της πάλης για την ανατροπή του σοσιαλισμού, «συνεχίζει επάξια» το ανιστόρητο κατασκεύασμα των «δύο άκρων» και της εξίσωσης κομμουνισμού - φασισμού, το κυνήγι των ΚΚ σε μια σειρά από χώρες - μέλη της, το «ντάντεμα» των ναζιστών σε όλη την ΕΕ και πέρα από αυτήν.

Αυτό το χαρακτήρα της ΕΕ δεν αλλάζει καμία χρεοκοπημένη συνταγή για το σοβάτισμά της, όπως το «νέο κοινωνικό συμβόλαιο», που διαιωνίζει και ταυτόχρονα εξωραΐζει την «ευελιξία» στην αγορά εργασίας, η οποία είναι κανόνας στα κράτη - μέλη και διευρύνεται σταθερά.

Για το λαό οι χρεοκοπημένες αυτές συνταγές έχουν μόνο μερικές ανέξοδες υποσχέσεις για τη... φορολόγηση του πλούτου - από την κυβέρνηση που δίνει τη μια πίσω από την άλλη τις δεκάδες φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο - και «διαβεβαιώσεις» ότι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα θα συνεχίζουν να ζουν με τα «ελάχιστα δικαιώματα», τον πάτο δηλαδή των δικαιωμάτων που τους «εγγυάται» η ανάπτυξη για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Ξανά και ξανά επιβεβαιώνεται ότι η ΕΕ δεν αποτελεί κάποιο ουδέτερο «πεδίο πάλης», αλλά ιμπεριαλιστική συμμαχία, ένωση των καπιταλιστών και γι' αυτό φυλακή για τους λαούς της, από την οποία μπορούν να απεγκλωβιστούν μόνο σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του σε κάθε χώρα.

Τον ελπιδοφόρο αυτόν δρόμο για το λαό, με προοπτική την Ελλάδα και την Ευρώπη του σοσιαλισμού, φωτίζει με τη δράση του το ΚΚΕ. Και αυτός είναι ένας ακόμα λόγος για ισχυρό ΚΚΕ παντού και στις επερχόμενες εκλογές, για να δυναμώσουν η πάλη, η ελπίδα και η προοπτική.

Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψή μας» του «Ριζοσπάστη», Τετάρτη 24 Απρίλη 2019

902.gr