Ενα πουλάκι

Παραπάνω από δραστήριος ήταν χτες ο Αμερικανός πρέσβης στο λογαριασμό του στο «Twitter». Εχει όμως ενδιαφέρον το τι «κελάηδησε». Στην αρχή έκανε μια ανάρτηση θυμίζοντας πως «όπως είπαμε στο Στρατηγικό Διάλογο, οι ΗΠΑ επικροτούν την πρόοδο της Ελλάδας σε έργα για την επέκταση της περιφερειακής διασυνδεσιμότητας», όπως τον τερματικό σταθμό υγροποιημένου φυσικού αερίου της Ρεβυθούσας, τον αγωγό TAP και τη διασύνδεση Ελλάδας - Βουλγαρίας. Υστερα αναπαρήγαγε διάφορα δημοσιεύματα: Για τα συγχαρητήρια που έδωσε στον Κ. Μπακογιάννη μετά την εκλογή του ως δημάρχου Αθήνας, θυμίζοντας ότι ως περιφερειάρχης «είχε συνεργαστεί με την αμερικάνικη πρεσβεία σε σειρά αναπτυξιακών προγραμμάτων». Για το πώς «οι ΗΠΑ κερδίζουν και το τελευταίο μεγάλο στοίχημα για την Ελλάδα», με το συμφωνητικό που υπέγραψε η ONEX με τα ναυπηγεία Ελευσίνα. Αλλά και για το πώς «οι ΗΠΑ θέλουν να απεγκλωβίσουν την Ελλάδα από την ακριβή Ενέργεια, και ο Μυτιληναίος είναι η ευκαιρία»... Ενα τέτοιο κρεσέντο δεν μπορούσε παρά να κλείσει και με λίγα νέα από την επίσκεψη Στόλτενμπεργκ στα Σκόπια, «που στέλνει ένα καθαρό μήνυμα, ότι ετοιμαζόμαστε να υποδεχτούμε τη Β. Μακεδονία στην οικογένεια του ΝΑΤΟ». Είναι απλώς η ιδέα μας, ή το... πουλάκι κελαηδάει και θυμίζει στην επόμενη κυβέρνηση τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει και τις «εκκρεμότητες» που αφήνει η τόσο «αξιόλογη» κατά τ' άλλα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία πήγε την εμπλοκή στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ σε άλλα επίπεδα;

Αλλόκοτο;

 

Την ώρα που τα κυβερνητικά στελέχη συνέχιζαν και χτες τις δηλώσεις για το πρόγραμμα της ΝΔ, λέγοντας ότι αυτό οδηγεί σε «δημοσιονομικό εκτροχιασμό» (Σταθάκης) και σε «κοινωνική αστάθεια» (Παππάς), αντίθετα με τα όσα εξασφάλισε δηλαδή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για το κεφάλαιο τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, με δηλώσεις τους υποψήφιοι βουλευτές της ΝΔ, όπως η Τ. Μοροπούλου, χαρακτήριζαν «αριστερή επιλογή» την ένταξή τους στα ψηφοδέλτια της ΝΔ, επειδή «η μεγάλη πρόκληση βγαίνοντας από την κρίση είναι να περάσουμε από έναν δρόμο ανάπτυξης, γιατί χωρίς ανάπτυξη και επενδύσεις το μεγάλο διακύβευμα ενός κοινωνικού κράτους δεν μπορεί να υλοποιηθεί». Οσο κι αν οι «αντεστραμμένοι» ρόλοι ξενίζουν, το γνωστό δικομματικό παιχνιδάκι, με τον ΣΥΡΙΖΑ να κατηγορεί τη ΝΔ για «ανευθυνότητα» και τη ΝΔ να μιλάει για «κοινωνική πολιτική», καθόλου αλλόκοτο δεν είναι. Αλλωστε, αν δει κανείς πιο προσεκτικά τις τοποθετήσεις, και οι δύο λένε στο λαό ότι για να δει άσπρη μέρα πρέπει να συνεχίσει να ματώνει για το κεφάλαιο και την κερδοφορία του. Αυτή είναι η «ανάπτυξη» που του τάζουν, η οποία ούτε δίκαιη ούτε βιώσιμη μπορεί να είναι για το λαό, αφού με τη μία ή την άλλη εκδοχή της έχει ως προϋπόθεση το τσάκισμα των δικών του δικαιωμάτων. Αυτό είναι το πραγματικά αλλόκοτο, αφού ποτέ και πουθενά δεν μπορούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου να συμβιβαστούν με τις ανάγκες του λαού, όπως δείχνει και η πείρα του. Και αυτό πρέπει να αποτελέσει πραγματικό κριτήριο για το λαό στις κάλπες που έχει μπροστά του, ενισχύοντας το ΚΚΕ, που δείχνει την πραγματική διέξοδο, τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, που στο επίκεντρο θα έχει τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη του κεφαλαίου.

Λερναία Υδρα

 

Παράνομη έκρινε το δικαστήριο την απεργία των εργολαβικών εργαζομένων στη ΔΕΠΑ, που παλεύουν για να πάψουν να απασχολούνται μέσω εργολάβου, πολλοί από αυτούς για πάνω από 20 χρόνια, και να έχουν απευθείας εργασιακή σχέση με την επιχείρηση, με συμβάσεις αορίστου χρόνου. Το επιχείρημα του δικαστηρίου, ότι δεν μπορεί να έχουν εργοδότη τον εργολάβο και να διεκδικούν την πρόσληψη από τη ΔΕΠΑ, παρά το γεγονός ότι αυτή είναι ο πραγματικός εργοδότης τους, δυο πράγματα φανερώνει: Πρώτον, την κοροϊδία του ΣΥΡΙΖΑ, όταν το προηγούμενο καλοκαίρι πανηγύριζε για τη ρύθμιση που ψήφισε, η οποία διασφαλίζει τάχα τα δικαιώματα των εργολαβικών εργαζομένων. Και δεύτερον, το δαιδαλώδες αντεργατικό πλαίσιο που έστησαν και επέκτειναν με αλλεπάλληλους νόμους όλες οι κυβερνήσεις, πάνω στο οποίο στηρίζουν τη δράση τους τα εργολαβικά γραφεία και νομιμοποιείται το καθεστώς ομηρίας χιλιάδων εργαζομένων. Αλλά και όταν οι εργαζόμενοι βγαίνουν μπροστά και διεκδικούν, έρχεται η αστική δικαιοσύνη να κρίνει «παράνομους» τους αγώνες τους, με βάση τους ίδιους αντιλαϊκούς νόμους. Να γιατί χρειάζεται σήμερα να δυναμώσει η σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική, την εργοδοσία και τα κόμματά της, ο αγώνας για ανάκτηση απωλειών και κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, που σαν Λερναία Υδρα στέκονται απέναντι στις εργατικές διεκδικήσεις και τις λαϊκές ανάγκες.

Τράπουλα

 

Από τις διεργασίες στο πολιτικό σύστημα, που εντείνονται μετά τις ευρωεκλογές, δεν έχει τίποτα να περιμένει ο λαός. Οσο και αν ανακατεύεται η τράπουλα, με αποχωρήσεις και αποπομπές στελεχών, διλήμματα, υποσχέσεις και διακηρύξεις, ο λαός δεν πρόκειται να δει καλό. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει: Πραγματικό επίδικο αυτών των διεργασιών είναι το πώς θα εξασφαλιστούν την επόμενη μέρα η αναγκαία πολιτική «σταθερότητα» και η συναίνεση του λαού στο σχεδιασμό του κεφαλαίου, που υπηρετούν όλα τα κόμματα. Αλλωστε, και από την ίδια του την πείρα, ο λαός μπορεί να καταλάβει τι έρχεται μετεκλογικά: Οι «αιώνιοι εχθροί» ΠΑΣΟΚ - ΝΔ συγκυβέρνησαν και ψήφισαν μαζί το δεύτερο μνημόνιο, ενώ και ο «αντιμνημονιακός» ΣΥΡΙΖΑ έγινε μνημονιακότερος των μνημονιακών, ψηφίζοντας μαζί με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι το τρίτο μνημόνιο. Με το βλέμμα λοιπόν στην επόμενη μέρα, μοναδική ψήφος γνήσιας αντιπολίτευσης υπέρ των λαϊκών συμφερόντων, σύγκρουσης με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, αποτελεί η κόκκινη ψήφος, η ψήφος στο ΚΚΕ.

 

Ριζοσπάστης  Τρίτη 4 Ιούνη 2019