Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2020

Οπλο στα χέρια του λαού οι αναλύσεις του ΚΚΕ για τη «μεγάλη εικόνα» των ανταγωνισμών


Αναλυτικά αποτυπωνόταν η «μεγάλη εικόνα» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και διεθνών ανακατατάξεων στις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 20ό Συνέδριο, που είχαν δοθεί στη δημοσιότητα το Δεκέμβρη του 2016.
 Οι εκτιμήσεις αυτές σήμερα επιβεβαιώνονται και μαζί τους η ανάγκη να παρακολουθούμε σταθερά τις επεξεργασίες και τις αναλύσεις του Κόμματος, μέσα από τον «Ριζοσπάστη» και την ΚΟΜΕΠ, ως ένα αναντικατάστατο εργαλείο στην κατανόηση των εξελίξεων και βέβαια ως οδηγό για δράση, στην οργάνωση και στην κινητοποίηση του λαού ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στο σάπιο σύστημα που τον γεννά.

Βέβαια, από το 2016 έχει τρέξει «πολύ νερό στ' αυλάκι» των διεθνών εξελίξεων και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, έχει βαθύνει η εμπλοκή της χώρας μας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τις αντιθέσεις.

Οι τάσεις όμως που περιγράφονταν στις Θέσεις και στην Απόφαση για τη διεθνή οικονομία και το παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα επαληθεύονται απόλυτα και γι' αυτό έχει αξία να επαναφέρουμε ορισμένα ενδιαφέροντα αποσπάσματα.


Κυρίαρχη η αντιπαράθεση ΗΠΑ - Κίνας
 
Στο κεφάλαιο «Εξελίξεις στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα και συνέπειες» διαπιστώναμε μεταξύ άλλων:

«Στην τετραετία που πέρασε από το 19ο Συνέδριο, συνεχίστηκε βασικά η ίδια τάση ανακατατάξεων μεταξύ των καπιταλιστικών οικονομιών που διέτρεξε όλη την τελευταία δεκαπενταετία. Βασικά χαρακτηριστικά των εξελίξεων είναι συνοπτικά:

α) Η ισχυροποίηση της Κίνας σε σχέση με τις ΗΠΑ και την Ευρωζώνη, με κριτήριο τα μερίδιά τους στο Παγκόσμιο Ακαθάριστο Προϊόν. Ως απόρροια αυτού του γεγονότος, οξύνεται ο ανταγωνισμός της Κίνας με τις ΗΠΑ, οι οποίες διατηρούν ακόμα την πρώτη θέση, παρά την τάση μείωσης του μεριδίου τους.

β) Η επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας την τελευταία τριετία, χωρίς κανένα ιμπεριαλιστικό κέντρο να προβλέπεται να λειτουργήσει ως ατμομηχανή για την αύξηση του ρυθμού ανάπτυξής της. 
Σημαντικό στοιχείο αποτελεί το γεγονός ότι ορισμένα ιμπεριαλιστικά κέντρα (ΕΕ, Ιαπωνία) δεν έχουν ουσιαστικά ξεπεράσει τα προ κρίσης επίπεδα του 2008.

γ) Το μεγάλο μέγεθος της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου και η αδυναμία ελεγχόμενης απαξίωσής του (π.χ. στη μορφή του υπερβολικού κρατικού χρέους) με ικανοποιητικό τρόπο από τις αστικές κυβερνήσεις σε όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

δ) Η όξυνση της βασικής αντίθεσης, η ενίσχυση της τάσης απόλυτης και σχετικής εξαθλίωσης της εργατικής τάξης πρώτα απ' όλα στις πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες, η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης και όξυνσης όλων των κοινωνικών αντιθέσεων.

ε) Η επίδραση της ανισόμετρης ανάπτυξης μεταξύ των διαφορετικών κρατών - μελών των διακρατικών ιμπεριαλιστικών συμμαχιών όπως η ΕΕ. Αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με την αύξηση της απόκλισης συμφερόντων μεταξύ των αστικών τάξεων αυτών των κρατών, αυξάνει την αβεβαιότητα για τη συνοχή των συγκεκριμένων συμμαχιών».

Εξελίξεις στην οικονομία που οξύνουν τις αντιθέσεις
 
Ειδικότερα για την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, στις Θέσεις διαπιστωνόταν: «Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να κατέχουν την 1η θέση ως προς τη συμβολή τους στο Παγκόσμιο Ακαθάριστο Προϊόν, σημειώνοντας όμως τάση μείωσης (...) Τάση μείωσης εμφανίζει και το μερίδιο της Ευρωζώνης, ενώ αυξάνει το μερίδιο των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική). Η Κίνα κατέχει τη 2η θέση όσον αφορά τη συμβολή της στο Παγκόσμιο Ακαθάριστο Προϊόν (...) Αποτελεί ήδη το σημαντικότερο κράτος - πιστωτή των ΗΠΑ.

Το σχετικό μερίδιο των ΗΠΑ στο Παγκόσμιο Ακαθάριστο Προϊόν μειώθηκε από 31% το 2000 σε 23% το 2015, ενώ το αντίστοιχο μερίδιο της Κίνας αυξήθηκε από 3,6% το 2000 σε 14,9% το 2015.

(...) Στο επίπεδο του οικονομικού ανταγωνισμού, σημαντική εξέλιξη αποτελεί η δοκιμασία διατήρησης της συνοχής της ΕΕ και το μέλλον που προδιαγράφεται για την Ευρωζώνη, ιδιαίτερα μετά την επικράτηση του Brexit στο σχετικό δημοψήφισμα στη Βρετανία. Αυτή η πραγματικότητα καθιστά ακόμα πιο σύνθετους τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και αυξάνει τη ρευστότητα των σημερινών διακρατικών συνεργασιών. Οι εξελίξεις στην ΕΕ επιδρούν άμεσα στις εξελίξεις και στις αντιθέσεις στην Ελλάδα.

Η υποβόσκουσα νέα, πιο συγχρονισμένη οικονομική κρίση, η όξυνση της διαπάλης για τον έλεγχο αγορών, ενεργειακών πηγών και δρόμων μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου, οι υπάρχουσες πολεμικές εστίες στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία, οι εντάσεις στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη σε σχέση με τη Ρωσία, στην Αρκτική και στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας αυξάνουν και τον κίνδυνο μιας ευρύτερης γενίκευσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου».

Ανακατατάξεις στα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα
 
Καταγράφοντας την ένταση των τοπικών - περιφερειακών πολεμικών συγκρούσεων και την αύξηση του κινδύνου γενίκευσής τους, οι Θέσεις επισήμαιναν επίσης τα εξής:

«Οι οξύτατοι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και οι μεγάλες αντιθέσεις ισχυρών καπιταλιστικών κρατών και συμφερόντων οδηγούν σήμερα σε συνεχείς ανακατατάξεις συμμαχιών, σε συνεχόμενα φαινόμενα δημιουργίας αξόνων και αντιαξόνων διεθνώς (...)

Οι ΗΠΑ παραμένουν η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη του πλανήτη (...) Η Ρωσία είναι η δεύτερη ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη. Με τον εκσυγχρονισμό και την ενίσχυση της στρατιωτικής ισχύος της επιδιώκει να διασφαλίσει τα οικονομικά συμφέροντα των δικών της μονοπωλίων (...)

Στη σημερινή εποχή μεγάλη σημασία έχουν τα πυρηνικά όπλα (...) Η Ρωσία είναι δυνητικά η μόνη στρατιωτική δύναμη που μπορεί να απαντήσει στις ΗΠΑ, σε περίπτωση που δεχτεί πυρηνικό πλήγμα, προκαλώντας ολέθριες καταστροφές (...) Με βάση τα παραπάνω γίνεται κατανοητό γιατί ένα από τα κορυφαία ζητήματα της σύγχρονης αντιπαράθεσης ΗΠΑ - Ρωσίας είναι η εγκατάσταση στην Ευρώπη και στην περιοχή του Ειρηνικού της αντιπυραυλικής "ασπίδας" των ΗΠΑ. Οι κινήσεις αυτές υπηρετούν την επιδίωξη παρεμπόδισης μιας ενδεχόμενης απάντησης της Ρωσίας, σε περίπτωση που οι ΗΠΑ και η ΝΑΤΟική συμμαχία επιχειρήσουν το "πρώτο πυρηνικό πλήγμα".

(...) Οσον αφορά τα πεδία υπαρκτής ή ενδεχόμενης στρατιωτικής αντιπαράθεσης, ξεχωρίζουν η ΝΑ Μεσόγειος, η ΝΑ Ασία, η Β. Αφρική και ο Αρκτικός Κύκλος, χωρίς να αποκλείονται και άλλες εστίες ή εύφλεκτες περιοχές, όπως ο Καύκασος, ο Περσικός Κόλπος, η περιοχή του Αντεν και τα Βαλκάνια.

Επίσης, τόσο οι πολεμικές αντιπαραθέσεις στην Ευρώπη (Νοτιοανατολική Ουκρανία, Κριμαία) όσο και η ενίσχυση του ΝΑΤΟ σε Βαλτική, Μαύρη Θάλασσα αλλά και στα Βαλκάνια και στο Αιγαίο, αποτελούν παράγοντες που συνηγορούν υπέρ του ενδεχόμενου ξεσπάσματος πολεμικών αναμετρήσεων και σε ευρωπαϊκό έδαφος (...)

Βεβαίως, παράλληλα με το σφοδρό ανταγωνισμό για τα κέρδη των μονοπωλίων, εξελίσσονται και οι προσπάθειες συμβιβασμού, συμφωνιών, προσωρινής αναστολής της όποιας γενίκευσης της αντιπαράθεσης, ακόμη και αναδιάταξης των συμμαχιών, όπως δείχνουν οι εξελίξεις μέσα στο ίδιο το ευρωατλαντικό "στρατόπεδο"».

Για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις
 
Μέσα από αυτό το πρίσμα αναλύονταν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και οι κίνδυνοι πολεμικής εμπλοκής: «Η ελληνική αστική τάξη και η ελληνική κυβέρνηση προωθούν ήδη ενεργά τα σχέδια του ΝΑΤΟ στην περιοχή (αρμάδα στο Αιγαίο, αξιοποίηση βάσεων, στήριξη επιχειρήσεων σε Βαλκάνια, Ουκρανία κ.λπ.).

Η όξυνση των αντιθέσεων μεταξύ ελληνικής και τουρκικής αστικής τάξης επηρεάζεται άμεσα από τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής και μπορεί να αποτελέσει βασικό παράγοντα πυροδότησης της άμεσης πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας.
Η αστική τάξη της Τουρκίας - την οποία αυτή τη στιγμή, ως ένα βαθμό, προσπαθούν να αποδυναμώσουν άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη - προσπαθεί να αναβαθμίσει τη θέση της μέσω του ελέγχου και της απόκτησης νέων εδαφών και θαλάσσιων περιοχών. Συνεχίζει τη στρατιωτική κατοχή και την παραβίαση δικαιωμάτων του κυπριακού κράτους, καθώς και τις προκλητικές αμφισβητήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων του ελληνικού κράτους (...) Την περίοδο αυτή η Τουρκία αναπτύσσει κινήσεις προσέγγισης και συνεργασίας της και με τη Ρωσία. Πρόκειται για κινήσεις που αποτελούν νέο στοιχείο και χρειάζονται συνεχή παρακολούθηση.

Το γεγονός ότι και τα δύο κράτη, Ελλάδα και Τουρκία, είναι μέλη του ΝΑΤΟ, περιπλέκει την κατάσταση. Μία ενδεχόμενη κλιμάκωση της μεταξύ τους αντιπαράθεσης θα σήμαινε ένα ρήγμα στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ σε μια ευαίσθητη περιοχή για τα συμφέροντά του, που όμως την ίδια στιγμή μπορεί να αξιοποιηθεί από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ για την ενίσχυση του ρόλου τους στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο».

Υπάρχει διέξοδος για το λαό!
 
Το συμπέρασμα, που διατηρεί αναλλοίωτη την επικαιρότητά του, καταγραφόταν στις Θέσεις ως εξής: «Συνολικά, ο πόλεμος αποτελεί ένα σύμφυτο φαινόμενο του καπιταλισμού, καθώς και κάθε εκμεταλλευτικής κοινωνίας. Η ιμπεριαλιστική "ειρήνη" ετοιμάζει τους νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Αλλωστε, "ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα", ιδιαίτερα σε συνθήκες βαθιάς κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου και σημαντικών αλλαγών στο συσχετισμό των δυνάμεων του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος, όπου το ξαναμοίρασμα των αγορών σπανίως γίνεται αναίμακτα, με βάση την πείρα όλου του 20ού αιώνα.

Το ΚΚΕ, σε αντίθεση με τα άλλα κόμματα, αποκαλύπτει με συνέπεια στον ελληνικό λαό τους κινδύνους από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, συμβάλλει καθοριστικά στην ενδυνάμωση της πάλης ενάντια στη συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, στις ξένες βάσεις, στην αλλαγή και επαναχάραξη των συνόρων της περιοχής, που μεθοδεύουν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Παλεύει σταθερά για τον απεγκλωβισμό της Ελλάδας από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης που είναι η αιτία των πολέμων.

Το ΚΚΕ εξετάζει τις εξελίξεις με κριτήρια τα συμφέροντα των λαών, την αναγκαιότητα συντονισμού της πάλης τους για την αντιμετώπιση του καθεστώτος που προκαλεί κάθε εισβολή - κατοχή. Εντάσσει αυτή την πάλη στο στόχο της συνολικής απελευθέρωσης από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας».

Ριζοσπάστης   Σάββατο 25 Γενάρη 2020 - Κυριακή 26 Γενάρη 2020

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου