Ορισμένοι αναρωτιούνται: «Γιατί το ΚΚΕ τάσσεται ενάντια στους εξοπλισμούς της χώρας; Αν δεν προχωρήσουμε σε εξοπλισμούς, τότε πώς θα υπερασπιστούμε τα σύνορά μας; Με ποια όπλα; Ξέρουμε πολύ καλά ποιοι είναι οι Γάλλοι και οι Αμερικανοί, αλλά πώς θα υπερασπιστούμε τα σύνορά μας από την Τουρκία; Με ποιον εξοπλισμό;».
Τα ερωτήματα αυτά, ακόμη κι όταν τίθενται καλοπροαίρετα, είναι παραπλανητικά, γιατί εστιάζουν στο αποτέλεσμα και όχι στις αιτίες. Ετσι μοιάζει να αγνοούν ορισμένα κρίσιμα ζητήματα. Να ποια είναι αυτά:
Μήπως δεν είναι η ίδια «συμμαχία», το ΝΑΤΟ, που κάνει «πλάτες» στην επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης; Που δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο; Δεν είναι οι ΗΠΑ που δηλώνουν ότι η Τουρκία είναι πολύτιμος σύμμαχος στο ΝΑΤΟ, που μιλάνε για το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, χωρίς καν να έχουν επικυρώσει τη Συμφωνία για το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 και την ίδια ώρα δηλώνουν πως φοβούνται για «ατύχημα στο Αιγαίο»;
Η Τουρκία βρίσκεται στη 10η θέση σε πολεμική ισχύ στην παγκόσμια κατάταξη, ξοδεύει πάνω από 20 δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο για «αμυντικές δαπάνες», και η Ελλάδα, που είναι «πρωταθλήτρια» μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ σε «αμυντικές δαπάνες», με βάση το ποσοστό του ΑΕΠ της, βρίσκεται στην 33η θέση σε στρατιωτική ισχύ, ξοδεύοντας πάνω από 4 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.
Τα όπλα που έχουν συσσωρεύσει οι δύο χώρες είναι υπεραρκετά για να προκαλέσουν σε περίπτωση γενικευμένης σύγκρουσης τεράστιες ανθρώπινες απώλειες, καθώς και καταστροφές στις αναγκαίες για τη ζωή υπάρχουσες υποδομές.
Εχει κανείς αμφιβολία για το ποια κοινωνική τάξη θα υποφέρει σε Ελλάδα και Τουρκία από μια τέτοια εξέλιξη, όταν οι «μεγαλοκαρχαρίες» των δύο χωρών, που έχουν τον πλούτο και την εξουσία στα χέρια τους, θα κερδοσκοπούν πάνω στα αποκαΐδια που θα αφήσει μια τέτοια σύγκρουση;
Δεν είναι σαφές πως το πλεονέκτημα που αποκτά η μια χώρα με την αγορά ενός σύγχρονου και πανάκριβου νέου όπλου πολύ γρήγορα εκμηδενίζεται από την αγορά ενός άλλου όπλου από την άλλη πλευρά;
Θα πρέπει οι λαοί στις δύο χώρες να συνεχίσουν να πληρώνουν τέτοιο βαρύ φορτίο για πολεμικές δαπάνες, όταν είναι τεράστιες οι ελλείψεις στην Υγεία, στην Παιδεία, στις άλλες κοινωνικές - λαϊκές ανάγκες;
Οι πολεμικές δαπάνες που κάνει η χώρα είναι πλήρως ενταγμένες στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ και καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματική άμυνα της χώρας.
Πριν από μερικά χρόνια από το βήμα της Βουλής, ο τότε υπουργός Αμυνας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δήλωσε πως η χώρα έδωσε 500 εκατομμύρια δολάρια για τον εκσυγχρονισμό 5 πεπαλαιωμένων πολεμικών αεροπλάνων που μας είχαν παραχωρήσει οι ΗΠΑ και τα οποία αξιοποιούνται για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και για να ασκούν επιχειρησιακό έλεγχο στη ΝΑ Μεσόγειο.
Αλλά δεν χρειάζεται να πάμε τόσο μακριά χρονικά, γιατί σήμερα:
- Τα ελληνικά «Patriot», ένα κατεξοχήν αμυντικό σύστημα, αντιβαλλιστικό, αντιπυραυλικό, αντιαεροπορικό, μεταφέρεται στη Σαουδική Αραβία, ενταγμένο στους επιθετικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ κατά του Ιράν.
- Τα ελληνικά «F-16» και «Mirage 2000» πετάνε πάνω από Αλβανία, Βουλγαρία, Κόσοβο, Μαυροβούνιο, μέχρι και τη μακρινή Βαλτική Θάλασσα, ενταγμένα στους επιθετικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ ενάντια στη Ρωσία.
- Τα ελληνικά πολεμικά πλοία για τους ίδιους λόγους αναλαμβάνουν αποστολές στη Μαύρη Θάλασσα, σε πολεμικά γυμνάσια του ΝΑΤΟ, ή περιπολούν στα Στενά του Ορμούζ ενάντια στο Ιράν κι αύριο οι ελληνικές «Belhara», που θα παραλάβουμε από τη Γαλλία, είναι σίγουρο πως θα ενταχθούν στους επιθετικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ σε βάρος της Κίνας στις θάλασσες του Ινδο-Ειρηνικού ή σε άλλη περιοχή.
Συνεπώς, προκύπτει πως όλα αυτά τα όπλα που αγοράζουν οι κυβερνήσεις, κάθε άλλο παρά για την εδαφική ακεραιότητα και την άμυνα της χώρας είναι, αλλά εντάσσονται σε σχεδιασμούς σε βάρος άλλων λαών. Χτες ήταν το Αφγανιστάν, όπου οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις ξόδευαν 300 εκατομμύρια τον χρόνο, επί 20 χρόνια, που κράτησε η ιμπεριαλιστική επέμβαση. Αύριο μας ετοιμάζουν για το Σαχέλ, το Μάλι, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και όπου αλλού «φυσήξουν» τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου!
Πρώτα απ' όλα δεν λαμβάνει υπόψη πως το «πότισμα» του ΝΑΤΟικού «βασιλικού» σημαίνει όχι μόνο την οικονομική αφαίμαξη του λαού μας, αλλά και μεγάλους κινδύνους κι έναν ποταμό αίματος και δακρύων για άλλους λαούς: Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία κ.ο.κ.
Η ΝΑΤΟική πολεμική «μηχανή», στην οποία έχουν συμβάλει διαχρονικά όλα τα άλλα κόμματα ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ κ.ο.κ., δεν καταστρέφει μόνο τις ζωές άλλων λαών, που είναι καθοριστικής σημασίας ζήτημα, αλλά γυρίζει μπούμερανγκ και σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το απαράδεκτο τουρκο-λιβυκό σύμφωνο, που αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας και το οποίο προέκυψε ως αποτέλεσμα της ΝΑΤΟικής επιδρομής στη Λιβύη. Τότε μόνο το ΚΚΕ τάχθηκε ενάντια στον πόλεμο αυτό και στην παράδοση των ελληνικών αεροδρομίων για την εξαπόλυση των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών.
Αλλά ας πάρουμε και μια άλλη ουσιαστική πλευρά, μιας και μιλάμε για σύγχρονους εξοπλισμούς. Είναι πασίγνωστο πως σήμερα το λογισμικό και τα ηλεκτρονικά συστήματα γενικότερα παίζουν σπουδαίο ρόλο στη λειτουργία αυτών των όπλων. Για παράδειγμα, το λογισμικό των αεροσκαφών, των αντιαεροπορικών συστημάτων, των μη επανδρωμένων αεροσκαφών δύναται να έχει τροποποιηθεί ώστε να εξυπηρετεί και σε τεχνικό επίπεδο τα σχέδια του ΝΑΤΟ.
Ετσι, δημιουργεί βάσιμες αμφιβολίες η δυνατότητα κατάρριψης ενός ΝΑΤΟικού αεροσκάφους από τα αντιαεροπορικά συστήματα «Patriot», σε μια ενδεχόμενη πολεμική αναμέτρηση.
Είναι αστείο να μιλάμε για αντοχή σε ηλεκτρονικό πόλεμο του εξοπλισμού, όταν με τους κατάλληλους κωδικούς όλα τα εισαγόμενα συστήματα ενδέχεται να «τυφλωθούν», όταν το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ με τις βάσεις που «απλώνουν» στη χώρα μας, στη γειτονική Τουρκία, στη Βόρεια Μακεδονία και συνολικότερα στην περιοχή μπορούν να «στήσουν» όπως θέλουν τους όρους της όποιας πολεμικής αναμέτρησης.
Ο βρώμικος ρόλος των ΗΠΑ και της Βρετανίας στην τραγωδία της Κύπρου είναι διδακτικός. Οπως διδακτική είναι και η αμερικανική παρέμβαση στην κρίση των Ιμίων, με τη γνωστή ρήση «No ships, no troops, no flags» (δηλαδή, «όχι πλοία, όχι στρατεύματα, όχι σημαίες»), που στην πράξη ενίσχυσε την επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης, η οποία από τις «γκρίζες ζώνες» πέρασε στην πορεία στη λεγόμενη «Γαλάζια Πατρίδα».
Η αλήθεια είναι πως μια αναμέτρηση που θα κρατήσει χρονικά, απαιτεί ανταλλακτικά και νέα οπλικά συστήματα προς αντικατάσταση των κατεστραμμένων, απαιτεί δηλαδή βιομηχανική βάση ικανή να τα παράξει. Κι όμως, παρά τις τεράστιες δαπάνες της χώρας για πολεμικούς εξοπλισμούς τα τελευταία 30 χρόνια, η εγχώρια πολεμική βιομηχανία συρρικνώθηκε.
Ούτε καν το 10% κατά μέσο όρο, ως ποσοστό των δαπανών για εξοπλισμούς, καλύπτεται από την εγχώρια παραγωγή. Πάνω από το 90% είναι εισαγωγές από ομίλους παραγωγής οπλικών συστημάτων, βασικά των ΗΠΑ, Γαλλίας, Γερμανίας, Βρετανίας.
Και αυτή η τάση κυριαρχίας των εισαγωγών δεν αντικατοπτρίζει ιστορικές εγγενείς τεχνικές αδυναμίες της εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας. Αντίθετα, η εγχώρια πολεμική βιομηχανία έχει σημαντικές δυνατότητες, τόσο σε εγκατεστημένη τεχνική βάση όσο και σε τεχνογνωσία. Ομως, η ενσωμάτωση στο ελληνικό δίκαιο των Οδηγιών της ΕΕ, που δρομολόγησαν την «απελευθέρωση» στον τομέα των αμυντικών προμηθειών, περιόρισε δραστικά τη δυνατότητα της χώρας να αναθέτει απευθείας στις εγχώριες βιομηχανίες την παραγωγή πολεμικού εξοπλισμού. Ετσι η εγχώρια πολεμική βιομηχανία προσανατολίζεται σε υποκατασκευαστή μεγάλων ομίλων παραγωγής, όπως προτάσσει η ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Το ΚΚΕ διαχρονικά παλεύει για την ανατροπή της πορείας απαξίωσης της εγχώριας βιομηχανίας όπλων. Αντιστέκεται στην πορεία της ιδιωτικοποίησης, στις απολύσεις, στην κατάτμησή της και στην περαιτέρω απαξίωση. Απαιτεί σταθερές σχέσεις και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, κλαδικές ΣΣΕ με μισθούς που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.
Στηρίζει την ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας με γνώμονα τις ανάγκες άμυνας του ελληνικού λαού, τη γεωγραφία του ελλαδικού χώρου, την προοπτική μιας Ελλάδας όπου η εξουσία θα βρίσκεται στα χέρια των εργαζομένων και η οποία θα πρέπει να έχει τις δυνατότητες να υπερασπιστεί τη νέα κοινωνία χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Δεν είναι οι υπέρογκοι εξοπλισμοί εκείνος ο καθοριστικός παράγοντας που θα διασφαλίσει την ειρήνη και την ασφάλεια των δύο λαών. Το κύριο, το πρωταρχικό είναι στα χέρια ποιανού βρίσκονται αυτοί οι εξοπλισμοί και για ποιους σκοπούς αξιοποιούνται!
Ας βάλουμε, λοιπόν, «το άλογο μπροστά από το κάρο». Τώρα απαιτείται απεγκλωβισμός από τα σχέδια των ΗΠΑ, από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, τα συμφέροντα και την εξουσία της ολιγαρχίας του πλούτου, για να μπορέσουμε πραγματικά να προασπίσουμε την ειρήνη, την ασφάλεια του λαού, τα σύνορα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
Ελισαίου ΒΑΓΕΝΑ*
* Ο Ελισαίος Βαγενάς είναι μέλος του ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου