Η άνοδος των τιμών, η ακρίβεια, είναι μία μόνο πλευρά απ' τη γενικευμένη επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων. Δίπλα σ' αυτήν, η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, οι χαμηλοί μισθοί, η ανεργία, το τσάκισμα των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, η υπέρογκη φορολογία του λαού, όλα μαζί κατατρώνε το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων. Αυτές είναι οι «ράγες» πάνω στις οποίες κινήθηκαν και θα συνεχίσουν να κινούνται όλες οι αστικές κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και συνδυασμών τους, επειδή η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων είναι προϋπόθεση για την κερδοφορία του κεφαλαίου.
(...) Τελικά, η λεγόμενη «ακρίβεια» είναι σήμερα ένα από τα «αντίτιμα» που πληρώνουμε για την ανάπτυξη του κεφαλαίου (...) Στις σημερινές συνθήκες, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο εφαρμόζουν γενικευμένα επεκτατική πολιτική, προκειμένου να ξεπεραστεί η κρίση που εκφράστηκε την τελευταία διετία μαζί με την πανδημία (...) Εργαλεία της είναι η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων από το αστικό κράτος με τεράστια ποσά, μέσω απευθείας χρηματοδοτήσεων, ευκολιών δανειοδότησης, διαγραφής επιχειρηματικών χρεών και άλλων μορφών. Με αυτόν τον τρόπο επιδιώκεται να εξασφαλιστεί ένας νέος κύκλος κερδοφόρων επενδύσεων (...) Με αυτό το κριτήριο αξιοποιούνται τα 30,5 δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης από την κυβέρνηση της ΝΔ. Με το ίδιο κριτήριο προτείνει να αξιοποιηθούν και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η άνοδος των τιμών που τσακίζει το εισόδημα των οικογενειών μας, τροφοδοτείται από την ίδια τη λειτουργία του καπιταλισμού:
- Απ' την ίδια τη φάση του καπιταλιστικού κύκλου. Η επαναφορά στην ανάπτυξη επαναφέρει τις τιμές που στη φάση της κρίσης είχαν μειωθεί.
- Από τα κρατικά πακέτα στήριξης διεθνώς όπως του Ταμείου Ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η άνοδος της χρηματοδότησης των μονοπωλίων τροφοδοτεί την άνοδο του πληθωρισμού, αφού ο όγκος των εμπορευμάτων που παράγονται και πωλούνται δεν αυξάνεται αντίστοιχα. Από το τέλος του 2019 μέχρι το 2021, η «μάζα του χρήματος» στην ΕΕ έχει σχεδόν διπλασιαστεί, από 6 στα 12 τρισ. ευρώ. Την ίδια περίοδο η αξία των παραγόμενων εμπορευμάτων (με όρους ΑΕΠ) μειώθηκε κατά 660 δισ. ευρώ.
- Από τη διατήρηση της φορολογίας σε είδη κατανάλωσης σε υψηλά επίπεδα όπως στα τρόφιμα, στα καύσιμα κ.ά. Η αφαίμαξη των οικογενειών μας μέσω της φορολογίας εγγυάται στο αστικό κράτος επαρκή έσοδα για να συνεχίσει να τροφοδοτεί τα μονοπώλια με νέες φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις.
- Από τη στρατηγική του «Πράσινου New Deal» που φορτώνει στις πλάτες μας το δυσβάσταχτο κόστος των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, τους ρύπους που εκλύει η κάθε βιομηχανία μέσω του «χρηματιστηρίου ρύπων», το κόστος των καπιταλιστών για την αγορά «πράσινης» τεχνολογίας (βλ. «υπεραποσβέσεις»), ακόμα και το κόστος ταφής και διαχείρισης των απορριμμάτων.
- Από την προνομιακή θέση μιας σειράς μονοπωλίων στην αγορά, όπως των πετρελαιοπαραγωγών, όπου μέσα από τα παζάρια και τους ανταγωνισμούς τους ορίζουν πόσο πετρέλαιο θα παραχθεί (βλ. ΟΠΕΚ), επηρεάζοντας την τιμή του. Κατ' επέκταση, επηρεάζουν το σύνολο της καπιταλιστικής παραγωγής, αφού το πετρέλαιο αποτελεί το κύριο καύσιμο. Τέτοιου είδους «παρεμβάσεις» συναντώνται σε πολλούς κλάδους, όπως στη φαρμακοβιομηχανία, στην Πληροφορική κ.α.
Τέλος, ενδιαφέρον παρουσιάζει το πώς αποτυπώνεται το φαινόμενο του πληθωρισμού στο έργο του Λεβ Σεγκάλ «Βασικές Αρχές Πολιτικής Οικονομίας», που γράφτηκε το 1934, εν μέσω σφοδρότατης καπιταλιστικής κρίσης, πριν το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου: «Η έκδοση χαρτονομίσματος σε ποσότητα ανώτερη από αυτή που είναι αναγκαία στην κυκλοφορία λέγεται πληθωρισμός. Στον πληθωρισμό είναι αναπόφευκτη η υποτίμηση του χαρτονομίσματος και η ανατίμηση των εμπορευμάτων. (...) Η συστολή της κυκλοφορίας των εμπορευμάτων περιορίζει το ποσό του αναγκαίου χρήματος, το χαρτονόμισμα, όμως, δεν αποσύρεται από την κυκλοφορία. (...) (ταυτόχρονα) όσο πιο γρήγορα κυκλοφορεί το χρήμα, τόσο λιγότερο χρειάζεται (...) Η σπουδαιότερη συνέπειά του (πληθωρισμού) είναι η πτώση του πραγματικού μισθού. Αν και ο μισθός σε χαρτονόμισμα αυξάνεται, η αύξησή του είναι πολύ βραδύτερη από την αύξηση των τιμών των εμπορευμάτων. Γι' αυτό ο εργάτης με τον πληθωρισμό αγοράζει όλο και λιγότερα εμπορεύματα και δεν κατορθώνει ν' αποκαταστήσει την εργατική του δύναμη, ο πραγματικός μισθός πέφτει. (...) Η τάση αυτή της αστικής τάξης, να βρει διέξοδο στην κρίση σε βάρος της εργατικής τάξης, είναι η κύρια αιτία του πληθωρισμού».
(Ολόκληρο το άρθρο στο «odigitis.gr», απ' όπου αναδημοσιεύεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου