ΝΑΤΟικό «σκαλοπάτι» η Ελλάδα για προβολή ισχύος μέχρι τον Ινδικό Ωκεανό

 

Η έκθεση μιας ισχυρής ισραηλινής «δεξαμενής σκέψης» «δίνει στο πιάτο» τι κρύβεται πίσω από την Ελληνοαμερικάνικη Συμφωνία για τις βάσεις και τα «πολυμερή σχήματα» συνεργασίας στην ευρύτερη περιοχή

 

Eurokinissi

Τριμερή σχήματα, όπως αυτό των Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, με τη συμμετοχή και των ΗΠΑ, αναδεικνύονται σε «προωθητές» των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών

Τις διεργασίες στο «τρίγωνο» ΗΠΑ - Ισραήλ - Ελλάδα, που βάζουν τη χώρα μας ακόμα πιο βαθιά στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, με «κρίκο» τη συνεργασία με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, αποτυπώνει μια αποκαλυπτική έκθεση του Εβραϊκού Ινστιτούτου Εθνικής Ασφάλειας της Αμερικής (JINSA), μιας «δεξαμενής σκέψης» του ισραηλινού λόμπι στις ΗΠΑ, με στενούς δεσμούς με το αμερικανικό Πεντάγωνο.

Τίτλος της έκθεσης είναι «Στο κέντρο των σταυροδρομιών: Μια νέα στρατηγική των ΗΠΑ για την Ανατ. Μεσόγειο» και στις σελίδες της ξεδιπλώνεται η «μεγάλη εικόνα» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή, τα επιθετικά αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και ο ρόλος της Ελλάδας.

Σύμφωνα με την έκθεση, η Ανατ. Μεσόγειος θα πρέπει να αποτελέσει μια «πολυδιάστατη πλατφόρμα προβολής ισχύος» προς τον Ινδικό Ωκεανό μέσω της Ερυθράς Θάλασσας, τη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Ευρώπη.

Αυτό μπορεί να γίνει με τη «δέσμευση πρόσθετων στρατιωτικών στοιχείων στην περιοχή», με δεδομένο ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται σε διαδικασία αναδιάταξης των στρατιωτικών τους δυνάμεων για να αντιμετωπίσουν την Κίνα, έχοντας ήδη εκδηλώσει τις προθέσεις τους για μείωση των στρατευμάτων και ενοποίηση βάσεων στη Μ. Ανατολή και την Αφρική.

«Ιδανικό» πολεμικό ορμητήριο η Ελλάδα

Με αυτά τα δεδομένα, «ιδανικότερη λύση» χαρακτηρίζεται η αξιοποίηση στο έπακρο από τις αμερικανικές Ενοπλες Δυνάμεις της στρατηγικής τοποθεσίας της Ελλάδας και των υποδομών της, ώστε να μετατραπεί ουσιαστικά σε ορμητήριο για εναέριες, θαλάσσιες και χερσαίες επιχειρήσεις σε όλη την περιοχή που περιγράφεται πιο πάνω.

«Οι ΗΠΑ θα πρέπει να επεκτείνουν τη δυναμική τους στάση και τις δυνατότητές τους για την αντιμετώπιση αυξανόμενων απειλών μέσα, γύρω και πέρα από την Ανατολική Μεσόγειο. Με πιθανές αποσύρσεις σε κοντινά θέατρα, οι αμερικανικές δυνάμεις θα πρέπει να αντιμετωπίσουν απειλές στη Μέση Ανατολή και την Αφρική», αναφέρει χαρακτηριστικά η έκθεση, επισημαίνοντας πως η Ελλάδα «προσφέρει μοναδικές ευκαιρίες για ενισχυμένη παρουσία των ΗΠΑ τόσο εκεί όσο και πιο μακριά».

Μάλιστα, η χώρα μας αναγνωρίζεται ως ένας «πρόθυμος εταίρος των ΗΠΑ», που ξεχωρίζει μεταξύ όλων των άλλων λόγω της δέσμευσής της «στον εκσυγχρονισμό των δυνάμεών της και στο να αναλάβει έναν μεγαλύτερο στρατηγικό ρόλο στην υποστήριξη των ΗΠΑ και των βασικών συμφερόντων του ΝΑΤΟ».

Σημειώνεται επίσης η προθυμία των ελληνικών κυβερνήσεων να συνεργαστούν σε αυτήν την κατεύθυνση, στο φόντο της πρόσφατης υπογραφής από την κυβέρνηση ΝΔ της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA) Ελλάδας - ΗΠΑ, όπως και της συμμετοχής στα τριμερή σχήματα με αμερικανική «ομπρέλα» («3+1»).

Οι προτάσεις που καταγράφει στη συνέχεια η έκθεση, δεν αποτελούν κάποια σενάρια επί χάρτου αλλά βασίζονται σε σχεδιασμούς που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη. Ανάμεσα σε αυτά που η JINSA θεωρεί άμεσα υλοποιήσιμα, είναι η ανάπτυξη πρόσθετων αεροπορικών μονάδων μάχης, η μετακίνηση διαφόρων τύπων πλοίων επιφανείας και τουλάχιστον δύο αντιτορπιλικών με κατευθυνόμενους πυραύλους από τη ναυτική βάση Ρότα της Ισπανίας σε ελληνικά λιμάνια, όπως και η εγκατάσταση μιας εκστρατευτικής ταξιαρχίας πεζοναυτών.

Προτείνεται επίσης η ενίσχυση των εκ περιτροπής αναπτύξεων μονάδων του αμερικανικού στρατού, της Πολεμικής Αεροπορίας και των Ειδικών Δυνάμεων«μέσω πρόσθετων, συχνά ανεκμετάλλευτων ελληνικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά και όχι μόνο, της Αλεξανδρούπολης και των αεροπορικών βάσεων στη Λάρισα και το Στεφανοβίκειο».

Δυνάμεις του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού προτείνεται να ενσωματωθούν στις ομάδες αεροπλανοφόρων που αναπτύσσονται στον 6ο Στόλο - πράγμα που ήδη έχει συμβεί σε ασκήσεις - ενώ θεωρείται επιτακτική ανάγκη η τοποθέτηση ραντάρ και συστημάτων αεράμυνας, όπως το «Aegis Ashore». Οσον αφορά τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη - που σταθμεύουν ήδη στη Λάρισα - προτείνεται η σύσταση ομάδας κρούσης του 6ου Στόλου παρόμοιας με αυτή που συστάθηκε για τον 5ο Στόλο και επιχειρεί στον Περσικό.

Η «παλιά» Σούδα του Νότου και η νέα του Βορρά

Από τη «λίστα» δεν λείπουν προτάσεις και για τη Σούδα, όπως η ανάπτυξη πρόσθετων εκστρατευτικών και θαλάσσιων σκαφών, με επέκταση των σημερινών εγκαταστάσεων, καθώς λειτουργεί ήδη στα όρια των δυνατοτήτων της.

«Ο κόλπος της Σούδας παρέχει το καλύτερο λιμάνι της περιοχής για αμερικανικά αεροπλανοφόρα και άλλα μεγάλα πολεμικά πλοία. Είναι επίσης το επίκεντρο των μεγάλων θαλάσσιων αρτηριών που παρέχουν άμεση πρόσβαση στον Βόσπορο και τη Μαύρη Θάλασσα, νοτιοανατολικά της διώρυγας του Σουέζ, της Ερυθράς Θάλασσας και του Ινδικού Ωκεανού, και δυτικά στα Στενά της Σικελίας και τελικά στον Ατλαντικό», αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Στα πλεονεκτήματά της αναφέρεται και η κοντινή εγκατάσταση για την εκτόξευση πυραύλων του ΝΑΤΟ, «η μόνη τοποθεσία στην Ευρώπη όπου μπορούν να γίνουν πυραυλικές δοκιμές», ενώ έχει επίσης την ικανότητα να φιλοξενεί τάγματα πεζοναυτών των ΗΠΑ.

Αναφορά γίνεται και στο γεγονός ότι ο αμερικανικός αμυντικός προϋπολογισμός του 2022 έχει ήδη εξασφαλίσει χρηματοδότηση για αναβαθμίσεις στη Σούδα «που απαιτούνται για την κατασκευή κοινού κέντρου επεξεργασίας κινητικότητας με επιβατικούς και μεταφορικούς αεροπορικούς τερματικούς σταθμούς, χώρους εφοδιαστικών και αεροπορικών επιχειρήσεων έκτακτης απόσπασης».

Από την άλλη, για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης σημειώνεται πως «βρίσκεται σε ιδανική θέση για να αποτελέσει πρωταρχικό κόμβο για την αύξηση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και τη Μαύρη Θάλασσα για την αντιμετώπιση της Ρωσίας».

Σε αυτό το πλαίσιο υπενθυμίζονται οι δεσμεύσεις του Αμερικανού υπουργού Αμυνας, Λόιντ Οστιν, ότι «η στάση των δυνάμεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στις περιοχές της Μαύρης Θάλασσας και της Ανατολικής Μεσογείου είναι καίριας σημασίας για την αποτροπή της ρωσικής επιθετικότητας».

Πλάι σε όλα αυτά, ο δρόμος για τη «βοήθεια των ΗΠΑ στην Αθήνα να αναπτύξει τον συμπληρωματικό της ρόλο στην Ουάσιγκτον ως περιφερειακού παρόχου ασφάλειας» περνάει από την ενίσχυση των σχημάτων «3+1» που περιλαμβάνουν την Ελλάδα και την Κύπρο και «συνδέονται ποικιλοτρόπως με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τα ΗΑΕ και την Ινδία», αλλά και την επέκταση των πολυμερών στρατιωτικών ασκήσεων με αυτές τις χώρες καθώς και με τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ιορδανία, τη Σαουδική Αραβία και ενδεχομένως τους συμμάχους του ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα (Βουλγαρία και Ρουμανία) προκειμένου «να ενισχυθεί η ετοιμότητα» στον στρατηγικό ανταγωνισμό με την Κίνα, τη Ρωσία και το Ιράν.

Δ. Μ.

Μέσα στο βεληνεκές των ρωσικών πυραύλων από τις βάσεις της Συρίας

 

Ξεκάθαρη αναφορά στους κινδύνους που προκύπτουν για τον ελληνικό λαό από τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στον ανταγωνισμό ΝΑΤΟ, Ρωσίας και Κίνας στην περιοχή

 

Πυραυλικό σύστημα της Ρωσίας σε βάση της Συρίας

Αναλύοντας περαιτέρω την κατάσταση στην περιοχή, η έκθεση περιγράφει την Ανατ. Μεσόγειο ως «καζάνι ανταγωνισμών που αυξάνουν τον κίνδυνο σοβαρών συγκρούσεων». Στους παράγοντες που την καθιστούν κρίκο στους ανταγωνισμούς, περιλαμβάνονται πρώτα απ' όλα οι σημαντικές ποσότητες υδρογονανθράκων που έχουν εντοπιστεί, τα κοιτάσματα φυσικού αερίου σε Κύπρο, Αίγυπτο και Ισραήλ, τα οποία χαρακτηρίζονται σημαντικά για τις ΗΠΑ, καθώς μπορούν να υποστηρίξουν άμεσα τη μείωση της εξάρτησης της Ευρώπης από τις εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου.

Η έκθεση παρακολουθεί επίσης την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή από τις ανταγωνίστριες δυνάμεις και ειδικά από τη Ρωσία, η οποία εξοπλίζει τις αεροπορικές και ναυτικές βάσεις της στη Συρία με πυραύλους κρουζ εδάφους - εδάφους και πλοίων, «των οποίων το βεληνεκές εκτείνεται από το Ραμάντι (πόλη κοντά στη Βαγδάτη) μέχρι τη Ρόδο».

Είναι φανερό δηλαδή ότι τα νότια νησιωτικά εδάφη της χώρας μας βρίσκονται μέσα στο βεληνεκές ενδεχόμενων ρωσικών αντιποίνων, στο ενδεχόμενο μιας γενικευμένης όξυνσης της αντιπαράθεσης με το ΝΑΤΟ στην περιοχή.

Αξίζει να σημειωθεί πως η απόσταση από τη Λαττάκεια της Συρίας, όπου είναι εγκαταστημένες οι ρωσικές δυνάμεις, έως την πόλη της Ρόδου σε ευθεία γραμμή στον χάρτη είναι μόλις 60 χλμ., μικρότερη από την απόσταση που έχει η Αλεξανδρούπολη από τη Σεβαστούπολη στην Κριμαία. Οι βάσεις αυτές - σύμφωνα με την ισραηλινή έκθεση - μετατρέπονται σε υλικοτεχνικούς και επιχειρησιακούς κόμβους για τις δυνάμεις της Ρωσίας στη Μεσόγειο, που περιλαμβάνουν «υποβρύχια, φρεγάτες και κορβέτες εξοπλισμένες με πυραύλους "Kalibr", απειλώντας τους στόλους του ΝΑΤΟ».

Αναφορά γίνεται επίσης στην παρουσία της Κίνας στην περιοχή, που αυξάνει την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική της επιρροή σε Ασία και Αφρική, ενώ τονίζεται πως οι κινεζικές κρατικές επιχειρήσεις κατέχουν ή λειτουργούν πλέον βασικά ιταλικά, ελληνικά και ισραηλινά λιμάνια. Οσον αφορά το Ιράν, το JINSA υποστηρίζει ότι αναπτύσσει - κυρίως μέσω της Συρίας - προηγμένα πυραυλικά συστήματα, που μπορούν να απειλήσουν στόχους στην Ανατ. Μεσόγειο, στο πρότυπο της στρατηγικής που το ίδιο εφαρμόζει στον Περσικό Κόλπο.

Τέλος, ως παράγοντας όξυνσης των ανταγωνισμών αναφέρεται και η πολιτική της Τουρκίας, που «αυξάνει τους κινδύνους περιφερειακών συγκρούσεων», αν και παραδέχεται πως αυτή «περιστασιακά επικαλύπτεται με τη στάση της ίδιας της Αμερικής προς την περιοχή, εξισορροπώντας τη Ρωσία σε ορισμένα θέατρα», αποτυπώνοντας έτσι μια πλευρά του σύνθετου παζαριού της τουρκικής αστικής τάξης με τις ΗΠΑ.

Σε αυτό το πλαίσιο, άλλωστε, επισημαίνεται ότι η Ελλάδα προσφέρει «εναλλακτικές σε περίπτωση που πιθανή κατάρρευση των αμερικανοτουρκικών σχέσεων οδηγήσει τις ΗΠΑ στην ανάγκη απόσυρσης στοιχείων από την Τουρκία - μια πιθανότητα για την οποία οι ΗΠΑ επειγόντως χρειάζεται να αναπτύξουν σχέδιο έκτακτης ανάγκης».

Ριζοσπάστης