Κι άλλο ξέπλυμα

Με τούτα και με κείνα, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ το απαραίτητο «ξέπλυμα» στην Γερμανίδα καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ, με αφορμή την επίσκεψή της στην Αθήνα. Δείχνοντας τον ακροδεξιό «μπαμπούλα», η «Αυγή» ανακοίνωσε χτες ότι η Μέρκελ «φαντάζει αίφνης ...συμπαθητική». Πιο συγκεκριμένα, η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ γράφει ότι η καγκελάριος της Γερμανίας στέκεται απέναντι στην «αντιευρωπαϊκή νέα Δεξιά» και επομένως «σύμμαχός» της σε αυτό είναι ο Αλ. Τσίπρας, αφού κι εκείνος δίνει «μάχη για τις ευρωπαϊκές αξίες της αλληλεγγύης»! Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για την «αλληλεγγύη» και τις «αξίες» που μοιράζονται οι ηγέτες της ΕΕ, όπως η Αγκελα Μέρκελ και ο Αλ. Τσίπρας, που ματώνουν τους λαούς της Ευρώπης, με μνημόνια ή χωρίς μνημόνια, με «αριστερές», νεοφιλελεύθερες ή ευρωσκεπτικιστικές - εθνικιστικές κυβερνήσεις. Οπως και για τις ιμπεριαλιστικές διευθετήσεις στα Βαλκάνια, στις οποίες πρωτοστατεί η κυβέρνηση, εισπράττοντας τα εύσημα από τους «εταίρους» της. Να λοιπόν που στην ...«προοδευτική συμμαχία» του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να υπάρχει μια θέση και για τους Χριστιανοδημοκράτες της Γερμανίας, εκτός από τους Σοσιαλδημοκράτες, που την έχουν ήδη καπαρώσει, αν και συγκυβερνούσαν επί χρόνια με την Μέρκελ. Βεβαίως, η κυβέρνηση έφτασε να χαρακτηρίζει «διαβολικά καλό» τον Ντ. Τραμπ, εξωραΐζοντας τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, στην Μέρκελ θα κόλλαγε;

Μονά - ζυγά

 

Ως μια «μεγάλη μάχη» που δόθηκε από την κυβέρνηση και μάλιστα με επιτυχία, χαρακτήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ την ολοκλήρωση των αυτοκινητόδρομων που η κατασκευή τους είχε «παγώσει» την περίοδο 2011-2015. Μάλιστα, τον Δεκέμβρη του 2017 η κυβέρνηση είχε κυκλοφορήσει και διαφημιστικό σποτ, από αυτά τα «δίκαια που έγιναν πράξη», με το οποίο προπαγάνδιζε ότι ο λαός «κέρδισε» από την επαναδιαπραγμάτευση των συμβάσεων με τους κατασκευαστικούς ομίλους 801 εκατομμύρια ευρώ. Από προχτές, δύο χρόνια μετά τις παραπάνω πομπώδεις ανακοινώσεις, ο λαός βρίσκεται αντιμέτωπος με νέες αυξήσεις στα διόδια, που σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνουν και το 150%, χρηματοδοτώντας ακόμα πιο αδρά τους επιχειρηματικούς ομίλους που εκμεταλλεύονται τους δρόμους, ενώ έχει ήδη χρυσοπληρώσει την κατασκευή τους, όπως και την «επανεκκίνησή» τους με τις ανάλογες «ρήτρες». Μια διαδικασία που περιγράφεται δηλαδή από τη φράση «μονά κερδίζω - ζυγά χάνεις» για το λαό, υπονομεύοντας τις ανάγκες του για φτηνή και ασφαλή μετακίνηση. «Δίκαιο» για το κεφάλαιο, λοιπόν, που πράγματι έγινε πράξη.

Δεν αλλάζει

 

«Συνολικά, με την ολοκλήρωση των παραπάνω προσλήψεων και της κινητικότητας, το προσωπικό του ΣΕΠΕ θα φτάσει τα 950 άτομα, ενισχυμένο με πάνω από 240 εργαζόμενους ή κατά περίπου 35% σε σχέση με το 2014», σημειώνει το υπουργείο Εργασίας, σε μια προσπάθεια να ξεγελάσει τους εργαζόμενους ότι παίρνει δραστικά μέτρα για την προστασία των δικαιωμάτων τους και γι' αυτό «ενισχύει» τις αρμόδιες ελεγκτικές υπηρεσίες. Ακόμα όμως κι αν γίνουν αυτές οι προσλήψεις και μετατάξεις, η εργασιακή ζούγκλα που διαμορφώθηκε με τους νόμους της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων δεν πρόκειται να αλλάξει. Οπως δεν αλλάζει και το γεγονός ότι τα μέτρα υγείας και ασφάλειας στην εργασία αντιμετωπίζονται ως «κόστος» από την εργοδοσία και γι' αυτό είναι υποβαθμισμένα ή και ανύπαρκτα από τη μεγάλη πλειοψηφία των επιχειρήσεων. Αλλά και στο ΣΕΠΕ, οι ελλείψεις σε μέσα, χρηματοδότηση και προσωπικό είναι τόσο μεγάλες, που δεν «σώζεται» με μερικές δεκάδες προσλήψεις. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι με το σημερινό προσωπικό στις αρμόδιες υπηρεσίες θα χρειάζονταν περίπου 13 χρόνια (!) για να γίνει έστω και ένας έλεγχος στο σύνολο των επιχειρήσεων που λειτουργούν στην Ελλάδα. Δύσκολο επομένως να πιστέψει κανείς ότι κάτι θα αλλάξει για τους εργαζόμενους με τις προσλήψεις που υπόσχεται η κυβέρνηση.

Προνομιούχοι

 

«Ως καθολικό πρόγραμμα εφάπαξ πληρωμής, που δεν στοχεύει σε κάποια επιμέρους ευάλωτη ομάδα (υπάρχουν εξειδικευμένα τακτικά προγράμματα για αυτόν το σκοπό), το κοινωνικό μέρισμα ακολούθησε τις αρχές των προγραμμάτων Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος και αξιολόγησε τους πολίτες στη βάση της ευημερίας τους ως νοικοκυριό (...) καθώς είναι κοινά αποδεκτό ότι τα άτομα που ζουν κάτω από την ίδια στέγη κατά κανόνα μοιράζονται τους ίδιους πόρους και έξοδα, επωφελούνται των οικονομιών κλίμακας στην κατανάλωση και συνεπώς βιώνουν το ίδιο επίπεδο ευημερίας». Αυτά διευκρινίζει το υπουργείο Οικονομίας στον απολογισμό του για το περιβόητο «κοινωνικό μέρισμα», προσθέτοντας ότι η αξιολόγηση του βιοτικού επιπέδου των νοικοκυριών έγινε «χωρίς να εξαιρεθεί κανένα είδος εισοδήματος ή χρηματικής ενίσχυσης προκειμένου να ωφεληθεί μία κοινωνική ομάδα έναντι της άλλης». Αν μη τι άλλο, τα παραπάνω είναι ενδεικτικά για το τι σημαίνουν οι μηχανισμοί διαχείρισης της φτώχειας που στήνει η κυβέρνηση στα «πρότυπα» της ΕΕ: Η «ψιλή κρησάρα» και η αναδιανομή της φτώχειας ανάμεσα σε φτωχούς και εξαθλιωμένους βαφτίζονται «δικαιοσύνη» και τα εφάπαξ ψίχουλα θα πέφτουν ίσα για να κρατιούνται τα πιο εξαθλιωμένα λαϊκά νοικοκυριά «μια ανάσα» μακριά από την απόλυτη εξαθλίωση. Και δεν είναι μόνο αυτό, αφού η κυβέρνηση λέει επιπλέον ότι τα δεκάδες χιλιάδες σπίτια όπου ένας εργαζόμενος ή ένας συνταξιούχος αγωνίζονται με το πενιχρό τους εισόδημα να συντηρήσουν ολόκληρη οικογένεια, γονείς, παιδιά ή και εγγόνια, που εξ ανάγκης ζουν κάτω από την ίδια στέγη, θεωρούνται περίπου προνομιούχοι (!) αφού απολαμβάνουν ...οικονομίες κλίμακας.

Ριζοσπάστης  Παρασκευή 11 Γενάρη 2019