Αν
το δέκα τοις εκατό της συναισθηματικής έκρηξης, του φυσικού
αποτροπιασμού και της χειμαρρώδους σχολιογραφίας για τη δολοφονία του
Τζορτζ Φλόιντ καταφέρναμε να διατεθεί στην παραγωγή σκέψης και πολιτικής
στην Αμερική κι όλο τον κόσμο σήμερα, με στόχο την ανατροπή του
εκφυλισμένου συστήματος που το αναπαράγει ως έγκλημα καθημερινά και
συντριπτικά απαρατήρητο, τότε ίσως μπορούσαμε να ανασάνουμε.
Κι επειδή παραφράζοντας τον τραγουδοποιό που λέει πως σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει - έτσι κι ο καπιταλισμός - και με βαθιά πεποίθηση πως η ταξική βία διδάσκεται από τα νήπια στις ...δημοκρατίες, εξίσου ρητορικά αναρωτιέμαι πόσοι ανατρίχιασαν κι εξεγέρθηκαν, ας πούμε στο Πακιστάν, όπου μια οικογένεια δολοφόνησε την οχτάχρονη υπηρέτριά της (!) επειδή απελευθέρωσε επίτηδες ή ξεχνώντας την πόρτα του κλουβιού, τον κατοικίδιο παπαγάλο του κανακάρη της οικογένειας. Μην σοκαριστείτε από την ηλικία της υπηρέτριας. Εκεί είναι σύνηθες. Αλλωστε, δεν είχε βαριά καθήκοντα. Κρατούσε παρέα κι υπηρετούσε τον μοναχογιό, κάτι σαν πληρωμένη αδερφούλα - σύντροφος.
Πήρε εκατό χρόνια κι
αμέτρητες δολοφονίες, εξανδραποδισμούς, ταινίες, σίριαλ και αστυνομικά
δελτία από τα μέσα του 20ού αιώνα και δώθε, για να ολοκληρωθεί η
κατάργηση της δουλείας στις ΗΠΑ, τυπικά στα χαρτιά και τους νόμους. Το
περίφημο timing, στα Ελληνικά η ακριβέστερη προσέγγιση είναι ο
συγχρονισμός, είναι η εξήγηση για το μέγεθος της αντίδρασης - εξέγερσης,
που για μία ακόμα φορά δεν πρόκειται ούτε να έχει, ούτε να πάρει
αντικειμενικά τη μορφή της επανάστασης. Ηδη στην προεκλογική Αμερική
γεννιέται μέσα σε λίγες μέρες το αντι-Φλόιντ κίνημα, είτε με απεχθείς
εμφυλιοπολεμικές διαδικτυακές κραυγές, είτε με καθόλου ποινικά κολάσιμες
«φεμινιστικές» ακροδεξιούρες, σαν την ρεπουμπλικάνα γερουσιαστή,
ντυμένη στα κατακόκκινα του κόμματός της, που κραδαίνει σε viral
βιντεάκι ένα βαρύ αυτόματο, ανακράζοντας περίπου μολών λαβέ
αμερικανιστί. Ο συνδυασμός Τραμπ και κορονοϊού, οι γεωστρατηγικές -
ενεργειακές ανακατατάξεις και ο σινο-αμερικανικός εμπορικός πόλεμος
συμπίπτουν με 45 εκατομμύρια ανέργους και χιλιάδες νεκρούς, στην
πλειονότητά τους φτωχούς, μαύρους, άσπρους και αλλόχρωμους Αμερικανούς,
παιδιά όλα του ενός και μοναδικού ταξικά κατώτερου Θεού.
Θεωρούμε για παράδειγμα ευπρόσδεκτους τους υγειονομικώς επαρκείς Αυστριακούς, που βγήκαν κατά χιλιάδες στη Βιέννη να διαμαρτυρηθούν για τη δολοφονία Φλόιντ, κραυγάζοντας ότι οι μαύρες ζωές μετράνε, φτάνει να μην είναι στα πόδια των χωρών του Βίσεγκραντ και μισομελαμψοί από χώρες της ημισελήνου.
Το
φετινό καλοκαίρι μοιάζει να έχει τις εφτά πληγές του Φαραώ, αλλά και
φαραωνικές ευκαιρίες να εμπεδώσει η χώρα μια δικιά μας ιστορία
καλοκαιρινής νύχτας, που θέλει να κάνουν διακοπές, εργάτες κι αφεντικά
μαζί, μια αγία οικογένεια με μαγιό.
Της
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου