“Δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε από το 1948” – Μεγάλη διαδήλωση στο Τελ Αβίβ ενάντια στην προσάρτηση της Δυτικής Όχθης από το Ισραήλ

07-06-2020

Παρά την αρχική αστυνομική απαγόρευση, χιλιάδες Εβραίοι και Άραβες βροντοφώναξαν την αντίθεσή τους στο σχέδιο προσάρτησης των παράνομων εποικισμών της Δυτικής Όχθης από την κυβέρνηση Νετανιάχου. 

Κατιούσα

 

Μεγάλη ήταν η κοινή διαδήλωση Εβραίων και Αράβων στο Ισραήλ στην κεντρική πλατεία του Τελ Αβίβ, ενάντια στα σχέδια προσάρτησης της Δυτικής Όχθης που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση Νετανιάχου. Αρχικά η απαγόρευση είχε απαγορευτεί από την αστυνομία με πρόσχημα τον κορονοϊό, ωστόσο μετά τις αντιδράσεις η άδεια δόθηκε τελικά μια μέρα νωρίτερα, με τους διοργανωτές να καθορίζουν 50 “επιτηρητές” διατήρησης των μέτρων απόστασης και προστασίας μεταξύ των διαδηλωτών.

Kυριάρχησαν συνθήματα όπως “Αρκετά πια με την κατοχή”, “Αστυνομία, ποιον προστατεύεις”, “Η κατοχή είναι τρόμος και τίποτε δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό”, “Δεν μπορούμε να ανασάνουμε από το 1948” και “Οι ζωές των Παλαιστινίων μετράνε”, παραφράζοντας τα συνθήματα των κινητοποιήσεων για το Τζορτζ Φλόιντ στις ΗΠΑ. Πολλοί διαδηλωτές φώναζαν ρυθμικά το όνομα “Eyad”, σε αναφορά στον 23χρονο Παλαιστίνιο στο φάσμα του αυτισμού που δολοφονήθηκε από την αστυνομία στην παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ το περασμένο Σάββατο.

Στη συγκέντρωση μίλησαν πολιτικοί κομμάτων που εκπροσωπούνται στην ισραηλινή βουλή, όπως ο επικεφαλής της αραβοϊσραηλινής συμμαχίας κομμάτων “Κοινή Λίστα” Αϊμάν Οντέχ, που δήλωσε πως: “Είμαστε σε ένα σταυροδρόμι. Το ένα μονοπάτι οδηγεί σε μια κοινή κοινωνία με πραγματική δημοκρατία, πολιτική και εθνική ισότητα για τους Άραβες πολίτες… Το δεύτερο μονοπάτι οδηγεί στο μίσος, τη βία, την προσάρτηση και το απαρτχάιντ. Είμαστε εδώ στην πλατεία Ραμπίν για να διαλέξουμε το πρώτο μονοπάτι”. Πρόσθεσε πως “Δεν υπάρχει δημοκρατία μόνο για Εβραίους. Όπως και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και οι υποστηρικτές του στις ΗΠΑ, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως χωρίς δικαιοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη. Και δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνική δικαιοσύνη αν δεν τερματίσουμε την κατοχή.

Mίλησε ακόμα ο Νιτζάν Χόροβιτς, αρχηγός του κόμματος Μερέτς, που είπε στους διαδηλωτές πως “η προσάρτηση είναι έγκλημα πολέμου. Ένα έγκλημα κατά της δημοκρατίας, ένα έγκλημα που θα μας στοιχίσει σε αίμα”. Επέκρινε επίσης τον υπουργό άμυνας και τα μέλη της ισραηλινής κεντροαριστεράς που συμμάχησαν με το Νετανιάχου πως “είστε πλήρεις συνέταιροι, στηρίζετε και επιτρέπετε αυτή την τραγωδία”. Στη συγκέντρωση μίλησαν πολλά ακόμα μέλη ειρηνευτικών οργανώσεων, ενώ μέσω βιντεοδιάσκεψης απηύθυνε χαιρετισμό ο πρόσφατα αποσυρθείς από την κούρσα του χρίσματος των Δημοκρατικών γερουσιαστής Μπέρνι Σάντερς.

 

Η 17χρονη Τεγκάν που ήρθε από το Ταϊμπέχ στο Τελ Αβίβ, λέει πως δεν είναι η πρώτη της διαδήλωση και πως η αραβική νεολαία έχει αρχίσει να εμφανίζεται πιο συχνά για διαδηλώσεις στο Τελ Αβίβ. “Διαμαρτύρομαι γιατί φτάνει τόση αιματοχυσία. Πρέπει να κλείσουμε ειρήνη μεταξύ Αράβων και Εβραίων τώρα. Φτάνει ο ρατσισμός, φτάνουν οι φόνοι, αρκετά. Ο Μπίμπι (Νετανιάχου) και ο Τραμπ είναι ρατσιστές και φοβάμαι λίγο, μάλλον αρκετά, τι θα γίνει αν υπάρξει προσάρτηση. Την περασμένη βδομάδα ήμουν στην πορεία των γυναικών και θέλουμε να πούμε στους πολιτικούς ως εδώ”.

 

Ο 50χρονος Σίμτσα από το Κφαρ Γιόνα, λέει πως “ψηφίσαμε τον Γκαντς νομίζοντας πως είναι μια εναλλακτική και μας πρόδωσαν. Και εργατικοί επίσης. Κουραστήκαμε να καλοπιάνουμε το κέντρο και να νομίζουμε πως θα μας φέρουν την αλλαγή. Δεν μπορώ παρά να αντισταθώ στην προσάρτηση και να στηρίξω τη δημοκρατία με συνεργασία Εβραίων και Αράβων. Την επόμενη φορά, θα ψηφίσω την Κοινή Λίστα”.

Πέντε διαδηλωτές συνελήφθησαν, ενώ σε βίντεο ο φωτογράφος της εφημερίδας Haaretz φαίνεται να σπρώχνεται στο έδαφος από αστυνομικό. “Προσπάθησα να βγάλω βίντεο τους αστυνομικούς, κι εκείνοι αποφάσισαν να με συλλάβουν, λέει ο Τομέρ Απελμπάουμ, “Ένας με έσπρωξε, ένας με γονάτισε κι ένας με έσπρωξε στο κεφάλι”.

Ο Νετανιάχου έχει θέσει την 1η Ιουλίου ως ημερομηνία έναρξης της προσάρτησης των παράνομων εποικισμών στη Δυτική Όχθη που δημιουργήθηκαν από το 1967 και μετά, προσπαθώντας μάλιστα να καθησυχάσει τους ηγέτες των εποίκων που έχουν ακόμα πιο σκληροπυρηνικές θέσεις και δε δέχονται ούτε το σχέδιο του Ντόναλντ Τραμ, που προβλέπει πάγωμα των εποικισμών και την απομόνωση 15 εποικισμών στα όρια ενός μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους, τη δημιουργία του οποίου επίσης απορρίπτουν.