Ξόρκια

 

Το Ισραήλ ετοιμάζει νέα επίθεση στο Ιράν, αλλά δηλώνει πως ...δεν επιθυμεί να πληγεί η σταθερότητα στην περιοχή. Πιο πριν, χτύπησε την πρεσβεία του Ιράν στη Δαμασκό, αλλά ...ξόρκισε το ενδεχόμενο να γενικευτεί ο πόλεμος. Κι όταν το Ιράν ανταπέδωσε, «διεθνολόγοι» και «αναλυτές» έσπευσαν να εξηγήσουν ότι η απάντηση ήταν «λελογισμένη» και όχι «ακραία». Την ίδια ώρα, οι Ευρωατλαντικοί σύμμαχοι του Ισραήλ (ανάμεσά τους και η ελληνική κυβέρνηση), μαζί με κάθε πολεμικό πλοίο, αεροπλάνο και πύραυλο που στέλνουν στην περιοχή, στέλνουν μαζί και μια ...«ευχετήρια κάρτα» για «να διαφυλαχτεί η περιφερειακή ασφάλεια». Η υποκρισία τους δεν έχει πάτο! Λίγο πιο πάνω, στο άλλο πολεμικό μέτωπο, το αμερικανικό Foreign Affairs έγραψε ότι Ρωσία και Ουκρανία έφτασαν το 2022 κοντά σε συμφωνία, που δεν τελεσφόρησε και έκτοτε ο πόλεμος κλιμακώνεται. Και τότε, βέβαια, περίσσευαν τα ευρωατλαντικά ευχολόγια περί «ειρήνης» και «ασφάλειας», ενώ στο παρασκήνιο κορυφωνόταν η πολεμική προετοιμασία. Τι δείχνουν όλα αυτά; Πως πίσω απ' τα παχιά λόγια υπάρχει η πραγματικότητα των τεράστιων συμφερόντων, που ανταγωνίζονται για τον έλεγχο δρόμων Ενέργειας και εμπορίου, αγορών και σφαιρών επιρροής. Και ότι οι εξελίξεις στο έδαφος αυτών των ανταγωνισμών έχουν τη δική τους δυναμική, που κάνει αδύνατη τη διατήρηση των όποιων πρόσκαιρων συμβιβασμών, ρουφώντας ακόμη περισσότερους λαούς στη δίνη του πολέμου. Αυτά τα συμφέροντα υπερασπίζονται η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ της ΝΑΤΟικής «ιερής συμμαχίας» και οι υπόλοιποι. Αυτά είναι που πρέπει να στοχεύσει με την πάλη του ο λαός, καταδικάζοντας και στις ευρωεκλογές τα κόμματα της εμπλοκής και του ΝΑΤΟικού πολέμου.

Ευρω-μαντάτα

Μόνο χαρά δεν αισθάνονται οι κήρυκες της ευρωενωσιακής «κανονικότητας» με το εαρινό ευρωβαρόμετρο, που δείχνει ότι μόλις το 39% στην Ελλάδα και το 47% (κατά μέσο όρο) στα κράτη - μέλη έχουν θετική εικόνα για την ΕΕ. Σ' αυτό προσθέστε και το στοιχείο ότι 1 στους 4 Ελληνες και σχεδόν το ίδιο μεσοσταθμικά στα άλλα κράτη (23%) θεωρεί ότι η χώρα τους δεν ωφελήθηκε από την ένταξη στην ΕΕ. Σύμφωνα επίσης με το ευρωβαρόμετρο, τα πρώτα θέματα που απασχολούν τον λαό σε Ελλάδα και ΕΕ είναι με διαφορά η φτώχεια, η Υγεία και η εργασία, ενώ αποτυπώνεται και η μεγάλη ανησυχία για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Οπως προκύπτει, τέλος, σε Ελλάδα και ΕΕ το ποσοστό όσων σκοπεύουν να πάνε στην κάλπη είναι πάνω από 70%. Συμπέρασμα: Τώρα που οι μύθοι για την ΕΕ της «ευημερίας» και της «ειρήνης» έχουν καταρρεύσει με πάταγο, τώρα που στα μάτια ακόμα περισσότερων αποκαλύπτεται η ΕΕ ως μια ένωση της εκμετάλλευσης και του πολέμου, διαμορφώνονται δυνατότητες και καλύτερες προϋποθέσεις να εκφραστεί και στην κάλπη η λαϊκή δυσαρέσκεια, αλλά και η αμφισβήτηση αυτής της βάρβαρης πολιτικής. Και ο μόνος τρόπος για να σταλεί ξεκάθαρο και αδιαπραγμάτευτο μήνυμα είναι η ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση του ΚΚΕ!

Τσιτώθηκε

«Τσιτώθηκε» ο «Ραν Ταν Πλαν» των «Νέων» με την αντίδραση του ΚΚΕ στις αθλιότητες που ξεστόμισε ο εκλεκτός των ΗΠΑ και του Ζελένσκι Μπούμπουρας στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής επιτροπής για τους Ελληνες της Ουκρανίας. Θυμίζουμε ότι πέρα από το ανιστόρητο παραλήρημά του, ο Μπούμπουρας επιτέθηκε με θράσος στον βουλευτή του ΚΚΕ Γ. Γκιόκα όταν αυτός πήρε τον λόγο, με την ανοχή μάλιστα του προεδρείου, επειδή δεν του άρεσαν αυτά που αποκάλυπτε το ΚΚΕ για τον ρόλο του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, του καθεστώτος Ζελένσκι και των ναζιστικών ταγμάτων Αζόφ στις καταστροφικές εξελίξεις, που πλήττουν βάναυσα και το ελληνικό στοιχείο στην περιοχή. Απ' όλα αυτά, ο αρθρογράφος των «Νέων» διέκρινε τη «ρωσόφιλη» στάση του ΚΚΕ, διαστρεβλώνοντας και αποσιωπώντας όσα είχε αναδείξει στην ομιλία του ο βουλευτής του ΚΚΕ. Στο άρθρο του, πάντως, δεν τολμάει ούτε να αναφέρει το όνομα του Μπούμπουρα, που πυροδότησε την ένταση στην Επιτροπή με την άθλια και απαράδεκτη στάση του. Το ποιόν αυτού του ...επιχειρηματία, που παίζει ρόλο ΝΑΤΟικού επιτετραμμένου στις περιοχές της Ουκρανίας, όπου ζει συγκεντρωμένο το ελληνικό στοιχείο (περισσότερα στα σημερινά «Αποκαλυπτικά») είναι γνωστό. Και μόνο ο εμετικός αντικομμουνισμός του είναι αρκετός για να τον υπερασπίζεται με τόσο πάθος ο ομοϊδεάτης του στα «Νέα».

Ανταλλάγματα

Δημοσιεύματα και σενάρια θέλουν τις ΗΠΑ να δίνουν το «πράσινο φως» στο Ισραήλ για την επίθεση στη Ράφα, με αντάλλαγμα «περιορισμένη απάντηση» στο Ιράν. Τους κάνουν δηλαδή πλάτες να αιματοκυλήσουν χιλιάδες εγκλωβισμένους αμάχους στη νότια Γάζα, προκειμένου η απάντηση στο Ιράν να είναι «ελεγχόμενη». Πέρα από τον κυνισμό μιας τέτοιας συνδιαλλαγής μεταξύ συμμάχων, κανείς δεν βάζει το χέρι στη φωτιά ότι οποιαδήποτε επίθεση των Ισραηλινών δεν θα προκαλέσει γενικευμένη ανάφλεξη στην περιοχή, αφού οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, με καθοριστική συμβολή των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ισραήλ, φτάνουν ολοένα και περισσότερο στο σημείο που είναι πλέον αδύνατο να διατηρηθούν οι όποιοι εύθραυστοι συμβιβασμοί. Από την άλλη, τα παζάρια για το επόμενο βήμα στον πόλεμο δείχνουν τι πραγματικά υπάρχει πίσω από τη βιτρίνα των «συμμαχιών» και πόσο επικίνδυνες είναι αυτές για τα συμφέροντα των λαών. Σαν να παίζουν ζάρια, προτάσσει ο καθένας τα δικά του άμεσα συμφέροντα και παζαρεύει συμφωνίες, που τον λογαριασμό τους πληρώνουν πάντα οι λαοί. Ετσι και στην περίπτωση του Ισραήλ: «Θα σου δώσω την καταστροφή της Ράφα, θα μου δώσεις ελεγχόμενη επίθεση στο Ιράν» είναι το deal που πάνε να κλείσουν οι ΗΠΑ. Δεν είναι δύσκολο λοιπόν να συμπεράνει κανείς ότι το ίδιο συμβαίνει σε όλες τις «κρίσεις», πολεμικές και μη, ανάμεσα στους «συμμάχους». Υπάρχει άλλωστε η εμπειρία των Ελληνοτουρκικών, όπου η ευρωατλαντική «πλατφόρμα» οδηγεί σε επώδυνους συμβιβασμούς, με προοπτική τη συνεκμετάλλευση, ενώ η διαμεσολάβηση των ΗΠΑ στην τελευταία μεγάλη κρίση των Ιμίων οδήγησε σε μια τεράστια γκρίζα ζώνη στο Αιγαίο, που αξιοποιείται σήμερα στα ελληνοτουρκικά παζάρια, κάτω από την «ομπρέλα» του ΝΑΤΟ.

 

Ριζοσπάστης