Ζωές για παλιοσίδερα…

Ζωές για παλιοσίδερα…

Δυο, ακόμα, ειδήσεις (ανάμεσα στις αναρίθμητες) που πέρασαν στα «ψιλά». Προχτές διακόπηκε η λειτουργία του κολυμβητηρίου που βρίσκεται στο χώρο του Ιδρύματος Αναπήρων στο Ίλιον. Η απόφαση πάρθηκε από τη διοίκηση του ιδρύματος, που επικαλείται «αδυναμία κάλυψης των λειτουργικών δαπανών». Στο κολυμβητήριο αυτό έμαθαν να κολυμπάνε χιλιάδες παιδιά λαϊκών οικογενειών και αθλούνταν πολλοί αθλητές  και ομάδες.

Σήμερα ανακοινώθηκε πως πουλιέται για παλιοσίδερα  (βγαίνει σε πλειστηριασμό με εξευτελιστική τιμή εκκίνησης) το ακίνητο της  «πτωχευμένης ΔΑΡΙΓΚ». Για όσους δεν το γνωρίζουν, η ΔΑΡΙΓΚ ήταν μια ξακουστή για την ποιότητα των προϊόντων της συρματουργία (μεταλλευτική βιομηχανία) στη Χαλκίδα. Δισεκατομμύρια πρόκες κάρφωσαν και χιλιάδες χιλιόμετρα σύρμα ΔΑΡΙΓΚ έδεσαν στα γιαπιά οι οικοδόμοι, χτίζοντας την καπιταλιστική ανάπτυξη, μόνο την περασμένη δεκαετία.

Ο νόμος της «ελεύθερης αγοράς» είναι αδυσώπητος: Κέρδος! Τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών δεν θα αθληθούν αν οι γονείς τους δεν έχουν γεμάτη τσέπη για να βάλουν βαθιά το χέρι. Οι απολυμένοι εργαζόμενοι της ΔΑΡΙΓΚ δεν θα ξαναδουλέψουν (ποιος να τους πάρει και σε ποια δουλειά σήμερα;), όπως δεν θα ξαναδουλέψουν χιλιάδες οικοδόμοι και εργαζόμενοι στις κατασκευές. Και αν από τύχη βρουν δουλειά, θα είναι για ένα κομμάτι ψωμί.

Η ζωή του εργάτη και του φτωχού δεν χωράει στους προϋπολογισμούς και στα σχέδια της «ανάκαμψης» και της «ανάπτυξης» των καπιταλιστών και των κυβερνήσεών τους. Την απομυζούν, όσο τους είναι απαραίτητη, και μετά την πετάνε στη χωματερή μιας «κρίσης», να σκουριάζει βουτηγμένη στην απογοήτευση, στην απελπισία, στη μιζέρια. Όμως η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο δεν είναι  «κακή μοίρα», ούτε φυσικό φαινόμενο και η καταπίεση του εργάτη δεν ξέρει τι θα πει σκόλη, ούτε στην «ανάπτυξη» ούτε, φυσικά, στην «κρίση». Μέχρι ο εργάτης να πάρει στα χέρια του τη ζωή του. Να διεκδικήσει και να καταχτήσει ―τίποτα λιγότερο από― όσα πραγματικά αξίζει και δικαιούται. 

 

Αναρτήθηκε από Οικοδόμος

Το “Φροντιστήριο” ως παγκόσμιο φαινόμενο

Αν δεν ήταν οι τριπλές εκλογές, αυτή την περίοδο όλος ο κόσμος κι ο ντουνιάς θα ασχολιόταν με τις εισαγωγικές εξετάσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και ο αέρας θα πλημμύριζε για πολλοστή φορά με τη συνήθη γκρίνια για τα χάλια της δευτεροβάθμιας. Μαζί τα σκάγια θα έπιαναν, ως είθισται και τα πανεπιστήμια, που δεν ανταποκρίνονται, ούτε και ανταμοίβουν τον τεράστιο κόπο που καταβάλουν οι μαθητές για να περάσουν τις πύλες τους: στο τέλος της πορείας, για όσους την αντέξουν, δεν περιμένει παρά η ανεργία. Αν λοιπόν, τα δημόσια γίνονταν ιδιωτικά, ίσως τότε τα πράγματα να ήταν διαφορετικά.

Ο κυριότερος δείκτης που πιστοποιεί στην κοινή συνείδηση την ανεπάρκεια των δημόσιων Γυμνασίων και Λυκείων είναι η πανταχού παρουσία των φροντιστηρίων, η φοίτηση στα οποία αποτελεί και την αναγκαία συνθήκη για τη συμμετοχή στις πανελλήνιες εξετάσεις. Δεν νοείται μαθητής να συμμετάσχει στις εξετάσεις χωρίς να έχει περάσει τα περισσότερα απογεύματα ενός ή και τριών χρόνων στα θρανία τους.

Αυτό είναι εν ολίγοις το κοινό αίσθημα ενός λαού που έχει μάθει να συμπεριφέρεται όχι καλύτερα απ' ό,τι το σκυλί του Παβλώφ. Γιατί αν έκανε τον κόπο να δει και παραπέρα θα διαπίστωνε ότι η εξωσχολική ιδιωτική, συμπληρωματική του δημόσιου σχολείου εκπαίδευση, κοινώς τα “Ιδιαίτερα” και το “Φροντιστήριο” απαντώνται σε όλα τα μέρη του κόσμου, με επιταχυνόμενο μάλιστα ρυθμό, ακόμα και σε εκείνα για τα οποία δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι διαθέτουν ένα άρτιο εκπαιδευτικό σύστημα. Λίγοι για παράδειγμα γνωρίζουν ότι οι πολυπαινεμένοι μαθητές της Ν. Κορέας, οι οποίοι πρωτεύουν σε όλες τις εξετάσεις τύπου PISA κλπ, ξοδεύουν πολύ περισσότερο χρόνο σε ιδιωτικά φροντιστήρια, τα hagwons, απ' οτι στα σχολεία τους, κι απ' οτι όλα τ' άλλα παιδιά του κόσμου, ότι τα φροντιστήρια αποτελούν mega-επιχειρήσεις στις οποίες επενδύουν από την Goldman Sachs ως την Carlyle, και ότι ο πιο διάσημος φροντιστής της χώρας, που κερδίζει περί τα 4 εκατ. δολάρια το χρόνο φτάνει στο σημείο να τεμαχίσει το σώμα σε μετοχές και να το εισάγει στο χρηματιστήριο της Σεούλ για τα περαιτέρω.

Στα διάφορα ταξίδια μου δεν ήταν λίγες οι φορές που ο φακός έτυχε να πιάσει διαφημιστικές αφίσες φροντιστηρίων για τις εισαγωγικές εξετάσεις στα πανεπιστήμια από την Ιταλία ως τη μακρινή Βολιβία. Το ότι η ζήτηση για πανεπιστημιακή εκπαίδευση αυξάνει με τα χρόνια δεν οφείλεται σε κάποια έκρηξη φιλομάθειας, αλλά στην αυξανόμενη σπάνη των λεγόμενων “καλών” θέσεων εργασίας. Η στόχευση σε ένα περιορισμένο αριθμό εξ αυτών έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του ανταγωνισμού για εκείνες τις πανεπιστημιακές σχολές οι οποίες έχουν και τις μεγαλύτερες πιθανότητες να τις εξασφαλίσουν.

Οι εισαγωγικές εξετάσεις δεν αντανακλούν την ποιότητα κανενός εκπαιδευτικού συστήματος ή σχολείου, καθ΄οτι τα παλούκια μπροστά στο τέρμα μπορούν να μετακινούνται άλλοτε πιο μπροστά κι άλλοτε πιο πίσω ώστε κάθε φορά να σκοράρει ένας συγκεκριμένος αριθμός μαθητών, κάθε φορά και μικρότερος όσον αφορά τις “καλές σχολές”.

Κι όσο οι θέσεις εργασίας που πληρώνουν σπανίζουν, τόσο αυξάνεται ο ανταγωνισμός, και τόσο αυγατίζουν τα φροντιστηρια. Η ανεργία που περιμένει στη γωνιά μια μεγάλη μερίδα αποφοίτων δεν οφείλεται τόσο στις όποιες ανεπάρκειες του εκπαιδευτικού συστήματος, όσο στις στρεβλώσεις της ίδιας της αγοράς εργασίας. Και η εκπαίδευση, όσο άριστη και να είναι, από μόνη της δεν φτιάχνει δουλειές.

Δεν είναι λοιπόν περίεργο που η βιομηχανία “Φροντιστήριο” γνωρίζει αλματώδη ανάπτυξη σε πολλές χώρες ανά την υφήλιο ανεξαρτήτως μεγέθους και οικονομικής κατάστασης. Σύμφωνα με το Forbes, ο τζίρος στην παραπαιδεία μέχρι το 2018 θα ξεπεράσει τα 102 δις δολάρια παγκοσμίως, με οδηγούς στην κούρσα τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και τις χώρες της Άπω Ανατολής, αλλά πάνω απ' ολες την τρελαμένη Ν. Κορέα, η οποία και καλύπτει το 15% του παγκόσμιου τζίρου. Το ποσό που ξοδεύουν οι Νοτιοκορεάτες γονείς στα ιδιωτικά μαθήματα ξεπερνάει το κόστος της δημόσιας εκπαίδευσης. Το ίδιο συμβαίνει και στην Τουρκία. Η μετάβαση στην οικονομία της αγοράς έχει παρασύρει και Κίνα, Βιετνάμ, ορισμένες Αφρικανικές χώρες, καθώς και τις χώρες του πρώην Σοβιετικού μπλοκ. Στο δε Αζερμπαϊτζάν, τη Γεωργία, την Καμπότζη, την Αίγυπτο και τη Λιβύη το μεγαλύτερο μέρος της σχολικής ύλης έχει ανεπισήμως “πουληθεί” στα φροντιστήρια.

Στη Γαλλία, όπου ο ανταγωνισμός για την εισαγωγή σε κάποια από τις École είναι ανελέητος, η ίδια η κυβέρνηση ενθαρρύνει τα φροντιστήρια με φοροαπαλλαγές επί των διδάκτρων. Ο τζίρος ξεπερνάει το $1δις ετησίως. Το ίδιο και στη Γερμανία. Η Μαλαισία και Σιγκαπούρη επιτρέπουν στους δασκάλους ορισμένες ώρες ιδιωτικής διδασκαλίας. Ενώ, προς το παρόν οι Σκανδιναβικές χώρες είναι εκτός χορού. 

 

Στη Μ. Βρετανία, όπου κι εκεί η ανεργία θερίζει, το 25% των μαθητών κάνει “ιδιαίτερα”. Στο Λονδίνο το 40%. Κάθε οικογένεια ξοδεύει κατά μέσο όρο 2,750 λίρες για κάθε παιδί το χρόνο, ενώ ο συνολικός τζίρος αγγίζει τα 6 δις. Το ωριαίο κόστος βρίσκεται ανάμεσα στις 25 και 40 λίρες. 

 

Στο Ισραήλ, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Σχεδόν, το 50% των μαθητών στο Γυμνάσιο και Λύκειο καταφεύγουν σε “ιδιαίτερα”, με το μέσο κόστος να ανέρχεται στα 5,120 δολάρια. Η αντίστοιχη αγορά εκτιμάται στα 300 εκατ. Και το ωριαίο κόστος κυμαίνεται ανάμεσα στα 25 με 50 δολάρια.

Συγκριτικά, στην Ελλάδα η εν λόγω αγορά αποτιμάται στο 1 δις ευρώ κατ' έτος. 

 Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο Cynical

Ενσωματωμένη δημοσιογραφία: μας πήραν χαμπάρι

Η εικόνα είναι από  Κόκκινος Τύπος

 Σήμερα σας έχω μια ειδησούλα που ούτε την ακούσατε ούτε πρόκειται να την ακούσετε από κανένα κανάλι. Δεν είναι και πολύ φρέσκια αλλά παραμένει επίκαιρη. Αναφέρομαι στην ετήσια έκθεση των Δημοσιογράφων χωρίς σύνορα, η οποία δόθηκε στην δημοσιότητα τον περασμένο Φεβρουάριο.

Η οργάνωση Δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα για την ελευθερία τής πληροφορίας (αυτή είναι η πλήρης επωνυμία της) δημοσιεύει κάθε χρόνο μια έκθεση, η οποία περιλαμβάνει και μια λίστα όλων των κρατών τής γης αξιολογημένων ανάλογα με το πόσο ελεύθερη και ανεξάρτητη δημοσιογραφία έχουν. Η πρώτη δωδεκάδα τής εφετεινής λίστας περιλαμβάνει ακριβώς τις ίδιες χώρες με την λίστα τού 2013 (με ελάχιστες μεταξύ τους αντιμεταθέσεις). Έτσι, λοιπόν, για άλλη μια χρονιά οι δημοσιογράφοι εκτιμούν πως η Φινλανδία φαντάζει ως παράδεισος για την ελεύθερη δημοσιογραφία ενώ σε ίσο σχεδόν ύψος ελευθερίας τής έκφρασης βρίσκονται Ολλανδία, Νορβηγία, Λουξεμβούργο, Ανδόρρα, Λιχτενστάιν, Δανία, Ισλανδία κλπ.

Απαραίτητη παρένθεση. Χωρίς να αμφισβητώ την χρησιμότητά τους ως εργαλεία σκέψης και ανάλυσης, οι εκθέσεις των ΔΧΣ δεν παύουν να αποτελούν προϊόντα αστών -κατά κύριο λόγο- δημοσιογράφων, μαθημένων σε δυτικού τύπου δημοκρατία και είναι φυσικό να συντάσσονται επηρεασμένες από τέτοιες καταβολές (π.χ. είναι ευκολώτερο να γίνει λόγος για "καλές ΗΠΑ" παρά για "καλή Κούβα"). Ως εκ τούτου, επιβάλλεται να είμαστε πολύ προσεκτικοί στην ανάγνωσή τους και ιδιαίτερα κριτικοί στα συμπεράσματά τους. Κλείνει η παρένθεση.

Δυστυχώς, η χώρα μας από χρόνο σε χρόνο κατρακυλά προς τον πάτο αυτής της λίστας κι αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Πριν δυο χρόνια βρισκόμασταν στην 71η θέση, πέρυσι πέσαμε στην 85η κι εφέρος κατρακυλίσαμε στην 99η, όπου "καμαρώνουμε" δίπλα στην Βουλγαρία (ευτυχώς που υπάρχει κι η Βουλγαρία γιατί αλλοιώς θα ήμασταν οι τελευταίοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση) και χαμηλότερα από χώρες που δεν φημίζονται για τις δημοκρατικές τους πεποιθήσεις, όπως η Γκαμπόν, το Κιργιστάν, η Ζάμπια, το Μπουτάν, το Κουβέιτ, η Λιβερία, η Αλβανία, το Κογκό, το Κοσσυφοπέδιο...ακόμη κι η Σιέρρα Λεόνε!

Και πώς να μην είναι έτσι τα πράγματα, δηλαδή, όταν καθημερινά αποδεικνύεται πως στον τόπο μας τα μέσα ενημέρωσης λειτουργούν ως μέσα πλουτισμού για τους ιδιοκτήτες τους και ως μέσα πλύσης εγκεφάλων για την εξουσία. Σίγουρα υπάρχουν δημοσιογράφοι που προσπαθούν να κάνουν σωστά την δουλειά τους, μόνο που δύσκολα μπορούν να βρουν βήμα για να την προβάλουν, δηλαδή γράφουν αλλά δεν δημοσιο-γραφούν. Κι αυτό συμβαίνει επειδή τα μέσα ενημέρωσης είναι προσδεδεμένα -στην συντριπτική τους πλειοψηφία- στο άρμα τής εξουσίας, μιας κι αυτό συμφέρει τους ιδιοκτήτες τους. Είναι φυσικό να μην υπάρχει χώρος για ελεύθερες φωνές σε τέτοια μέσα.

Τα παραδείγματα είναι πολλά. Πρόσφατα, ο ελληνικός λαός έστειλε με την ψήφο του ως εκπρόσωπό του στην ευρωβουλή την δημοσιογράφο τού Μέγκα Μαρία Σπυράκη, παρ' ότι η τελευταία αποκάλυψε σε συνέντευξή της ότι δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις κατά τις οποίες απέκρυπτε πληροφορίες επειδή εκτιμούσε πως έτσι επέβαλε το συμφέρον τού τόπου. Επίσης, πρόσφατα ο συνάδελφος της στο ίδιο κανάλι και σχολιογράφος τού ΔΟΛ Γιάννης Πρετεντέρης αποκάλυψε ότι το 2009 οι δημοσιογράφοι έλεγαν ψέμματα στον λαό περί της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, επειδή αυτό τους ζήτησε η κυβέρνηση να κάνουν. Μόνο που αντί να χαρακτηρίσει αυτό το φαινόμενο ως αθλιότητα και -γιατί όχι;- προδοσία σε βάρος τού λαού, ο πολυπροβεβλημένος δημοσιογράφος-αναλυτής το απεκάλεσε "δημοσιογραφική αυτοσυγκράτηση"! Και να σκεφτεί κανείς ότι ο Πρετεντέρης, προκειμένου να δείχνει "δημοσιογραφική αυτοσυγκράτηση" όταν διατάσσεται, απολαμβάνει ετήσιες αμοιβές ύψους επτακοσίων χιλιάδων ευρώ.

Θα αρκούσε να περιοριστώ σε όσα είδανε τα μάτια μας κι ακούσανε τ' αφτιά μας κατά την πρόσφατη προεκλογική περίοδο και μόνο, για να αναφέρω αμέτρητα παρόμοια φαινόμενα. Τί να πρωτοθυμηθώ; Τον Ρογκάκο, τον Κούρο και τον Βαφειάδη στον Αντέννα; Τον Πορτοσάλτε, τον Παπαδημητρίου και τον Τσιόδρα στον Σκάι; Τον Μάνεση και τον Βερύκιο στον Άλφα; Απαξάπαντα τον "δημοσιογραφικό" συρφετό τού Μέγκα; Τις απολύσεις και τις απομακρύνσεις στην ΝΕΡΙΤ, πριν καλά-καλά βγει στον αέρα; Δεν χρειάζεται να πω λέξη γι' όλα αυτά τα εμετικά φαινόμενα. Είναι τόσο γνωστά ώστε θα ήταν σαν να παραβίαζα ανοιχτές πόρτες.

Έτσι, λοιπόν, η διεθνής απαξίωση της δημοσιογραφίας στην χώρα μας, όπως προκύπτει από την ετήσια έκθεση των Δημοσιογράφων χωρίς σύνορα, δεν αποτελεί παρά το εύλογο αντίτιμο για την χωρίς αναστολές διαστρέβλωση και παραχάραξη ειδήσεων και πληροφοριών των εκφυλισμένων αστικών μέσων ενημέρωσης και των ενσωματωμένων στο σύστημα δημοσιογράφων και σχολιαστών που δουλεύουν σ' αυτά.


Διαβάστε:
- Reporters Without Borders releases 2014 press freedom index (συνοπτική παρουσίαση της έκθεσης στην οποία αναφρόμαστε στο σημερινό σημείωμα).
- World press freedom index 2014 (εκτενής παρουσίαση της έκθεσης και η πλήρης λίστα).
- Golden Dawn close to being added to "predators" list (άρθρο για την ελευθερία του τύπου στην Ελλάδα και τον ρόλο τής Χρυσής Αυγής).

πηγή: Cogito ergo sum

Χαρίζουν εργοδοτικές εισφορές με σκανδαλώδη τροπολογία

Με τροπολογία που πέρασε σε άσχετο νομοσχέδιο εξαιρούνται τα Ναυπηγεία Σύρου από την υποχρέωση καταβολής ασφαλιστικών εισφορών που έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες

Ακόμα μία χαριστική τροπολογία που υπογράφεται από τους υπουργούς Οικονομικών Γ. Στουρνάρα, Εργασίας Γιάννη Βρούτση και Δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου πέρασε εμβόλιμα σε άσχετο νομοσχέδιο για την «καταπολέμηση της σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης παιδιών και της παιδικής πορνογραφίας», γράφει το «Κουτί της Πανδώρας».

Συγκεκριμένα, η τροπολογία εξαιρεί τα Ναυπηγεία Σύρου από την υποχρέωση καταβολής ασφαλιστικών εισφορών που έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες και επιπλέον αναστέλλει κάθε καταδιωκτικό μέτρο εναντίον των υπευθύνων για όλες τις ναυπηγικές επιχειρήσεις (Ελευσίνας, Σκαραμαγκά, Σύρου κ.α) για οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία.

Η συγκεκριμένη τροπολογία έρχεται σε μια περίοδο που η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει επίθεση σε επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες για τις οφειλές σε ασφαλιστικά ταμεία, αλλά εμφανίζεται ιδιαιτέρως "ανεκτική" σε μεγάλους επιχειρηματίες και ειδικά όταν αυτοί είναι παλιοι γνώριμοι.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός ότι ιδιοκτήτης της εταιρείας είναι ο πρώην συνεργάτης του πρωθυπουργού, Νίκος Ταβουλάρης. Ο Νίκος Ταβουλάρης ήταν διευθυντής της Πολιτικής Άνοιξης του κ. Σαμαρά, επομένως μόνο τυχαία δεν μπορεί να είναι η συγκεκριμένη ευνοϊκή τροπολογία με τη γνωριμία του πρωθυπουργού με τον επιχειρηματία.

Όπως προκύπτει από την τροπολογία και την συνοδευτική έκθεση, τα Ναυπηγεία Σύρου οφείλουν συνολικά 10 εκατ. ευρώ (σ.σ πρόκειται για ληξιπρόθεσμες οφειλές) και καθώς θα πληρώνουν 70.000 ευρώ το μήνα, μέχρι τις 30 Ιουνίου του 2017 θα έχουν εξοφλήσει συνολικά 2,5 εκατ. ευρώ ενώ τα υπόλοιπα 7,5 εκατ. ευρώ κεφαλαιοποιούνται. Από την προτεινόμενη ρύθμιση το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και άλλοι ασφαλιστικοί φορείς θα γράψουν ζημιά 12,5 εκατ. ευρώ εκ των οποίων τα 7,5 εκατ. ευρώ θα προκύψουν από το ευνοϊκό καθεστώς είσπραξης των ληξιπρόθεσμων οφειλών για τα Ναυπηγεία Σύρου και άλλα 5 εκατ. ευρώ από την αναστολή λήψης αναγκαστικών μέτρων στις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο ναυπηγικό τομέα.

Παράλληλα, με την ίδια τροπολογία αναστέλλονται μέχρι τις 30 Ιουνίου 2017 όλες οι πράξεις διοικητικής ή αναγκαστικής εκτέλεσης για τις συγκεκριμένες οφειλές, κάθε ποινική δίωξη σε βάρος των υπευθύνων (φυλάκιση ή χρηματική ποινή) και παράλληλα παρατείνεται μέχρι τις 30 Ιουνίου 2015 (έληξε στις 31.12.2013) η προθεσμία αναστολής λήψης αναγκαστικών μέτρων κατά επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στους τομείς ναυπήγησης, μετατροπής, επισκευής και συντήρησης πλοίων για οφειλές προς το ΙΚΑ και λοιπούς ασφαλιστικούς φορείς που εποπτεύονται από το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης.


πηγή: thepressproject.gr

Ο φόβος είναι το καλύτερο όπλο στα χέρια αυτών που εξουσιάζουν...

Φοβηθήκαμε μη χάσουμε μεροκάματα από τις απεργίες
και χάσαμε τις δουλειές μας,

Φοβηθήκαμε τους μετανάστες
και γίνανε μετανάστες τα παιδιά μας,

Φοβηθήκαμε μη και χρεοκοπήσουν οι τράπεζες
κι αυτές μας παίρνουν τώρα τα σπίτια,

Φοβηθήκαμε μη χάσουμε τις καταθέσεις μας
και μείναμε ταπί,

Φοβηθήκαμε μη χάσουμε τις επιδοτήσεις
και μας παίρνουν τα χωράφια,

Φοβηθήκαμε μη χάσουμε τις συντάξεις
και δεν έχουμε να πάρουμε ούτε για τα φάρμακα μας,...

Φοβηθήκαμε το δελτίο στα καύσιμα
και μείναμε χωρίς θέρμανση και παραδώσαμε πινακίδες,

Φοβηθήκαμε τη φτώχεια και την εξαθλίωση
και κόσμος τρέφεται από τα συσσίτια και τα σκουπίδια,

Φοβηθήκαμε μη καταρρεύσουν τα ασφαλιστικά ταμεία
και μέσω του Ρ3Ι φάγανε όλα τα αποθεματικά τους,

Φοβηθήκαμε να τα βάλουμε με την κυβέρνηση
και μισήσαμε δημόσιο υπάλληλο, άστεγο, ζητιάνο,

Φοβηθήκαμε τη ζωή μας χωρίς ευρώ
κι ευρώ στην τσέπη μας δεν έχουμε,

Φοβηθήκαμε μήπως πεθάνουμε εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης
και μειώθηκε το προσδόκιμο επιβίωσης,

Φοβηθήκαμε να ονειρευτούμε τη ζωή μας καλύτερη
κι έγινε η πραγματικότητα μας εφιάλτης...

Αναρτήθηκε απο: nefeloma.blogspot.

Mekorot: Ποια είναι η εταιρεία που διεκδικεί το νερό της Θεσσαλονίκης

Photo by iLan P/ Flickr

Στη Θεσσαλονίκη βρίσκονται σήμερα οι εκπρόσωποι της Mekorot, υπέθυνης για το «απαρτχάιντ νερού» στην Παλαιστίνη - 6 (τουλάχιστον) λόγοι για τους οποίους οποιαδήποτε συνεργασία με μια τέτοια εταιρεία είναι απαράδεκτη

Η Mekorot αποτελεί την κρατική εταιρεία ύδρευσης του Ισραήλ, η οποία ιδρύθηκε το 1937 και διαχειρίζεται το 90% του πόσιμου νερού του Ισραήλ και το 80% των υδάτινων αποθεμάτων της χώρας.

Η πολιτική της εταιρείας στο τομέα του νερού είχε ήδη διαφανεί από το 1950 όταν με ένα τεράστιο και πολυέξοδο έργο προχώρησε στην εκτροπή των νερών του ποταμού Ιορδάνη σε βάρος των εδαφών του λαού των Παλαιστινίων και προς όφελος του Ισραήλ.

Τον Αύγουστο του 1967, με στρατιωτική διαταγή, η διαχείριση του νερό της Δυτικής Όχθης περνά στο Ισραήλ, ενώ τον επόμενο χρόνο όλες οι υδάτινες πηγές της Παλαιστίνης περνούν στη ιδιοκτήσια του κράτους του Ισραήλ.

Το 2005 η Mekorot ίδρυσε ένα επιχειρησιακό τμήμα, ώστε να ξεκινήσει τη διεθνή της επέκταση. Προσοδοφόρα συμβόλαια υπογράφηκαν σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Κύπρος, η Αργεντινή, η Ινδία και η Ουγκάντα. Στην Ελλάδα η Mekorot συναγωνίζεται για ένα μερίδιο στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων της κυβέρνησης. Συμφωνίες συνεργασίας έχουν υπογραφεί στη Βραζιλία, την Πορτογαλία και την Ιταλία.

ΤΟ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ΤΩΝ ΝΕΟΣΥΛΛΕΚΤΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΝΕΟΣΥΛΛΕΚΤΩΝ

Ανοικτή Επιστολή του ΔΙΚΤΥΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ στους Νεοσύλλεκτους Συναδέλφους της Σειράς Μαίου

ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΝΕΟΣΥΛΛΕΚΤΟΙ ΦΑΝΤΑΡΟΙ, ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ

Συνάδελφοι, Υποχρεωτικά μας πήραν στον Στρατό, για να εκπληρώσουμε το υπέρτατο καθήκον, από το οποίο λούφαραν ή εξαγόρασαν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί των καθεστωτικών κομμάτων εξουσίας.

ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ να γίνουμε δούλοι στις μονάδες,  αναλώσιμοι στη πρώτη γραμμή για τα συμφέροντα τους, συνένοχοι στις εγκληματικές εκστρατείες των ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ, για να συμμετέχουμε στην Καταστολή όσων αγωνίζονται για «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία»!

ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ να πληρώσουμε το κόστος της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας όπως μας το επιβάλλει η κυβέρνηση, ο ΥΕΘΑ Δ.Αβραμόπουλος και τα Μνημόνια που συμφώνησαν Ε.Ε.-ΔΝΤ και τραπεζίτες, τοκογλύφοι.

ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ να παραλάβουμε μεταχειρισμένα είδη ένδυσης και υπόδησης. Είναι διαταγή του ΑΓΕΣ Μανωλά να μας δώσουν καινούργια ρούχα-αρβύλες κλπ.

ΤΟ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΤΑ ΚΕΝ

1.       Πηγαίνουμε στα Φρουραρχεία για να πληρώσουν αυτοί όπως είναι υποχρεωμένοι τα εισιτήρια για τα ΚΕΝ.

2.       Δεν πληρώνουμε τις φωτογραφίες για την Στρατιωτική Ταυτότητα. Μας πήραν την πολιτική μας ταυτότητα, μας υποχρέωσαν να γίνουμε στρατιώτες, να πληρώσουν αυτή το κόστος για την Στρατιωτική Ταυτότητα.

3.       Δε θα πληρώσουμε εμείς για τα βιβλία που περιγράφουν τα δικαιώματα μας. Τα δικαιώματα μας στον Στρατό δεν είναι Εμπόρευμα για να τα αγοράζει όποιος έχει την οικονομική δυνατότητα. Είναι υποχρέωση του Διοικητή να μας τα γνωστοποιεί και πρέπει να μας μοιράζουν σχετικό έντυπο στην κατάταξη μας.

4.       Έξω οι διακινητές μιλιταριστικών βιβλίων από τα KEN. Αρνούμαστε την συμμετοχή μας στην παρουσίαση τους: δεν αποτελούν ούτε στρατιωτική διάλεξη, ούτε μέρος του προγράμματος εκπαίδευσης. Βγαίνουμε Παραπονούμενοι.  

5.       Διεκδικούμε δεύτερο ζευγάρι αρβύλες και τα απαραίτητα είδη που εξασφαλίζουν αξιοπρεπή θητεία.

6.       Να μας παρέχετε δωρεάν μπουκάλια νερό στις ασκήσεις. Δε θα κερδίζουν ΚΨΜ-Διοικητές στις πλάτες μας.  

7.       Διεκδικούμε Δωρεάν Καταστάσεις Μεταβίβασης. Στις άδειες μας πάμε στα Φρουραρχεία δηλώνοντας ότι δεν έχουμε τα λεφτά να πληρώσουμε το εισιτήριο επιστροφής στις μονάδες παραμεθορίου που μας έστειλαν.  

Μας λένε ότι δεν υπάρχουν λεφτά αλλά δίνουν 2 δις το χρόνο στο ΝΑΤΟ και στέλνουν ξανά πλοία στην Σομαλία. Εκτελούν πανάκριβες ασκήσεις και πραγματοποιούν παρελάσεις με τανκς κόστους εκατομμυρίων ευρώ.

Αρνούμαστε τη  Μετάθεση στην ΕΛΔΥΚ. Είναι μετάθεση εκτός συνόρων, απαιτείται η συμφωνία μας –πρέπει να υπογράψουμε σχετικό έντυπο. Δεν υπάρχει κανένας νόμος και  διαταγή που να μας υποχρεώνει να πάμε Κύπρο. 

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932955437 

diktiospartakos.blogspot.com

Ούτε στον Πολύγυρο ούτε πουθενά

Επίθεση φασιστών της ΧΑ σε μέλος της συσπείρωσης στον Πολύγυρο. Αναδημοσίευση από εδώ.
 

Ούτε στον Πολύγυρο ούτε πουθενά

Εδώ και κάποια χρόνια έχω επιλέξει να εγκατασταθώ μόνιμα στον Πολύγυρο. Από την πρώτη στιγμή που ήρθα, δεν έκρυψα ποιος είμαι και που ανήκω πολιτικά. Μέσα σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα, θεωρώ ότι η τοπική κοινωνία με έχει γνωρίσει αρκετά καλά.

Λίγες μέρες πριν την πρώτη Κυριακή των εκλογών, αποφάσισαν τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής να προσπαθήσουν να με τρομοκρατήσουν με σωματική και λεκτική βία. Προφανώς ένας μόνο δεν τους έφτανε γι αυτό και έστειλαν τρεις θρασύδειλους, έναν να με κρατάει, έναν να με απειλεί με μαχαίρι κι έναν για τσίλιες. Αφού απείλησαν εμένα και την οικογένειά μου, αφού μου ξεκαθάρισαν ότι στη Χαλκιδική και τον Πολύγυρο κάνουν κουμάντο αυτοί, είδαν ότι δεν τρομοκρατήθηκα και αποφάσισαν να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα. Να με χτυπήσουν και να φύγουν σαν κυνηγημένοι.

 Ήταν προσωπική επιλογή, να μη μαθευτεί η ιστορία προεκλογικά για να μη θεωρηθεί ως ψηφοθηρική προσπάθεια. Παρά το γεγονός ότι έσπευσαν τα τοπικά μέλη αυτής της συμμορίας να με διαβεβαιώσουν ότι το χτύπημα ήρθε από τα κεντρικά και όχι από τους ίδιους, θεωρώ ότι τέτοιες νοοτροπίες δεν περιορίζονται στα σύνορα μίας πόλης ή ενός νομού. Η συμπαράσταση των Πολυγυρινών (και όχι μόνο) που πληροφορήθηκαν το συγκεκριμένο χτύπημα ήταν άμεση και συγκινητική. Συντοπίτες μου, που προέρχονται από όλους τους πολιτικούς χώρους, έσπευσαν να μου δηλώσουν τη συμπαράστασή τους και να μου τονίσουν ότι θα με στηρίξουν σε ότι χρειαστεί.

Τόσο εγώ, όσο και οι υπόλοιποι αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν πτοούμαστε, ούτε τρομοκρατούμαστε από εγκληματικές συμμορίες που καμία σχέση δεν έχουν με την Δημοκρατία και το λαό. Θα μας βρίσκουν απέναντι στις σιδερογροθιές και τα μαχαίρια τους, απέναντι στις φασιστικές τους μεθόδους, απέναντι στην ναζιστική τους νοοτροπία. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή, σε κάθε κίνημα. Πρέπει και ο κόσμος της Χαλκιδικής να αποφασίσει αν θέλει τέτοια γεγονότα να συμβαίνουν έξω από τα σπίτια τους, δίπλα στα παιδιά τους. Η Νίκαια δεν είναι τόσο μακρυά από μας τελικά. Σήμερα γροθιές, αύριο μαχαίρι. Θα περιμένουμε κηδείες, θα μεριμένουμε να έχουμε Χαλκιδικιώτη Φύσσα ή θα τους κόψουμε τον αέρα μία και καλή;

Ρηγόπουλος Φραγκίσκος

Μέλος ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Αναρτήθηκε από συσπείρωση αριστερών μηχανικών

Σ' αυτό το θέατρο σκιών τι περιμένω!

      Για τους ανούσιους  πανηγυρισμούς Νίκης των σημερινών Ευρωεκλογών.