Ποια εμπλοκή;

Μπορεί τα σχέδια για συμμετοχή του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού σε πολυεθνική αποστολή στον Περσικό να μην προχώρησαν για την ώρα, όμως η πόρτα για μεγαλύτερη στρατιωτική εμπλοκή της χώρας στις επικίνδυνες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή παραμένει ορθάνοιχτη. Η Σαουδική Αραβία, μέσω των ΗΠΑ, ζήτησε από την ελληνική κυβέρνηση να συμμετάσχει στην «πολυεθνική αντιαεροπορική ασπίδα» που στήνεται στην περιοχή, με την παραχώρηση συστημάτων «Patriot», αίτημα το οποίο βρίσκει σύμφωνο το ΥΠΕΞ. Μάλιστα, παριστάνοντας πως δεν ακούει τις πολεμικές ιαχές ΗΠΑ - Σαουδικής Αραβίας ενάντια στο Ιράν, το ελληνικό ΥΠΕΞ ισχυρίζεται ότι σε καμία περίπτωση η αποστολή των ελληνικών «Patriot» δεν πρέπει να θεωρηθεί εμπλοκή της Ελλάδας στη στρατιωτική αντιπαράθεση! Πέρα από το γεγονός ότι προστίθεται ένας ακόμη κρίκος στη μακρά αλυσίδα της επικίνδυνης συμμετοχής της χώρας σε σχέδια και ανταγωνισμούς που μυρίζουν μπαρούτι και αίμα, επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά πως τα τεράστια ποσά που δαπανά η χώρα από την τσέπη του λαού για εξοπλισμούς έχουν ως κριτήριο τη στήριξη των αμερικανοΝΑΤΟικών αποστολών και όχι την ενίσχυση της άμυνας. Το ίδιο ισχύει και με τη φρεγάτα που θα συνοδεύει το γαλλικό αεροπλανοφόρο στη Μεσόγειο. Ο ελληνικός λαός όχι μόνο δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα ότι έτσι περιφρουρούνται τα δικά του συμφέροντα, αλλά και να απορρίψει τη συζήτηση περί «ανταλλαγμάτων» για τη συμμετοχή σε αυτές τις στρατιωτικές αποστολές, που έχει ήδη αρχίσει.

Τυράκι

 

Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών στο μέτωπο της Λιβύης «σκέπασαν» σχεδόν την επίσκεψη του Ελληνα υπουργού Αμυνας στο Ισραήλ, όπου συναντήθηκε με τον ομόλογό του και στελέχη της ισραηλινής αμυντικής βιομηχανίας. Οπως ανέφερε ο ίδιος σε δηλώσεις του, «συζητήσαμε τις δυνατότητες περαιτέρω ανάπτυξης των σχέσεων μεταξύ της ισραηλινής και της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας σε αυτήν την, ενδιαφέρουσα ασφαλώς, γεωπολιτική συγκυρία», διαπιστώνοντας ότι «είναι πραγματικά τεράστια τα περιθώρια ανάπτυξης συνεργασιών, συνεργιών, ακόμα και σχημάτων συμπαραγωγής, ανάμεσα σε ελληνικά και ισραηλινά στοιχεία της αμυντικής βιομηχανίας». Είναι γνωστό ότι οι Ισραηλινοί ενδιαφέρονται για υποδομές της αμυντικής βιομηχανίας στην Ελλάδα, με το «τυράκι» των συμπαραγωγών και της αναβάθμισης των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων με την τεχνολογία που διαθέτει η αμυντική βιομηχανία του Ισραήλ. Οσοι όμως μιλάνε γι' αυτά, σκόπιμα κρύβουν τη φάκα της στενότερης διασύνδεσης των Ενόπλων Δυνάμεων των δύο κρατών, σε μια γεωπολιτική συγκυρία που το «ενδιαφέρον» της έγκειται στην πρωτόγνωρη ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, στην αναδιάταξη στρατοπέδων και στον κίνδυνο μιας γενικευμένης ανάφλεξης στην περιοχή. Η στρατηγική συμφωνία με το Ισραήλ, ιδιαίτερα στον στρατιωτικό τομέα, είναι επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης και καμία σχέση δεν έχει με τα συμφέροντα του λαού. Αντίθετα, μεγαλώνει την έκθεσή του στα βρώμικα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τον κίνδυνο να αποτελέσει στόχο.

Συναίνεση... 

 

Ευκολότερο απ' όσο παρουσιαζόταν αποδείχτηκε τελικά το ...έργο της συναίνεσης μεταξύ των αστικών κομμάτων στην εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Θυμίζουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίαζε περίπου ως προϋπόθεση την επανεκλογή Παυλόπουλου για να μην κλονιστεί η συναίνεση στην «εθνική στρατηγική», στην παραπέρα δηλαδή εμπλοκή της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια. Τελικά, δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να πει το «ναι» στο πρόσωπο που πρότεινε η ΝΔ, η οποία επίσης έκλινε σε όλες τις πτώσεις τη συναίνεση για να σερβίρει την επιλογή της. Αντίστοιχα, αφού αράδιασε κάμποσα ονόματα ως τα «καταλληλότερα» και παρά το γεγονός ότι δεν εισακούστηκε σε κανένα, το ΚΙΝΑΛ πρόσθεσε το δικό του «ναι» στην πρόταση της ΝΔ. Τελικά, το πρόσωπο ήταν αυτό που εξασφάλισε τη συναίνεση, ή ήρθε απλά να την επισφραγίσει;

... με τη βούλα

 

Η απάντηση είναι εύκολη, αν συγκρίνει κανείς αυτά που προωθεί η κυβέρνηση στην εξωτερική της πολιτική, αυτά που ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει «πατριωτική εξωτερική πολιτική» και αυτά που προτείνει το ΚΙΝΑΛ για την παραπέρα ενίσχυση της «εθνικής στρατηγικής». Θα διαπιστώσει ότι όλα τέμνονται σε ένα κομβικό σημείο: Σταθερό βάθεμα της εμπλοκής στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, ανάδειξη του ρόλου της Ελλάδας ως «αξιόπιστου» και «αδιαμφισβήτητου» συμμάχου των ΗΠΑ, με στόχο τη γεωπολιτική αναβάθμιση σε ενεργειακό και εμπορικό κόμβο, προβολή αυτής της πολιτικής ως «εγγύησης» για τα κυριαρχικά δικαιώματα και «ασπίδας» στην επιθετικότητα της Τουρκίας, συμφωνία για διευθετήσεις σε Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειο και Κυπριακό, με πυρήνα τη συνεκμετάλλευση, με συνέχιση των διαπραγματεύσεων υπό την εποπτεία των ΑμερικανοΝΑΤΟικών και προσφυγή στη Χάγη. Σ' αυτήν τη συναίνεση έβαλε τη σφραγίδα της και η συμφωνία στο όνομα της νέας Προέδρου.

Ριζοσπάστης   Σάββατο 18 Γενάρη 2020 - Κυριακή 19 Γενάρη 2020