Στενός... κορσές

Στη Βουλή μεταφέρθηκε χτες η προσπάθεια της κυβέρνησης να αποκρύψει τις ευθύνες της για την αύξηση των κρουσμάτων και να τα φορτώσει όλα στην «ατομική ευθύνη». Σε ό,τι αφορά, μάλιστα, το δημόσιο σύστημα Υγείας, που με ευθύνη δική της και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων έχει «το κακό του το χάλι», ο αρμόδιος υπουργός δικαιολογήθηκε ότι «κανένα σύστημα Υγείας στον κόσμο δεν μπορεί να αντέξει ταυτόχρονα εκατοντάδες και χιλιάδες ασθενείς στα νοσοκομεία». Με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση παρουσιάζει περίπου ως ...φυσικό φαινόμενο τις συνέπειες που έχει και στην Υγεία η αντιλαϊκή της πολιτική και ξεκόβει κάθε συζήτηση για την ανάγκη να παρθούν έστω και τώρα ουσιαστικά μέτρα για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος, ώστε να ανταποκριθεί στις «έκτακτες» ανάγκες προστασίας του λαού από την πανδημία, αλλά και σε «κανονικές» συνθήκες, που ο κόσμος ψάχνει και δεν βρίσκει γιατρειά.

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση αξιοποιεί το ρημαγμένο σύστημα ως άλλοθι για να φορτώσει στο λαό την ευθύνη για την προστασία της υγείας του, ενώ τόσον καιρό δεν έκανε τίποτα για να το ενισχύσει πραγματικά, αν και της είναι γνωστά τα τεράστια προβλήματα (τα αναδεικνύουν καθημερινά οι αγωνιστές υγειονομικοί) και είχε όλο το χρόνο μπροστά της, χάρη στο λαό και στη νεολαία, που με την υπεύθυνη στάση τους εκμηδένισαν τα κρούσματα μετά την πρώτη φάση της πανδημίας. Αξιοποίησε όμως αυτόν τον χρόνο για να «ανοίξει» τον Τουρισμό με τους όρους των επιχειρηματικών ομίλων, για να ψηφίσει νέα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα, να επιβάλει περιορισμούς στις διαδηλώσεις και στις απεργίες, να ενισχύσει τη νομοθεσία για τους πλειστηριασμούς. Τίποτα ουσιαστικό δεν άλλαξε στην Υγεία, επειδή το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του την αντιμετωπίζουν ως «κόστος» για το κράτος και ως πεδίο κερδοφόρων επενδύσεων για τους ομίλους. Γι' αυτό οι σύγχρονες ανάγκες του λαού στενάζουν στον στενό κορσέ του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο. Αυτή είναι η επικίνδυνη πραγματικότητα, που μάταια προσπαθεί να κρύψει η κυβέρνηση.

Για το καλό τους

 

Πριν από λίγες μέρες, το υπουργείο Εργασίας στη Γαλλία ανακοίνωσε την υποχρεωτική χρήση μάσκας σε όλους τους κλειστούς χώρους, όπου δουλεύουν τουλάχιστον δύο εργαζόμενοι. Στον απόηχο αυτής της απόφασης, άνοιξε η συζήτηση για τις κυρώσεις σε όποιον δεν συμμορφώνεται, που φτάνουν μέχρι την απόλυση! Οι υποστηριχτές αυτής της άποψης επικαλούνται μάλιστα διάταξη του Εργατικού Κώδικα, σύμφωνα με την οποία ο εργοδότης έχει την υποχρέωση να πάρει «όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να διασφαλίσει την ασφάλεια και τη φυσική και πνευματική υγεία των εργαζομένων». Η κοροϊδία βγάζει μάτι, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι όλο το προηγούμενο διάστημα, στη Γαλλία και παντού, το κράτος δεν έκανε σχεδόν τίποτα για να επιβάλει αυστηρά μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, για να μη θιγούν τα κέρδη της εργοδοσίας. Γι' αυτό τα υγειονομικά πρωτόκολλα σταματούν έξω από τα εργοστάσια και τα γραφεία των επιχειρήσεων, η μετακίνηση από και προς τη δουλειά γίνεται με Μέσα - σαρδελοκούτια και κανένας έλεγχος δεν υπάρχει στους ομίλους για το αν τηρούνται ακόμα και τα στοιχειώδη μέτρα. Τώρα όμως το κράτος βρήκε τον τρόπο να τους βάλει «τα δυο πόδια σ' ένα παπούτσι», αναθέτοντας στους εργοδότες την ευθύνη να ελέγχουν την ...ατομική ευθύνη του εργαζόμενου στην (αναγκαία) χρήση της μάσκας, φτάνοντας ακόμα και στην απόλυση όποιου δεν συμμορφώνεται! Κι όλα αυτά, πάντα στο πλαίσιο της υποχρέωσης που έχει ο εργοδότης να μεριμνά «για το καλό» των εργαζομένων.

Βαρβαρότητα

 

Η βαρβαρότητα του καπιταλισμού αναδεικνύεται μέσα από τα στοιχεία έρευνας του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ για την αλματώδη αύξηση των αστέγων, που σχετίζονται με την πανδημία και την οικονομική κρίση στις «μητροπόλεις» του συστήματος. Σύμφωνα με αυτά, περίπου 40 εκατομμύρια Αμερικανοί κινδυνεύουν να εκδιωχθούν τους επόμενους μήνες από τα σπίτια τους. Σοβαρά προβλήματα εντοπίζονται επίσης στη Νότια Αφρική, όπου οι φτωχοί κάτοικοι των λεγόμενων «άτυπων οικισμών» εκδιώκονται από ιδιωτικές εταιρείες ασφαλείας, αλλά και στη Βραζιλία, στην Ινδία και αλλού. Οι άστεγοι όμως είναι περισσότερο εκτεθειμένοι στον κορονοϊό, με χιλιάδες να έχουν μολυνθεί μέχρι σήμερα, ενώ οι πάμπλουτοι καπιταλιστές για να αποφύγουν την μόλυνση μετακομίζουν σε πιο ασφαλείς, αραιοκατοικημένες περιοχές, σε πολυτελείς βίλες και «καταφύγια - φρούρια». Η ίδια η ζωή αναδεικνύει ότι στον 21ο αιώνα ο καπιταλισμός δεν μπορεί να λύσει βασικά προβλήματα των εργαζομένων, όπως η διασφάλιση φθηνής λαϊκής στέγης σύγχρονων προδιαγραφών, δεν μπορεί να εγγυηθεί ούτε την υγεία και τη ζωή τους. Η ανωτερότητα και η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού, όπου σκοπός της οργάνωσης της παραγωγής θα είναι η ικανοποίηση των διευρυμένων κοινωνικών αναγκών σε όλα τα πεδία, δεν προκύπτει μόνο από την εμπειρία των λαών στις χώρες όπου οικοδομούνταν τον περασμένο αιώνα και όπου φαινόμενα σαν κι αυτά που σήμερα βιώνουν οι λαοί στις καπιταλιστικές χώρες ήταν άγνωστα, αλλά κυρίως από τις ανεξάντλητες δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα για να καλύπτονται συνδυασμένα και ολοκληρωμένα όλες οι σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

Ριζοσπάστης