Ψιλά γράμματα

«Το 75% του ενήλικου πληθυσμού που έχει εμβολιαστεί δεν κινδυνεύει να πεθάνει, άρα δεν υπάρχει το επιχείρημα της προστασίας της δημόσιας υγείας». Τα παραπάνω ακούστηκαν χτες από τον υπουργό Ανάπτυξης Αδ. Γεωργιάδη και συμπυκνώνουν μέσα σε λίγες λέξεις την πολιτική της κυβέρνησης, που χρησιμοποιεί το εμβόλιο ως άλλοθι για να ξεκόψει κάθε συζήτηση για ενίσχυση του συστήματος Υγείας και για ουσιαστικά μέτρα αποτροπής της διάδοσης. Οπως εξηγεί μάλιστα ο υπουργός, τα rapid test δεν πρέπει να είναι δωρεάν για όλους, αφού «υπάρχει το δωρεάν εμβόλιο». Είναι η γνωστή δηλητηριώδης λογική ότι έχουμε «πανδημία ανεμβολίαστων». Τι κι αν έχει αποδειχθεί ότι όσο σέρνεται ο ιός αφορά τους πάντες; Οτι αν και πολύτιμο εφόδιο, το εμβόλιο από μόνο του δεν φτάνει για να προστατέψει ουσιαστικά τον πληθυσμό, πόσο μάλλον όταν το εμβολιαστικό πρόγραμμα είναι ανεπαρκέστατο; Τι κι αν έχει αποδειχθεί ότι τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα μετά από κάθε προσπάθεια να «κρεμαστεί» η διαχείρισή της αποκλειστικά σε ένα μέτρο, με κριτήριο πάντα το «κόστος - όφελος» για το κεφάλαιο και το κράτος του, είτε πρόκειται για τη μάσκα είτε για την «αυτοδιάγνωση» είτε για τα εμβόλια; Κι αυτό επειδή δεν συνδυάζονται τα εμβόλια με αποφασιστική θωράκιση νοσοκομείων και ΠΦΥ, με μέτρα προστασίας σε χώρους δουλειάς, ΜΜΜ, σχολεία κ.α. Δηλαδή με όλα αυτά που δεν «χωράνε» στη στρατηγική κυβερνήσεων - κεφαλαίου για την Υγεία. Πρόκειται για τα ...«ψιλά γράμματα» σε μια πολιτική που «όλα τα σφάζει - όλα τα μαχαιρώνει» στο όνομα του κέρδους.

«Πράσινο» φαγοπότι

Αλλο ένα παράδειγμα του τρελού χορού τρισ. δολαρίων που έχει στηθεί για τα μονοπώλια, γύρω από την περιβόητη «πράσινη ανάπτυξη», προσφέρει ο καβγάς κολοσσών της αυτοκινητοβιομηχανίας για τη μοιρασιά του τεράστιου πακέτου που «σπρώχνει» η κυβέρνηση Μπάιντεν για την προώθηση των ηλεκτροκίνητων οχημάτων (EV). Και πώς να μην καβγαδίζουν δηλαδή, με τέτοιο φαγοπότι... Μέχρι και 15 δισ. δολάρια κρατικού χρήματος θα δοθούν για τη δημιουργία 500.000 σταθμών φόρτισης (σιγά μην πλήρωναν οι αυτοκινητοβιομηχανίες!), άλλα 3,5 δισ. για την αναπροσαρμογή των εργοστασίων για την παραγωγή EV, 5 δισ. δολάρια για αγορά ηλεκτροκίνητων σχολικών λεωφορείων και άλλων δημόσιων οχημάτων, όπως και δεκάδες ακόμα δισ. μέσω φοροαπαλλαγών, «κινήτρων» κ.ο.κ. Ξεχωριστό «κεφάλαιο» του καβγά αποτελούν οι επιδοτήσεις για την αγορά ιδιωτικού EV: Στα 7.500 δολάρια απαλλαγής φόρου ανά αυτοκίνητο, που προωθεί η αμερικανική κυβέρνηση, σχεδιάζει να προσθέσει άλλα 4.500 δολάρια απαλλαγής για EV που φτιάχνονται στις ΗΠΑ από συνδικαλισμένους εργαζόμενους. Οχι βέβαια γιατί τους πήρε ο πόνος για την οργάνωση της εργατικής τάξης, αλλά γιατί έτσι ενισχύονται «φωτογραφικά» κολοσσιαίες αμερικανικές αυτοκινητοβιομηχανίες («Ford», GM, «Chrysler») έναντι ξένων ανταγωνιστών τους που δραστηριοποιούνται και στις ΗΠΑ («Nissan», «Honda», VW κ.ά.). Την ίδια ώρα, πίσω από το «πράσινο» φαγοπότι και το «περιβαλλοντικό» περιτύλιγμα, περνάνε «στα ψιλά» ειδήσεις όπως ότι το υπουργείο Εσωτερικών των ΗΠΑ προγραμματίζει την αδειοδότηση ερευνών και γεωτρήσεων για πιθανά κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου σε έκταση 352.000 τ.χλμ. στον Κόλπο του Μεξικού... Καμία «αντίθεση» δεν υπάρχει, φυσικά, αφού είτε με «πράσινα» είτε με «μαύρα» σχέδια, κοινός παρονομαστής είναι η κερδοφορία των μονοπωλίων και η διασφάλιση του πλεονεκτήματος στους εντεινόμενους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς...

Αδεια...

Μια τραγική καθημερινή ιστορία κρύβεται πίσω από το «τουίτ» με το άδειο ψυγείο, που έγινε θέμα χτες στο διαδίκτυο, ενεργοποιώντας ένα κύμα συμπαράστασης. Τη φωτογραφία ανάρτησε μια 52χρονη, για να δείξει τις συνθήκες εξαθλίωσης στις οποίες ζει. Αυτό που προβλήθηκε από τα ΜΜΕ ήταν «η δύναμη του διαδικτύου», που «δίνει λύσεις εκεί που το κράτος απουσιάζει». Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα; Η αλληλεγγύη σε όποιον υποφέρει είναι επιβεβλημένη και αναγκαία, αλλά δεν είναι ούτε το διαδίκτυο, ούτε κάποιο μαγικό ραβδάκι που θα δώσει λύση στη φτώχεια και την εξαθλίωση, στις άθλιες συνθήκες που καταδικάζονται να ζουν χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά, στα αδιέξοδά τους, που οξύνει διαχρονικά η αντιλαϊκή πολιτική. Οπως η ίδια η 52χρονη διηγήθηκε αργότερα στα ΜΜΕ, για πολλά χρόνια φρόντιζε μόνη της τους γονείς της, που είχαν άνοια, και επομένως δεν είχε τη δυνατότητα να δουλέψει. Οταν οι γονείς της πέθαναν, η ίδια αντιμετώπισε ψυχολογικά προβλήματα που δυσκολεύεται να διαχειριστεί, λόγω και της οικονομικής ένδειας, ενώ «κληρονόμησε» και ένα μεγάλο χρέος στη ΔΕΗ ΑΕ, που η αποπληρωμή του είναι αδύνατη με τα λεφτά του Κοινωνικού Επιδόματος Αλληλεγγύης, το μόνο εισόδημα που διαθέτει.

... ψυγεία

Το πραγματικό πρόβλημα, δηλαδή, προκύπτει από παντού: Μιλάμε για ένα αντιλαϊκό κράτος, εχθρικό και στις πιο στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, χωρίς ολοκληρωμένη δημόσια και δωρεάν Πρόληψη και Πρόνοια για ανθρώπους που υποφέρουν, αφού η περίθαλψη αποτελεί ατομική ευθύνη, φορτώνοντας στην οικογένεια ασήκωτα βάρη. Ενα κράτος που διαχειρίζεται τη φτώχεια με «συνταγές» ανακατανομής από τους λιγότερο στους περισσότερο φτωχούς, όπως κάνει με τα ψίχουλα του ΚΕΑ, που στηρίζουν η ΕΕ και όλες οι κυβερνήσεις. Ενα κράτος που για τα κέρδη των ομίλων αφήνει τα υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά έρμαιο στις ορέξεις τραπεζών και άλλων επιχειρήσεων, που σφίγγουν τη θηλιά των απειλών, των εκβιασμών και των πλειστηριασμών για να εισπράξουν. Το ψυγείο λοιπόν της φωτογραφίας στο διαδίκτυο μπορεί να γέμισε προσωρινά. Αλλά γρήγορα θα αποκτήσει ξανά την ίδια εικόνα με αυτήν προηγουμένως (όπως και χιλιάδες ακόμα ψυγεία), αν η συγκίνηση και η αγανάκτηση που προκάλεσε η φωτογραφία δεν παρακινήσουν περισσότερους να πάρουν θέση στον αγώνα ενάντια στις πραγματικές αιτίες που γεννούν τη φτώχεια, ως παράγωγο της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Ενάντια στο αντιλαϊκό κράτος, που με όλες τις κυβερνήσεις και σε όλες τις εκδοχές της αστικής διαχείρισης εντείνει τα αδιέξοδα για τον λαό και στήνει στα «εννιά μέτρα» τις ανάγκες του, την ώρα που γύρω του «σφυρίζουν» τα δισεκατομμύρια των επιδοτήσεων και των διευκολύνσεων προς τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Ριζοσπάστης