Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης που
πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 10/8 στην παραλία Ιερισσού είχα την τύχη να
μιλήσω με την κ. Κατερίνα και τον κ. Χρήστο που είναι ενεργά μέλη του αγώνα
ενάντια στα μεταλλεία χρυσού και έζησαν τα γεγονότα της περασμένης Κυριακής.
«Αρχικά ξεκινήσαμε άντρες, γυναίκες, συνταξιούχοι και
παιδιά, για μια ειρηνική πορεία προς το κομμάτι εκείνο του Κακάβου που έχουν
αποψιλώσει. Θέλαμε να φτάσουμε στο σημείο του βουνού που η εταιρία έχει κόψει
τα δέντρα και να φυτέψουμε συμβολικά ένα. Τα πράγματα όμως δεν έγιναν έτσι,
δεχτήκαμε τρομερή επίθεση από τα ΜΑΤ», περιγράφει η κ. Κατερίνα.
Ακολούθησαν έξι ώρες συμπλοκές με τα ΜΑΤ, όμως
όταν τη ρώτησα τι της έκανε εντύπωση, αυτό που συγκράτησε δεν ήταν ούτε οι
τόνοι χημικών, ούτε τα πυρά με πλαστικές σφαίρες που δέχτηκαν. Μόνο μου
απάντησε ευθέως: «Δεν είχα ξαναδεί τόσους ανθρώπους αποφασισμένους να μην κάνουν πίσω.
Ανάμεσά τους ήταν πολλές γυναίκες. Ήταν και συνταξιούχοι. Θαύμασα τα νέα παιδιά
που απωθούσαν τα ΜΑΤ όπως μπορούσαν. Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο».
Είναι αλήθεια ότι όταν δεις τα αποφασισμένα
πρόσωπα των κατοίκων της Χαλκιδικής που αγωνίζονται για τον τόπο τους
αισθάνεσαι τη δύναμη που γεννάει η σιγουριά του δίκαιου αγώνα. Άνθρωποι που
μέχρι χθες δεν φαντάστηκαν ότι στην προσπάθειά τους να υπερασπιστούν τον τόπο
τους και το μέλλον των παιδιών τους θα βρίσκονταν αντιμέτωποι με το κράτος και
τους μηχανισμούς καταστολής του στην υπηρεσία των συμφερόντων της εταιρίας. Ότι
θα βρίσκονταν αντιμέτωποι με τις μηχανορραφίες του δημάρχου Πάχτα και των
ομοίων του που κοιτούν να αρπάξουν το μερτικό τους από το οργανωμένο έγκλημα.
Ο κ. Χρήστος περιγράφει την προσωπική του
αποκάλυψη: «Στάθηκα μπροστά από μια διμοιρία των ΜΑΤ. Άοπλος και εκτεθειμένος τους
κοιτούσα κατευθείαν στα μάτια. Εκείνη τη στιγμή αναρωτιόμουν πώς μπορούν να
παίζουν αυτό το ρόλο. Έλεγα μέσα μου, είναι δυνατόν να με χτυπήσουν έτσι όπως
κάθομαι απλά και τους κοιτάζω; Την ίδια στιγμή ένας από αυτούς σήκωσε το
εκτοξευτή φωτοβολίδων και με σημάδεψε στο πρόσωπο. Δεν το πίστευα ότι μπορούσε
να το κάνει, μέχρι που άκουσα τη φωτοβολίδα να σφυρίζει ξυστά δίπλα στο αυτί
μου. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι αυτοί οι άνθρωποι δε λειτουργούν πια
κανονικά. Συνειδητοποίησα ότι στα μάτια τους εγώ ήμουν ο εχθρός.»
Μια κάτοικος Ιερισσού μιλώντας για τη βραδινή
εισβολή των ΜΑΤ στην κωμόπολη της Ιερισσού και την καταστολή της καθιστικής
διαμαρτυρίας αναφέρει: «Όταν ακούσαμε ότι η επίθεση οφείλεται στο
ότι δημαρχείο καίγεται ξαφνιαστήκαμε. Την επόμενη στιγμή ξέραμε πια ότι θα
χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα για να μας χτυπήσουν».
Και είναι αλήθεια ότι στον πόλεμο που κήρυξαν
εταιρεία, κράτος και τοπικές αρχές στο λαό της Χαλκιδικής μόνο «τίμιο παιχνίδι»
δεν παίζουν. Κινούνται με όλους τους διαθέσιμους κρατικούς μηχανισμούς και τα
ΜΜΕ ακολουθώντας παράλληλα την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» στους
κατοίκους των γύρω ορεινών περιοχών. Τάζουν «ανάπτυξη», θέσεις εργασίας και υπόσχονται
να επιδείξουν «περιβαλλοντική ευαισθησία». Άραγε πόσες θέσεις εργασίας θα
χαθούν όταν η εταιρία αφήσει πίσω της καμένη γη; Ποια «περιβαλλοντική
ευαισθησία» υπαγορεύει η απαράβατη αρχή του «χαμηλού κόστους» εξόρυξης; Ας
μιλήσουν για «ανάπτυξη» στους
εκτοπισμένους πληθυσμούς των περιοχών που δραστηριοποιείται η «μητέρα εταιρία» Eldorado Gold Corp για να απαντήσουν εκείνοι με τη σειρά τους για το δηλητηριασμένο νερό
που μπαίνει στο στόμα του παιδιού.
«Είμαστε
αποφασισμένοι, δε φοβόμαστε κανέναν. Θα αγωνιστούμε μέχρι τέλους για το μέλλον
του τόπου και των παιδιών μας» ακούγονταν οι φωνές
στην εκδήλωση της Παρασκευής. «Και εμείς
μαζί σας μέχρι τέλους λοιπόν» έχω να προσθέσω εγώ. Αλληλεγγύη πρέπει να
δοθεί από κάθε γωνία της χώρας, από κάθε συλλογικότητα, πρωτοβουλία, φορέα και
να συναντηθεί σε ένα πλατύ δίκτυο. Η
μάχη αυτή δεν ανήκει μόνο στους κατοίκους Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης που θα
υποστούν άμεσα τις συνέπειες της καταστροφής. Ακόμα παραπέρα ανήκει σε ολόκληρο το λαό μας που στη διαδρομή αυτή ανακαλύπτει
ξανά τις δυνάμεις του, οργανώνεται και αντιστέκεται. Όπως ο πολύμηνος αγώνας
των κατοίκων της Κερατέας έδωσε θάρρος κι ελπίδα, έτσι ο δίκαιος αγώνας των
κατοίκων Χαλκιδικής μας δείχνει το δρόμο.
Φωτεινή
Μέλος της Πρωτοβουλίας Κατοίκων Ωραιοκάστρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου