Απο
Η Alexandra Morton είναι βραβευμένη αμερικανο-καναδή βιολόγος. Μελετά εδώ και δεκαετίες τη θαλάσσια πανίδα με επίκεντρο της έρευνάς της, τα τελευταία χρόνια, το σολομό. Έχει γράψει πολλά βιβλία και επιστημονικά άρθρα. Ζει στην British Columbia του Καναδά.
Επισκέφτηκε το Mount Polley στον Καναδά, λίγες μέρες μετά την καταστροφική διαρροή μεταλλευτικών αποβλήτων και συνέλεξε δείγματα για ανάλυση. Η μαρτυρία της από την περιοχή της καταστροφής είναι συγκλονιστική.
“Βρέθηκα σ΄ένα μέρος που έμοιαζε με κόλαση. Δεν ήθελες να αγγίξεις τίποτα, να αναπνεύσεις ή να καθίσεις κάτω. Αυτό το μέρος ήταν κάποτε τόσο ελκυστικό και είναι, εδώ και πολύ καιρό, γη των αυτοχθόνων (First Nations). Ήταν ένα όμορφο και αγαπημένο μέρος, με χώρους για πικ νικ, μούρα και ανθισμένα λουλούδια. Τώρα όλα έχουν αλλάξει. Η γη είναι γκρίζα με ρωγμές. Και τα φύλλα των δέντρων γκρίζα. Πονάει τόσο να συνειδητοποιώ ότι κάποιοι του είδους μου το έκανε αυτό, δημιούργησαν μια νεκρή έρημο – που πιστεύω ότι πλέον είναι τοξική – εκεί που πριν λίγο η ζωή ήταν πολύμορφη και γενναιόδωρη.
Υπήρχε ένα γκρι παχύρρευστο υγρό που επέπλεε ανάμεσα στα μεταλλευτικά απόβλητα. Η απίστευτη δύναμη των δισεκατομμυρίων λίτρων μεταλλευτικών αποβλήτων, έχει κατακλύσει τις όχθες μέχρι και πάνω από δέκα μέτρα σε κάποια σημεία.
Τί είναι αυτά τα καινούρια παράξενα τοπία; Γεμάτο αποστήματα, το έδαφος μοιάζει σαν να ήταν γεμάτο φυσαλίδες που έσκασαν καθώς ξεράθηκαν. Υπήρχαν σχηματισμοί καψίματος που καμιά ομοιότητα δεν έχουν με οτιδήποτε έχω δει. Δημιουργήθηκαν κατά την αντίδραση των μεταλλευτικών αποβλήτων με το οξυγόνο.
Εδώ μπορείτε να δείτε τα χνάρια ενός ζώου που προφανώς περπάτησε μέσα στο υγρό. Δεν υπάρχουν χνάρια επιστροφής, άρα μάλλον βυθίστηκε στα απόβλητα.
Η κυβέρνηση που επιτρέπει να συμβεί κάτι τέτοιο, παρά τις σαφείς προειδοποιήσεις, είναι μια κυβέρνηση που δεν ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους που την εξέλεξαν και πληρώνουν τους μισθούς της. Η κοινωνία μας είναι αρρωστημένα εξαρτημένη από το χρήμα, και σ΄αυτό τον τόπο αυτή τη στιγμή, αυτό γίνεται προφανές. Είμαστε στ΄ αλήθεια τόσο ανόητοι, που αυτός είναι ο μόνος τρόπος να κάνουμε business; Η εξορυκτική εταιρεία Imperial Mines, πραγματικά δεν ξέρει πως να κατασκευάσει φράγματα που συγκρατούν υγρά; Είναι γνωστό ότι χωμάτινα αναχώματα δεν γίνεται να συγκρατήσουν το νερό. Αυτή η εταιρεία δεν μπορεί να δουλέψει χρησιμοποιώντας λύσεις που θα προστάτευαν ανθρώπους και γη;
Αυτό ήταν ένα μέρος που παρήγαγε τροφή. Ένα μέρος όπου οι άνθρωποι αναζήτησαν τροφή για την ψυχή τους. Αυτή δεν είναι σοφή χρήση των πόρων της περιοχής. Δεν είναι καθόλου έξυπνος τρόπος να κάνει κανείς business. Είναι προχειρότητα, ανοησία, σπατάλη, σαδισμός προς τα παιδιά όλων των ειδών. Το να δημιουργείς κόλαση στη γη είναι ανήθικο.
Ξυπνήστε στην British Columbia και βεβαιωθείτε ότι η κυβέρνηση θ’ ακούσει ότι αυτό δεν είναι αποδεκτό. Είναι ακριβώς η ίδια, κολοσσιαία ανοησία, την οποία παλεύω 25 χρόνια, για να προστατέψω τους ελεύθερους πληθυσμούς σολομού από τις αρρώστιες που ξεκινούν από φάρμες εντατικής εκτροφής σολομού. Η κυβέρνηση γνωρίζει τους κινδύνους όταν επιτρέπει την εξάπλωση ιών από εκτροφεία, αλλά δεν κάνει τίποτα γι΄αυτό.
Λοιπόν, αυτή η συμπεριφορά της κυβέρνησης πρέπει να σταματήσει. Χρειαζόμαστε τον πλανήτη μας ανέπαφο. Χρειαζόμαστε έναν λειτουργικό, ζωντανό κόσμο για να επιβιώσουμε. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σ΄αυτού του είδους την οικονομία, που βασίζεται στη λεηλασία, να γίνει το τέρας που αρνείται στη Γη το δικαίωμα στη ζωή. Αυτό δεν είναι πραγματική και βιώσιμη οικονομία.
Φεύγοντας, σταματήσαμε στον ποταμό Horsefly. Διαυγής, καθαρός, υγιής. Όλοι οι σολομοί που θα έρθουν εδώ, θα έχουν κολυμπήσει στα απόβλητα απ΄όπου πριν λίγο πήρα δείγματα. Θα έχουν κολυμπήσει στα μεταλλευτικά απόβλητα που ακόμη χύνονται, 13 μέρες μετά, στη λίμνη Quesnel. Κανείς δε γνωρίζει τί θα συμβεί σ΄αυτούς τους σολομούς, και όλοι και όλα τους χρειάζονται. Η Imperial Mines ρίσκαρε τόσα πολλά, απλώς για να βγάλει περισσότερα λεφτά.”
Η Alexandra Morton είναι βραβευμένη αμερικανο-καναδή βιολόγος. Μελετά εδώ και δεκαετίες τη θαλάσσια πανίδα με επίκεντρο της έρευνάς της, τα τελευταία χρόνια, το σολομό. Έχει γράψει πολλά βιβλία και επιστημονικά άρθρα. Ζει στην British Columbia του Καναδά.
Επισκέφτηκε το Mount Polley στον Καναδά, λίγες μέρες μετά την καταστροφική διαρροή μεταλλευτικών αποβλήτων και συνέλεξε δείγματα για ανάλυση. Η μαρτυρία της από την περιοχή της καταστροφής είναι συγκλονιστική.
Στην Κόλαση
“Βρέθηκα σ΄ένα μέρος που έμοιαζε με κόλαση. Δεν ήθελες να αγγίξεις τίποτα, να αναπνεύσεις ή να καθίσεις κάτω. Αυτό το μέρος ήταν κάποτε τόσο ελκυστικό και είναι, εδώ και πολύ καιρό, γη των αυτοχθόνων (First Nations). Ήταν ένα όμορφο και αγαπημένο μέρος, με χώρους για πικ νικ, μούρα και ανθισμένα λουλούδια. Τώρα όλα έχουν αλλάξει. Η γη είναι γκρίζα με ρωγμές. Και τα φύλλα των δέντρων γκρίζα. Πονάει τόσο να συνειδητοποιώ ότι κάποιοι του είδους μου το έκανε αυτό, δημιούργησαν μια νεκρή έρημο – που πιστεύω ότι πλέον είναι τοξική – εκεί που πριν λίγο η ζωή ήταν πολύμορφη και γενναιόδωρη.
Υπήρχε ένα γκρι παχύρρευστο υγρό που επέπλεε ανάμεσα στα μεταλλευτικά απόβλητα. Η απίστευτη δύναμη των δισεκατομμυρίων λίτρων μεταλλευτικών αποβλήτων, έχει κατακλύσει τις όχθες μέχρι και πάνω από δέκα μέτρα σε κάποια σημεία.
Τί είναι αυτά τα καινούρια παράξενα τοπία; Γεμάτο αποστήματα, το έδαφος μοιάζει σαν να ήταν γεμάτο φυσαλίδες που έσκασαν καθώς ξεράθηκαν. Υπήρχαν σχηματισμοί καψίματος που καμιά ομοιότητα δεν έχουν με οτιδήποτε έχω δει. Δημιουργήθηκαν κατά την αντίδραση των μεταλλευτικών αποβλήτων με το οξυγόνο.
Τί άφησε αυτό το σημάδι στη μέση αυτής της ερημιάς;
Το πιο οδυνηρό απ΄όλα ήταν να βλέπεις τα χνάρια των ζώων, και υπήρχαν
πολλά. Τί σκέφτηκαν αυτά τα πλάσματα πατώντας στην τωρινή έρημο, μετά
από γενιές και γενιές γλυκού καταπράσινου δάσους;
Εδώ μπορείτε να δείτε τα χνάρια ενός ζώου που προφανώς περπάτησε μέσα στο υγρό. Δεν υπάρχουν χνάρια επιστροφής, άρα μάλλον βυθίστηκε στα απόβλητα.
Η κυβέρνηση που επιτρέπει να συμβεί κάτι τέτοιο, παρά τις σαφείς προειδοποιήσεις, είναι μια κυβέρνηση που δεν ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους που την εξέλεξαν και πληρώνουν τους μισθούς της. Η κοινωνία μας είναι αρρωστημένα εξαρτημένη από το χρήμα, και σ΄αυτό τον τόπο αυτή τη στιγμή, αυτό γίνεται προφανές. Είμαστε στ΄ αλήθεια τόσο ανόητοι, που αυτός είναι ο μόνος τρόπος να κάνουμε business; Η εξορυκτική εταιρεία Imperial Mines, πραγματικά δεν ξέρει πως να κατασκευάσει φράγματα που συγκρατούν υγρά; Είναι γνωστό ότι χωμάτινα αναχώματα δεν γίνεται να συγκρατήσουν το νερό. Αυτή η εταιρεία δεν μπορεί να δουλέψει χρησιμοποιώντας λύσεις που θα προστάτευαν ανθρώπους και γη;
Αυτό ήταν ένα μέρος που παρήγαγε τροφή. Ένα μέρος όπου οι άνθρωποι αναζήτησαν τροφή για την ψυχή τους. Αυτή δεν είναι σοφή χρήση των πόρων της περιοχής. Δεν είναι καθόλου έξυπνος τρόπος να κάνει κανείς business. Είναι προχειρότητα, ανοησία, σπατάλη, σαδισμός προς τα παιδιά όλων των ειδών. Το να δημιουργείς κόλαση στη γη είναι ανήθικο.
Ξυπνήστε στην British Columbia και βεβαιωθείτε ότι η κυβέρνηση θ’ ακούσει ότι αυτό δεν είναι αποδεκτό. Είναι ακριβώς η ίδια, κολοσσιαία ανοησία, την οποία παλεύω 25 χρόνια, για να προστατέψω τους ελεύθερους πληθυσμούς σολομού από τις αρρώστιες που ξεκινούν από φάρμες εντατικής εκτροφής σολομού. Η κυβέρνηση γνωρίζει τους κινδύνους όταν επιτρέπει την εξάπλωση ιών από εκτροφεία, αλλά δεν κάνει τίποτα γι΄αυτό.
Λοιπόν, αυτή η συμπεριφορά της κυβέρνησης πρέπει να σταματήσει. Χρειαζόμαστε τον πλανήτη μας ανέπαφο. Χρειαζόμαστε έναν λειτουργικό, ζωντανό κόσμο για να επιβιώσουμε. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σ΄αυτού του είδους την οικονομία, που βασίζεται στη λεηλασία, να γίνει το τέρας που αρνείται στη Γη το δικαίωμα στη ζωή. Αυτό δεν είναι πραγματική και βιώσιμη οικονομία.
Φεύγοντας, σταματήσαμε στον ποταμό Horsefly. Διαυγής, καθαρός, υγιής. Όλοι οι σολομοί που θα έρθουν εδώ, θα έχουν κολυμπήσει στα απόβλητα απ΄όπου πριν λίγο πήρα δείγματα. Θα έχουν κολυμπήσει στα μεταλλευτικά απόβλητα που ακόμη χύνονται, 13 μέρες μετά, στη λίμνη Quesnel. Κανείς δε γνωρίζει τί θα συμβεί σ΄αυτούς τους σολομούς, και όλοι και όλα τους χρειάζονται. Η Imperial Mines ρίσκαρε τόσα πολλά, απλώς για να βγάλει περισσότερα λεφτά.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου