Ευκαιρίες

«Θα τολμούσα να πω ότι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες κατηγορίες στοιχείων ενεργητικού στην Ελλάδα αυτή την περίοδο είναι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια». Με αυτά τα λόγια «διαφήμισε» στο CNBC ο διευθύνων σύμβουλος της Τράπεζας Πειραιώς τις «μεγάλες ευκαιρίες» που βλέπουν τα διεθνή funds και τα υπόλοιπα «κοράκια» στην περίπτωση των περιβόητων «κόκκινων» δανείων, θυμίζοντας παράλληλα πως οι τέσσερις συστημικές τράπεζες έχουν συμφωνήσει να μειώσουν τα δάνεια κατά 50 δισ. ευρώ έως το 2021. Δεν είχαμε βέβαια καμιά αμφιβολία ότι τα «αρπακτικά» βρίσκουν ενδιαφέρον το «αίμα» που μυρίζει από την κλιμάκωση των εκβιασμών και των πλειστηριασμών στα λαϊκά σπίτια. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε, έχει φροντίσει να στρώσει για τα καλά το «τραπέζι» στα αρπακτικά: Από την «απελευθέρωση» των τραπεζών να μεταβιβάζουν αυτά τα πακέτα στα διάφορα funds, τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και την αναγωγή σε «ιδιώνυμο αδίκημα» όσων αγωνίζονται ενάντιά τους, έως την παραπέρα διάλυση της όποιας προστασίας είχε απομείνει στα λαϊκά σπίτια. Αυτή είναι η «δίκαιη ανάπτυξη» που τάζει η κυβέρνηση: Εκεί που τα λαϊκά στρώματα ζουν νέα βάσανα και εκβιασμούς για να προσέλθουν στο ταμείο, εκεί που συνθλίβονται το δικαίωμα και η λαϊκή ανάγκη της στέγης, εκεί είναι που βλέπουν τις ευκαιρίες οι «επενδυτές».

Χωρίς ντροπή

 

«Εφόδιο στη μάχη της Αθήνας το έργο του Νάσου Ηλιόπουλου» τιτλοφορεί η χτεσινή κυβερνητική «Αυγή» το ρεπορτάζ από την προχτεσινή παράδοση - παραλαβή στο υπουργείο Εργασίας, αναπαράγοντας σχετική δήλωση της υπουργού, Ε. Αχτσιόγλου. Είναι φανερή η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να φιλοτεχνήσει ένα φωτοστέφανο «θετικής προσφοράς» για τον πρώην υφυπουργό Εργασίας και νυν υποψήφιο στο δήμο της Αθήνας, παρουσιάζοντάς τον και ως εχέγγυο τάχα της κυβερνητικής πολιτικής για τη «βελτίωση της καθημερινότητας των εργαζομένων», την καταπολέμηση «της παραβατικότητας στην αγορά εργασίας», τη δημιουργία «περισσότερων και καλύτερων θέσεων εργασίας». Μόνο που η πραγματική ζωή, η καθημερινότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς, κάνουν κόσκινο όλους αυτούς τους βερμπαλισμούς, που χωρίς ντροπή εκτοξεύει η κυβερνητική προπαγάνδα. Για παράδειγμα, την ίδια μέρα που λέγονταν αυτά, δύο εργάτες έχαναν τη ζωή τους στο μεροκάματο. Στη Θεσσαλονίκη άφηνε την τελευταία του πνοή ο 19χρονος διανομέας που είχε τραυματιστεί, ενώ σε λατομείο της Δράμας ένας εργάτης 32 ετών έχανε τη ζωή του από πτώση... Αυτά και άλλα πολλά είναι τα «θετικά» αποτελέσματα του κυβερνητικού έργου. Αυτός είναι ο «έλεγχος» που ασκείται για την «παραβατικότητα στην αγορά εργασίας». Αυτή είναι η «φροντίδα» για την καθημερινότητα των εργαζομένων. Σε τελική ανάλυση, αυτές είναι οι συνέπειες από τη ζούγκλα της αγοράς εργασίας, που «σφραγίζουν» με τους νόμους και την αντιλαϊκή τους πολιτική όλες οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου και η σημερινή του ΣΥΡΙΖΑ.

Ασφυξία

 

Την ώρα που η κυβέρνηση καμώνεται ότι ανακουφίζει τάχα τα λαϊκά στρώματα από τα αντιλαϊκά μέτρα που τους φορτώνει, τα στοιχεία της τελευταίας έκθεσης του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή φανερώνουν ακόμα ένα «ρεκόρ» της φοροληστείας που έχει εξαπολύσει. Συγκεκριμένα, δείχνουν ότι τα λαϊκά νοικοκυριά που χρωστούν έως 500 ευρώ στην Εφορία αυξήθηκαν κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2018 - το πρώτο «μεταμνημονιακό» σύμφωνα με την κυβέρνηση - κατά 17.241 σε σχέση με το αντίστοιχο του 2017, ξεπερνώντας τα δύο εκατομμύρια, οι μισοί δηλαδή από το σύνολο των οφειλετών. Η εικόνα αυτή είναι ενδεικτική για τη «μεταμνημονιακή εποχή» που αναμασούν τα προπαγανδιστικά επιτελεία της κυβέρνησης. Ακόμα περισσότερο, ξεγυμνώνει τα υποτιθέμενα «φιλολαϊκά» μέτρα που διαφήμισε ξανά χτες ο πρωθυπουργός, όπως για παράδειγμα την έμμεση επιδότηση των τραπεζών, που παρουσιάζεται ως «προστασία των δανειοληπτών», ή τις 120 δόσεις για την αποπληρωμή των χρεών που έχουν γίνει «βουνό». Με τέτοια μέτρα, ο βραχνάς των χρεών δεν φεύγει βέβαια από τα λαϊκά νοικοκυριά, όπως δείχνει και η αύξηση όσων χρωστούν μέχρι 500 ευρώ στην Εφορία. Αντίθετα, στόχο έχουν να «βοηθήσουν» τους οφειλέτες να «προσέλθουν στο ταμείο», να στραγγίξουν δηλαδή και την τελευταία στάλα ιδρώτα για να την καταθέσουν στα ταμεία της ανάπτυξης προς όφελος του κεφαλαίου. Πραγματική ανακούφιση στα λαϊκά στρώματα μπορούν να δώσουν μόνο οι προτάσεις του ΚΚΕ για τα δάνεια και τα χρέη. Κι αυτά τα αιτήματα πρέπει να γίνουν στόχοι πάλης των ίδιων των εργαζομένων, αλλά και κριτήριο ψήφου στις επερχόμενες κάλπες.

Αφθονο γέλιο... 

 

Με ένα πόνημα σχεδόν χιλίων λέξεων, το οποίο ανάρτησε στο διαδίκτυο, ο εργοδότης - «συνδικαλιστής», υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της ΓΣΕΕ, Δ. Καραγεωργόπουλος, καταφέρνει να μη δώσει ούτε μια ουσιαστική απάντηση στις συγκεκριμένες καταγγελίες του ΠΑΜΕ και δεκάδων συνδικαλιστικών οργανώσεων από όλη τη χώρα: Δεν απαντά για την ολοένα και πιο ανοιχτή παρέμβαση της εργοδοσίας στα συνδικάτα, σε απευθείας συντονισμό με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό... Δεν απαντά για το όργιο νοθείας που επιβάλλουν οι ίδιες δυνάμεις στις αρχαιρεσίες μιας σειράς συνδικαλιστικών οργανώσεων. Για το πού πάνε τα χιλιάδες ευρώ που η ΓΣΕΕ εισπράττει και σε τι σκοπούς χρησιμοποιούνται. Εκεί όμως που το «τερματίζει», είναι στο σημείο που αναφέρεται στην ιδιότητά του ως προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της Ανώνυμης Εταιρείας «Πήγασος Φορτούνα Γκέιμινγκ ΑΕ». Αφού πρώτα παραδέχεται την εμπλοκή του (ενημερώνει μάλιστα πως αποχώρησε μόλις πριν από λίγες βδομάδες, προφανώς κάτω από την κατακραυγή συνδικάτων από όλη την Ελλάδα), ισχυρίζεται ότι αυτή η Ανώνυμη Εταιρεία είναι τάχα «εταιρεία συλλογικού συμφέροντος των εργαζομένων του Καζίνο Ρίου», η οποία συμμετείχε στη «συμφωνία εξυγίανσης» του Καζίνο και μάλιστα με την έγκριση των πιστωτών του! Χαρίζοντας στιγμές άφθονου γέλιου, παρουσιάζει την εν λόγω ΑΕ, που διαφήμιζε την παροχή υπηρεσιών και την «ενοικίαση» εργαζομένων σε επιχειρήσεις τυχερών παιχνιδιών κ.τ.λ., ως τον δρόμο (!) ώστε «τα μέσα παραγωγής να περάσουν και με πιο ειρηνικούς κοινωνικά τρόπους στους εργάτες»! Και σαν κερασάκι στην τούρτα, αναμασά και μια σειρά γνωστές και εντελώς ανυπόστατες αντικομμουνιστικές συκοφαντίες, επιβεβαιώνοντας ότι ο αντικομμουνισμός αποτελεί πράγματι το ύστατο καταφύγιο κάθε συνδικαλιστικής και πολιτικής ατιμίας...

Ριζοσπάστης    Πέμπτη 21 Φλεβάρη 2019