Σε συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία της Ξάνθης μίλησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, ολοκληρώνοντας την επίσκεψη του στην πόλη.
Μέλη και φίλοι του κόμματος και της ΚΝΕ, άνθρωποι που συμπορεύονται με το ΚΚΕ και αγωνιούν για τις εξελίξεις με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, με την ενεργειακή ακρίβεια, κ.α. έδωσαν το «παρών» με τις σημαίες, τα πανό και τα συνθήματα τους.
Τον τόνο έδιναν τα παιδιά της ΚΝΕ που έφτασαν στο χώρο με πορεία από την προσυγκέντρωση τους.
«Η νεολαία δεν σκύβει το κεφάλι το ΚΚΕ επίθεση και πάλη», «Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός» και «Φτώχεια, πόλεμοι και ξεριζωμός, αυτός είναι ο καπιταλισμός», ήταν τα συνθήματα που κυριάρχησαν.
Στο κλιμάκιο Κόμματος συμμετείχαν ακόμα ο Ζήσης Λυμπεριδης, μέλος της γραμματείας της ΚΕ, ο Γιάννης Δελής βουλευτής του κόμματος, ο Διονύσης Κλάδης, γραμματέας της ΕΠ Αν. Μακεδονίας και Θράκη.
Αποσπάσματα της ομιλίας του Δ. Κουτσούμπα
Τώρα είναι η ώρα ο καθένας και η καθεμιά, να σκεφτεί με ποιους πρέπει να πάει και ποιους πρέπει να αφήσει πίσω.
Τώρα είναι η ώρα να συμπορευτεί με το ΚΚΕ να κάνει αυτή την επιλογή που τα προηγούμενα χρόνια δεν είχε σκεφτεί ή πιθανά να είχε απορρίψει.
Γιατί σήμερα ο καθένας και η καθεμιά έχει περισσότερες αποδείξεις ποιος είναι μαζί του, δίπλα του, εκεί σταθερά μαζί με τους πολλούς τους εργαζόμενους, το λαό.
Ποιος έχει για σημαία του τις δικές του λαϊκές ανάγκες, και ποιος είναι μόνιμα απέναντι με τους λίγους, το κεφάλαιο, να υπερασπίζεται τα κέρδη και την εξουσία του.
Και το ΚΚΕ σταθερά στο πλάι του λαού, δίνει τη μάχη για να μην πληρώνει όλη την ώρα ο λαός τη λυπητερή που του στέλνει κάθε τρεις και λίγο το σύστημα της εκμετάλλευσης.
Μια με την οικονομική κρίση, μια με την πανδημία που έφερε πιο κοντά μια νέα κρίση. Και τώρα με τον πόλεμο που επιδείνωσε μια ήδη άσχημη κατάσταση.
Ναι, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας, ανάμεσα στα δύο αντίπαλα στρατόπεδα, από τη μια της Ρωσίας και από την άλλη των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ στο έδαφος της Ουκρανίας, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη για το λαό, ποιος είναι μαζί του και ποιος είναι απέναντι.
Με την άρχουσα τάξη που τρίβει τα χέρια της γιατί περιμένει κομμάτι από τη λεία του πολέμου. Γι’ αυτό στοιχίζεται στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο. Γι’ αυτό κλιμακώνει τη συμμετοχή και την εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο.
Ένας πόλεμος που δεν ξεκίνησε με την απαράδεκτη και καταδικαστέα εισβολή της Ρωσίας, αλλά προετοιμαζόταν χρόνια πριν και από τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα.
Προετοιμασία βέβαια που δεν έχει σταματήσει, συνεχίζεται και μεγαλώνει τον κίνδυνο γενίκευσης του πολέμου. Προετοιμασία ήταν οι αποφάσεις του ΝΑΤΟ για περικύκλωση της Ρωσίας. Προετοιμασία ήταν η συγκέντρωση πολλών αμερικανοΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στην περιοχή. Προετοιμασία ήταν το πραξικόπημα στην Ουκρανία το 2014 και η στήριξη φασιστικών ναζιστικών ομάδων. Προετοιμασία ήταν η προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία.
Κι εδώ, ο λαός της Θράκης μπορεί να επιβεβαιώσει πώς ο πόλεμος προετοιμαζόταν χρόνια.
Μπορεί να το επιβεβαιώσει, γιατί από εδώ, από τη Θράκη, από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης προωθήθηκαν και συνεχίζουν να προωθούνται γιγαντιαίες στρατιωτικές δυνάμεις και πολεμικό στρατιωτικό υλικό προς την Ανατολική Ευρώπη, στα σύνορα με τη Ρωσία.
Εδώ σ’ αυτή την περιοχή πραγματοποιούνταν ΝΑΤΟϊκές ασκήσεις, πραγματικές πρόβες πολέμου, βάζοντας στο στόχαστρο τη Ρωσία.
Όπως αυτή εδώ στο Πετροχώρι της Ξάνθης, με κάποια από τα σενάρια να προβλέπουν ότι θα συνεκπαιδευτούν τεθωρακισμένα των ΗΠΑ και του Δ’ Σώματος Στρατού για επιχειρήσεις σε εδάφη, που μοιάζουν με αυτά της Ανατολικής Ευρώπης.
Ενώ, άλλα σενάρια αφορούν την προάσπιση της Αλεξανδρούπολης από τυχόν συμβατική ή ασύμμετρη απειλή άλλης χώρας.
Ιδιαίτερα αυτά τα σενάρια, για την προάσπιση της Αλεξανδρούπολης, επιβεβαιώνουν τους κίνδυνους για την περιοχή, από τη δημιουργία αμερικανικής βάσης στο στρατόπεδο «Γιαννούλη» και την χρησιμοποίηση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης για τους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς, καθώς η Αλεξανδρούπολη είναι πλέον «στόχος», όπως κάθε τρεις και λίγο απειλούν οι Ρώσοι.
Απέναντι από το λαό είναι η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ οι οποίοι με τις κυβερνήσεις τους όλα αυτά τα χρόνια έχουν εντάξει με τον πιο ενεργό τρόπο τη χώρα μας στα επικίνδυνα σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Έχουν μετατρέψει τη χώρα μας, από τη Θράκη ως την Κρήτη, σε ένα απέραντο ΝΑΤΟϊκό στρατόπεδο. Κι αυτή η μετατροπή της χώρας σε ένα απέραντο αμερικανοΝΑΤΟϊκό στρατόπεδο με τη νέα Ελληνοαμερικάνικη συμφωνία, που ψηφίστηκε προχθές από τη Βουλή, πέρασε πλέον σε ανώτερο επίπεδο.
Κι ας παριστάνουν όλοι τους -και αυτοί που την ψήφισαν και αυτοί που δεν τόλμησαν να την ψηφίσουν αν και συμφωνούσαν- πως δεν ξέρουν τίποτα για το “έγκλημα”.
Γιατί έγκλημα σε βάρος του λαού μας είναι η επέκταση και μονιμοποίηση των αμερικάνικων βάσεων της Σούδας, της Λάρισας, της Αλεξανδρούπολης, του Βόλου στο Στεφανοβίκειο, δίπλα στις άλλες υποδομές που έχουν παραχωρηθεί στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ.
Έγκλημα σε βάρος του λαού είναι η μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη στρατιωτική βάση, μέσω της οποίας διεκπεραιώνονται στρατιωτικές αποστολές, προωθούνται γιγαντιαίες στρατιωτικές δυνάμεις προς την Ανατολική Ευρώπη, όπως εδώ και καιρό συμβαίνει στην Αλεξανδρούπολη.
Έγκλημα σε βάρος του λαού είναι οι στρατιωτικές ασκήσεις τεράστιας κλίμακας, ακόμα και η πρόβλεψη ετοιμότητας για τη φιλοξενία πυρηνικών όπλων, όπως εδώ και χρόνια το ΚΚΕ έχει καταγγείλει για τη βάση του Άραξου.
Και γι’ αυτό το έγκλημα κανείς ούτε οι εργαζόμενοι, ούτε ο ίδιος ο λαός μπορεί να πανηγυρίζει.
Μπορούν να πανηγυρίζουν μόνο τα κόμματα που τη σχεδίασαν και τη διαπραγματεύτηκαν με τις ΗΠΑ, η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, μιας και οι κυβερνήσεις του έχουν μεγάλη πείρα από τις συμφωνίες με τις ΗΠΑ.
Θυμούνται οι παλιοί: “Φεύγουν οι βάσεις που μένουν”, τα γνωστά κόλπα της σοσιαλδημοκρατίας.
Ο λαός της Θράκης ξέρει πολύ καλά ποιοι ήταν αυτοί που κάθε τρεις και λίγο και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και επί κυβέρνησης ΝΔ, αγκαζέ με τον Αμερικανό πρέσβη, επισκέπτονταν συχνά πυκνά την περιοχή για να επιβλέψουν πως προωθούνται τα σχέδιά τους για τη μετατροπή της περιοχής σε στρατιωτικό κόμβο στην υπηρεσία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Ναι αυτοί, όλοι τους, μπορούν να πανηγυρίζουν, γιατί πανηγυρίζουν τα ελληνικά μονοπώλια, η ελληνική άρχουσα τάξη, η οποία και μέσω αυτής της συμφωνίας, αυτής της συνεργασίας, επιδιώκει την αναβάθμιση των γεωπολιτικών της συμφερόντων, δηλαδή την αναβάθμιση των κερδών της.
Γι’ αυτό το έγκλημα της ελληνοαμερικάνικης συμφωνίας σε βάρος του λαού, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το θράσος να ζητάει και ανταλλάγματα και να κατηγορεί τη ΝΔ ότι δεν τα διαπραγματεύτηκε καλά.
Τι αντάλλαγμα μπορεί να έχει ένας λαός όταν ο τόπος του γίνεται στόχος αντιποίνων;
Όταν η χώρα του έχει γίνει θύτης άλλων λαών, και ο ίδιος κινδυνεύει να γίνει κι αυτός θύμα; Κανένα!
Τι έχει να κερδίσει ο ελληνικός λαός από την παραπέρα συμμετοχή και εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, η οποία φυσικά ξεκινάει από την αποστολή πολεμικού υλικού, συνεχίζεται με χίλιους δύο τρόπους και φτάνει μέχρι και την αποστολή Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στο μέτωπο προς την Ουκρανία;
Μόνο να μεγαλώσει τους κινδύνους για τη ζωή του και τη ζωή των παιδιών του.
Ναι, λοιπόν, η στάση ενός κόμματος στον πόλεμο είναι η απόδειξη ποιος είναι με το λαό και ποιος είναι απέναντι με το κεφάλαιο και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, που ό,τι δεν μπορούν να το αρπάξουν, να το μοιράσουν με την ιμπεριαλιστική ειρήνη τους, το αρπάζουν με τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους τους.
Φίλες και φίλοι
συντρόφισσες και σύντροφοι
Αποδείξεις για το ποιος είναι μαζί του και ποιος είναι απέναντι, έχουν και οι εργάτες, η φτωχολογιά αυτού του τόπου, όλοι αυτοί δηλαδή, που, αν πριν στα χρόνια της κρίσης και της πανδημίας, έδιναν μια φορά μάχη να τα βγάλουν πέρα, τώρα με την ακρίβεια και τις ανατιμήσεις, παλεύουν για την επιβίωση.
Ποιος είναι λοιπόν στο πλάι του εργάτη και της φτωχολογιάς;
Η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα που κάνουν ό,τι μπορούν, για να εμφανίσουν την ακρίβεια περίπου ως φυσικό φαινόμενο και όχι ως αποτέλεσμα της δικής τους πολιτικής, που στήριξε ολόπλευρα μόνο το μεγάλο κεφάλαιο και τις μεγάλες επιχειρήσεις τα προηγούμενα χρόνια;
Που για την ακρίβεια στην ενέργεια, τα ρίχνουν όλα στον πόλεμο για να βγάλουν λάδι την πολιτική που όλοι υπηρέτησαν;
Δηλαδή, την πολιτική της απελευθέρωσης της ενέργειας, της πράσινης μετάβασης που απαξίωσε τον λιγνίτη, αυτή τη φτηνή πηγή ενέργειας που διαθέτει η χώρα μας, που απογείωσαν τη λογική “ενέργεια = εμπόρευμα” με τις ρήτρες αναπροσαρμογής, τα Χρηματιστήρια της ενέργειας;
Κι εδώ στην περιοχή της Ξάνθης, αυτή την πολιτική της πράσινης μετάβασης τη λουστήκατε, με την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στην περιοχή NATURA κοντά στον καταρράκτη Λειβαδίτη στη Δημοτική Ενότητα Σταυρούπολης…
Και αποδείχτηκε τελικά, πως όταν πρόκειται για τις πράσινες μπίζνες, η προστασία του περιβάλλοντος πάει περίπατο.
Στην ίδια ρότα συνεχίζουν και τώρα.
Μόνο που τώρα, αυτή η πολιτική στην ενέργεια, τρέχει στο όνομα της απεξάρτησης από το ρώσικο φυσικό αέριο και την αντικατάστασή του από το υγροποιημένο και αμερικάνικο φυσικό αέριο LNG, το οποίο θα πληρώσει πανάκριβα ο λαός, αφού πρώτα κάνουν χρυσές δουλειές οι Έλληνες εφοπλιστές που έχουν αναλάβει τη μεταφορά του.
Ποιος είναι, λοιπόν, στο πλάι του εργαζόμενου;
Η κυβέρνηση της ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ που τσακώνονται για μέτρα δήθεν ανακούφισης “ένα πάνω - ένα κάτω”;
Μέτρα, που τελικά πάλι ο ίδιος ο εργαζόμενος θα τα πληρώσει, απλά από άλλη τσέπη;
Ό,τι θα μπαίνει στη μία τσέπη από τις δήθεν μειώσεις στις αυξήσεις στους λογαριασμούς ρεύματος, θα βγαίνει από την άλλη τσέπη, με νέους φόρους και περικοπές, γιατί όλα αυτά, από τον κρατικό προϋπολογισμό, από τα λεφτά του λαού θα τα καλύψουν.
Ποιον κοροϊδεύουν, λοιπόν;
Ποιος είναι τελικά στο πλάι του εργάτη και δω στην Ξάνθη που δουλεύουν στα μεγάλα εργοστάσια που μπορεί, όπως λένε πολλοί, να «άνοιξαν οι δουλειές τους», να έκαναν ακόμα και προσλήψεις, όμως τα δικαιώματα των εργαζομένων παρέμειναν «κλειστά».
Αφού αυτό προβλέπουν και όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που ψήφισαν οι προηγούμενοι, διατήρησαν και ενίσχυσαν οι επόμενοι, όπως συνήθως συμβαίνει με τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις.
Ποιος είναι λοιπόν με τους εργάτες;
Τα κόμματα της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μειώσουν τους μισθούς και τα μεροκάματα, άλλα κοινωνικά δικαιώματα, επέβαλαν τον μεσαίωνα στους τόπους δουλειάς, έβαλαν εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση;
Ή με τους εργάτες είναι το ΚΚΕ που δίνει τη μάχη σε κάθε τόπο δουλειάς για μη χαθεί ούτε ένα μεροκάματο, για να μη γίνει ούτε μία απόλυση, για να σηκώσει κεφάλι ο εργαζόμενος, να βρίσκει δουλειά με δικαιώματα ο άνεργος;
Ναι, αυτή τη μάχη δίνουμε παντού!
Και είναι μια μάχη που μπορεί και να βάζει εμπόδια στα χειρότερα και να έχει και ορισμένες κατακτήσεις.
Κι αυτή τη δύσκολη και επίμονη μάχη δίνουμε και στη ΛΑΡΚΟ για να έχουν δουλειά οι εργάτες της σ’ αυτή τη σημαντική στρατηγικής σημασίας επιχείρηση. Και στο λιμάνι της COSCO για να γυρίζουν πίσω σώοι και αβλαβείς οι εργάτες σπίτι τους, για να έχουν ένα αξιοπρεπές μεροκάματο.
Αυτή τη μάχη δίνουμε και δω στην περιοχή με τους εργαζόμενους στα Πετρέλαια Καβάλας, και στα Λιπάσματα Καβάλας που συναντηθήκαμε μαζί τους εχτές.
Αυτή τη μάχη δίνουμε και εδώ τους χώρους δουλειάς της Ξάνθης για μέτρα ασφάλειας και υγείας για να μη θρηνήσουν άλλες εργατικές οικογένειες τα παιδιά τους.
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Όταν μιλάμε για τα προβλήματα των εργατικών-λαϊκών οικογενειών, μιλάμε και για τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η μουσουλμανική μειονότητα, αλλά και γιατί ξέρουμε πολύ καλά πως οι μειονότητες εργαλειοποιούνται για να προχωρήσουν επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Κι αυτό το είδαμε πολλές φορές στο παρελθόν, το βλέπουμε και τώρα στον πόλεμο στην Ουκρανία.
Οι εργαζόμενοι της μειονότητας, αλλά και της πλειονότητας, έχουν την πείρα και μπορούν να δουν ποιος είναι μαζί τους και ποιος είναι απέναντί τους, εχθρός της ζωής και των δικαιωμάτων τους.
Γι’ αυτό ακριβώς, πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στα κόμματα, που στόχο έχουν να διαιρούν τους εργαζόμενους, να τους δηλητηριάζουν με το φαρμάκι της έχθρας, ιδιαίτερα στην ταραγμένη περιοχή μας οι μειονότητες, μπορούν και πρέπει να αποτελούν μόνο γέφυρα φιλίας και συνεργασίας ανάμεσα στους λαούς, στους λαούς όλων των γειτονικών χωρών.
Να γυρίσουν την πλάτη σε όλους όσοι στο όνομα της φιλίας και της αλληλεγγύης, εμπλέκουν το λαό μας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών.
Να γυρίσουν την πλάτη στα άλλα αστικά και εθνικιστικά κόμματα, τα οποία προσπαθούν, υπαρκτά ζητήματα της μειονότητας, όπως αυτά που αφορούν στην εκλογή μουφτή, στην εκπαίδευση, στα βακούφια και άλλα, να τα εντάξουν στις ενδοαστικές – ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις της Ελλάδας και της Τουρκίας, άλλων ισχυρών καπιταλιστικών κρατών.
Δηλητηριάζοντας τη συνείδηση των εργαζομένων της μειονότητας.
Να γυρίσουν την πλάτη σε όλους όσοι συνειδητά προσπαθούν να αποκόψουν τους εργάτες, τους άνεργους από το εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας, τα ταξικά συνδικάτα, τις άλλες αγωνιστικές συσπειρώσεις, τις λαϊκές επιτροπές και την αλληλεγγύη, που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από θρησκεία, εθνικότητα, γλώσσα, καταγωγή.
Όλοι οι εργάτες, οι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες, επιστήμονες, τα παιδιά τους και οι γυναίκες τους, όλοι μα όλοι, βράζουν στο ίδιο καζάνι. Αυτό της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Δείτε για παράδειγμα: Οι μισθοί μειώθηκαν μια και δυο φορές μέσα στην κρίση, τώρα μειώθηκαν ακόμα περισσότερο με την ακρίβεια και τις ανατιμήσεις και οι όποιες αυξήσεις δόθηκαν εξανεμίστηκαν πριν ακόμα δοθούν.
Τα τσακισμένα εργατικά δικαιώματα τσακίστηκαν στο όνομα της κρίσης και τώρα συνεχίζουν να τσακίζονται για την ανάπτυξη, που όνειρο ήταν για την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα και πάει.
Ποιος κέρδισε και ποιος κερδίζει τελικά απ’ αυτή την ανάπτυξη, την “ανάπτυξη για όλους” που λέει η ΝΔ ή τη “δίκαιη” ανάπτυξη που επικαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ;
Που τελικά, όπως και να την ονομάσουν, είναι η γνωστή σε όλους μας καπιταλιστική ανάπτυξη, από την οποία κερδίζουν οι λίγοι, μια χούφτα μεγάλες επιχειρήσεις σε βάρος των εργαζομένων.
Κι αυτή η καπιταλιστική ανάπτυξη, έχει ως κριτήριο τα κέρδη των επενδυτών και τι και πώς πρέπει να αναπτυχθεί για να ικανοποιήσει τις ανάγκες των εργαζομένων, της χώρας.
Δεν χρειάζεται, λοιπόν, να ψάξει κανείς αλλού για να βρει την απάντηση γιατί ικανοί εργάτες, τεχνίτες της περιοχής, που τα προηγούμενα χρόνια είχαν δουλειά εδώ στον τόπο τους, σήμερα ξενιτεύονται μαζικά, είτε μέσα στην ίδια τους τη χώρα είτε στο εξωτερικό.
Κι αυτό το μεγάλο πρόβλημα της μαζικής μετανάστευσης, που βιώνει και η περιοχή της Ξάνθης και όλη η Θράκη, δεν λύνεται ούτε με τα μεγάλα οράματα της ΝΔ, ούτε με τα μεγάλα σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ, που υπηρετούν με παρόμοιο τρόπο τα καπιταλιστικά κέρδη των λίγων.
Μη σας ξεγελούν! Τα μεγαλεπήβολα οράματα και τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους δεν έχουν σχέση με εσάς, με τις αγωνίες και τα όνειρα των παιδιών σας.
Ίσα - ίσα αυτά τα οράματα της αστικής τάξης, των εκμεταλλευτών του λαού, υπονομεύουν τα δίκαια και ρεαλιστικά όνειρα των εργαζομένων και των παιδιών τους.
Για να έχει ο εργάτης σταθερή δουλειά, με αξιοπρεπή μισθό στον τόπο που γεννήθηκε, πρέπει να βάλουμε μπροστά και να σκεφτούμε: Με ποιο σχέδιο, ποια πολιτική πρόταση μπορεί να γίνει αυτό, και ποιος μπορεί να την υλοποιήσει.
Κι αυτή την πολιτική πρόταση την έχει μόνο το ΚΚΕ, γιατί μόνο το ΚΚΕ λέει πως με κεντρικό σχέδιο και το λαό να κάνει κουμάντο στην οικονομία και την κοινωνία, μπορούν να αξιοποιηθούν όλες τις δυνατότητες που έχει αυτή η χώρα.
Και οι παραγωγικές της δυνατότητες και ο ορυκτός της πλούτος, οι πλουτοπαραγωγικές της πηγές, και το έμπειρο εργατικό της δυναμικό, οι επιστήμονές της.
Πολιτική πρόταση και σχέδιο που βάζει φυσικά στο επίκεντρο πώς θα ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του λαού.
Σήμερα, το 2022, όταν η επιστήμη και η τεχνολογία, έχει φτάσει σε ασύλληπτα επίπεδα και όχι να σκέφτονται οι κυβερνώντες ακόμα πώς θα ικανοποιηθούν τα κέρδη των μονοπωλίων.
Κι όλα αυτά, κανένα από τα άλλα κόμματα δεν μπορεί να τα προωθήσει.
Μόνο το ΚΚΕ μπορεί να τεθεί επικεφαλής αυτού του αγώνα που φωτίζει πως η μόνη τελικά ελπιδοφόρα διέξοδος είναι μια νέα κοινωνία, ο σοσιαλισμός.
Φίλες και φίλοι
Τη συζήτηση για το ρεαλιστικό, απ’ τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, σχέδιο του ΚΚΕ, θέλουμε να βάλουμε στο επίκεντρο της συζήτησης.
Ιδιαίτερα σήμερα που οι εξελίξεις και στην οικονομία, προβλέπονται δυσοίωνες για το λαό μας, για όλους τους λαούς.
Κι αυτό δεν το λέμε για να κινδυνολογήσουμε αλλά για να προετοιμαστούμε.
Ήδη, η ΕΕ και η Ευρωζώνη βρίσκονται μπροστά στην εκδήλωση νέας κρίσης, ενώ αυξάνει η πιθανότητα σοβαρής επιβράδυνσης συνολικά της διεθνούς οικονομίας.
Στην πορεία της οικονομίας επιδρούν οι εκατέρωθεν κυρώσεις και η όξυνση της αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων στον τομέα της ενέργειας. Επιδρά και η παράταση του πολέμου στην Ουκρανία και οι προβλέψεις για πιθανή επέκταση της στρατιωτικής αναμέτρησης σε άλλες εστίες.
Παράλληλα ενισχύεται η τάση οικονομικού διαχωρισμού δύο μεγάλων σφαιρών επιρροής, της ευρωατλαντικής με ηγετική δύναμη (οικονομική και στρατιωτική) τις ΗΠΑ και της υπό διαμόρφωση ευρασιατικής, όπου δεσπόζει οικονομικά η Κίνα και στρατιωτικά η Ρωσία.
Η Γερμανία κυρίως, αλλά και γενικότερα η ΕΕ, βλέπουν να επιδεινώνεται η θέση τους στον ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ και την Κίνα.
Η εκδήλωση της κρίσης συνοδεύεται από σημαντική άνοδο του πληθωρισμού και της ακρίβειας και όχι από πτώση των τιμών, πού ήδη πληρώνουν οι εργαζόμενοι.
Παρά την εικόνα ενότητας που καλλιεργούν τα επιτελεία της Κομισιόν, αντικειμενικά, οξύνονται οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ και της Ευρωζώνης, σχετικά με τις επιλογές στην ενεργειακή, τη δημοσιονομική και τη νομισματική πολιτική.
Από τη Γερμανία και άλλα κράτη, όπως η Αυστρία, η Ουγγαρία, η Σλοβενία, αυξάνουν οι πιέσεις για να διαμορφωθεί ένας προσωρινός συμβιβασμός στους όρους πληρωμής και του φυσικού αερίου με τη Ρωσία και να υιοθετεί ένας πιο αργός ρυθμός απεξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο.
Οι αντιθέσεις τους αφορούν τις ιεραρχήσεις και τον αναπροσανατολισμό των πόρων των κοινοτικών ταμείων.
Και αφορούν πχ για τις επενδύσεις LNG, όπως και για την ανακούφιση των επιχειρήσεων και λαϊκών νοικοκυριών, καθώς και για τους όρους αναθεώρησης του Συμφώνου Σταθερότητας.
Ωστόσο, αντικειμενικά, έχουν περιοριστεί σημαντικά τα περιθώρια για πακέτα προσωρινής στήριξης, δηλαδή, άσκησης επεκτατικής πολιτικής, ιδιαίτερα για τα υπερχρεωμένα κράτη όπως είναι η Ελλάδα και η Ιταλία.
Μέσα στις συγκεκριμένες συνθήκες, όλα αυτά που προβάλλει η κυβέρνηση καλλιεργώντας κλίμα ευφορίας, για έξοδο από το καθεστώς της ενισχυμένης εποπτείας μέσα το 2022, αλλά και για τους ρυθμούς ανάπτυξης, δεν έχουν καμιά βάση.
Αντίθετα, εκτιμάμε ότι θα αυξηθούν οι δυσκολίες της αστικής διαχείρισης για την επόμενη διετία, ακόμα κι αν δεν υπάρξει σημαντική επιδείνωση ή και στρατιωτική εμπλοκή στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Το σίγουρο είναι πως η όποια αστική κυβέρνηση προκύψει από τις επόμενες εκλογές, θα πρέπει να σηκώσει το βάρος:
-
Και της αντιμετώπισης της εκτίναξης του πληθωρισμού,
-
Και της διόγκωσης του κρατικού χρέους,
-
Και της διαπάλης για την αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων
-
Και την επιβολή παραπέρα επώδυνων αντιλαϊκών μέτρων.
Και μαζί με όλα αυτά θα έχει να αντιμετωπίσει και τις συνέπειες από την παραπέρα συμμετοχή και εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο.
Εμπλοκή που ακουμπάει και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τον επώδυνο συμβιβασμό που ετοιμάζεται, κάτω από την ομπρέλα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Τι σημαίνουν με απλά λόγια όλα αυτά για τη ζωή του λαού;
Μια βαρβαρότητα χωρίς τέλος για το λαό.
Και για τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα που ζουν εδώ στην Ξάνθη ξέρουν, πως βαρβαρότητα είναι ο πόλεμος, η φτώχεια, η ανεργία.
Βαρβαρότητα είναι να ξενιτεύεσαι για το μεροκάματο.
Βαρβαρότητα είναι μην υπάρχει γιατρός στο νοσοκομείο, στο κέντρο υγείας. Να φοβάσαι μην αρρωστήσεις και πεθάνεις.
Βαρβαρότητα είναι τα παιδιά σου να σταματούν το σχολείο, ενώ θα μπορούσαν να μορφώνονται με όλο τον πλούτο της σύγχρονης γνώσης.
Όμως ο λαός, έχει και αποδείξεις και ονόματα για το ποιος είναι απέναντί του: Είναι το μεγάλο κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του. Κι εκεί πρέπει να στείλει το δικό του λογαριασμό: Στην κυβέρνηση της ΝΔ, στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, που τώρα έχουν αρχίσει τα παζάρια μεταξύ τους, για το ποιος και με ποιον παρέα θα κάτσει στην κυβερνητική καρέκλα για να επιβάλλει μια ακόμα πιο βάρβαρη πολιτική στο λαό!
Αλλά έτερον εκάτερον.
Η μόνη σωστή απάντηση είναι: Αυτοί τη δουλειά τους κι εμείς τη δική μας!
Κι αυτό σημαίνει ότι μεγαλώνουμε, δυναμώσουμε τη συμπόρευση με το ΚΚΕ.
Μέσα στους καθημερινούς μας αγώνες για να πάρει ανάσα ο λαός, να μην πληρώσει ξανά το χρέος του πολέμου, αλλά και μια νέα κρίση.
Μαζί στους αγώνες, αλλά και στις κάλπες, όποτε κι αν αυτές στηθούν.
Γιατί στην πάλη και στην συμπόρευση με το ΚΚΕ, μπορεί ο καθένας και η καθεμιά να αποκτά εμπιστοσύνη στη δύναμη της λαϊκής οργάνωσης για την επίλυση προβλημάτων, για το άνοιγμα του δρόμου προς τα μπρος, για ένα φωτεινό μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου