Αίσχος... και μόνο αίσχος

 

«Είστε με τη "Χαμάς";», έλεγε και ξανάλεγε προχτές το βράδυ στην εκπρόσωπο του ΚΚΕ ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Αρβανίτης, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να δικαιολογήσει την κατάπτυστη ανακοίνωση που έβγαλε ο ΣΥΡΙΖΑ, καταδικάζοντας τον αγώνα ενός ολόκληρου λαού ενάντια στην κατοχή και στην εγκληματική πολιτική του κράτους του Ισραήλ. Στριμωγμένος από την καταγγελία της Δ. Μανωλάκου, επιχείρησε να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα και να βάλει το ψευτοδίλημμα «"Χαμάς" ή Νετανιάχου», την ώρα που χιλιάδες Παλαιστίνιοι σαπίζουν στις ισραηλινές φυλακές, το εξοπλισμένο σαν αστακός κράτος του Ισραήλ τούς πετάει έξω από τα χωριά και τα σπίτια τους, χιλιάδες είναι οι νεκροί από τις επεμβάσεις της δυνάμεις κατοχής, ακόμα και μικρά παιδιά, ενώ καθημερινές είναι οι διαμαρτυρίες και οι διαδηλώσεις των Παλαιστινίων, που δεν το βάζουν κάτω όπως θα ήθελαν η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, οι ακροδεξιοί και οι φασίστες, που εξέδωσαν όλοι τις ίδιες ευρωατλαντικής κοπής ανακοινώσεις με αφορμή τη νέα ανάφλεξη στο Ισραήλ και στα παλαιστινιακά εδάφη.

Το πραγματικό δίλημμα είναι ένα και δεν αλλάζει, όσα σοσιαλδημοκρατικά παπαγαλάκια κι αν επιστρατευτούν: Με τους Παλαιστίνιους και το δικαίωμά τους να παλεύουν για την ελευθερία και την πατρίδα τους; `Η με το κράτος - φονιά του Ισραήλ και τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς συμμάχους του, που δολοφονεί, καταστρέφει και βάζει μπουρλότο στην περιοχή, στρεφόμενο με την πολιτική του ενάντια στα συμφέροντα και του ίδιου του λαού του; Η απάντηση σε αυτό το δίλημμα κρίνει τη σωστή πλευρά της Ιστορίας και ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τους άλλους έχουν προ πολλού τοποθετηθεί χωρίς περιστροφές και επιστροφές. Το παραδέχτηκε άλλωστε και ο Αρβανίτης στο τέλος της παρέμβασής του, λέγοντας «πάνω απ' όλα τα εθνικά μας ζητήματα», που επιβάλλουν τη στρατηγική συμμαχία με το κράτος του Ισραήλ και την καταδίκη του αγώνα που δίνει ο Παλαιστινιακός λαός. Αίσχος και μόνο αίσχος, που κανένας πραγματικά αριστερός δεν πρέπει να ανεχτεί.

Κακομοιριά

Η απελπισία περισσεύει εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ, και έτσι η «Αυγή» έκανε χτες πρωτοσέλιδο με την «ανακάλυψη» ότι «Κλείνει το μάτι σε Μπακογιάννη και Αγοραστό ο Δημήτρης Κουτσούμπας»! Αυτές τις αυριανίστικες αρλούμπες επιστράτευσαν για να αναμασήσουν τα περί ΚΚΕ που βάζει λέει «στην ίδια μοίρα τα προοδευτικά και τα δεξιά ψηφοδέλτια» και «επιμένει απομονωτικά». Καταρχάς, αυτά για τα προοδευτικά ψηφοδέλτια θα πρέπει να τα πουν σε κάτι περιφερειακούς σύμβουλους του Τζήμερου που βρέθηκαν στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, σε μερικές χιλιάδες στελέχη τους που βρέθηκαν όλοι «ομού και αντάμα» με Νεοδημοκράτες, ΠΑΣΟΚους και λοιπούς σε δήμους και Περιφέρειες. Αλλά και στους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ - όπως στον δήμο Αθήνας - που ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει στον β' γύρο και οι οποίοι τα προηγούμενα χρόνια, ως γνήσια ...προοδευτική δύναμη, σήκωναν το χέρι τους για να βρίσκουν πλειοψηφία στα Δημοτικά Συμβούλια ο Μπακογιάννης και άλλοι τέτοιοι. Τώρα, για το πόσο «απομονωμένο» είναι το ΚΚΕ και οι συνδυασμοί του, τους διαβεβαιώνουμε ότι οι εκατοντάδες χιλιάδες που σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση στήριξαν τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης», πολλοί για πρώτη φορά, γυρνώντας την πλάτη και στην κατρακύλα χωρίς πάτο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν αισθάνονται καθόλου μόνοι. Ισα ίσα, είναι πιο πολλοί και πιο δυνατοί για τους αγώνες που έχουμε μπροστά, και απλώνουν το χέρι σε όλους όσοι «σηκώνονται», χωρίς να περιμένουν από «σωτήρες».

Ανεπιφύλακτα

Οι σκληρές σκηνές του πολέμου στο Ισραήλ και στα παλαιστινιακά εδάφη κατακλύζουν τις οθόνες και το διαδίκτυο. Νεκροί, τραυματίες, όμηροι, βομβαρδισμοί... Στην πλειοψηφία όμως των μέσων, ο πόλεμος παρουσιάζεται σαν να ξεκίνησε χτες! Σαν να μην υπάρχουν τόσα χρόνια κατοχή και καταπίεση, εποικισμός και δολοφονίες από το κράτος του Ισραήλ. Σαν να μην υπάρχουν χιλιάδες φυλακισμένοι και βασανισμένοι Παλαιστίνιοι στα κάτεργα, με την κάλυψη των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και όλων των ελληνικών κυβερνήσεων και κομμάτων, που στηρίζουν τη στρατηγική συμμαχία με το κράτος - δολοφόνο και γι' αυτό δεν εφαρμόζουν την ομόφωνη απόφαση της Βουλής από το 2015 για αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους. Σαν να μην είναι όλα αυτά «επεισόδια» ενός μακρόχρονου πολέμου, που τη συνέχεια και την κλιμάκωσή του ζούμε σήμερα. Οι δολοφονίες Παλαιστινίων, η καταστροφή ολόκληρων χωριών με μπουλντόζες, η επέκταση των εποικισμών, η δολοφονία ακόμα και μικρών παιδιών, που είναι καθημερινό φαινόμενο στο Ισραήλ και στα παλαιστινιακά εδάφη, περνάνε συνήθως από τις ειδήσεις ως μονόστηλα, ως «ταραχές». Σαν κάτι το συνηθισμένο δηλαδή, με το οποίο δεν αξίζει να ασχοληθεί κανείς. Αντίθετα, τώρα αφιερώνονται ώρες ατελείωτες ακόμα και σε προσωπικές ιστορίες των θυμάτων από την πλευρά του Ισραήλ, ενώ στοχοποιούνται ως φιλο-τρομοκράτες όσοι υπερασπίζονται το δικαίωμα του Παλαιστινιακού λαού να απαντάει στη βία του Ισραήλ και να διεκδικεί την πατρίδα του. Κανείς τους δεν λέει ότι ο λαός του Ισραήλ πληρώνει την πολιτική του κράτους και των κυβερνήσεών του, που παίζουν ρόλο σερίφη για τα ευρωατλαντικά συμφέροντα στην πολύπαθη περιοχή, παρασύροντάς την σε μεγάλες και επικίνδυνες δίνες. Ανεπιφύλακτα και αδιαπραγμάτευτα λοιπόν με τον λαό της Παλαιστίνης και με το δικαίωμά του να παλεύει ενάντια στην κατοχή! Ο τερματισμός της είναι άλλωστε ο μόνος δρόμος για να καταλαγιάσει η ένταση στην περιοχή.

 

ριζοσπάστης