Ατζέντα

 

Φωτό αρχείου

Αντιλαϊκά μέτρα, ιμπεριαλιστική εμπλοκή και ένταση της καταστολής είναι το «υπόβαθρο» πάνω στο οποίο η κυβέρνηση ξεδιπλώνει την πολιτική στήριξης του κεφαλαίου και των επενδύσεων, που δεν χωράει βέβαια τα λαϊκά δικαιώματα και τις ανάγκες, πόσο μάλλον τους μαζικούς αγώνες για τη διεκδίκησή τους.

Γι' αυτό, παράλληλα με τα αντιλαϊκά μέτρα και τις αναδιαρθρώσεις, η ΝΔ «επενδύει» στο δόγμα «νόμος και τάξη», είτε πρόκειται για τις διατάξεις που βάζουν εμπόδια στην απεργία είτε για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου είτε για τα σχέδια περιορισμού των διαδηλώσεων είτε για τις κατασταλτικές επιχειρήσεις που καλλιεργούν κλίμα τρομοκράτησης και μπερδεύουν σκόπιμα τη μαζική λαϊκή δράση με μηχανισμούς που καμιά σχέση δεν έχουν με το κίνημα, για να το συκοφαντήσουν.


Η ένταση της καταστολής δεν είναι επομένως «προσπάθεια να αλλάξει η ατζέντα» για να αποφύγει τάχα η ΝΔ την «εσωκομματική διχογνωμία στο Μεταναστευτικό», όπως την κατηγορεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι η ίδια η ατζέντα, η επιβολή δηλαδή «σιγής νεκροταφείου» στους χώρους δουλειάς και Εκπαίδευσης, είτε με το καρότο είτε με το μαστίγιο, ως αναγκαία προϋπόθεση για τη βελτίωση του «επιχειρηματικού κλίματος» και την «προσέλκυση επενδύσεων».

Γι' αυτό η ΝΔ υπερασπίζεται την κατάργηση του ασύλου ως το αναγκαίο βήμα για την «καλύτερη σύνδεση του πανεπιστημίου με την αγορά» και ταυτόχρονα παραδίδει μαθήματα ...«αφωνίας» στους φοιτητές με τα ΜΑΤ, σφίγγοντας τον κλοιό της τρομοκράτησης, την ίδια ώρα που συνεχίζει ακάθεκτη την επίθεση στα μορφωτικά και εργασιακά τους δικαιώματα.

Γι' αυτό οι εργοδοτικές ενώσεις επευφημούν ανοιχτά την πολιτική επιβολής της «κανονικότητας» με ένταση της καταστολής, επειδή έτσι δυσκολεύονται οι αγώνες και οι διεκδικήσεις και διαμορφώνονται προϋποθέσεις ανεμπόδιστης επιτάχυνσης στην υλοποίηση μέτρων και αναδιαρθρώσεων που στηρίζουν την κερδοφορία τους.

Γι' αυτό ο νέος γύρος της επίθεσης στα Εργασιακά και στο Ασφαλιστικό, που μετατρέπει τη σύνταξη και την Ασφάλιση σε ατομική υπόθεση, απαλλάσσοντας το κράτος και την εργοδοσία από τις υποχρεώσεις τους στα Ταμεία με την παραπέρα ιδιωτικοποίηση του συστήματος, ξεκινάει με μέτρα που βάζουν επιπλέον εμπόδια στην κήρυξη απεργίας, που υπονομεύουν παραπέρα τη συλλογική οργάνωση και δράση των εργαζομένων.

Γι' αυτό ο πρωθυπουργός επιχείρησε με αφορμή την απεργία στις 2 Οκτώβρη να συκοφαντήσει τις εργατικές κινητοποιήσεις, κατηγορώντας τους απεργούς ότι «ταλαιπωρούν την πλειοψηφία», κλείνοντας το μάτι στις μεγαλοεπιχειρήσεις και τους επενδυτές ότι «θα πάμε μπροστά» και ότι σύντομα θα νομοθετήσει νέους περιορισμούς στις διαδηλώσεις, όπως ανακοίνωσε μερικές μέρες αργότερα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, που έχει το θράσος να εμφανίζεται ως ...«θεματοφύλακας» των κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, κάνοντας κριτική στη ΝΔ για αυταρχισμό, έχει λερωμένα τα χέρια του. Οχι μόνο για το μνημόνιο και τους δεκάδες αντιλαϊκούς νόμους που ψήφισε ούτε μόνο για το έδαφος που έστρωσε και με νόμους για την κλιμάκωση του αυταρχισμού.

Κυρίως επειδή συνέβαλε στη συντηρητικοποίηση λαϊκών δυνάμεων, παρουσιάζοντας ως μονόδρομο την καπιταλιστική ανάπτυξη, στο όνομα της οποίας επιβάλλονται όλα τα αντιλαϊκά μέτρα της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Κάνει μάλιστα κριτική στη ΝΔ ότι ο ίδιος μπορεί καλύτερα να εφαρμόσει αυτήν την πολιτική, χωρίς να διαταράσσεται η «κοινωνική συνοχή», χωρίς να προκαλούνται δηλαδή αντιδράσεις!

Η ένταση της καταστολής είναι η άλλη όψη των αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων που κλιμακώνονται, επειδή αυτό επιβάλλουν τα συμφέροντα και τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, των επενδυτών. Στο χέρι του λαού είναι να βάλει εμπόδια σ' αυτόν το νέο γύρο της επίθεσης, απαντώντας μαζικά και στην προσπάθεια επιβολής σιγής νεκροταφείου. Με ισχυρό εργατικό κίνημα και κοινωνική συμμαχία, να οργανώσει την αντεπίθεση στην πολιτική του κεφαλαίου, παλεύοντας για τα σύγχρονα δικαιώματα και με κριτήριο τις ανάγκες του.

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Τετάρτης 13 Νοέμβρη 2019.

902gr