Γροθιά στο στομάχι... λόγω «κανονικότητας»

 

Γροθιά στο στομάχι είναι η είδηση για την ηλικιωμένη γυναίκα που προσπάθησε να βγάλει κρυφά τρόφιμα αξίας μόλις 40 ευρώ από κατάστημα μεγάλης αλυσίδας σούπερ μάρκετ στην Αθήνα επειδή δεν είχε να φάει και έγινε αντιληπτή από την ασφάλεια του καταστήματος. Το «σφίξιμο» όμως μετατρέπεται σε οργή και αγανάκτηση, επειδή χρειάστηκε να σηκωθεί κύμα κατακραυγής για να αποσύρει τελικά η εταιρεία τη μήνυση, αφού αρχικά ήταν ανένδοτη στη δίωξη της ηλικιωμένης γυναίκας, η οποία, σύμφωνα με μαρτυρίες, από την ντροπή της πήρε χάπια για να αυτοκτονήσει, μην τυχόν και μάθουν τα παιδιά της για το περιστατικό. Για όποιον αναρωτιέται λοιπόν αν υπάρχει όριο στη βαρβαρότητα, έρχονται κάτι τέτοιες ειδήσεις να αποκαλύψουν ότι η ακρίβεια που τσακίζει τον λαό, είναι άλλο ένα σύμπτωμα της λειτουργίας ενός σάπιου συστήματος, που εγκληματεί με χίλιους τρόπους σε βάρος της λαϊκής πλειοψηφίας.

Οι σύγχρονοι «Γιάννηδες Αγιάννηδες» βγαίνουν μάλιστα στην επιφάνεια σε μια περίοδο που η ανάπτυξη ξεπερνάει προσδοκίες, τα κυβερνητικά στελέχη μιλούν για «θετικές εκπλήξεις», επιχειρηματικοί όμιλοι και αστικά κόμματα στάζουν μέλι για τα δισεκατομμύρια του Ταμείου Ανάκαμψης. Και ακριβώς επειδή η λαϊκή πλειοψηφία αδυνατεί να τα βγάλει πέρα, την ίδια στιγμή που οι αριθμοί ευημερούν, επιβεβαιώνεται ότι δεν μιλάμε πια για κάποια περιστατικά - «παραφωνίες» από την «κανονικότητα», αλλά για μια «κανονικότητα» που καταδικάζει στη φτώχεια και σε αδιέξοδο όλο και μεγαλύτερα τμήματα εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων. Γι' αυτό το «σφίξιμο», η οργή και η αγανάκτηση πρέπει να βρουν διέξοδο και έκφραση στον οργανωμένο αγώνα, στις διεκδικήσεις για το μεροκάματο, την υγεία, ενάντια στην ακρίβεια, μέσα από τα σωματεία και άλλους μαζικούς φορείς, γιατί «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό».

Η διάθεση μετράει

«Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα στη ζωή...», «δεν μπορεί να έχουμε και χαμηλά ενοίκια και να πηγαίνει καλά η οικοδομή», «μην τα ζητάμε όλα, μην γκρινιάζουμε όλη μέρα». Αυτές είναι μερικές από τις χαρακτηριστικότερες απαντήσεις του υπουργού Ανάπτυξης σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξη. Ενώ, ως γνήσιος εκπρόσωπος της ...«ευθύνης», πρόσθεσε ότι «η οικονομία δεν συγχωρεί την ανευθυνότητα», εννοώντας την προστασία του λαϊκού εισοδήματος από την ακρίβεια σε καύσιμα, ηλεκτρικό ρεύμα και βασικά προϊόντα, αφού, όπως είπε, κάτι τέτοιο θα πήγαινε «την Ελλάδα στα βράχια». Ο λαός βέβαια συνθλίβεται στα βράχια σε οικονομική κρίση και σε ανάπτυξη, αλλά τι σημασία έχει αυτό; Οταν ο μεροκαματιάρης ανοίγει τον λογαριασμό της ΔΕΗ και βλέπει να χρωστάει ένα βασικό μισθό από τη μια μέρα στην άλλη, κράτος και κυβέρνηση τον θέλουν «στα χάι του», όχι με μίζερη διάθεση, που συν τοις άλλοις «κάνει κακό» και στην οικονομία. Θέλουν «χαρωπά» να πηγαίνει το νοικοκυριό στο σούπερ μάρκετ και να το γλεντάει που μένει «ταπί και ψύχραιμο» από την πρώτη βδομάδα του μήνα, αφού «έτσι η οικονομία πάει καλά». Δεν θέλει «γρουσούζηδες» να γκρινιάζουν επειδή αναγκάζονται να κόψουν και από τις πιο βασικές τους ανάγκες, προκειμένου να τα φέρουν βόλτα, αλλά «χορτάτους» από καλή διάθεση και ...χαμόγελο. Ολα κι όλα λοιπόν: Μπορεί να την περνάτε με «ψωμί κι ελιά», αλλά η διάθεση είναι αυτό που μετράει.

Μπουχός

Μια μικρή λεπτομέρεια, που αναπαράγεται αυτές τις μέρες στις ειδήσεις για την Ουκρανία, έχει την αξία της: Την ώρα που όλος ο κόσμος παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα την εξέλιξη της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης και οι σειρήνες του πολέμου ηχούν, ορισμένοι από τους μεγαλύτερους Ουκρανούς επιχειρηματίες εγκαταλείπουν άρον άρον τη χώρα, έχοντας ήδη αποσύρει κεφάλαια και μεγάλο μέρος της κινητής περιουσίας που διατηρούσαν εκεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα σε μια μέρα, την περασμένη Κυριακή, απογειώθηκαν από το αεροδρόμιο του Κιέβου 20 ιδιωτικά τζετ για το εξωτερικό, κυρίως με προορισμό την Ελβετία! Από τη ζεστασιά του σαλέ τους, είτε υπάρξει σύρραξη είτε όχι, θα παρακολουθούν τον λαό να συγκρούεται και να ματώνει για συμφέροντα ξένα προς τα δικά του, θα διαφημίζουν το νοιάξιμο για την πατρίδα που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν, θα παρεμβαίνουν με δύναμη και χρήμα στην ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση και θα προετοιμάζονται για την «επόμενη μέρα». Οπως κάθε αστική τάξη που σέβεται τον εαυτό της και φορτώνει στον λαό τους ανταγωνισμούς για τα κέρδη της σε πόλεμο και «ειρήνη».

Ριζοσπάστης