Οι φιλελεύθεροι οφείλουν να απαντήσουν

Γράφει ο Κόκκινος Ρύπος //

Οι ανατροπές στα σοσιαλιστικά κράτη ήταν αναμφίβολα ένα παγκόσμιο ιδεολογικό σοκ για την εργατική τάξη και τους λαϊκούς ανθρώπους απανταχού της γης. Ανατράπηκαν πολλές ισορροπίες τόσο στο παγκόσμιο γεωπολιτικό όσο και στο ιδεολογικό τοπίο με την επικράτηση της ιδεολογίας του Καπιταλισμού ακόμα και μέσα στο ΚΚΣΕ και τα άλλα ΚΚ εξουσίας τη δεκαετία του 1980. Ακόμα και κράτη στα οποία είχαν σημειωθεί λιγότερες υποχωρήσεις δόθηκε το εναρκτήριο λάκτισμα για πλήρη οπισθοδρόμηση στις καπιταλιστικές  σχέσεις παραγωγής. Με βάση τα παραπάνω ο ελληνικός καπιταλισμός αλλά και ο γερμανικός και ο ρώσικος και ο αμερικάνικος είδαν τα Βαλκάνια σαν ένα ευρύ πεδίο επενδύσεων και κερδοφορίας όπου έβρισκαν έτοιμες τις υποδομές για πλήρως συγκεντρωμένη και συγκεντροποιημένη-καθετοποιημένη οικονομική δραστηριότητα και με εργασιακές σχέσεις που αποδομήθηκαν βίαια και πολύ πιο εύκολα καθώς το εργατικό κίνημα είχε γνωρίσει μιας παγκόσμιας εμβέλειας ήττα.

Ταυτόχρονα στις καπιταλιστικές χώρες δόθηκε το σύνθημα για μια άνευ προηγουμένου επέλαση σε ιδεολογικό-πολιτικό και οικονομικό επίπεδο και μάλιστα με κιτς συνθήματα του τύπου: Ελλάδα είναι η τελευταία Σοβιετικού τύπου οικονομία.


Αυτά τα κακόγουστα συνθήματα έχουν στην ουσία βαθύ πολιτικό περιεχόμενο καθώς προστάζουν το ξήλωμα όλων των κατακτήσεων που οφείλονταν κυρίως στην ανάπτυξη των εργατικών αγώνων και την ύπαρξη του πρώτου στον κόσμο εργατικού κράτους. Προστάζουν ακόμα και κάτι άλλο που είναι η ουσία του σημερινού φιλελεύθερου αφηγήματος: Ιδιωτικοποίηση βασικών υποδομών και στρατηγικών τομέων της Οικονομίας που θα φέρει κρατικά έσοδα, δημοσιονομική ελάφρυνση και επιστροφή στην καπιταλιστική ανάπτυξη, με μείωση των φόρων και της ανεργίας, με περικοπή των δημοσίων δαπανών (απολύσεις δημόσιων υπαλλήλων με κάθε  νομιμοφανή τρόπο) και με βελτίωση των όρων ζωής των εργαζομένων.

Το παραπάνω αφήγημα μοιάζει να «ξεχνάει» ότι για την προετοιμασία και τη βέλτιστη εφαρμογή όλων των παραπάνω αποτελεί προϋπόθεση η καταρράκωση μισθών και συντάξεων καθώς και η πολυδιάσπαση του εργάσιμου βίου, με κύριο χαρακτηριστικό την εργασιακή περιπλάνηση, την αντικατάσταση της εργασίας με την απασχόληση, την αποδόμηση του 8ώρου και της κυριακάτικης αργίας και την πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου και των απολύσεων. Επιπλέον η δημιουργία φιλικού περιβάλλοντος στην επιχειρηματικότητα προστάζει και την εξαφάνιση των γλίσχρων υπολειμμάτων της κοινωνικής ασφάλισης- πρόνοιας και του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους το οποίο στην ουσία είναι κλεμμένος πλούτος που έχει ήδη παραχθεί από το εργατικό δυναμικό. Δεν μπορεί η καπιταλιστική οικονομία να είναι ανταγωνιστική όταν έχει να συναγωνιστεί Κινεζικά η Πακιστανικά μεροκάματα και να φροντίζει για όλα τα παραπάνω που θεωρεί «κόστος» δηλαδή βαρίδια, πολλώ δε μάλλον που οι χώρες αυτές έχουν υψηλή τεχνολογική ανάπτυξη, υψηλά ποσοστά παιδικής εργασίας και υψηλή παραγωγικότητα.

Ο παράδεισος που τάζουν στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα όλοι οι φιλελεύθεροι μεταρρυθμιστές, όχι μόνο δε δίνει απάντηση στη σημερινή πραγματικότητα που διαμόρφωσαν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αλλά προστάζει την ακόμα μεγαλύτερη χειροτέρευση των όρων ζωής. Εξάλλου πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς, όταν ακόμα και σήμερα κατακεραυνώνοντας δήθεν την κυβέρνηση, είτε ψηφίζουν κάθε μέτρο που τσακίζει το λαό είτε ζητούν την περαιτέρω αντιδραστική εφαρμογή του και την πλήρη υποταγή στις κατευθύνσεις ΕΕ-ΔΝΤ -ΕΚΤ. Μα ακόμα κι αν η ανεργία μειωνόταν σήμερα στο μισό και γίνονταν τέτοιες “επενδύσεις” που θα απασχολούσαν 750000 εργαζόμενους, πως θα ζούσε μια τριμελής οικογένεια με έναν μισθό από 360 έως 514Ευρώ και με τις υποχρεώσεις να καλπάζουν αδάμαστες; Τέλος στο κομμάτι των φόρων, είναι αυτονόητο ότι σε καιρούς κρίσης εντείνεται ο ρυθμός συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης και η όποια μείωση της φορολογίας δε θα αγγίξει τα εναπομείναντα μικρομεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, αλλά θα ωφελήσει σχεδόν αποκλειστικά το μεγάλο κεφάλαιο.  Τέτοιο είναι το ψέμα και η παραπλάνηση του φιλελεύθερου αφηγήματος! Αν αυτό δεν είναι Δευτέρα Παρουσία τότε τι είναι;

Από τα παραπάνω εξάγεται το συμπέρασμα ότι οι εργάτες και τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν άλλη απάντηση παρά να φτιάξουνε μια ικανή ομάδα, που θα κρατήσει γρανιτένια στιβαρή άμυνα σήμερα, πολεμώντας κάθε συνέπεια της ταξικής πολιτικής, αλλά θα ξεδιπλώσει και εκείνη την τακτική που θα βλέπει μακριά, το στόχο. Τη στρατηγική της απόλυτης δικής τους νίκης, με την κατάληψη της δικής τους εξουσίας και το χτίσιμο της αποκλειστικά δικής τους οικονομίας-κοινωνίας! Η πάλη ΣΗΜΕΡΑ ενάντια στην απληρωσιά, τις απολύσεις, στα χαράτσια και τη φοροληστεία, για επιστροφή του μισθού στα 751 και υπογραφή ικανοποιητικών ΣΣΕ στο ύψος των σημερινών αναγκών, η πάλη ενάντια στην αδήλωτη εργασία, η πάλη για δωρεάν υγεία-πρόνοια, παιδεία και πολιτισμό-αθλητισμό των αναγκών μας είναι ανεπίτρεπτο να εγκλωβιστεί στην εναλλαγή της μιας αστικής κυβέρνησης από μια άλλη ή να στεγαστεί κάτω από τις ξένες σημαίες της καπιταλιστικής Ελλάδας της Δραχμής Εντός ή Εκτός ΕΕ.

Για να πάρει σάρκα και οστά αυτός ο αγώνας με τα παραπάνω αιτήματα, που γίνεται μόνο μέσα στους χώρους εργασίας και τις λαϊκές γειτονιές και μόνο μέσα απ’ τα συνδικάτα και τους φορείς του λαϊκού κινήματος πρέπει να μπει κάτω απ’ την σημαία των εργατών και των λαϊκών ανθρώπων, των ξωμάχων της Αγροτιάς, των ανθρώπων των γραμμάτων ,των τεχνών και του πολιτισμού. Μακριά και πέρα από τη λογική του Μεσσία και της ανάθεσης. Όλοι εμείς μια ΣΥΜΜΑΧΙΑ, μια γροθιά, σαν ένας γίγαντας, για την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους  με στόχο την ανόρθωση και την εκτίναξη των παραγωγικών δυνατοτήτων και υποδομών της χώρας. Για την ανύψωση του βιοτικού και πολιτιστικού επιπέδου με κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Τον Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό.