Η «νέα εποχή» για το λαό βρίσκεται στη σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του

Σε αναβαθμισμένη φάση έχει εισέλθει η κυβερνητική προπαγάνδα, ειδικά μετά το διάγγελμα του πρωθυπουργού από την Ιθάκη, με επίκεντρο τη «νέα εποχή» που δήθεν ξημερώνει για τη χώρα. Το τυπικό «τέλος των μνημονίων», που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, συνδυάζεται με την ένταση της κοροϊδίας προς τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, με την καλλιέργεια ψεύτικων προσδοκιών, αλλά και με τα σαφή καλέσματα να ξεχάσουν κάθε σκέψη για επαναφορά δικαιωμάτων και ανάκτηση απωλειών της περιόδου πριν από την κρίση.

 Η «νέα εποχή», λοιπόν, για το κεφάλαιο που ανακοίνωσε η κυβέρνηση δεν μπορεί παρά να είναι βαρύς χειμώνας για τους εργαζόμενους. Γι' αυτό και το εργατικό κίνημα πρέπει στη νέα αυτή φάση να μπει με το δικό του σχεδιασμό, που θα σηματοδοτήσει την κλιμάκωση της προσπάθειας ανασύνταξης που έχει ξεκινήσει εδώ και μερικά χρόνια.

Κανένας συμβιβασμός με τη διαιώνιση της φτώχειας

 

Γιατί «νέα εποχή» και «κανονικότητα» για το λαό δεν μπορεί να είναι ο συμβιβασμός με τη διαιώνιση της φτώχειας. «Κανονικότητα» για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα πρέπει να σημαίνει αποφασιστική οργάνωση της πάλης σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε κλάδο και γειτονιά, για κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα: Από το μεροκάματο και την απληρωσιά μέχρι τη Συλλογική Σύμβαση, και από την προστασία των ανέργων μέχρι τη διεκδίκηση π.χ. δημόσιων και δωρεάν παιδικών σταθμών για όλα τα παιδιά, τη στελέχωση όλων των μονάδων Υγείας - Πρόνοιας ώστε να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες.


«Νέα εποχή» για τους εργαζόμενους δεν μπορεί να είναι η σιγή νεκροταφείου που επιχειρούν να επιβάλουν η κυβέρνηση και η εργοδοσία στους τόπους δουλειάς. Για την εργοδοσία «κανονικότητα» είναι η υποταγή των εργαζομένων, και όπου δεν το καταφέρνει έχουμε φαινόμενα σαν αυτά στις προβλήτες της «Cosco», με τραμπουκισμούς σε πρωτοπόρους εργάτες, με απεργίες να βγαίνουν παράνομες πριν κηρυχτούν. Το πραγματικά καινούριο για τους εργάτες, λοιπόν, θα είναι να πολλαπλασιαστούν οι εστίες αντίστασης, να ανέβει η συλλογική πάλη και διεκδίκηση, να γίνει πράξη αυτό που σε μεγάλο βαθμό λείπει σήμερα στους περισσότερους κλάδους: Το να γραφτούν χιλιάδες νέοι εργαζόμενοι στα συνδικάτα τους, να συσπειρωθούν ακόμα περισσότερες δυνάμεις στις Λαϊκές Επιτροπές. «Κανονικότητα» πρέπει να γίνει η πιο μαζική συμμετοχή στις Γενικές Συνελεύσεις, στις κινητοποιήσεις όλων των μορφών. Να δημιουργηθούν νέα σωματεία εκεί που δεν υπάρχουν, να συγκροτηθούν επιτροπές αγώνα, επιτροπές ανέργων, με κάθε δηλαδή πρόσφορο μέσο να οργανώνεται η πάλη από τα κάτω, για να ακυρώνονται στην πράξη τα εμπόδια που βάζει ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων. Να χρεοκοπούν τα κηρύγματα αναμονής που διαδίδουν η κυβέρνηση και οι συνδικαλιστικές της δυνάμεις.

Για την κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα «έξοδος από τα μνημόνια» είναι η επιστροφή του κράτους και των επιχειρηματικών ομίλων στις συναλλαγές με τις αγορές χρήματος και αυτό προϋποθέτει διαιώνιση των θυσιών για τους εργαζόμενους, ώστε να στέλνονται μηνύματα «σταθερότητας» στους «οίκους αξιολόγησης». Αυτή δεν είναι όμως πραγματική διέξοδος για την εργατική τάξη. 
Ο δρόμος που πρέπει να βαδίσει είναι στην αντίθετη κατεύθυνση, στην απόρριψη των εκβιασμών των μεγαλοεπιχειρηματιών και των πολιτικών δυνάμεων που τους εκφράζουν.

«Κανονικότητα» σημαίνει να μπουν στο επίκεντρο οι σύγχρονες ανάγκες

 

«Κανονικό» για την κυβέρνηση είναι να συνεχίσουν οι εργαζόμενοι να έχουν χαμηλές απαιτήσεις, γι' αυτό χαρακτηρίζει «παθογένειες» τις κατακτήσεις που ξηλώθηκαν με τα μνημόνια. Ομως, για τους εργαζόμενους η «επόμενη μέρα» πρέπει να σημαδευτεί με την αποφασιστική στροφή στη διεκδίκηση με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες τους, με την εγκατάλειψη της μοιρολατρίας και του «τίποτα δεν αλλάζει». Καμιά «καινούρια μέρα» δεν ξημέρωσε για το λαό την περασμένη Τρίτη, αφού κανένας από τους εκατοντάδες αντεργατικούς μνημονιακούς νόμους δεν καταργήθηκε. Οσο λοιπόν η κυβέρνηση και το κεφάλαιο πασχίζουν για την ανάκτηση της «εμπιστοσύνης των αγορών», ο λαός πρέπει να αποκτά πίστη στο δίκιο του αγώνα του, στη δύναμή του. Να δίνει όλες του τις δυνάμεις για αύξηση μισθών και συντάξεων, για αντιμετώπιση της φοροληστείας.

«Κανονικότητα» για το λαό πρέπει να είναι η προστασία του με ευθύνη του κράτους από κάθε φυσική καταστροφή ή άλλη απειλή. Να μην καίγεται στον πρώτο καύσωνα και να μην πνίγεται στην πρώτη δυνατή νεροποντή. Στον αντίποδα, «κανονικότητα» για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, για την ΕΕ και όλες τις αστικές δυνάμεις είναι να ζυγίζουν με τον μπακάλικο κυνισμό τους το «κόστος» και το «όφελος», κι έτσι να απορρίπτουν τα αναγκαία μέτρα και έργα προστασίας της ανθρώπινης ζωής και της λαϊκής περιουσίας.

«Νέο» για την κυβέρνηση και τα κόμματα του κεφαλαίου είναι η μετατροπή της χώρας σε γεωπολιτικό μεντεσέ των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην περιοχή, ώστε έτσι να ισχυροποιηθεί η θέση της ελληνικής αστικής τάξης. Το μόνο «νέο», όμως, για το λαό από αυτήν την πολιτική είναι οι τεράστιοι κίνδυνοι λόγω της βαθύτερης εμπλοκής της χώρας στο κουβάρι των ανταγωνισμών, η επιδρομή στα λαϊκά νοικοκυριά για να καλύπτονται οι ΝΑΤΟικές «υποχρεώσεις», να στηρίζονται οι αποστολές εκτός συνόρων. Η «νέα εποχή», λοιπόν, για την εργατική τάξη δεν μπορεί παρά να βρίσκεται στην πάλη για την αποδέσμευση της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.

Να ξεμπερδεύουμε με το «μνημόνιο των μνημονίων»

 

Τίποτα το «νέο» δεν πρόκειται να φέρει στο λαό η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού που «μαγειρεύεται», ως ένα ακόμα στοιχείο της «επόμενης μέρας», με το ανακάτεμα δηλαδή της τράπουλας ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις που τον χρεοκόπησαν. Η «επόμενη μέρα» θα έρθει μόνο μέσα από την αλλαγή των συσχετισμών παντού, από το πέρασμά του στην αντεπίθεση. Θα έρθει μέσα από τη διαμόρφωση μιας ισχυρής Κοινωνικής Συμμαχίας, ανάμεσα στην εργατική τάξη και τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και του χωριού, που θα παλεύει με τη σημαία των λαϊκών αναγκών και όχι των κερδών των μονοπωλιακών ομίλων.

Γι' αυτήν τη «νέα εποχή», κόντρα στον παλιό και ξεπερασμένο κόσμο του καπιταλισμού, που το μόνο που φέρνει είναι φτώχεια, πολέμους και καταστροφές, το ΚΚΕ δίνει όλες του τις δυνάμεις, μέσα στο κίνημα, στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους. Για να κατασταλάζουν συμπεράσματα από την τεράστια πείρα των τελευταίων χρόνων, που μπορούν να προωθήσουν την εργατική - λαϊκή πάλη, τη συνειδητοποίηση ότι το αντίπαλο δέος στη σημερινή κατάσταση είναι η πολιτική του ΚΚΕ. Για να δυναμώνει η θέση ότι η εργατική τάξη, ο λαός μπορούν να ζήσουν αλλιώς, συγκροτώντας τη δικιά τους εξουσία, κάνοντας κοινωνική ιδιοκτησία τον πλούτο και τα μέσα παραγωγής του, οργανώνοντας την οικονομία με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες. Γιατί «νέα εποχή» θα έρθει μόνο όταν ο λαός ξεμπερδέψει με το «μνημόνιο των μνημονίων», δηλαδή την καπιταλιστική οικονομία και εξουσία, όλους αυτούς που του κλέβουν τον πλούτο που παράγει.

Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη στήλη ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΔΟΜΑΔΑΣ του «Ριζοσπάστη», Σάββατο 25 Αυγούστου 2018 - Κυριακή 26 Αυγούστου 2018