Φίλος δεν πιάνεται

Την περίοδο που βρισκόταν σε εξέλιξη ο απεργιακός αγώνας στην «Ελληνική Χαλυβουργία», η πλειοψηφία του σωματείου στη «Χαλυβουργική» αρνούνταν το συντονισμό και την έμπρακτη αλληλεγγύη, λέγοντας ότι «εμείς δεν θα γίνουμε Χαλυβουργία». Τώρα, το εργοστάσιο κλείνει και δεκάδες εργαζόμενοι θα χάσουν τη δουλειά τους. Είχαν προηγηθεί άλλα αντεργατικά μέτρα, όπως απολύσεις, διαθεσιμότητες, μειώσεις μισθών, εκ περιτροπής εργασία κ.ά., για τη «διάσωση» τάχα της επιχείρησης, που όμως δεν απέτρεψαν το λουκέτο, το οποίο αποδίδεται στην παρατεταμένη κρίση στον κλάδο των Κατασκευών. Τα χρέη της «Χαλυβουργικής» είναι δυσθεώρητα, αλλά το αυτί της εργοδοσίας δεν φαίνεται να ιδρώνει. Μόλις τον περασμένο Απρίλη η εταιρεία ανανέωσε την άδεια από τη ΡΑΕ για τη δημιουργία μονάδας παραγωγής ρεύματος 880 MW, που όπως φαίνεται θα αποτελέσει το νέο παραγωγικό της αντικείμενο. Γράφτηκε επίσης ότι η προνομιακή θέση του εργοστασίου μπορεί να αξιοποιηθεί για τη δημιουργία μονάδας logistics, που αναδεικνύεται σε κερδοφόρο πεδίο για το κεφάλαιο. Το συμπέρασμα είναι ότι «κανείς δεν χάνεται». Μόνο που αυτό αφορά αποκλειστικά το κεφάλαιο και όχι τους εργαζόμενους, οι οποίοι θα χάσουν τη δουλειά τους, αφού πλήρωσαν με μεγάλες θυσίες την «επιχείρηση διάσωσης» της εταιρείας. Αν κάτι πρέπει να μείνει ως συμπέρασμα γι' αυτούς και για όλους τους εργαζόμενους, είναι ότι η εργοδοσία φίλος δεν πιάνεται. Και ότι καμιά αυταπάτη δεν πρέπει να υπάρχει γι' αυτό το σάπιο σύστημα, που «δουλεύει» για τα κέρδη του κεφαλαίου, ότι μπορεί να φανεί «γενναιόδωρο» στους εργαζόμενους που αποδέχονται αδιαμαρτύρητα τις θυσίες «για το καλό της επιχείρησης».

Αδέξιες ακροβασίες

 

Την τοποθέτηση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΚΕ, Ν. Καραθανασόπουλου, στη Βουλή, που ανέδειξε ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη αδυνατεί από τη φύση της να ικανοποιήσει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, επιχείρησε να σχολιάσει και να φέρει στα μέτρα του ο Ευ. Τσακαλώτος. Τι κι αν ο Ν. Καραθανασόπουλος στάθηκε σε αυτήν την αντικειμενική πραγματικότητα για να εστιάσει στην ανάγκη οργάνωσης της πάλης από τους εργαζόμενους, με προοπτική την ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος... Ο υπουργός Οικονομικών, με ακροβασίες αδέξιου σαλτιμπάγκου, ισχυρίστηκε τελικά ότι για να λυθεί το πρόβλημα της μη ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών θα πρέπει «τα εργατικά κόμματα» να στηρίξουν ακόμα περισσότερο την καπιταλιστική κερδοφορία, να γίνουν καλύτεροι διαχειριστές των υποθέσεων του κεφαλαίου, καλύτεροι διαχειριστές του αστικού κράτους. Εφτασε μάλιστα να πει ότι αυτό ήταν που ...δεν κατάλαβαν εργατικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στη Δυτική Ευρώπη, γι' αυτό συρρικνώθηκαν, προσπερνώντας την πραγματικότητα, που δείχνει ότι η διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας από πρώην εργατικά κόμματα ήταν αυτή που τα οδήγησε στην πλήρη απαξία στη λαϊκή συνείδηση. Βεβαίως, όπως αποδείχθηκε από την τοποθέτηση του Ευ. Τσακαλώτου, αυτή του η ακροβασία είχε άλλη στόχευση, καθώς απευθυνόταν στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, καλώντας το ουσιαστικά να στρατευτεί με το «αφήγημα» του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς περιοριζόμαστε να σημειώσουμε ότι οι ζυμώσεις στο εσωτερικό της σοσιαλδημοκρατίας (παλιάς και νέας) είναι από μόνες τους αρκετά αποκρουστικές και οι καρικατούρες μιας δήθεν «μαρξιστικής ανάλυσης» από τον υπουργό Οικονομικών (τον «μακροβιότερο μνημονιακό» όπως αυτοχαρακτηρίστηκε...) τις κάνουν ακόμα χειρότερες...

Δεν κολλάνε

 

Τις κυβερνητικές αθλιότητες για την κρυστάλλινη θέση του ΚΚΕ σε ό,τι αφορά τη ΝΑΤΟική συμφωνία των Πρεσπών επαναφέρει σε άρθρο της η «Αυγή», αναμασώντας ότι «το ΚΚΕ ανέτρεψε την ιστορική του θέση για το "Μακεδονικό"» και ότι πρέπει να απαντήσει «εάν υποδαυλίζει τον αλυτρωτισμό στα Βαλκάνια και το ελληνικό Σύνταγμα, καθώς αυτό "αντιγράφεται" στις τροποποιήσεις του Συντάγματος της ΠΓΔΜ». Ξέρουν βέβαια καλά ότι η θέση του ΚΚΕ παραμένει ίδια από την πρώτη στιγμή, όταν οι προκάτοχοι του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ έτρεχαν στα εθνικιστικά συλλαλητήρια. Από το 1991 το ΚΚΕ αναδείκνυε τον επικίνδυνο ρόλο των ΑμερικανοΝΑΤΟικών στα Βαλκάνια, επισημαίνοντας με έμφαση ότι η ονοματολογία συγκαλύπτει την πραγματική διάσταση του προβλήματος με την ΠΓΔΜ. Οπως επίσης επιβεβαιώνεται ότι η συμφωνία των Πρεσπών συντηρεί ολοζώντανα τα σπέρματα του αλληλοτροφοδοτούμενου αλυτρωτισμού και εθνικισμού σε Ελλάδα και ΠΓΔΜ, με τα απαράδεκτα περί «μακεδονικής γλώσσας» και «Μακεδόνων πολιτών», ακριβώς στο πλαίσιο του «διαίρει και βασίλευε» των ιμπεριαλιστών. Ολα αυτά τα ξέρουν. Αλλά επειδή δεν κολλάνε με το παραμυθάκι περί «προοδευτικών» και «συντηρητικών» υπηρετών του ευρωατλαντισμού, είπαν να τα παραλλάξουν λίγο, για να ψαρέψουν στα θολά νερά. Βέβαια, θα σκεφτεί κανείς: Αφού ο πρωθυπουργός κόντεψε απ' τη Θεσσαλονίκη να παρουσιάσει τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές, που έδωσαν και τη ζωή τους ενάντια στους ιμπεριαλιστές, περίπου ότι έπεσαν κάτω από τη σημαία του... ΝΑΤΟ, εκεί θα κόλλαγαν;

Ιδιο αποτέλεσμα

 

Χρειάστηκαν μόλις λίγες ώρες για να γίνει η βομβιστική επίθεση στον «ΣΚΑΪ» αντικείμενο του σκυλοκαβγά που στήνουν με κάθε αφορμή ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, με στόχο να κρυφτεί η σύμπλευσή τους στα «μεγάλα και σπουδαία» για το κεφάλαιο. Ιδιαίτερα μετά τον «Στρατηγικό Διάλογο» με τις ΗΠΑ, που επιβεβαίωσε τον αναντίρρητο συντονισμό όλων των αστικών κομμάτων και δυνάμεων με τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, για το συμφέρον της αστικής τάξης και όχι του λαού. Μέσα σ' αυτόν τον καβγά ακούστηκαν πολλά από τη ΝΔ περί «κόκκινης τρομοκρατίας», που «δεν έχει διαφορά από τη μαύρη» και για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «ηθικός αυτουργός», με την κυβέρνηση να αποκρούει τις κατηγορίες και να καταδικάζει τη βία «απ' όπου κι αν προέρχεται». Ετσι, είτε τσακώνονται για τις ...καταβολές της «τρομοκρατίας», είτε ομονοούν στην καταδίκη της βίας γενικά, το αποτέλεσμα είναι ίδιο για το λαό: Συκοφάντηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, στοχοποίησή του και ένταση της καταστολής, για να θωρακιστεί η αντιλαϊκή πολιτική και να επιβληθεί σιγή νεκροταφείου.

Ριζοσπάστης  Τετάρτη 19 Δεκέμβρη 2018