Ούτε ανθέλληνας, ούτε εθνικιστής, είμαι Πατριώτης και Διεθνιστής

 

 

10-11-2019

Δεν είναι μαγκιά και σίγουρα δεν είναι λύση για το λαό να ψήνεις μπάρμπεκιου δίπλα από το κέντρο (ας πούμε) φιλοξενίας των προσφύγων. Αν είναι τόσο μάγκες οι φασίστες ας πάνε να ψήσουνε και να διαμαρτυρηθούν δίπλα από τις στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ, δίπλα από τα κανόνια του πολέμου, δίπλα στα εργοστάσια των μπίζνεσμαν του πολέμου.

Κατιούσα

 

Υπάρχουν δύο είδη αριστεράς: μία πραγματικά λαϊκή και επαναστατική και μία κάλπικη και τυχοδιωκτική που καπηλεύεται τους αγώνες της πρώτης αμαυρώνοντάς τους με τις πολιτικές της και δίνοντας τροφή στον εθνικισμό και στο φασισμό. Τα όσα αναφέρονται σε αυτό το άρθρο αφορούν κυρίως στο πρώτο είδος.

Για όσους θεωρούν και προπαγανδίζουν (με αφορμή την κάλπικη αριστεροσύνη) ότι η αριστερά είναι ανθελληνική θα πρέπει να έχουν στο νου τα εξής:

 





Τα παραπάνω αφορούν στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης στις 30 Οκτωβρίου του 1944 και στην έπαρση της ελληνικής σημαίας στην Ακρόπολη με την απελευθέρωση της Αθήνας λίγες μέρες νωρίτερα, ένα επίτευγμα-όνειρο το οποίο διατηρήθηκε ζωντανό σε σημαντικό βαθμό χάρη σε εκείνους τους ιστορικούς αγώνες που είχαν δώσει προηγουμένως οι μεγάλες αντιστασιακές οργανώσεις του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ υπό την καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας.

Επίσης θα πρέπει να έχουν στο νου τους τα παρακάτω λόγια:

«Ορκίζομαι στον Ελληνικό Λαό και τη συνείδησή μου, ότι θ’ αγωνισθώ έως την τελευταία σταγόνα του αίματός μου για την πλήρη απελευθέρωση της Ελλάδας από τον ξενικό ζυγό»…«Ότι θ’ αγωνισθώ για την περιφρούρηση των συμφερόντων του Ελληνικού Λαού και την αποκατάσταση και κατοχύρωση των ελευθεριών και όλων των κυριαρχικών δικαιωμάτων του» (Απελευθερωτής, όργανο της ΚΕ του ΕΛΑΣ, Αθήνα 27 Απριλίου 1943).

Τον παραπάνω όρκο έδωσαν οι μαχητές του ΕΛΑΣ δίνοντας το Λόγο τους ότι θα πολεμήσουν για την ελευθερία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.



Τέλος ας γνωρίζουν οι κατήγοροι της «αριστερής ανθελληνικότητας» ότι ο ΕΛΑΣ ήταν εκείνος που είπε ένα βροντερό «όχι» (μέσω του Σιάντου, του Βελουχιώτη κ.α) στους Γιουγκοσλάβους παρτιζάνους όταν εκείνοι σχεδίαζαν να επεκτείνουν τη δράση τους προς εκείνη την περιοχή της Μακεδονίας που είχε απελευθερωθεί από τις ελληνικές δυνάμεις κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους.

Αυτή ήταν η κρυστάλλινη πατριωτική στάση των αριστερών μαχητών της Αντίστασης.

Όσον οφορά τώρα σε εκείνους που αντιδρούν στα παραπάνω χαρακτηρίζοντάς τα ως «εθνικιστική προκατάληψη» που δίνει υποτίθεται «τροφή» στο φασισμό θα τους υπενθυμίσω απλώς ότι οι αγώνες των παραπάνω οργανώσεων δώθηκαν ενάντια στη φασιστική Βουλγαρία και Γερμανία, ενώ την ίδια στιγμή χαιρέτιζαν τον αντιφασιστικό αγώνα σε όλη την Ευρώπη (χωρίς να αναφερθούμε στα δικαιώματα που παραχωρούσαν στους κατοίκους των απελευθερωμένων περιοχών).



Τα παραπάνω τονίζονται και για όσους παρουσιάζονται ως αριστεροί ή αναρχικοί διανοούμενοι που «κατέχουν» τάχα τη διαλεκτική και άλλοτε βγαίνουν σωβινιστές και άλλοτε αντεθνιστές. Η γνήσια διαλεκτική στάση στο συγκεκριμένο ζήτημα βρίσκεται στη σύνθεση του πατριωτισμού (ή εθνισμού) και του διεθνισμού. Όλες οι υπόλοιπες στάσεις αποτελούν μονομέρεια και εκφυλισμό της διαλεκτικής επαναστατικής σκέψης.

***

Τα περιστατικά που συνέβησαν σε Ανατολική και Δυτική Θεσσαλονίκη αυτές τις μέρες, 1) συγκέντρωση κατοίκων και ακροδεξιών στην Κρήνη με σύνθημα «έξω οι   λαθρομετανάστες», 2) επίθεση σε προσφυγόπουλο-μαθητή της Νεάπολης από αγνώστους που έκαναν χαρακιές στα χέρια του μικρού και του ζήτησαν να μην ξανά πατήσει το πόδι του στο σχολείο) έρχονται να προστεθούν σε προηγούμενα (όπως εθνικιστικά συλλαλητήρια και καταλήψεις επί του μακεδονικού) και πρέπει να κινητοποιήσουν όλο το λαό της πόλης- ιδιαίτερα όσους έχουν συνηθίσει να σνομπάρουν την πολιτική λόγω της μηδενιστικής και μεταμοντέρνας λογικής που κυριαρχεί σήμερα. Αν ο φασισμός διογκωθεί (διαδικασία που φαίνεται πως ήδη έχει αρχίσει να συντελείται) και βρεθεί ξανά σε θέση εξουσίας, τότε ο μηδενισμός και η μεταμοντέρνα «μοναδικότητά» όχι μόνο θα αποτελούν κενές λέξεις που δεν θα φέρουν καμιά σωτηρία, αλλά θα έχουν ήδη στρώσει το δρόμο για το τέρας που υποτίθεται ότι πολεμούν (σημειωτέο ο μεταμοντερνισμός εμφανίζεται ως αντιφασιστικός και αντικομμουνιστικός, εξισώνοντας τις δύο ιδεολογίες). Η μοναδικότητα των ανθρώπων δεν μπορεί να αναπτυχθεί όσο υπάρχει φασισμός και ιμπεριαλισμός. Για αυτό είναι αναγκαία σήμερα όσο ποτέ άλλοτε η οργάνωση σε όλους τους χώρους, η συμπόρευση με το πατριωτικό-διεθνιστικό, με το πραγματικά αριστερό επαναστατικό κίνημα και ο αγώνας απέναντι στο φασισμό, τη μασκαρεμένη αριστερά (βλέπε σοσιαλδημοκρατία) και το φιλελευθερισμό που τον θρέφουν.

Ας μην χάβει κανείς τις «μαγκιές» του φασισμού. Δεν είναι μαγκιά και σίγουρα δεν είναι λύση για το λαό να ψήνεις μπάρμπεκιου δίπλα από το κέντρο (ας πούμε) φιλοξενίας των προσφύγων. Αν είναι τόσο μάγκες οι φασίστες ας πάνε να ψήσουνε και να διαμαρτυρηθούν δίπλα από τις στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ, δίπλα από τα κανόνια του πολέμου, δίπλα στα εργοστάσια των μπίζνεσμαν του πολέμου. Ας αφήσουν τις «μαγκιές» απέναντι στα λαϊκά θύματα του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Μέχρι εκεί φτάνει η «μαγκιά» τους.

Η λύση για το προσφυγικό έγκειται στο άνοιγμα των συνόρων της Ευρώπης- τα οποία έχουν συρματοπλέξει οι «δημοκράτες» της Ευρωπαϊκής Ένωσης- προκειμένου όσοι από αυτούς το επιθυμούν να περάσουν στις χώρες προορισμού τους, στη διαμόρφωση χώρων ανθρώπινης φιλοξενίας, στην ομαλή ένταξη των υπολοίπων στην κοινωνική ζωή της χώρας, στο κλείσιμο των βάσεων και στην αποχώρηση της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, καθώς και στην ευρύτερη πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό για την παύση των πολεμικών επιχειρήσεων που μπορούν να αντιμετωπιστούν οριστικά στο δρόμο για μια παγκόσμια λαϊκή δημοκρατία.

Γιώργος Βαξεβάνης