Επικίνδυνη «συναίνεση»

 

Από το χθεσινό διάγγελμα του πρωθυπουργού

Ως «φάρμακο διά πάσαν νόσο» και αναγκαιότητα που «δε χωρά δεύτερη κουβέντα» παρουσιάζουν τα αστικά επιτελεία τη «συναίνεση» στην αντιλαϊκή πολιτική, με αφορμή τις εξελίξεις σε ό,τι αφορά την εξάπλωση του κορονοϊού, αλλά και το Μεταναστευτικό και τα Ελληνοτουρκικά.

Αλλά τι σημαίνει για παράδειγμα η συναίνεση στην «αντιμετώπιση του κορονοϊού», με βάση όσα λένε; Σημαίνει ο λαός και ειδικότερα οι εργαζόμενοι στην Υγεία να μη βγάζουν «κιχ» για την πολιτική εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας, που έχει οδηγήσει στη σημερινή τραγική κατάσταση, με τις μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα.

Σημαίνει επίσης να μη διεκδικούν να καλυφθούν άμεσα τα κενά με όλες τις αναγκαίες προσλήψεις μόνιμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, για να ανοίξουν όλα τα κλειστά κρεβάτια Μονάδων Εντατικής Θεραπείας. Αλλά και για να μπορεί να γίνει 24ωρη η λειτουργία όλων των μονάδων Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, ώστε να αποσυμφορηθούν τα νοσοκομεία.


Χωρίς τέτοια ουσιαστικά μέτρα, είναι «κενό γράμμα» και τα όποια απαραίτητα ατομικά μέτρα προστασίας υπαγορεύει η επιστημονική κοινότητα.

Η συναίνεση για την οποία μιλάνε σημαίνει να βάλει πλάτη ο λαός ώστε η διαχείριση αυτής της έκτακτης κατάστασης να γίνει με την κυρίαρχη λογική του «κόστους - οφέλους» και όσα πρόσθετα ενισχυτικά μέτρα παρθούν, σε προσωπικό και υποδομές, να υπακούν στις «δημοσιονομικές αντοχές» του αστικού κράτους και όχι στις πραγματικές ανάγκες για την υγεία και την ασφάλεια του λαού.

Όμως αυτή η πολιτική, που μας έφερε στη σημερινή κατάσταση, υπονομεύει τις δυνατότητες για περιορισμό και αντιμετώπιση της επιδημίας, αν και εφόσον υπήρχε ένα δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας, με σύγχρονες υποδομές, εξοπλισμό, πλήρες σε προσωπικό το οποίο δεν θα δουλεύει με άθλιους όρους.

Αυτή η κατάσταση είναι που κάνει τους επιστήμονες στη χώρα μας να ανησυχούν, βλέποντας τις τραγικές επιπτώσεις της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής στη διπλανή Ιταλία, με τους γιατρούς να φτάνουν στο σημείο να επιλέγουν λίγο πολύ ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, με βάση τις τραγικές ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας.

Ακόμα πιο προκλητικά είναι τα κυβερνητικά καλέσματα - με τη βοήθεια των «πρόθυμων» εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ - «όλοι να βάλουν πλάτη» και σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση των συνεπειών για την οικονομία.

Σε ποιον τα λένε αυτά; Σίγουρα όχι στους επιχειρηματικούς ομίλους και το μεγάλο κεφάλαιο, για το οποίο «πριν πεινάσει μαγειρεύει» η κυβέρνηση, με φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές, αλλά και τη δυνατότητα να βγάλουν από το συρτάρι τα πιο βρώμικα σχέδια για ακόμα μεγαλύτερη γενίκευση της δουλειάς - λάστιχο, για καταστρατήγηση των όποιων Συλλογικών Συμβάσεων, απολύσεις, μειώσεις μισθών και κάθε είδους εκβιασμούς σε βάρος των εργαζομένων.

Αντίθετα, οι «εκκλήσεις» αφορούν τους εργαζόμενους, το λαό, καλώντας τους να δεχτούν να ξαναπληρώσουν με όλους τους τρόπους για να μην πειραχτεί «ούτε τρίχα» από την καπιταλιστική κερδοφορία που στέκει υπεράνω όλων, αφού πρώτα πλήρωσαν την καπιταλιστική κρίση με περικοπές, χτύπημα στα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα.

Αντίστοιχα, η συναίνεση στα Ελληνοτουρκικά και το Μεταναστευτικό σημαίνει να «σβηστεί» από το πλάνο η αντίθεση στην πολιτική εμπλοκής της χώρας στους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, στις αποστολές στρατευμάτων εκτός συνόρων, στη μετατροπή όλης της χώρας σε ιμπεριαλιστικό ορμητήριο.

Σημαίνει να εγκαταλειφθεί το αίτημα νησιωτών και λαού για άμεσο απεγκλωβισμό προσφύγων και μεταναστών, που προϋποθέτει σύγκρουση με την πολιτική της ΕΕ, όπως και το αίτημα για κατάργηση του «Δουβλίνου» και της Συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας, η οποία τώρα αναθεωρείται και προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα του ιμπεριαλιστικού παζαριού στην περιοχή.

Από όπου κι αν το πιάσει κανείς, η «συναίνεση» που με κάθε ευκαιρία ζητάνε από το λαό τα αστικά επιτελεία είναι κάλεσμα υποταγής στους στόχους της αστικής τάξης, που τον φέρνουν αντιμέτωπο με όλο και μεγαλύτερους κινδύνους σε κάθε επίπεδο.

Συναίνεση και «ομοφωνία» οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι αγρότες και η νεολαία χρειάζονται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση: Σε σύγκρουση με αυτήν την πολιτική, για την ικανοποίηση των δικών τους σύγχρονων αναγκών.

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Πέμπτης 12 Μάρτη 2020.

902gr