Ενας προς έναν οι στόχοι του κεφαλαίου επιβάλλουν νέες θυσίες στον λαό και ταυτόχρονα μεγαλώνουν το χάσμα ανάμεσα στις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα να ικανοποιούνται οι διευρυμένες ανάγκες της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας και στη χαμοζωή στην οποία καταδικάζεται.
Κοινό κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ και των άλλων αστικών κομμάτων είναι το υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης. Στο «για ποιον» η «πράσινη» ανάπτυξη, απαντάνε όλοι μ' ένα στόμα: «Για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων».
Σε αυτούς κατευθύνεται ο πακτωλός των διευκολύνσεων, των επιδοτήσεων, των χαμηλότοκων δανείων από το Ταμείο Ανάκαμψης, για να επενδύσουν συσσωρευμένα κεφάλαια με εξασφαλισμένο κέρδος. Αυτούς εξυπηρετούν τα 250 νομοσχέδια που ψήφισε η κυβέρνηση, θωρακίζοντας και επεκτείνοντας το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο όλων των προηγούμενων.
Το ίδιο κάνει και ο κρατικός προϋπολογισμός: Η φοροληστεία και οι περικοπές σε δαπάνες που αφορούν ακόμα και σε στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες είναι «συγκοινωνούντα δοχεία» με τα προνόμια και τις επιδοτήσεις που μοιράζει με τη σέσουλα στο κεφάλαιο.
Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα θα πληρώσουν 5 δισ. περισσότερους φόρους και σχεδόν το 95% της συνολικής έμμεσης και άμεσης φορολογίας. Την ίδια ώρα, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι απολαμβάνουν νέες εισφοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις για αποσβέσεις, τζάμπα εργασία, πληρωμένη από τα λεφτά των φορολογούμενων, δηλαδή των εργαζομένων και των ανέργων. Και όλα αυτά σε συνθήκες γενικευμένης ακρίβειας, που εξανεμίζει το εργατικό - λαϊκό εισόδημα.
ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ συμφωνούν και στο «πώς» της «πράσινης» ανάπτυξης, παρά τις διαφορές τους που μεγεθύνονται για να υπηρετείται η κυβερνητική εναλλαγή. Η συμφωνία τους αυτή, άλλωστε, είναι το έδαφος για μετεκλογικές συμπράξεις σε όλες τις εκδοχές, για τη μετακίνηση στελεχών του ενός προς τον άλλον, για την επί της ουσίας συναίνεση όπου το επιβάλλουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Αποκαλυπτική είναι η συζήτηση για την «αναθεώρηση» του Συμφώνου Σταθερότητας, που βρίσκεται σε εξέλιξη στην ΕΕ.
Η κυβέρνηση ζητάει «αναπροσαρμογή των κριτηρίων» και «εξαίρεση από το έλλειμμα και το χρέος των δαπανών για την άμυνα και για την "πράσινη" ανάπτυξη». Ζητάει επίσης «να παραμείνει το Ταμείο Ανάπτυξης ως μόνιμος μηχανισμός της ΕΕ», που θα εξασφαλίζει φτηνότερο χρήμα από τις διεθνείς αγορές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει «συμπερίληψη κοινωνικών κριτηρίων στον υπολογισμό του ελλείμματος και του χρέους», όπως και να εξαιρούνται απ' αυτά «οι δημόσιες επενδύσεις που συμβάλλουν σε παραγωγικότητα». Προτείνει και αυτός να γίνει το Ταμείο Ανάκαμψης «μόνιμο οικονομικό εργαλείο για πρόληψη και αντιμετώπιση κρίσεων και προκλήσεων».
Ο ευρών τις διαφορές αμειφθήσεται... Οι «προοδευτικές» προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και οι «νεοφιλελεύθερες» της ΝΔ συναντιούνται στην απαίτηση να χαλαρώσουν οι κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας για τα κρατικά ελλείμματα και το χρέος.
Οχι για να ανακουφιστεί ο λαός, να αποκατασταθούν οι απώλειες και να αυξηθούν μισθοί και συντάξεις. Ούτε για να χτιστούν νοσοκομεία και σχολεία, να ενισχυθεί η Πρόνοια. Αλλά για να διευρύνεται ο «δημοσιονομικός χώρος» και μαζί τα περιθώρια στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων από το κράτος.
Γι' αυτό ζητάνε τη μονιμοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης, που με «εγγυητές» τις ισχυρότερες οικονομίες της ΕΕ θα διαπραγματεύεται με καλύτερους όρους στις διεθνείς αγορές. Το έργο όμως το έχει ξαναδεί ο λαός, που πληρώνει ήδη τη λυπητερή, με τα αντεργατικά προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης, με νέους «πράσινους» φόρους και χαράτσια.
Το κάδρο συμπληρώνει η προσήλωση της κυβέρνησης, με ουσιαστική στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, στην προώθηση της βαθύτερης εμπλοκής της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.
Από την Αλεξανδρούπολη διέρχεται η μεγαλύτερη ΝΑΤΟική δύναμη που πέρασε ποτέ από τη χώρα. Πάνω από 90 εκατ. ευρώ δαπανιούνται από τις ΗΠΑ για μόνιμες στρατιωτικές υποδομές, σε παλιές και νέες βάσεις. Πάνω από 7,5 δισ. είναι τα κρατικά κονδύλια για στρατιωτικούς εξοπλισμούς και άλλους σκοπούς που συνδέονται με τους στόχους του ΝΑΤΟ.
Εδώ δεν υπάρχει δεύτερη κουβέντα μεταξύ των αστικών κομμάτων. Ούτε κιχ! Ο στόχος της γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας, ως «πυλώνα» της ΝΑΤΟικής στρατηγικής στην περιοχή, είναι αδιαμφισβήτητος για την αστική τάξη και τα κόμματά της. Οπως και ο στόχος για μετατροπή της σε «ενεργειακό κόμβο» της ΕΕ, ανταγωνιστικά προς τη «σύμμαχο» Τουρκία.
Είναι αυτή η στρατηγική που εκθέτει τον λαό σε μεγάλους κινδύνους, όταν η χώρα συμμετέχει σε στρατιωτικές αποστολές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορά της, που καμιά σχέση δεν έχουν με την άμυνα και την υπεράσπιση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αλλά και όταν διαθέτει υποδομές, πολιτικό και στρατιωτικό προσωπικό σε όλη την επικράτεια, για να στηρίξει τους δολοφονικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, κυρίως απέναντι σε Κίνα και Ρωσία.
Η Ιστορία έχει δείξει πως όσο μεγαλύτερη είναι η εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, τόσο μεγαλύτερο είναι το τίμημα που πληρώνει τελικά ο λαός.
Και μιας και το 'φερε η κουβέντα: Τι συζήτησαν άραγε ο Γ. Κατρούγκαλος και οι αξιωματούχοι της αμερικανικής κυβέρνησης κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στις ΗΠΑ; Τι συζήτησαν ο Κατρούγκαλος με τον Πάιατ στην τρίωρη (!) συνάντηση που είχαν πριν από λίγες μέρες στην Αθήνα;
Ο ΣΥΡΙΖΑ, που κόπτεται για τη διπλωματία τού «όλα στο φως», θα ενημερώσει άραγε τον λαό τι συζητάει με τους Αμερικανούς πίσω από κλειστές πόρτες, με τόσο γεωπολιτικό «τραχανά» απλωμένο στην περιοχή και με την ένταση να χτυπάει «κόκκινο» στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία;
Τα αντιλαϊκά αδιέξοδα, που ανακυκλώνει ο καπιταλισμός, δεν είναι ούτε «εξάμβλωμα» ούτε παρέκκλιση αλλά «κανονικότητα» του σάπιου συστήματος. Τα κέρδη για το κεφάλαιο και οι λαϊκές ανάγκες δεν μπορούν πουθενά να συναντηθούν. Το καπιταλιστικό κέρδος προϋποθέτει τη διαρκή σύνθλιψη των λαϊκών αναγκών.
Γι' αυτό, όπως κι αν βαφτίσουν την πολιτική τους τα αστικά κόμματα, «δίκαιη», «πράσινη», «δημοκρατική» ή «για όλους», στο τέλος της μέρας οι νόμοι του καπιταλισμού είναι αυτοί που κάνουν κουμάντο. Κι αυτούς ακριβώς υπηρετούν με την αντιλαϊκή τους πολιτική.
Απάντηση στα σημερινά αδιέξοδα είναι η πάλη για σύγχρονα δικαιώματα στη δουλειά και στη ζωή, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ. Είναι ο οργανωμένος αγώνας για να μπουν εμπόδια σ' αυτήν την πολιτική, για αυξήσεις στους μισθούς, κατάργηση αντιλαϊκών νόμων, διεύρυνση κοινωνικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών.
Αυτό προϋποθέτει σύγκρουση και όχι ανοχή ή και συναίνεση με το κεφάλαιο και τη στρατηγική θωράκισης των κερδών. Απαιτεί οργάνωση της πάλης με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες και όχι συμβιβασμό με το χαμήλωμα των απαιτήσεων και το μικρότερο κακό.
Επιβάλλει μαχητική διεκδίκηση μιας καλύτερης ζωής, και όχι προσμονή για λύσεις «από τα πάνω» και έξω από τους αγώνες. Προϋποθέτει σχέδιο και αγώνα για την ανατροπή του αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων και όχι παθητική αποδοχή του, που τον αναπαράγει και τον ενισχύει.
Απαιτεί πανελλαδικά συντονισμένη δράση των εργαζομένων και των σύμμαχων λαϊκών στρωμάτων, ενάντια στον κοινό αντίπαλο, που θα φωτίζει την πραγματική διέξοδο, τον σοσιαλισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου