Το 1973, η χούντα του Παπαδόπουλου (την οποία είχε ορκίσει ο "Κοκός", ο οποίος αργότερα αποπειράθηκε δικό του πραξικόπημα και όταν απέτυχε, έφυγε απο την Ελλάδα και παρακαλούσε τους χουντικούς να επιστρέψει) με μια κίνηση (για δημαγωγικούς λόγους) δήθεν "απαλλοτριώνει", με διάταγμα, την ακίνητη και κινητή βασιλική περιουσία.
Στην πραγματικότητα, ακόμα και τότε ίσχυε ακόμη η Συντακτική Πράξη του 1924, σύμφωνα με την οποία είχε κηρυχτεί δημόσια η βασιλική περιουσία μετά την ανακήρυξη της δημοκρατίας και το δημοψήφισμα. Mετά την επιστροφή του βασιλιά (1936) και μέχρι τότε το ζήτημα της περιουσίας δεν είχε διευθετηθεί νομοθετικά. Δηλαδή η χούντα παρουσίασε σαν"έργο" της κάτι που ουσιαστικά υπήρχε ήδη.
Αμέσως μετά την πτώση της χούντας (ενώ εκκρεμεί ακόμη το πολιτειακό), συγκροτείται επιτροπή διοίκησης και διαχείρισης της βασιλικής περιουσίας. Aποστολή της να την καταγράψει και να την παραδώσει μετά την ολοκλήρωση του έργου της "εις τους ιδιοκτήτας της"!
Το 1975 συγκεντρώνονται στο Tατόι και τα αντικείμενα από τα άλλα ανακτορικά χτίσματα σε Aθήνα και Kέρκυρα. H επιτροπή
ολοκληρώνει το έργο της και "παραδίδει"στον εκπρόσωπο του Kωνσταντίνου Γλύξμπουργκ, ναύαρχο M. Σπανίδη. "Eκτοτε η περιοχή επανήλθε εις την κυριότητα τους τέως", ισχυρίζονται οι βασιλικοί, αλλά και οι εκάστοτε εκπρόσωποι των κυβερνήσεων της NΔ του "εθνάρχη" Καραμανλή.
Μάλιστα, το 1981 γίνεται και τιμητική (!) ταφή της φιλοναζίστριας "Φρίκης" Γλύξμπουργκ στο Τατόι με παρουσία εκπροσώπων της κυβέρνησης Pάλλη!
Το 1984–1989 η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου (παρά τα γνωστά μεγάλα λόγια του Παπανδρέου στα μπαλκόνια) δεν απαλλοτριώνει το Τατόι αλλά οργανώνει διαπραγματεύσεις με τον τέως για την τύχη της περιουσίας, που δεν καταλήγουν πουθενά.
Το 1988, ο τότε αρχηγός της ΝΔ (και αργότερα Πρωθυπουργός) Κωνσταντίνος Μητσοτάκης σε συνέντευξη Τύπου στο Λονδίνο διατυπώνει την άποψη ότι το δημοψήφισμα για τη βασιλεία το 1974 υπήρξε "unfair"! Ξεσηκώνεται σάλος στην Ελλάδα, ακόμα και μέσα στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και ο Μητσοτάκης αναγκάζεται να να ανασκευάσει.
Το 1990, χρονιά που γίνεται Πρωθυπουργός (και κυβέρνηση η ΝΔ), ο Γλύξμπουργκ απευθύνει αίτημα προς την κυβέρνηση Mητσοτάκη για εξαγωγή (αρπαγή)της κινητής περιουσίας από τη χώρα.
Συγκροτείται-εν κρυπτώ κυβερνητική επιτροπή (υπουργοί Oικονομικών και Πολιτισμού οι I. Παλαιοκρασσάς και Tζ. Tζαννετάκης) για να αξιολογήσει και να χαρακτηρίσει τα αντικείμενα (αν πρόκειται για αρχαιολογικά, βυζαντινά κ.λπ.).Η διαδικασία (κυβερνητική έγκριση για εξαγωγή,συσκευασία αντικειμένων κ.α) συνεχίζεται-στο σκοτάδι,ουσιαστικά ερήμην της Βουλής-για δύο μήνες.
17 Φλεβάρη του 1991 αποκαλύπτεται η"επιχείρηση κοκο-ντέινερ",το πλιάτσικο των Γλύξμπουργκ στο Τατόι, με την κάλυψη της κυβέρνησης της ΝΔ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Ξημερώματα της τελευταίας Kυριακής της Aποκριάς (17 Φεβρουαρίου), άγνωστος φορτοεκφορτωτής τηλεφωνεί σε εφημερίδες και δίνει την πληροφορία για μεταφορά θησαυρών από το Tατόι.
Οι δημοσιογράφοι σπέυδουν στο σημείο και έκπληκτοι, γίνονται, αυτόπτες μάρτυρες στα γεγονότα. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους, στην περιοχή πηγαινοέρχονται αυτοκίνητα της αστυνομίας, το λουκέτο στη σιδερόπορτα του φράκτη (του Tατοϊου) είναι κλειδωμένο, στον χώρο δεν υπάρχει ψυχή αλλά μέσα γερανοί φορτώνουν νταλίκες!
Στο τέλος, οι νταλίκες φεύγουν σε κομβόι (με διαδρομή που απέφυγε την Λ.Tατοϊου) και καταλήγουν στο "ντόκο 3 του Aγίου Διονυσίου όπου περίμενε το πλοίο "J. Borchard". Το πλοίο περιμένει έτοιμο, εννέα κοντέινερ με θησαυρούς, περιουσία του Ελληνικού λαού, φορτώνονται σε λίγες ώρες και αναχωρεί. Hταν το βράδυ της Aποκριάς, με απόντες τους τους τελωνειακούς και τον Tύπο να μην κυκλοφορεί την άλλη μέρα, λόγω αργίας.
Oταν αποκαλύπτεται την Tρίτη (19 Φεβρουαρίου 1991) η φυγάδευση, η κυβέρνηση της ΝΔ εμφανίζεται στην Βουλή με προκλητικές δικαιολογίες.
Ακολουθεί το 1992 η συμφωνία κυβέρνησης και Γλυξμπουργκ για την περιουσία την οποία θα ακυρώσει το 1993 η κυβέρνηση Παπανδρέου. Το 1994 ξεκινά η μακρόχρονη δικαστική διαδικασία, που θα λήξει οριστικά το 2002 στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, που δέχτηκε ότι πρέπει να καταβάλει η ελληνική κυβέρνηση ως "δίκαιη ικανοποίηση"στον Γλύξμπουργκ 12 εκατ. ευρώ και 900.000 στην αδελφή του Ειρήνη. Ο ίδιος ο Γλύξμπουργκ είχε ζητήσει ποσό 35 φορές μεγαλύτερο!
 |
| Ν. 2215/1994 |
Πολλά αντικείμενα απο την περιουσία που άρπαξε η οικογένεια Γλυξμπουργκ, το πλιάτσικο στο Τατόι, είχαν πουληθεί σε συλλέκτες πριν καν φτάσουν τα κοντέινερ στην Αγγλία. Εκπρόσωπος Τύπου της έκπτωτης βασιλικής οικογένειας παραδέχτηκε ότι μεγάλο μέρος των αντικειμένων βρίσκονταν σε δημοπρασίες του Οίκου Κρίστις (2007). Το πόσο που μάζεψαν οι Γλυξμπουργκ, μόνο απο εκείνο του τμήμα που πλιάτσικου που "ρευστοποίησαν",είναι 14.194.338 ευρώ.
Μέχρι σήμερα, όλες οι κυβερνήσεις δεν έχουν ερευνήσει μέχρι τέλους την ποσότητα όλων των αντικειμένων που άρπαξαν οι Γλύξμπουργκ, τι είδους είναι και που...βρίσκονται. Ο,τι έφυγε στο εξωτερικό, έργα τέχνης και αρχαιότητες, παραμένουν εκεί με διάφορους τρόπους και σε … μυστηριώδεις άλλους ιδιοκτήτες.
Οσο για τα πρώην βασιλικά κτήματα στο Τατόι ότι περιλαμβάνουν, τα σχέδια των κυβερνήσεων διαχρονικά ταυτίζονται:ένα οικονομικό φιλέτο, που ως τέτοιο πρέπει να "αξιοποιηθεί"..επιχειρήσεις εστίασης, εστιατόρια, καφετέριες, αναψυκτήρια, ξενοδοχείο και μεγάλο "επενδυτικό ενδιαφέρον".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου