Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Η επιστολή του δασκάλου που αυτοκτόνησε στην Ξάνθη

Διαβάστε την επιστολή του επιστολή του δάσκαλου:
Βία είναι…
«ΒΙΑ είναι να δουλεύεις 40 χρόνια για ψίχουλα και να αναρωτιέσαι αν ποτέ θα βγεις στη σύνταξη...

ΒΙΑ είναι τα ομόλογα, τα κλεμμένα ασφαλιστικά ταμεία, η χρηματιστηριακή απάτη.

ΒΙΑ είναι να αναγκάζεσαι να παίρνεις ένα στεγαστικό δάνειο που τελικά το πληρώνεις χρυσό.

ΒΙΑ είναι το διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη να σε απολύει όποια στιγμή θέλει.

ΒΙΑ είναι η ανεργία, η προσωρινότητα, τα 700 ευρώ με ή χωρίς ένσημα.

ΒΙΑ είναι τα εργατικά «ατυχήματα», επειδή τα αφεντικά περιορίζουν τα εξόδά τους εις βάρος της ασφάλειας των εργαζομένων.

ΒΙΑ είναι να παίρνεις ψυχοφάρμακα και βιταμίνες για να ανταπεξέλθεις στα εξαντλητικά ωράρια.

ΒΙΑ είναι να είσαι μετανάστρια, να ζεις με το φόβο ότι θα σε πετάξουν ανά πάσα στιγμή έξω από τη χώρα και να βιώνεις μια διαρκή ανασφάλεια.

ΒΙΑ είναι να είσαι ταυτόχρονα μισθωτή, νοικοκυρά και μάνα.

ΒΙΑ είναι να σου πιάνουν το κώλο στη δουλειά και να σου λένε «Χαμογέλα ρε τι σου ζητάμε;»

Αυτό που ζήσαμε εγώ το ονομάζω εξέγερση. Κι όπως κάθε εξέγερση μοιάζει με πρόβα εμφυλίου, μυρίζει καπνιά, δακρυγόνα και αίμα. Δεν τιθασεύεται εύκολα και δεν καπελώνεται. Πυρπολεί συνειδήσεις, αναδεικνύει και πολώνει αντιθέσεις, υπόσχεται στιγμές, έστω, συντροφικότητας και αλληλεγγύης. Ιχνηλατεί ατραπούς για την κοινωνική απελευθέρωση.

Κυρίες και κύριοι, καλώς ήρθατε στις μητροπόλεις του χάους! Βάλτε πόρτες ασφαλείας και συστήματα συναγερμού στα σπίτια σας, ανοίξτε την tv και απολαύστε το θέαμα. Η επόμενη εξέγερση θα είναι σίγουρα σφοδρότερη, όσο θα προχωράει η σαπίλα αυτής της κοινωνίας… Ή βγείτε στους δρόμους δίπλα στα παιδιά σας, απεργήστε, τολμήστε να διεκδικήσετε τη ζωή που σας κλέβουν, να θυμηθείτε ότι κάποτε υπήρξατε νέοι που θελήσατε ν’ αλλάξετε τον κόσμο».

Σάββας Μετοικίδης

πηγή: blog.gr

3 σχόλια:

  1. Καλησπέρα και από εδώ

    Είμαι πολύ σκεπτική με αυτές τις ειδήσεις.

    Δεν θα πρέπει να καταφύγει κανείς εκεί για συμβολικούς λόγους. Αλλά για άλλους λόγους το σέβομαι.

    Κατά τη γνώμη μου, οι ανυπέρβλητες δυσκολίες που μπορεί να έχει καμιά φορά η ζωή κάποιων ανθρώπων, είναι αυτές που δείχνουν πραγματικά πού πάσχει η κοινωνία.

    Αλλά αυτό αρκεί και μιλά από μόνο του.

    Εκείνο που θέλω να πω είναι οτι για μένα και οι 2000 τραγικές αυτοκτονίες των δυο τελευταίων μνημονιακών χρόνοων, αλλά και κάθε αυτοκτονία, είναι ισότιμες, και είναι μια κραυγή που πρέπει να ακούσουμε, για να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Mε τη θυσία του επιχείρησε να βάλει φωτιά στις ένοχες συνειδήσεις.
    Είθε ο χαμός του να βάλει σε σκέψη κάμποσους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμφωνώ και με τους δυο .
    Είναι τραγικό τον 21αιόνα να έχουμε γυρίσει στης άνθρωπο θυσίες για να ξυπνήσουν συνειδήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή