Αναδημοσίευση από: teddygr.blogspot.
Α. Σύνοδος Κορυφής Ε.Ε., 10-11/12/1993, Βρυξέλλες
Συντάσσεται η "Λευκή Βίβλος για την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση" με την οποία αποφασίζεται να ενισχυθούν η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα μέσα από την μείωση τόσο του εργατικού κόστους όσο και του μη μισθολογικού κόστους. Χαρακτηριστικά: "Τα κράτη-μέλη καλούνται να θέσουν ως στόχο την μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας που να αντιστοιχεί σε μία ή δύο μονάδες τού ΑΕΠ (...) Η μείωση των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί εν μέρει από τις εισφορές των προσώπων που αρχίζουν να εργάζονται".
Β. Σύνοδος υπουργών κοινωνικών υποθέσεων, 13-14/3/1997, Ρόττερνταμ
Εξετάζεται η πορεία των όσων αποφασίστηκαν στην παραπάνω Σύνοδο Κορυφής και αποφασίζεται η λήψη δύο πρόσθετων μέτρων: (α) μείωση εργοδοτικών εισφορών επί προσλήψεων νέων ανειδίκευτων εργαζομένων ή μακροχρόνια άνεργων και (β) μείωση φόρων και τελών σε περιπτώσεις τέτοιων προσλήψεων.
Γ. Σύνοδος Κορυφής Ε.Ε., 3-4/6/1999, Κολωνία
Υιοθετείται το περίφημο "Σύμφωνο Απασχόλησης", ως εκσυγχρονισμός τής "Λευκής Βίβλου" του 1993. Το εν λόγω σύμφωνο δίνει τις εξής κατευθύνσεις και οδηγίες: (α) μείωση μη μισθολογικού κόστους των επιχειρήσεων, (β) αναδιάρθρωση των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης, (γ) προώθηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, με σταδιακή κατάργηση των υφιστάμενων σταθερών εργασιακών σχέσεων, (δ) κατάργηση των επιδομάτων ανεργίας και αντικατάστασή τους με επιδότηση επιχειρήσεων για την πρόσληψη ανέργων. Σημαντική λεπτομέρεια: στο Σύμφωνο Απασχόλησης, η λέξη "εργασία" αντικαθίσταται από την λέξη "απασχόληση" και οι εργάτες γίνονται πλέον απασχολούμενοι. Θυμηθείτε τον Σημίτη, ο οποίος έσπευσε να μετονομάσει το υπουργείο εργασίας σε υπουργείο απασχόλησης. Θυμηθείτε, επίσης, τα γέλια που κάναμε όταν μπήκε στο κρετινικό πολιτικό λεξιλόγιο ο όρος απασχολήσιμος (κάποιος που μπορεί να απασχοληθεί), προκειμένου να αντικαταστήσει τον όρο εργαζόμενος (κάποιος που πράγματι εργάζεται).
Δ. Σύνοδος Κορυφής Ε.Ε., 23-24/3/2000, Λισαβόνα
Χαράσσεται η διαβόητη "Στρατηγική της Λισαβόνας", η οποία έχει στόχο να καταστήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση ανταγωνιστικώτερη των Η.Π.Α. μέχρι το 2010. Κύριο χαρακτηριστικό της είναι η επιτακτική λήψη διαρθρωτικών μέτρων όπως: κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, μείωση μισθών και συντάξεων, αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση, μείωση των επιδομάτων ανεργίας με τελικό στόχο την πλήρη κατάργησή τους, απελευθέρωση του χρόνου εργασίας (δηλαδή, κατάργηση πενθημέρων και οκταώρων), απελευθέρωση της αγοράς εργασίας με προώθηση της ελαστικής απασχόλησης, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων με σταδιακή απόσυρση του δημόσιου τομέα από στρατηγικούς τομείς (υγεία, παιδεία, ασφάλιση κλπ). Στην ουσία, δηλαδή, η "Στρατηγική της Λισαβόνας" χαράζει τις γραμμές για την υλοποίηση όσων είχαν αποφασιστεί με την Συνθήκη του Μάαστριχτ.
Ε. Σύνοδος Κορυφής Ε.Ε., 15-16/3/2002, Βαρκελώνη
Οι -τότε- 15 επιβεβαιώνουν την προσήλωσή τους στην "Στρατηγική της Λισαβόνας" και αναζητούν τρόπους να πάνε ένα βήμα πιο πέρα. Στα συμπεράσματα της Συνόδου αναφέρονται τα εξής χαρακτηριστικά: "να αυξηθούν οι πιθανότητες εξεύρεσης εργασίας για τους μεγαλύτερης ηλικίας εργαζόμενους, με την θεσμοθέτηση συστημάτων μερικής συνταξιοδότησης" (σ.σ.: !!!), "ο υπολογισμός τού κόστους σύναψης και λύσης των συμβάσεων εργασίας να γίνεται με στόχο τον συγκερασμό ευελιξίας και κοινωνικής προστασίας" (σ.σ.: φτηνότερες συμβάσεις και φτηνότερες απολύσεις σημαίνουν οπωσδήποτε μεγαλύτερη...ευελιξία!).
Αυτά τα λίγα -πλην απολύτως ενδεικτικά- για όσους δεν εννοούν να καταλάβουν ότι η καταιγίδα που μας έχει πάρει και μας έχει σηκώσει δεν έχει καμμιά σχέση είτε με το διαβόητο χρέος μας είτε με την "στενοκεφαλιά" του Τόμσεν και των λοιπών τροϊκανών. Τίποτε δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Όλα είναι προαποφασισμένα εδώ και πολλά χρόνια κι έχουν στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τού μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία, σύμφωνα τόσο με την αστική εξουσία όσο και με την "αριστερή" αντιπολίτευση, θέλουμε ντε και σώνει να παραμείνουμε για να μη...καταστραφούμε.
Συντάσσεται η "Λευκή Βίβλος για την ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση" με την οποία αποφασίζεται να ενισχυθούν η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα μέσα από την μείωση τόσο του εργατικού κόστους όσο και του μη μισθολογικού κόστους. Χαρακτηριστικά: "Τα κράτη-μέλη καλούνται να θέσουν ως στόχο την μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας που να αντιστοιχεί σε μία ή δύο μονάδες τού ΑΕΠ (...) Η μείωση των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί εν μέρει από τις εισφορές των προσώπων που αρχίζουν να εργάζονται".
Β. Σύνοδος υπουργών κοινωνικών υποθέσεων, 13-14/3/1997, Ρόττερνταμ
Εξετάζεται η πορεία των όσων αποφασίστηκαν στην παραπάνω Σύνοδο Κορυφής και αποφασίζεται η λήψη δύο πρόσθετων μέτρων: (α) μείωση εργοδοτικών εισφορών επί προσλήψεων νέων ανειδίκευτων εργαζομένων ή μακροχρόνια άνεργων και (β) μείωση φόρων και τελών σε περιπτώσεις τέτοιων προσλήψεων.
Γ. Σύνοδος Κορυφής Ε.Ε., 3-4/6/1999, Κολωνία
Υιοθετείται το περίφημο "Σύμφωνο Απασχόλησης", ως εκσυγχρονισμός τής "Λευκής Βίβλου" του 1993. Το εν λόγω σύμφωνο δίνει τις εξής κατευθύνσεις και οδηγίες: (α) μείωση μη μισθολογικού κόστους των επιχειρήσεων, (β) αναδιάρθρωση των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης, (γ) προώθηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, με σταδιακή κατάργηση των υφιστάμενων σταθερών εργασιακών σχέσεων, (δ) κατάργηση των επιδομάτων ανεργίας και αντικατάστασή τους με επιδότηση επιχειρήσεων για την πρόσληψη ανέργων. Σημαντική λεπτομέρεια: στο Σύμφωνο Απασχόλησης, η λέξη "εργασία" αντικαθίσταται από την λέξη "απασχόληση" και οι εργάτες γίνονται πλέον απασχολούμενοι. Θυμηθείτε τον Σημίτη, ο οποίος έσπευσε να μετονομάσει το υπουργείο εργασίας σε υπουργείο απασχόλησης. Θυμηθείτε, επίσης, τα γέλια που κάναμε όταν μπήκε στο κρετινικό πολιτικό λεξιλόγιο ο όρος απασχολήσιμος (κάποιος που μπορεί να απασχοληθεί), προκειμένου να αντικαταστήσει τον όρο εργαζόμενος (κάποιος που πράγματι εργάζεται).
Δ. Σύνοδος Κορυφής Ε.Ε., 23-24/3/2000, Λισαβόνα
Χαράσσεται η διαβόητη "Στρατηγική της Λισαβόνας", η οποία έχει στόχο να καταστήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση ανταγωνιστικώτερη των Η.Π.Α. μέχρι το 2010. Κύριο χαρακτηριστικό της είναι η επιτακτική λήψη διαρθρωτικών μέτρων όπως: κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, μείωση μισθών και συντάξεων, αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση, μείωση των επιδομάτων ανεργίας με τελικό στόχο την πλήρη κατάργησή τους, απελευθέρωση του χρόνου εργασίας (δηλαδή, κατάργηση πενθημέρων και οκταώρων), απελευθέρωση της αγοράς εργασίας με προώθηση της ελαστικής απασχόλησης, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων με σταδιακή απόσυρση του δημόσιου τομέα από στρατηγικούς τομείς (υγεία, παιδεία, ασφάλιση κλπ). Στην ουσία, δηλαδή, η "Στρατηγική της Λισαβόνας" χαράζει τις γραμμές για την υλοποίηση όσων είχαν αποφασιστεί με την Συνθήκη του Μάαστριχτ.
Ε. Σύνοδος Κορυφής Ε.Ε., 15-16/3/2002, Βαρκελώνη
Οι -τότε- 15 επιβεβαιώνουν την προσήλωσή τους στην "Στρατηγική της Λισαβόνας" και αναζητούν τρόπους να πάνε ένα βήμα πιο πέρα. Στα συμπεράσματα της Συνόδου αναφέρονται τα εξής χαρακτηριστικά: "να αυξηθούν οι πιθανότητες εξεύρεσης εργασίας για τους μεγαλύτερης ηλικίας εργαζόμενους, με την θεσμοθέτηση συστημάτων μερικής συνταξιοδότησης" (σ.σ.: !!!), "ο υπολογισμός τού κόστους σύναψης και λύσης των συμβάσεων εργασίας να γίνεται με στόχο τον συγκερασμό ευελιξίας και κοινωνικής προστασίας" (σ.σ.: φτηνότερες συμβάσεις και φτηνότερες απολύσεις σημαίνουν οπωσδήποτε μεγαλύτερη...ευελιξία!).
Αυτά τα λίγα -πλην απολύτως ενδεικτικά- για όσους δεν εννοούν να καταλάβουν ότι η καταιγίδα που μας έχει πάρει και μας έχει σηκώσει δεν έχει καμμιά σχέση είτε με το διαβόητο χρέος μας είτε με την "στενοκεφαλιά" του Τόμσεν και των λοιπών τροϊκανών. Τίποτε δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Όλα είναι προαποφασισμένα εδώ και πολλά χρόνια κι έχουν στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τού μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία, σύμφωνα τόσο με την αστική εξουσία όσο και με την "αριστερή" αντιπολίτευση, θέλουμε ντε και σώνει να παραμείνουμε για να μη...καταστραφούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου