Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko
Πώς θα ήταν η Ελλάδα αν ποτέ την κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία: Θα ήταν μια χώρα ανεξάρτητη, κυρίαρχη, απαλλαγμένη από δουλείες και «αφεντικά». Μάρτυς μας η «Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη». Αν το ΠΑΣΟΚ γινόταν ποτέ κυβέρνηση σε αυτόν τον τόπο, τούτο θα σήμαινε και το τέλος «της εξάρτησης της Ελλάδας από το ιμπεριαλιστικό κατεστημένο των ΗΠΑ».
Αυτό που μόλις διαβάσατε είναι η πρώτη - πρώτη παράγραφος της «Διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη» του ΠΑΣΟΚ. Αυτά έλεγε το ΠΑΣΟΚ, τότε. Το 1974…
Σήμερα, έπειτα από 40 χρόνια, το ΠΑΣΟΚ - υπό όλες τις εκδοχές, όλων των ηγετών του, πρώην και νυν - είναι το κόμμα του «Ευχαριστούμε τις ΗΠΑ». Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ και οι ηγέτες του, από τον πρώην πρόεδρό του Γιώργο Παπανδρέου (σσ: τον «πολύ καλό φίλο» του Πάουελ και της Ολμπράιτ) ο οποίος όπου σταθεί διαδηλώνει ότι «Η Ελλάδα και οι ΗΠΑ συμμερίζονται κοινές αρχές, όπως δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, περιφερειακή σταθερότητα» (Γ. Παπανδρέου, «Ουάσιγκτον Τάιμς», 10/12/2000) μέχρι τον νυν που τυγχάνει και υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας του ΝΑΤΟ, εκπροσωπούν ένα πολιτικό φορέα που ενόσω ήταν κυβέρνηση, δέχτηκε από τον Μπους τα περισσότερα συγχαρητήρια από κάθε άλλη κυβέρνηση στον πλανήτη για την συμβολή της στην «απελευθέρωση του Ιράκ»... Το ΠΑΣΟΚ, που από τα «πάμε χέρι – χέρι με τον Κλίντον» (Ανδρέας Παπανδρέου) πέρασε στα «Ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» (Κώστας Σημίτης) και κατέληξε να διακηρύσσει ότι «το ΔΝΤ είναι ευλογία», είναι το ένα και το αυτό κόμμα για το οποίο ερίζουν (μετ’ ευτελείας) οι Παπανδρέου – Βενιζέλος…
Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ που θα «έδιωχνε τις βάσεις» και θα έκανε το «λαό αφέντη στον τόπο του», έχει καταγραφεί ως το κόμμα που έφτασε να επιτάξει (!) περιουσίες Ελλήνων πολιτών στην Κρήτη και να τις παραχωρεί για τις «ανάγκες» της βάσης της Σούδας. Είναι το κόμμα που έστειλε Έλληνες φαντάρους να υπηρετούν υπό τις διαταγές Αμερικανών διοικητών στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Βοσνία, στο Κοσσυφοπέδιο. Είναι το κόμμα που προσκάλεσε το ΔΝΤ να αποβιβαστεί στην Ελλάδα. Το κόμμα που η ιδρυτική του διακήρυξη προσδιόριζε σαν «ρίζα της συμφοράς την εξάρτηση» είναι το ίδιο που οδήγησε την πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου σε καταστάσεις του τύπου «κύριε Τόμσεν, ιδού τα υπουργεία σας»…
Αυτά έλεγε το 1974 το κόμμα του Άκη, του Μαντέλη και του Τσουκάτου. Μετά ήρθαν οι ιστορίες με τα «νέα τζάκια», με τα «κότερα» και με τις «λίστες Λαγκάρντ». Μετά ήρθαν οι «Ζήμενς», οι «Ολυμπιάδες» και τα ριφιφί στα Χρηματιστήρια. Το ΠΑΣΟΚ, που θα απάλλασσε τον λαό από την ξένη και ντόπια ολιγαρχία, είναι το ίδιο κόμμα που έδωσε το αεροδρόμιο στους Γερμανούς, το Ρίο-Αντίρριο στους Γάλλους, το εθνικό οδικό δίκτυο στους εργολάβους, τα λιμάνια σε Κινέζους και έθεσε όλη την Ελλάδα υπό την «δικαιοδοσία του Αγγλικού Δικαίου» . Ειδικά για τη σχέση του με την ντόπια ολιγαρχία, δε χρειάζεται να μιλήσουμε εμείς: «Δεν υπήρξε στην ιστορία της μεταπολίτευσης πιο φιλική κυβέρνηση προς το κεφάλαιο - και δη το μεγάλο κεφάλαιο - από την κυβέρνηση Σημίτη» (!) έγραφε πολύ πριν από τα Μνημόνια το υπεράνω πάσης υποψία «Βήμα» (27/8/2003)...
Αυτά το 1974. Αλλά μετά ήρθαν τα PSI. Αντί της «κοινωνικοποίησης του χρηματοδοτικού συστήματος στο σύνολό του» προέκυψαν οι πλειστηριασμοί των σπιτιών του λαού για χάρη των τραπεζιτών. Αντί της «κοινωνικοποίησης» ήρθε η ανασκολόπιση της κοινωνίας (στο σύνολό της…) προς δόξα της ανακεφαλαιοποίησης του τραπεζιτικού Μινώταυρου. Ήρθε το ξεπούλημα όλου του τραπεζικού συστήματος στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Αυτοί που θα «κοινωνικοποιούσαν τις βασικές μονάδες παραγωγής», είναι οι ίδιοι που ξεπούλησαν και έχουν βγάλει στο σφυρί της ιδιωτικοποίησης τα πάντα: Από τον ΟΤΕ, τη ΔΕΗ και την… Διώρυγα της Κορίνθου μέχρι τις παραλίες και τα δάση αυτού του τόπου.
Σήμερα, ο κ.Βενιζέλος, ως προεδρεύουν του συμβουλίου των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, δίνει το χέρι του στους ναζί της Ουκρανίας και ως πρώην υπουργός Άμυνας της ΝΑΤΟικής Ελλάδας μπορεί να σεμνύνεται ότι ο ελληνικός λαός δεν έχει να φάει, αλλά η χώρα μας συνεχίζει να αποτελεί πρωταθλήτρια όσον αφορά τις ΝΑΤΟικές δαπάνες.
Σήμερα, εδώ (ξανα)γελάνε...
Αυτά το 1974. Μετά από μια διαδρομή που είχε από «ΜΑΤ και ΜΕΑ για μια Ελλάδα νέα» μέχρι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και απαγορεύσεις συναθροίσεων, που είχε από το «όλοι μαζί τα φάγαμε» μέχρι κυβερνητικά συνοικέσια όχι μόνο με την «επάρατο Δεξιά» αλλά και με την ακροδεξιά των Μπαλτάκων και των Καρατζαφέρηδων, που έχει χαράτσια, 30% ανεργία και 4 εκατομμύρια Έλληνες στην φτώχεια, είναι σε αυτό ακριβώς το σημείο της «Διακήρυξης»» που, σήμερα, το δάκρυ (μόνο από τα γέλια;) τρέχει κορόμηλο...
Δεν πρόκειται να κάνουμε δίκη προθέσεων. Έχουμε, όμως, υπόψη μας μια απάντηση που την είχε δώσει ο ίδιος ο Αντρέας Παπανδρέου, σε χρόνο ανύποπτο. Τότε που ακόμα το «παπατζηλίκι» δεν είχε ανάγκη να καταφεύγει σε «Ελιές» για να λαφυραγωγεί ιδέες και να καπηλεύεται οράματα. Στο βιβλίο του «Πατερναλιστικός Καπιταλισμός» το περιέγραφε περίφημα: Υπάρχουν κόμματα, έγραφε ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, που μπορεί να κλίνουν σε όλες τις πτώσεις τη λέξη «σοσιαλισμός», αλλά να μην πιστεύουν ούτε μια κουβέντα από όσα τάζουν.
Πώς θα ήταν η Ελλάδα αν ποτέ την κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία: Θα ήταν μια χώρα ανεξάρτητη, κυρίαρχη, απαλλαγμένη από δουλείες και «αφεντικά». Μάρτυς μας η «Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη». Αν το ΠΑΣΟΚ γινόταν ποτέ κυβέρνηση σε αυτόν τον τόπο, τούτο θα σήμαινε και το τέλος «της εξάρτησης της Ελλάδας από το ιμπεριαλιστικό κατεστημένο των ΗΠΑ».
Αυτό που μόλις διαβάσατε είναι η πρώτη - πρώτη παράγραφος της «Διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη» του ΠΑΣΟΚ. Αυτά έλεγε το ΠΑΣΟΚ, τότε. Το 1974…
Σήμερα, έπειτα από 40 χρόνια, το ΠΑΣΟΚ - υπό όλες τις εκδοχές, όλων των ηγετών του, πρώην και νυν - είναι το κόμμα του «Ευχαριστούμε τις ΗΠΑ». Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ και οι ηγέτες του, από τον πρώην πρόεδρό του Γιώργο Παπανδρέου (σσ: τον «πολύ καλό φίλο» του Πάουελ και της Ολμπράιτ) ο οποίος όπου σταθεί διαδηλώνει ότι «Η Ελλάδα και οι ΗΠΑ συμμερίζονται κοινές αρχές, όπως δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, περιφερειακή σταθερότητα» (Γ. Παπανδρέου, «Ουάσιγκτον Τάιμς», 10/12/2000) μέχρι τον νυν που τυγχάνει και υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας του ΝΑΤΟ, εκπροσωπούν ένα πολιτικό φορέα που ενόσω ήταν κυβέρνηση, δέχτηκε από τον Μπους τα περισσότερα συγχαρητήρια από κάθε άλλη κυβέρνηση στον πλανήτη για την συμβολή της στην «απελευθέρωση του Ιράκ»... Το ΠΑΣΟΚ, που από τα «πάμε χέρι – χέρι με τον Κλίντον» (Ανδρέας Παπανδρέου) πέρασε στα «Ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» (Κώστας Σημίτης) και κατέληξε να διακηρύσσει ότι «το ΔΝΤ είναι ευλογία», είναι το ένα και το αυτό κόμμα για το οποίο ερίζουν (μετ’ ευτελείας) οι Παπανδρέου – Βενιζέλος…
*
«Η ρίζα της συμφοράς βρίσκεται στην εξάρτηση της πατρίδας μας», έλεγε η διακήρυξη της «3ης Σεπτέμβρη». Αυτά το 1974.Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ που θα «έδιωχνε τις βάσεις» και θα έκανε το «λαό αφέντη στον τόπο του», έχει καταγραφεί ως το κόμμα που έφτασε να επιτάξει (!) περιουσίες Ελλήνων πολιτών στην Κρήτη και να τις παραχωρεί για τις «ανάγκες» της βάσης της Σούδας. Είναι το κόμμα που έστειλε Έλληνες φαντάρους να υπηρετούν υπό τις διαταγές Αμερικανών διοικητών στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Βοσνία, στο Κοσσυφοπέδιο. Είναι το κόμμα που προσκάλεσε το ΔΝΤ να αποβιβαστεί στην Ελλάδα. Το κόμμα που η ιδρυτική του διακήρυξη προσδιόριζε σαν «ρίζα της συμφοράς την εξάρτηση» είναι το ίδιο που οδήγησε την πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου σε καταστάσεις του τύπου «κύριε Τόμσεν, ιδού τα υπουργεία σας»…
*
«(Θέλουμε) απαλλαγή της οικονομίας μας από τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου» και «της οικονομικής ολιγαρχίας», διαβάζουμε στη διακήρυξη της «3ης Σεπτέμβρη».Αυτά έλεγε το 1974 το κόμμα του Άκη, του Μαντέλη και του Τσουκάτου. Μετά ήρθαν οι ιστορίες με τα «νέα τζάκια», με τα «κότερα» και με τις «λίστες Λαγκάρντ». Μετά ήρθαν οι «Ζήμενς», οι «Ολυμπιάδες» και τα ριφιφί στα Χρηματιστήρια. Το ΠΑΣΟΚ, που θα απάλλασσε τον λαό από την ξένη και ντόπια ολιγαρχία, είναι το ίδιο κόμμα που έδωσε το αεροδρόμιο στους Γερμανούς, το Ρίο-Αντίρριο στους Γάλλους, το εθνικό οδικό δίκτυο στους εργολάβους, τα λιμάνια σε Κινέζους και έθεσε όλη την Ελλάδα υπό την «δικαιοδοσία του Αγγλικού Δικαίου» . Ειδικά για τη σχέση του με την ντόπια ολιγαρχία, δε χρειάζεται να μιλήσουμε εμείς: «Δεν υπήρξε στην ιστορία της μεταπολίτευσης πιο φιλική κυβέρνηση προς το κεφάλαιο - και δη το μεγάλο κεφάλαιο - από την κυβέρνηση Σημίτη» (!) έγραφε πολύ πριν από τα Μνημόνια το υπεράνω πάσης υποψία «Βήμα» (27/8/2003)...
*
«Κοινωνικοποίηση
του χρηματοδοτικού συστήματος στο σύνολό του, των βασικών μονάδων
παραγωγής, καθώς και του μεγάλου εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου», έλεγε η «3η Σεπτέμβρη».Αυτά το 1974. Αλλά μετά ήρθαν τα PSI. Αντί της «κοινωνικοποίησης του χρηματοδοτικού συστήματος στο σύνολό του» προέκυψαν οι πλειστηριασμοί των σπιτιών του λαού για χάρη των τραπεζιτών. Αντί της «κοινωνικοποίησης» ήρθε η ανασκολόπιση της κοινωνίας (στο σύνολό της…) προς δόξα της ανακεφαλαιοποίησης του τραπεζιτικού Μινώταυρου. Ήρθε το ξεπούλημα όλου του τραπεζικού συστήματος στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Αυτοί που θα «κοινωνικοποιούσαν τις βασικές μονάδες παραγωγής», είναι οι ίδιοι που ξεπούλησαν και έχουν βγάλει στο σφυρί της ιδιωτικοποίησης τα πάντα: Από τον ΟΤΕ, τη ΔΕΗ και την… Διώρυγα της Κορίνθου μέχρι τις παραλίες και τα δάση αυτού του τόπου.
*
«Η Ελλάδα αποσυνδέεται από τους στρατιωτικούς, πολιτικούς και οικονομικούς συνασπισμούς» του ιμπεριαλισμού, έλεγε η διακήρυξη της «3ης Σεπτέμβρη». Αυτά το 1974, επί εποχής «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».Σήμερα, ο κ.Βενιζέλος, ως προεδρεύουν του συμβουλίου των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, δίνει το χέρι του στους ναζί της Ουκρανίας και ως πρώην υπουργός Άμυνας της ΝΑΤΟικής Ελλάδας μπορεί να σεμνύνεται ότι ο ελληνικός λαός δεν έχει να φάει, αλλά η χώρα μας συνεχίζει να αποτελεί πρωταθλήτρια όσον αφορά τις ΝΑΤΟικές δαπάνες.
*
«Διαχωρίζεται οριστικά η Εκκλησία από το κράτος και κοινωνικοποιείται η μοναστηριακή περιουσία». Αυτά τότε.Σήμερα, εδώ (ξανα)γελάνε...
*
«Το ΠΑΣΟΚ καλεί τον ελληνικό λαό (...) για μια ανεξάρτητη, σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα», έλεγε η «3η Σεπτέμβρη».Αυτά το 1974. Μετά από μια διαδρομή που είχε από «ΜΑΤ και ΜΕΑ για μια Ελλάδα νέα» μέχρι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και απαγορεύσεις συναθροίσεων, που είχε από το «όλοι μαζί τα φάγαμε» μέχρι κυβερνητικά συνοικέσια όχι μόνο με την «επάρατο Δεξιά» αλλά και με την ακροδεξιά των Μπαλτάκων και των Καρατζαφέρηδων, που έχει χαράτσια, 30% ανεργία και 4 εκατομμύρια Έλληνες στην φτώχεια, είναι σε αυτό ακριβώς το σημείο της «Διακήρυξης»» που, σήμερα, το δάκρυ (μόνο από τα γέλια;) τρέχει κορόμηλο...
*
Κατά καιρούς τίθεται το ερώτημα: «Τότε που τα έλεγαν αυτά, άραγε τα πίστευαν;».Δεν πρόκειται να κάνουμε δίκη προθέσεων. Έχουμε, όμως, υπόψη μας μια απάντηση που την είχε δώσει ο ίδιος ο Αντρέας Παπανδρέου, σε χρόνο ανύποπτο. Τότε που ακόμα το «παπατζηλίκι» δεν είχε ανάγκη να καταφεύγει σε «Ελιές» για να λαφυραγωγεί ιδέες και να καπηλεύεται οράματα. Στο βιβλίο του «Πατερναλιστικός Καπιταλισμός» το περιέγραφε περίφημα: Υπάρχουν κόμματα, έγραφε ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, που μπορεί να κλίνουν σε όλες τις πτώσεις τη λέξη «σοσιαλισμός», αλλά να μην πιστεύουν ούτε μια κουβέντα από όσα τάζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου