Το πρώτο ΝΑΤΟικό νομοσχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ!

 

Ήταν απλά …θέμα χρόνου το πότε θα ψηφίσει η «κυβέρνηση της Αριστέρας» μία σύμβαση για την στήριξη  στρατιωτικών επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε 

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ  απο  Ημεροδρόμος

Είχε αναγγελθεί προεκλογικά από τον ΣΥΡΙΖΑ, με την δήλωση του πρόεδρου του Αλέξη Τσίπρα «ανήκουμε στο δυτικό πλαίσιο». Τεκμηριώθηκε με το «καλημέρα» της ανάληψης της εξουσίας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όταν ο υπουργός Άμυνας,  Π.Καμμένος ξεκαθάρισε πως η χώρα θα ενταχθεί «σε όλες τις κοινές στρατιωτικές δράσεις του ΝΑΤΟ» ενώ το πράγμα φάνηκε ακόμη καλύτερα όταν ο ίδιος πρότεινε την δημιουργία ΝΑΤΟικής βάσης στο Αιγαίο.

Ε, ήταν θέμα χρόνου το πότε θα εμφανισθεί για ψήφιση στην Βουλή, το πρώτο νομοθέτημα εξυπηρέτησης των ΝΑΤΟικών συμφερόντων, στο πλαίσιο των υποχρεώσεων της χώρας στην Συμμαχία.


Πρόκειται για ένα Μνημόνιο Συναντίληψης, ανάμεσα στην Ελλάδα και την Βουλγαρία που προβλέπει σειρά διευκολύνσεις για την μεταφορά υλικών και στρατευμάτων (κυρίως από θαλάσσιες οδούς) στις περιπτώσεις που πραγματοποιούνται ΝΑΤΟικές ασκήσεις. Στο πλαίσιο αυτό προβλέπεται η ίδρυση Πολυεθνικού Συντονιστικού Κέντρου Στρατηγικών Θαλλάσιων Μεταφορών (AMCC). Η σύμβαση ισχύει και θα επεκταθεί ανάμεσα στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες που βρίσκονται υπό την ΝΑΤΟική «ομπρέλα». Η σχετική σύμβαση κατατέθηκε την Παρασκευή στην Βουλή και αναμένεται να ψηφιστεί τις επόμενες εβδομάδες, χωρίς φυσικά την δυνατότητα μετατροπής έστω και …μίας λέξης εφόσον πρόκειται για διακρατική-ΝΑΤΟική συμφωνία.

Για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για την ουσία στου νομοσχεδίου, στο Αρ.2 της προτεινόμενης για έγκριση από την Βουλή, σύμβαση ορίζεται ρητά: «Στόχος του παρόντος Μνημονιου Συνταντίλληψης, είναι να καθορισθούν οι παρεχόμενες από το AMCC υπηρεσίες, προκειμένου να βοηθηθεί η Δημοκρατία της Βουλγαρίας στην επίλυση των ελλείψεών της σε στρατηγικές μεταφορές, με ιδιαίτερη μέριμνα για τις ελλείψεις που προκύπτουν από την ανάγκη ταχείας ανάπτυξης δυνάμεων σε επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε ή άλλων πολυεθνικών φορέων, οι οποίες διεξάγονται κατόπιν εντολής των Ηνωμένων Εθνών ή/και σε ακσήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης-ΝΑΤΟ». Παράλληλα στο προοίμιο το Μνημονίου Συνναντίληψης σημειώνεται με σαφήνεια πως «το υπουργείο Εθνικής Αμυνας της Ελληνικής Δημοκρατίας και το υπουργείο Εθνικής Αμυνας της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας» καταρτίζουν την συμφωνία «αποσκοπώντας στην ανάπτυξη εθνικών ή πολυεθνικών δυνάμεων σε επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ/Ευρωπαϊκής Ενωσης ή άλλων πολυεθνικών φορέων» και «λαμβάνοντας υπόψιν τις διατάξεις της Συμφωνίας μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο (ΝΑΤΟ) σχετικά με το καθεστώς τον Δυνάμεων τους (NATO-SOFA) ή οποία υπεγράφει στο Λονδίνο στις 19 Ιουνίου 1951 και όλους τους ισχύοντες κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Όσον αφορά τα υπόλοιπα άρθρα κινούνται στην …γνωστή πεπατημένη των ΝΑΤΟικών συμβάσεων που προβλέπουν ότι η «φιλοξενούσα χώρα»(στην προκειμένη η Ελλάδα) παράσχει την βοήθεια της κατά προτεραιότητα ενώ τα απαιτούμενα κονδύλια προέρχονται από τον πάγιο λογαριασμό για την εξυπηρέτηση των ΝΑΤΟικών αναγκών του υπουργείου Εθνικής Αμυνας.