Σφυρίζουν κλέφτικα...

Τι φταίει για τον πόλεμο στη Συρία; Η «Αυγή» στο κύριο άρθρο της αποφαίνεται: «Η δίψα για ελευθερία και πολιτικά δικαιώματα, η φτώχεια, η καταπίεση ενός αυταρχικού καθεστώτος, ο φανατισμός δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα. Αυτά που απομένουν, είναι μια σπίθα και η ξένη επέμβαση...». Η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως «ξεχνάει» ότι στην Ελλάδα υπάρχει μια κυβέρνηση, που - σε συνέχεια των προηγούμενων - εμπλέκει τη χώρα σε ευρύτερους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, μέρος των οποίων είναι και η επέμβαση στη Συρία. Η πραγματικότητα, όμως, είναι πεισματάρα. Για τους ...ξεχασιάρηδες, λοιπόν, της «Αυγής», που ευαισθητοποιούνται για την «ξένη επέμβαση» και τις «διαχωριστικές γραμμές» που «θα αποκτήσει» η Συρία, απλά παραθέτουμε τα εύσημα του πρέσβη των ΗΠΑ προς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σε προχτεσινή του συνέντευξη: «Εκτιμούμε πολύ όσα προσφέρει η Σούδα από την άποψη του ελλιμενισμού αεροπλανοφόρων και αεροσκαφών, επειγουσών προσγειώσεων ή αποστολών ρουτίνας για ανεφοδιασμό».

... αλλά τους προδίδουν τα εύσημα

 

Θυμίζουμε, επίσης, ότι το πλοίο («USS Porter») από το οποίο εκτοξεύτηκαν πριν από λίγες μέρες οι πύραυλοι σε βάρος στρατιωτικών εγκαταστάσεων της Συρίας ελλιμενίστηκε στη Σούδα, ενώ μόλις πρόσφατα η ελληνική κυβέρνηση απέσπασε τα εύσημα και τις ευχαριστίες του Αμερικανού πρέσβη, επειδή τα τεχνικά κλιμάκια στη βάση της Σούδας επισκεύασαν σε χρόνο ρεκόρ ένα από τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα, το «USS George H.W. Bush», το οποίο διαφορετικά θα έπρεπε να γυρίσει στη Βόρεια Καρολίνα και να απέχει για καιρό από την αποστολή του στην Αν. Μεσόγειο. Μάλιστα, σύμφωνα με τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ, «ο όρμος της Σούδας είναι η μοναδική βάση μεταξύ Αμερικής και Περσικού Κόλπου που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως λιμένας κατάπλου για ανεφοδιασμό και επισκευές αεροπλανοφόρων των ΗΠΑ». Συνεπώς, διαπιστώσεις σαν της «Αυγής» ότι η Συρία έγινε συντρίμμια, σαν να μην έχουν όνομα οι θύτες ιμπεριαλιστές και σαν να μην κυβερνάει κανένας στην Ελλάδα, που παρέχει τόσες διευκολύνσεις στην ιμπεριαλιστική επέμβαση, είναι τουλάχιστον προκλητικές...

Αμφιβολίες

 

Αρον - άρον τα μαζεύει η «Εφημερίδα των Συντακτών» για το «ρεπορτάζ» με τίτλο «Παίρνουμε χρυσό στον αντισημιτισμό», όπου την περασμένη Παρασκευή παρουσιαζόταν ασχολίαστη έρευνα του Ιδρύματος Χάινριχ Μπελ και τεσσάρων ερευνητών, στην οποία το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ συγκαταλέγονταν στους υπόλογους για αντισημιτισμό, λόγω της δράσης τους υπέρ του παλαιστινιακού λαού και ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα του Ισραήλ. Μετά την ανακοίνωση του ΠΑΜΕ, που κατήγγειλε το δημοσίευμα, η εφημερίδα επανήλθε χτες για να ισχυριστεί ότι η έρευνα δεν αντανακλά τις απόψεις της και ότι η ίδια απλά δημοσίευσε τα ευρήματά της, επειδή «οφείλουμε κατ' αρχήν να ακούσουμε τον λόγο αυτών με τους οποίους διαφωνούμε». Τα γεγονότα πάντως λένε τα εξής: Η εφημερίδα επέλεξε να δημοσιεύσει τη συγκεκριμένη έρευνα, που ενοχοποιεί συλλήβδην για αντισημιτισμό όποιον καταδικάζει την πολιτική του κράτους του Ισραήλ, σε μια περίοδο που χρειάζεται να δυναμώσει το κύμα αλληλεγγύης στους χιλιάδες Παλαιστίνιους απεργούς πείνας, οι οποίοι βρίσκονται φυλακισμένοι ως πολιτικοί κρατούμενοι στις φυλακές του Ισραήλ. Μάλιστα τον τελευταίο καιρό, το ΚΚΕ και μαζικοί φορείς του κινήματος πρωτοστατούν σε δράσεις αλληλεγγύης και ανάδειξης του ζητήματος, οι οποίες σίγουρα δεν περνούν απαρατήρητες από διάφορους επίσημους και «ανεπίσημους» εκπροσώπους του κράτους του Ισραήλ στην Ελλάδα. Απ' αυτή τη σκοπιά, δίκαια μπορεί να αναρωτιέται κανείς για τη σκοπιμότητα τέτοιων δημοσιευμάτων...

Περίσσευμα αντικομμουνισμού

 

Καταγράφουμε ορισμένους από τους τίτλους που πρόσφερε στους αναγνώστες της η εφημερίδα «Δημοκρατία» τους τελευταίους μόνο μήνες: «Γράμμος - Βίτσι 29 Αυγούστου 1949. Ο αγώνας για την Ελευθερία και την εθνική ακεραιότητα της Ελλάδας», «Τάκη Λαζαρίδη, "Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι..."», «Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας - Διγενής - ο αρχηγός της ΕΟΚΑ», «Πολυτεχνείο 1973 και "Αντίστασις" - Μύθοι και Αλήθειες», «Ναπολέων Ζέρβας, "Από το Γοργοπόταμο στη Μενίνα"», «Η 21η Απριλίου και το καθεστώς του Γεωργίου Παπαδόπουλου, ανατρεπτικό ντοκουμέντο για τα άγνωστα γεγονότα της επταετίας», «Από την Εθνική Αντίσταση στον "Κόκκινο Δεκέμβρη", μια αποκαλυπτική μαρτυρία για τον ματωμένο Δεκέμβρη του '44, η μάχη που Θησείου που έσωσε την Αθήνα και τη δημοκρατία». Η εφημερίδα έχει αναγάγει τον αντικομμουνισμό σε επιστήμη, όχι μόνο μέσα από τις στήλες της, αλλά και από τις προσφορές που δίνει στους αναγνώστες της. Είναι φανερό ότι ο εκδοτικός αυτός οργασμός δεν επιδιώκει μόνο να εμπλουτίσει τις βιβλιοθήκες όσων αγοράζουν την εφημερίδα, αλλά να συμβάλλει και στη γενικότερη προσπάθεια αναθεώρησης της Ιστορίας, με περίσσευμα αντικομμουνισμού, που αναζωπυρώνεται από διάφορες πλευρές, με το βλέμμα στραμμένο στο ιστορικό παρόν και μέλλον, και όχι βέβαια στο παρελθόν...

Ριζοσπάστης