Πάλευε καθημερινά για το μεροκάματο του τρόμου... και ήταν μόλις 25 χρονών...

 

Δεν ήταν «αναγνωρίσιμος». Πέρα από τους φίλους, το εργασιακό του περιβάλλον 
και την οικογένεια του, οι πάντες αγνοούσαν την ύπαρξη του.
Δεν είχε εμπλακεί ποτέ σε πόλεμο ανάμεσα σε μαφιόζικες συμμορίες. 
Δεν είχε επιλέξει να διαθέσει τις «υπηρεσίες» του, στους εγκληματίες του «λευκού κολάρου».
Πάλευε καθημερινά για το μεροκάματο του τρόμου, πιθανότατα ανασφάλιστος και 
για 3-3,5 ευρώ την ώρα. Ήταν ντελιβεράς.Οι εφημερίδες θεωρούν πλεονασμό να αναφέρουν το όνομα του. Αρκούνται σε ένα μονόστηλο:  «Υπέκυψε ο 25χρονος υπάλληλος ντελίβερι που τραυματίστηκε 
σοβαρά σε τροχαίο, το απόγευμα της Παρασκευής, στο Στόμιο Ιεράπετρας.
Η μηχανή, η οποία οδηγούσε ο νεαρός συγκρούστηκε με διερχόμενο ΙΧ, με 
αποτέλεσμα ο 25χρονος να πέσει στο οδόστρωμα και να υποστεί σοβαρό-
τατες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Ο νεαρός που βρισκόταν εν ώρα εργα-
σίας όταν συνέβη το δυστύχημα έδωσε μάχη για να κρατηθεί στη ζωή αλλά 
υπέκυψε αργά το βράδυ της Παρασκευής».

Κανένας πολιτικάντης δεν δήλωσε «συγκλονισμένος» για τον θάνατο του.
Περιττή πολυτέλεια για τους υπεύθυνους σύνταξης και τους τηλεπαρουσιαστές των 
δελτίων ειδήσεων η παραμικρή αναφορά σ’ αυτό το γεγονός. Άλλωστε ένας απλός 
νεαρός εργάτης ήταν. 
Και γι’ αυτούς οι εργάτες είναι «ομιλούντα εργαλεία» και συνεπώς αναλώσιμοι.

*Αναδημοσίευση από το "ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ"

 

Πηγή: kmarxism.blogspot.gr