Από atexnos
Πέρασαν 65 ολόκληρα χρόνια από την 5η
Μάρτη 1953, κι’ όμως οι αστοί σε όλο τον κόσμο τρέμουν ακόμη τ’ όνομα του.
Στους φασίστες και τους νεοναζί, η μορφή του προκαλεί εφιάλτες. Οι
οπορτουνιστές-λαθρεπιβάτες του κομμουνιστικού κινήματος προσπαθούν ακόμη να τον
ξορκίσουν με ψέματα και συκοφαντίες.
Έξι και πλέον δεκαετίες από τότε που η
καρδιά του Ι.Β.Στάλιν έπαψε να χτυπά, η εκστρατεία σπίλωσης και
κατασυκοφάντησης του συνεχίζεται αμείωτη. Και τι δεν χρησιμοποίησαν οι
συκοφάντες του για να αμαυρώσουν την ιστορική προσωπικότητα του Ιωσήφ
Βισσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι: από τα ανυπόληπτα παραμύθια του συνεργάτη των Ναζί
Σολζενίτσιν μέχρι τις κατασκευασμένες και μαγειρεμένες ιστορίες του λεγόμενου
«ουκρανικού λιμού», της ναζιστικής σφαγής στο Κατίν, τα υποτιθέμενα εκατομμύρια
εκτελεσθέντων στα γκούλαγκ, κλπ.
Το πιο πρόσφατο επεισόδιο της
αντισταλινικής-αντικομμουνιστικής συκοφαντικής εκστρατείας αποτελεί η άθλια-
από κάθε άποψη, ιστορική και καλλιτεχνική- ταινία «Ο θάνατος του Στάλιν» που
προβάλλεται στους κινηματογράφους. Πίσω από το μανδύα της «κωμωδίας που
στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα» (όπως ανερυθρίαστα την χαρακτηρίζουν οι
διαφημιστές της), κρύβεται άλλη μια σούπα χυδαίου αντικομμουνισμού που
επιχειρεί να περάσει στο κοινό τα γνωστά, μπαγιάτικα κλισέ της αστικής ιστοριογραφίας
περί «δικτάτορα»-«τύραννο» Στάλιν και «ολοκληρωτικού» σοβιετισμού.
Το βασικό ερώτημα που αξίζει να απαντηθεί,
65 χρόνια μετά το θάνατο του μπολσεβίκου επανάστατη και επί σχεδόν 30 συναπτά
χρόνια ηγέτη της ΕΣΣΔ, είναι το «γιατί» ο Στάλιν συνεχίζει να αποτελεί στόχο
τέτοιας λυσσασμένης επίθεσης, τόσο από αστικά επιτελεία όσο και από μια σειρά
οπορτουνιστικά ρεύματα (τροτσκιστές, ρεφορμιστές κλπ.).
Αυτό που τους ενοχλεί είναι να μη βγουν
συμπεράσματα από την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Σοβιετική Ένωση. Κύριος
σκοπός τους είναι να θαφτεί και να συσκοτιστεί ο αγώνας του σοβιετικού λαού για
μια κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, να
αμαυρωθεί ο σοσιαλισμός του 20ου αιώνα ως «ολοκληρωτισμός» και «τυραννία».
Ο Στάλιν καθοδήγησε το Κόμμα και την ΕΣΣΔ
στις πλέον δύσκολες συνθήκες ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης αλλά και εσωτερικής
υπονόμευσης. Υπό την ηγεσία του, έλαβαν χώρα εξαιρετικά σημαντικά επιτεύγματα,
τέθηκαν οι βάσεις μιας άνευ προηγουμένου ανάπτυξης που άλλαξε ριζικά την εικόνα
της ΕΣΣΔ, μετατρέποντας μια καθυστερημένη, αγροτική κυρίως χώρα σε βιομηχανική
υπερδύναμη.
Βασισμένος στη λενινιστική κληρονομιά, ο
Στάλιν υπερασπίστηκε τον σοσιαλισμό χωρίς να κάνει ούτε βήμα πίσω. Απέκρουσε
τις προσπάθειες παλινόρθωσης του καπιταλισμού στο εσωτερικό της χώρας και
ταυτόχρονα προετοίμασε την ΕΣΣΔ να αντιμετωπίσει επιτυχώς τις προκλήσεις του Β’
Παγκόσμιου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου. Στις υπονομευτικές προσπάθειες τόσο των
“δημοκρατικών” καπιταλιστικών χωρών (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία κλπ), όσο και του
φασιστικού καπιταλιστικού άξονα (Ναζιστική Γερμανία, Ιαπωνία, φασιστική Ιταλία
κλπ), η Σοβιετική Ένωση στάθηκε όρθια, αναδεικνύοντας την κόκκινη σημαία με το
σφυροδρέπανο σε σημαία της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των λαών.
Αυτό, όσες δεκαετίες κι’ αν περάσουν,
αστοί και φασίστες κάθε λογής, δεν πρόκειται να το συγχωρήσουν ποτέ στον Στάλιν
και τον σοβιετικό λαό.
Γι’ αυτό και θα συνεχίσουν να συκοφαντούν
τον Ι.Β.Στάλιν, με απώτερο στόχο να ξορκίσουν και να αμαυρώσουν στις
συνειδήσεις των λαών την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού. Δεν θα το πετύχουν.
Διότι είναι η ίδια η αντικειμενική πραγματικότητα που γεννά την αναγκαιότητα
και επικαιρότητα του σοσιαλισμού.
Οι πάσης φύσης συκοφάντες του Στάλιν, του
Λένιν, των μπολσεβίκων, ξέρουν ότι το μέλλον, ο 21ος αιώνας, θα φέρει νέες
σοσιαλιστικές επαναστάσεις. Αυτό φοβούνται και
τρέμουν, επιχειρώντας με αντικομμουνιστική λύσσα να εμποδίσουν την
Ιστορία να προχωρήσει μπροστά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου