«Διαβολικά» σχέδια

«Ντροπή». Αυτός είναι πηχυαίος τίτλος της «Αυγής» για τις εξελίξεις στο συριακό Αφρίν, την εισβολή και την κατοχή από τον τουρκικό στρατό. Και στο κύριο άρθρο της εφημερίδας, η «ντροπή» χρεώνεται στη «διεθνή κοινότητα», στις «υπερδυνάμεις», στους «ισχυρούς» όπως η «Ευρώπη», ο ΟΗΕ και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που αποδεικνύονται «ανύπαρκτοι»...

 

 Στην πραγματικότητα, όμως, οι «οργανισμοί» αυτοί μόνο «ανύπαρκτοι» δεν είναι. Αντίθετα, η ύπαρξή τους, οι ανταγωνισμοί, τα σχέδια, η εμπλοκή και τα παζάρια τους έφεραν σε αυτήν την κατάσταση όχι μόνο το Αφρίν, αλλά ολόκληρη τη Μέση Ανατολή και τη γύρω περιοχή. Αλήθεια, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση δεν είναι εκείνοι που νυχθημερόν «πιπιλάνε την καραμέλα» για το πόσο στιβαρή, ασφαλής και σταθερή είναι η ομπρέλα του ΝΑΤΟ για την περιοχή μας; Πού χάθηκε άραγε αυτή η «ασφάλεια» και η «σταθερότητα» στα βόρεια της Συρίας; Ποιον να πιστέψουμε; Τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση, όταν χαρακτηρίζει τους «διεθνείς οργανισμούς» όπως το ΝΑΤΟ «εγγυητές της σταθερότητας», για να δικαιολογήσει και τη δική της εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, ή όταν τους χρεώνει την «ντροπή» στο Αφρίν; Ας ρωτήσουν και τον πρωθυπουργό, μήπως πάρουν καμιά «σοβαρή εξήγηση» για τη στάση των «μεγάλων δυνάμεων» στην περίπτωση της Συρίας και ειδικότερα του Αφρίν. Μπορεί να είναι κάποιο «διαβολικό σχέδιο», που τελικά γίνεται για... καλό, όπως είχε χαρακτηρίσει ο Τσίπρας την πολιτική Τραμπ.

Πρότυπα του 0,1%

 

Ούτε μια βδομάδα δεν πέρασε απ' όταν ο Αλ. Τσίπρας υποδεχόταν τον Πρόεδρο της Πορτογαλίας και έλεγε ότι το παράδειγμα της χώρας του αποτελεί «ένα προηγούμενο δεσμευτικό, και για τους θεσμούς», και ότι «ήδη βλέπουμε μια πολύ μεγάλη διαφορά στους οικονομικούς δείκτες». Ας δούμε όμως πώς μεταφράζονται αυτές οι κοινές «αξίες» και η «μεγάλη διαφορά στους οικονομικούς δείκτες» για τους εργαζόμενους. Ορισμένα στοιχεία μάς δίνει μια πανευρωπαϊκή έρευνα για την εξέλιξη των πραγματικών μισθών την τελευταία 7ετία, που δημοσιοποιήθηκε χτες. Η έρευνα περιγράφει την κατρακύλα στους μισθούς σε όλες τις χώρες της ΕΕ, ανεξάρτητα από το αν ήταν σε μνημόνια ή όχι. Στην Πορτογαλία, για παράδειγμα, οι πραγματικοί μισθοί μειώθηκαν κατά 8,3% τα προηγούμενα χρόνια. Πόση ήταν η αύξηση του πραγματικού μισθού την τελευταία διετία, με την κυβέρνηση των σοσιαλδημοκρατών, που στηρίζει και το Πορτογαλικό ΚΚ; Μόλις 0,1%! Τόσο πολύ επέδρασε στο εργατικό εισόδημα η αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 0,88 ευρώ τη μέρα, όσο κοστίζει ένα κουλούρι. Αυτά είναι λοιπόν τα «πρότυπα» της κυβέρνησης και του ΣΕΒ, και σ' αυτά καλούν τους εργαζόμενους να βάλουν πλάτη. Οσο κι αν το μασκαρέψουν, κερδοφορία και λαϊκές ανάγκες είναι έννοιες ασυμβίβαστες, στην Πορτογαλία, στην Ελλάδα και σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο.

Δάκρυ - δάκρυ

 

«Επιλεκτική αποτελεσματικότητα της Αστυνομίας και της Δικαιοσύνης» διέγνωσε ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εργασίας, Ανδ. Νεφελούδης, με αφορμή τις συλλήψεις συνδικαλιστών της Α' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, επειδή το σωματείο τους εξέδωσε ψήφισμα συμπαράστασης σε εργαζόμενη ιδιωτικής εταιρείας στην Αττική, που απολύθηκε ενώ ήταν έγκυος. Με αφορμή αυτό το κατάπτυστο περιστατικό, ο γγ του υπουργείου Εργασίας πάει να βγάλει την ουρά της κυβέρνησης απ' έξω και αναρωτιέται τάχα αθώα γιατί η Αστυνομία και η Δικαιοσύνη δεν δείχνουν τα ίδια αντανακλαστικά σε περιπτώσεις μηνύσεων σε βάρος της εργοδοσίας, όπως στην «Καρυπίδης», που δεν έχει «κουνηθεί φύλλο». Οι διαπιστώσεις του Νεφελούδη είναι σκέτη κοροϊδία. Μήπως δεν είναι η κυβέρνηση αυτή που επιστρατεύει την Αστυνομία και τη Δικαιοσύνη ενάντια στις κινητοποιήσεις υπεράσπισης της λαϊκής κατοικίας; Μήπως είναι άγνωστες στην κυβέρνηση οι δίκες και καταδίκες απεργών χαλυβουργών; Μήπως δεν είδε και δεν άκουσε για μαθητοδικεία και αγροτοδικεία; Και μιας και αναφέρθηκε στον Καρυπίδη, τη μέρα που η εργοδοσία παρέταξε τους μπράβους απέναντι στους απεργούς στα Γιάννενα, τι έκανε η κυβέρνηση και το υπουργείο Εργασίας; Απολύτως τίποτα! Ούτε και τις επόμενες μέρες, όταν ο «Ριζοσπάστης», με αποκαλυπτικά ρεπορτάζ, έδειξε πώς οργανώθηκε ο τραμπούκικος μηχανισμός και ποιοι τον αποτελούσαν. Ας αφήσει λοιπόν τις δακρύβρεχτες δηλώσεις ο «πολύς» γγ του υπουργείου, γιατί οι εργαζόμενοι τον έχουν πάρει χαμπάρι, και αυτόν και την κυβέρνησή του.

Κοινή βάση

 

Μιλώντας το Σάββατο επί μια ώρα στο «Ευρωπαϊκό Προοδευτικό Φόρουμ», ο Αλ. Τσίπρας εξηγούσε γιατί οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας πρέπει να ενωθούν και να συγκροτήσουν μια «νέα αριστερά», που θα επιχειρήσει με καλύτερους όρους να ανακτήσει την ικανότητα χειραγώγησης των λαών στα προτάγματα των μονοπωλίων της ΕΕ. Σημείωσε μάλιστα κατηγορηματικά ότι «στον εν εξελίξει πολιτικό ανταγωνισμό, δεν μπορούν να υπάρξουν ίσες αποστάσεις ανάμεσα στο συντηρητικό και το προοδευτικό στρατόπεδο σε επίπεδο Ευρώπης». Ολα αυτά, μέχρι να φτάσει η κουβέντα στη Γερμανία. Εκεί, αφού έριξε τους τόνους για τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας που συνεργάστηκαν με τη «δεξιά», υπερασπίστηκε τη συγκυβέρνηση Χριστιανοδημοκρατών - Σοσιαλδημοκρατών, λέγοντας: «Σε άλλες συνθήκες πιστεύω ότι δεν θα υπήρχε κανείς από μας που θα θεωρούσε εύλογο, λογικό, σκόπιμο, να στηριχθεί ένα κόμμα, όπως το κόμμα της κ. Μέρκελ, από ένα προοδευτικό κόμμα (το SPD). Ομως σήμερα η συζήτηση για το αύριο της Ευρώπης, και η όποια συνεισφορά μπορεί να γίνει σ' αυτή τη συζήτηση από δυνάμεις που έχουνε έναν προοδευτικό προσανατολισμό, πιστεύω πως είναι κρίσιμη για όλους μας»! Βέβαια, η Γερμανία δεν είναι το μόνο παράδειγμα που αποδεικνύει την κοινή αντιλαϊκή βάση στην οποία συναντιούνται σοσιαλδημοκράτες και νεοφιλελεύθεροι, ακόμα κι όταν δεν συμμετέχουν στην ίδια κυβέρνηση. Αλλωστε και στην Ελλάδα, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ενώ με το πρώτο φιλοδοξεί να συγκυβερνήσει κιόλας...

Ριζοσπάστης