Θεωρίες

Μεγάλη δημοσιότητα γνώρισε η έρευνα του ΣΕΒ για την απασχόληση, που κατέληγε σε 11 κλάδους όπου οι εταιρείες δυσκολεύονται να βρουν εργαζόμενους, εξαιτίας της έλλειψης ειδικοτήτων. Καθόλου τυχαία, αυτές οι θέσεις αφορούν υψηλά ειδικευμένους εργαζόμενους σε κλάδους όπως οι νέες τεχνολογίες, τα logistics και άλλοι που ιεραρχούνται ψηλά από το κεφάλαιο στον αναπτυξιακό του σχεδιασμό. Ούτε λίγο ούτε πολύ, η έρευνα προσπαθεί να στοιχειοθετήσει ότι η ανεργία είναι αποτέλεσμα της χαμηλής σύνδεσης της αγοράς εργασίας με το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και των «λάθος επιλογών» που κάνουν οι νέοι στον επαγγελματικό τους προσανατολισμό. Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι κάποιος που παρακολουθεί τις τάσεις της οικονομίας, εκεί δηλαδή που το κεφάλαιο επενδύει για να βγάλει περισσότερα κέρδη και επιλέξει την ανάλογη κατάρτιση, τότε έχει πολλές πιθανότητες να βρει δουλειά. Εμείς, πάλι, αναρωτιόμαστε, γιατί είναι άνεργοι τόσες χιλιάδες εκπαιδευτικοί, γιατροί και νοσηλευτές, όταν τα κενά σαρώνουν σε σχολεία και νοσοκομεία, σε βάρος των λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών; Γιατί είναι άνεργοι τόσοι μηχανικοί, με αποτέλεσμα τους ελέγχους στα σεισμόπληκτα σχολεία να τους κάνουν ...εκπαιδευτικοί κι ενώ η χώρα μας έχει μεγάλη ανάγκη από υποδομές και έργα προστασίας από φυσικά φαινόμενα; Αναρωτιόμαστε επίσης, γιατί είναι άνεργοι τόσοι νέοι στην ύπαιθρο, παιδιά αγροτικών οικογενειών, που ξεκληρίστηκαν από την πολιτική συγκέντρωσης γης και παραγωγής σε καπιταλιστές αγρότες και μονοπώλια των τροφίμων; Ας αφήσει επομένως ο ΣΕΒ τις θεωρίες για την ανεργία. Η απάντηση από τη σκοπιά εργαζομένων και ανέργων δεν μπορεί να είναι η αποδοχή και προσαρμογή τους στην αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής, αλλά η σχεδιασμένη προσαρμογή της οικονομίας στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με άλλη εξουσία και κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.

Πρεμούρα

 

Επιμένει εδώ και καιρό η «Εφημερίδα των Συντακτών» στην προσπάθεια να τσουβαλιάσει το ΠΑΜΕ με τους εργατοπατέρες της ηγετικής ομάδας ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ, να συκοφαντήσει ως έναν «μικροκομματικό καβγά» σε βάρος των εργαζομένων την πάλη ενάντια στην απροκάλυπτη παρέμβαση της εργοδοσίας και του κράτους στα συνδικάτα, την πάλη ενάντια στην υποταγή τους στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Τις προάλλες, μάλιστα, η εφημερίδα ξεπέρασε τον εαυτό της! Αβαντάροντας το σχέδιο των εργατοπατέρων να υπονομεύσουν την απεργία της ερχόμενης Τρίτης, όπως και την προσπάθειά τους να την παρουσιάσουν ως «κομματική», σχολιογράφος της εφημερίδας «ανακάλυψε» ότι υπάρχουν δύο απεργίες: Μία «από το ΕΚΑ (ΠΑΜΕ - ΣΥΡΙΖΑ)» και μία από «τα ενωμένα σωματεία των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα (ΠΑΣΚΕ/ΔΑΚΕ)»! Και ρωτάμε: Δεν ξέρουν άραγε ότι η απόφαση του Εργατικού Κέντρου Αθήνας ήταν ομόφωνη; Δεν ξέρουν ότι εκτός του ΕΚΑ την ίδια μέρα απεργούν η ΑΔΕΔΥ, δεκάδες Εργατικά Κέντρα, όπως του Πειραιά, της Πάτρας, της Λάρισας, της Εύβοιας κ.ά., Ομοσπονδίες όπως η ΠΝΟ, η Ομοσπονδία Μεταφορών κ.ά.; Και αλήθεια, τι πάει να πει «τα ενωμένα σωματεία των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα (ΠΑΣΚΕ/ΔΑΚΕ)»; Αυτό πια... ούτε ο Παναγόπουλος δεν το ξέρει!

Προσαρμογή

 

Το είδαμε κι αυτό. Ο λόγος για την έρευνα - και πολύ περισσότερο για τα συμπεράσματα - που παρουσιάστηκε μέσα στη βδομάδα στο πλαίσιο ενός προγράμματος που συντονίζεται από το υπουργείο Περιβάλλοντος και τα αντίστοιχα «ταμεία» της ΕΕ, σχετικά με την «προσαρμογή της Ελλάδας στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής». Ανάμεσα στα «ευρήματα», έτσι όπως καταγράφηκαν στον Τύπο, είναι ότι... ένας στους δύο θέλει να μπουν διόδια στο κέντρο των πόλεων, ότι ανάμεσα στα μέτρα που υπερτερούν «στον αγώνα για το μετριασμό και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής» είναι... η νηστεία (ίσως και η προσευχή, αλλά αυτό δεν διευκρινίζεται), όπως επίσης και η διαπίστωση ότι οι νέοι 15 έως 17 ετών «δίνουν ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στην ανεργία και την εν γένει οικονομική κατάσταση από τους μεγαλύτερους» και άρα «είναι σαφής η έλλειψη ενημέρωσής τους για την κλιματική αλλαγή και απαιτείται άμεση και έντονη ευαισθητοποίησή τους»! Κι αν δεν καταλάβατε, η μόνη «προσαρμογή» που επιδιώκουν τα αστικά επιτελεία είναι αυτή των λαϊκών αναγκών στον στενό «κορσέ» της καπιταλιστικής κερδοφορίας και στα «θέλω» των «πράσινων» επιχειρηματικών ομίλων, και όχι βέβαια στις επιπτώσεις από την καταστροφή του περιβάλλοντος, που προκύπτει από το κυνήγι του κέρδους και από την αναρχία του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.

Δεν ήξερε;

 

Σε αντίθεση με τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Γεωργούλη, που πήρε το λόγο στη συζήτηση για το κατάπτυστο αντικομμουνιστικό ψήφισμα, για να μιλήσει σχετικά με την ...πολιτιστική ατζέντα (!) της ΕΕ, ο έτερος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Αρβανίτης, σε δήλωσή του, εμφανίστηκε «λάβρος» κατά του νέου αντικομμουνιστικού κειμένου. Υπάρχει όμως μια «μικρή» λεπτομέρεια: Στη μακροσκελή του δήλωση στην «Αυγή», δεν βρήκε μια λέξη να πει για το γεγονός ότι το ψήφισμα δεν φέρει μόνο την υπογραφή των «νεοφιλελεύθερων» του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, που «φλερτάρουν» με την ακροδεξιά, αλλά και της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, ανεξάρτητα από τη στάση που κράτησαν τελικά στην ψηφοφορία ορισμένοι ευρωβουλευτές της συγκεκριμένης ομάδας. Και βέβαια, η νέα αντικομμουνιστική αθλιότητα έρχεται να «χτίσει» πάνω στη σάπια θεωρία των «δύο άκρων», της ταύτισης φασισμού - κομμουνισμού, που αποτελεί επίσημη ιδεολογία της ιμπεριαλιστικής ένωσης, την οποία σοσιαλδημοκράτες και νεοφιλελεύθεροι υπερασπίζονται από κοινού. Αλλά και πάνω σε προηγούμενα κατάπτυστα κείμενα, όπως εκείνο το άθλιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τον περασμένο Μάη, που μιλούσε για «Σιδηρούν Παραπέτασμα» και το οποίο συνυπέγραψε η τότε ελληνική κυβέρνηση. Δεν λέμε, καλή η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ξεπλύνει την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, της οποίας φιλοδοξεί να γίνει η «αριστερή» πτέρυγα, αλλά μάταιος ο κόπος του...

Ριζοσπάστης    Σάββατο 21 Σεπτέμβρη 2019 - Κυριακή 22 Σεπτέμβρη 2019