Μας κλείδωσαν μέσα κι έβαλαν δεσμοφύλακα το φόβο…
Μας χάιδεψαν τα αυτιά πως τάχα νοιάζονται να μας προστατέψουν εμάς και τα παιδιά μας.
Δεχθήκαμε αβασάνιστα να παρακολουθούμε τα επικοινωνιακά παιχνίδια και τις ανακοινώσεις των στατιστικών του κυβερνητικού τσίρκου κάθε απόγευμα, στις έξι.
Παρακολουθούμε τον μοναχικό και ανυπεράσπιστο αγώνα των γιατρών χωρίς καμιά απολύτως κρατική αρωγή, χωρίς καμιά ενίσχυση της δημόσιας υγείας, πριμοδοτώντας μεγαλοκαρχαρίες, ιδιοκτήτες ιδιωτικών θεραπευτηρίων.
Σηκώσαμε αγόγγυστα την ατομική ευθύνη στους ώμους μας για να πανηγυρίζουν την επιτυχία των μέτρων που πήραν, χωρίς να αναλάβουν στο ελάχιστο τη δική τους ευθύνη.
Μας χαιρέτησαν με ευχαριστίες και λόγια συμπάθειας για την ανταπόκρισή μας στην τηλεκπαίδευση αυτοί, που άφησαν έξω απ’ αυτήν χιλιάδες μαθητές μας σε όλη τη χώρα, χωρίς να παράσχουν ούτε μια ηλεκτρονική συσκευή σε έναν έστω μαθητή που δεν είχε, γελοιοποιώντας μας με τις προσφορές των εφοπλιστών, χαρίζοντάς τους κι άλλες φορολογίες.
Μιλούν για επιστροφή στα σχολεία. Ποια σχολεία όμως; Αυτά που κατακερμάτισαν όλα τα προηγούμενα χρόνια με τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές τους;
Τα σχολεία με τα πληθωρικά τμήματα, που δε χωράει να μπει ούτε ένα θρανίο παραπάνω για να τηρηθεί η απόσταση ασφαλείας μεταξύ των μαθητών;
Τα σχολεία, που για να τηρηθεί απόσταση 2 μέτρων στις αυλές τους, θα πρέπει να ανοίξει με τους μισούς μαθητές;
Τα σχολεία που δε διαθέτουν ούτε μια αίθουσα παραπάνω για να δημιουργηθεί έστω ένας χώρος προσωρινής απομόνωσης, σε περίπτωση που ένας μαθητής νοσήσει;
Τα σχολεία που οι τουαλέτες τους δεν έχουν σαπούνι;
Τα λόγια του Μπρεχτ «αυτοί που μας πήραν το βιβλίο από το χέρι, μας κατηγορούν ότι μείναμε αδιάβαστοι», δε θα μπορούσε παρά να βρουν αντανάκλαση για άλλη μια φορά, καθώς η κυβέρνηση σαρώνει ό,τι έχει απομείνει στη δημόσια εκπαίδευση, αξιοποιώντας την «κρίση του κορονοϊού» ως «ευκαιρία» για να υλοποιήσει τα σχέδιά της απέναντι στα μορφωτικά και εργασιακά μας δικαιώματα.
Εν μέσω πανδημίας με κλειστά τα σχολεία και σε συνθήκες που αντικειμενικά περιορίζουν τη δυνατότητα συλλογικών διαδικασιών καταθέτει για διαβούλευση νέο νομοσχέδιο που βρίθει αντιεκπαιδευτικών διατάξεων από το Νηπιαγωγείο μέχρι και το Πανεπιστήμιο!
Μέτρα «για το καλό μας για την προστασία μας» από τη μια, αλλά από την άλλη:
Αύξηση του αριθμού μαθητών ανά τμήμα για νηπιαγωγείο και δημοτικό, εν μέσω πανδημίας. Αδίστακτος παραλογισμός.
Αξιολόγηση της σχολικής μονάδας και των εκπαιδευτικών .
Εισαγωγή ειδικοτήτων στο Νηπιαγωγείο χωρίς καμιά επιστημονική τεκμηρίωση.
Ύπαρξη ποινών στους συναδέλφους αναπληρωτές και ωρομίσθιους που δεν αναλαμβάνουν υπηρεσία για οποιονδήποτε λόγο.
Το λύκειο μετατρέπεται σε ένα ακόμη μεγαλύτερο εξεταστικό κέντρο. Επαναφέρεται η τράπεζα θεμάτων και ενισχύεται η παραπαιδεία σε βάρος των οικογενειών, υψώνοντας νέους ταξικούς φραγμούς θέτοντας νέα εμπόδια στη μόρφωση των παιδιών μας.
Επαναφορά της διαγωγής στον μαθητή στον απολυτήριο τίτλο, που θα τον ακολουθεί σε όλη του τη ζωή όταν η κυβερνητική πολιτική τους το μόνο που διδάσκει είναι πώς να επιβιώσουν πατώντας επί πτωμάτων.
Όλα αυτά δεν είναι τυχαίο πως δρομολογούνται τη στιγμή που ένας ολόκληρος λαός, απομονωμένος και αποκλεισμένος, βρίσκεται στα όρια της κατάθλιψης και πολύ σύντομα στα όρια της φτώχειας.
Χτυπούν το λαό, χτυπούν το μαθητή, χτυπούν τον εκπαιδευτικό γιατί τον θέλουν υποταγμένο.
Μας κλείδωσαν μέσα κι έβαλαν δεσμοφύλακα το φόβο παίρνοντας τα κλειδιά.
Από μια χαραμάδα στη σκεπή θα γλιστρήσουμε και θα μας βρουν μπροστά τους, απέναντί τους, γιατί όπως έγραψε ο Ρίτσος
«Είναι χιλιάδες άστρα μέσα μας. Αυτά δεν μπορείτε να τα σκοτώσετε.»
Δε θα νοθεύσει ο φόβος το όνειρο!
Ρούλα Καραγιάννη
Εκπαιδευτικός
https://www.alt.gr/imerologio-mias-daskalas-se-karantin-3/…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου