«Προσωρινά»... και «μόνιμα»

Πατείς με πατώ σε γίνεται στα μέσα μαζικής μεταφοράς εξαιτίας περιορισμένων δρομολογίων εν μέσω κορονοϊού! Οσο συμβαίνουν αυτά οι κυβερνητικές συστάσεις για «κοινωνική αποστασιοποίηση» ακούγονται ως ανέκδοτο...

Τώρα που ανασκουμπώνονται τα αστικά επιτελεία σε Βρυξέλλες και Βερολίνο, Αγκυρα και Αθήνα, μελετώντας περιθώρια για νέες διευθετήσεις σε Αιγαίο, Κυπριακό κ.α., πιάνουν δουλειά και οι σύμβουλοι και τα ινστιτούτα τους με σκοπό να δρομολογήσουν τη «συνεκμετάλλευση» υπό την εποπτεία ΕΕ - ΝΑΤΟ ακόμα και πριν από οποιονδήποτε διάλογο ή συμφωνία.Και επειδή η Γερμανία γυρεύει πρωταγωνιστικό ρόλο, η συν-διευθύντρια του Ινστιτούτου Διεθνούς Δικαίου από το Πανεπιστήμιο του Κιέλου (στη Γερμανία) Νέλε Ματς Λικ πρότεινε το εξής: «Μέχρι να βρεθεί οριστική λύση, οι χώρες θα μπορούσαν να συμφωνήσουν σε μια προσωρινή λύση που θα προσφέρεται για κοινή οικονομική ανάπτυξη των διαφιλονικούμενων θαλάσσιων περιοχών, χωρίς αξιώσεις (στην παρούσα φάση) και χωρίς πρόβλεψη του σχήματος της μεταγενέστερης συμφωνίας... (Ετσι) μοιράζονται τα κέρδη μέχρι, ίσως, κάποια μέρα, συμφωνηθεί...».

Με αυτόν τον τρόπο - συνέχισε η ίδια, σύμφωνα με το γερμανικό δίκτυο «Ντόιτσε Βέλε» - η κοινή αξιοποίηση αυτών των περιοχών μπορεί τελικά να αποτελέσει βάση για μόνιμη λύση.

Ποιο είναι το «ζουμί» τέτοιων συστάσεων; Ας προχωρήσουν οι μπίζνες, από τις οποίες έχουν αυξημένες προσδοκίες μονοπωλιακοί κολοσσοί που επενδύουν πολύμορφα στους συμβιβασμούς που «ψήνονται» στη γειτονιά μας. Και έτσι, ελπίζουν ότι θα στρωθεί καλύτερα το έδαφος για μονιμότερους γεωπολιτικούς συμβιβασμούς, κατά το πρότυπο π.χ. της Συμφωνίας των Πρεσπών, που εντάσσονται σε ευρύτερους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς, πολλαπλά επικίνδυνους για τα λαϊκά συμφέροντα.

«Μετάβαση» ή «ανάκαμψη»;

 

«Ο μεγάλος συμβιβασμός του Ιουλίου μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ είχε ως μεγάλο θύμα τα κονδύλια που προορίζονταν για την ενεργειακή μετάβαση, πλήττοντας και τις επιδοτήσεις που ανέμενε η Ελλάδα για τις περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας και της Μεγαλόπολης», ανέφερε ο αναλυτής πολιτικής της «δεξαμενής σκέψης» «Green Tank», κατά την παρουσίαση έκθεσής της για την «απολιγνιτοποίηση», αναφέροντας πως η Ελλάδα από 1,724 δισ. ευρώ, δικαιούται πλέον μόλις 700 - 750 εκατ. ευρώ για τη μετάβαση των λιγνιτικών περιοχών της Δ. Μακεδονίας και της Μεγαλόπολης. Ωστόσο, ακόμα και να αλλάξουν τα «άδικα» κριτήρια για την κατανομή των κονδυλίων από την ΕΕ, τα χρήματα από το «συμβόλαιο θανάτου» που αποτελεί για τους εργαζόμενους και το λαό της Δ. Μακεδονίας και της Μεγαλόπολης η μετάβαση στη «μεταλιγνιτική εποχή» δεν προορίζονται γι' αυτούς, αλλά για τα αρπακτικά της «πράσινης» επιχειρηματικότητας. Ο «Συμμετοχικός Σχεδιασμός και Διαβούλευση» που προτείνει η έκθεση για τον καλύτερο σχεδιασμό της επόμενης μέρας στις λιγνιτικές περιοχές δεν είναι τίποτα περισσότερο από την απόσπαση της λαϊκής συναίνεσης στο «συμβόλαιο». Η διαπάλη για το πώς θα κατευθυνθούν τα ευρωενωσιακά κονδύλια, δηλαδή είτε μέσα από το «Ταμείο Ανάκαμψης» ή το αντίστοιχο της «δίκαιης μετάβασης» δεν αφορά τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά ποιο τμήμα του κεφαλαίου θα απολαύσει τη μερίδα του λέοντος από τη φοροληστεία των λαών της ΕΕ.

Συμβολή

 

Την ανάγκη να ενισχυθεί η συνεργασία με τη FRONTEX, με πρόσθετα μέσα και προσωπικό, τόνισε, κατά τη συνάντησή τους, στον εκτελεστικό διευθυντή της, Fabrice Leggeri, o υπουργός Ναυτιλίας, Γιάννης Πλακιωτάκης. Στη συνάντηση, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στη συμβολή της FRONTEX, η οποία, όπως υποστήριξε, «έχει οδηγήσει σε μείωση των μεταναστευτικών ροών κατά 85%, χωρίς απώλεια σε ανθρώπινες ζωές». Παρ' όλη τη «συμβολή» του ιμπεριαλιστικού μηχανισμού «επιδιαιτησίας» των συνόρων, η παρουσία του οποίου ενισχύθηκε τους προηγούμενους μήνες, σε έκθεσή του που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, αναφέρεται πως ανησυχία προκαλείται από το γεγονός ότι η Ειδομένη αναδεικνύεται και πάλι σε «πύλη εξόδου» προσφύγων και μεταναστών, ενώ στον Εβρο οι ροές συνεχίζουν απτόητες να διαβαίνουν το ποτάμι παρά τα όσα προηγήθηκαν την άνοιξη. Επιβεβαιώνεται λοιπόν πως όσο δεν αντιμετωπίζεται η γενεσιουργός αιτία που γεννά την προσφυγιά και τη μετανάστευση, δηλαδή οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και επεμβάσεις, στους οποίους συμμετέχουν μέχρι τα «μπούνια» οι ελληνικές κυβερνήσεις αλλά και όσο διατηρείται η κατάπτυστη Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, οι ροές των κατατρεγμένων δεν θα σταματούν στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τη φτώχεια, το θάνατο και τη βαρβαρότητα. Το λιγότερο που μπορεί να συμβάλει ένας ιμπεριαλιστικός μηχανισμός όπως η FRONTEX, είναι στην εφαρμογή της αντιδραστικής πολιτικής της ΕΕ απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες, της πολιτικής δηλαδή του εγκλωβισμού και της αξιοποίησης των κατατρεγμένων από την τουρκική αστική τάξη στα παζάρια της με την ΕΕ. Αυτή είναι η πολιτική που ακολουθούν κατά γράμμα οι ελληνικές κυβερνήσεις.

Ριζοσπάστης