Είναι εδώ και μήνες που η κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία, τα κόμματα του κεφαλαίου, γύρω από τις εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ καλούν το λαό να διαλέξει ανάμεσα σε ένα πολεμικό επεισόδιο και σε ένα συμβιβασμό, με τσεκούρωμα των κυριαρχικών δικαιωμάτων, στο όνομα τάχα της «σταθερότητας» και της «ασφάλειας». Μάλιστα, οι αιτίες που οδηγούν σε όξυνση των αντιθέσεων στην περιοχή προβάλλονται από την κυβέρνηση ως «λύση». Οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί που δίνουν «αέρα στα πανιά» της τουρκικής επιθετικότητας παρουσιάζονται ως οι «προστάτες» των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Η μετατροπή της Ελλάδας σε ΝΑΤΟικό προγεφύρωμα, με την Κρήτη να αποτελεί πολεμικό ορμητήριο, με δεκάδες αμερικανικές βάσεις σε όλη τη χώρα να γίνονται «στόχος» των ανταγωνιζόμενων στρατοπέδων, παρουσιάζεται ως ο δρόμος για την κατοχύρωση συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων. Ο λαός τελικά καλείται, για να αποφύγει τάχα τα χειρότερα, να υποταχθεί σε μια ακόμα ιμπεριαλιστικής κοπής διευθέτηση σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, που θα «κουμπώνει» με το αμερικανοΝΑΤΟικό σχέδιο στην περιοχή. Καλείται να αποδεχτεί με ...ανακούφιση μια «λύση» που και τα κυριαρχικά δικαιώματα θα πελεκάει και θα ανοίγει το δρόμο σε νέες αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις στο μέλλον.
Στο πεδίο της οικονομίας, με την αβεβαιότητα για την οποία κάνουν λόγο τα αστικά επιτελεία, η κυβέρνηση λέει στους εργαζόμενους: Αν δεν δεχτούν την απώλεια δικαιωμάτων, τους περιμένει ανεργία. Αν δεν πέσει χρήμα στους μονοπωλιακούς ομίλους, αν δεν τους δοθούν «κίνητρα» όπως μεγαλύτερη «ευελιξία», μείωση «κόστους εργασίας» κ.λπ., οι απολύσεις θα είναι ακόμα περισσότερες. Σύμφωνα με τον ίδιο εκβιασμό, ο λαός και η νεολαία δεν πρέπει να διεκδικούν χρηματοδότηση σχολείων και νοσοκομείων, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, μέτρα και υποδομές ουσιαστικής προστασίας, γιατί αυτά «κοστίζουν» και «δεν περισσεύουν» από τις παχυλές χρηματοδοτήσεις στο μεγάλο κεφάλαιο. Το αποτέλεσμα; Και οι επιχειρηματικοί όμιλοι μπουκώνονται με «ζεστό» χρήμα, και οι εργαζόμενοι χάνουν δικαιώματα και εκτίθενται όλο και περισσότερο στους κινδύνους της πανδημίας, των φυσικών καταστροφών κ.ο.κ.
Το νέο δίλημμα που πλασάρεται στο λαό σε σχέση με την πανδημία είναι «αυτοπεριορισμός ή καραντίνα». Ο λαός, που όλους αυτούς τους μήνες παρακολουθεί τις αντιφάσεις μιας πολιτικής η οποία κριτήριο δεν έχει την προστασία της υγείας του αλλά τα συμφέροντα των ομίλων, σήμερα στοχοποιείται από την κυβέρνηση. Την κυβέρνηση και το κράτος που δεν έκαναν τίποτα για να θωρακιστεί το σύστημα Υγείας, για να παρθούν μέτρα σε σχολεία και χώρους δουλειάς, παρόλο που είχαν το χρόνο να το κάνουν. Ο εκβιασμός είναι τόσο χυδαίος που φτάνουν να λένε σε εργαζόμενους και νεολαία ότι αν δεν «αυτοπροστατευτούν» θα είναι υπεύθυνοι για τη γιγάντωση του δεύτερου κύματος και για ένα ενδεχόμενο lockdown, επομένως και για τις επιπτώσεις μιας τέτοιας επιλογής στην εξέλιξη της οικονομικής κρίσης. Αρα, θα είναι υπεύθυνοι οι εργαζόμενοι για την αύξηση της ανεργίας, της απληρωσιάς και των λουκέτων! Και αυτά τα λέει η κυβέρνηση την ίδια στιγμή που με κριτήριο την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων έδωσε το «πράσινο φως» στο τουριστικό κεφάλαιο να ξεσαλώσει, με τα γνωστά αποτελέσματα, ενώ αρνείται ακόμα και τα αυτονόητα, στο όνομα του «δημοσιονομικού κόστους»: Αρνείται τα δίκαια αιτήματα των μαθητών για αραίωση των σχολικών τμημάτων, των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και των επιβατών για αποφασιστική ενίσχυση του στόλου, των υγειονομικών για ενίσχυση των νοσοκομείων κ.ο.κ.
Για καθένα από αυτά τα μέτωπα, όμως, παραπάνω από φανερή είναι και η συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ, που με τη στάση του όχι μόνο νομιμοποιεί τον εκβιασμό αλλά τον ενισχύει. Σαν να μην έφταναν τα ράμματα που έχουν οι εργαζόμενοι για τη γούνα του ως κυβέρνησης, έρχονται και οι θέσεις του ως αξιωματικής αντιπολίτευσης που επιβεβαιώνουν ότι είναι ταγμένος στα «θέλω» του κεφαλαίου.
Εχουμε και λέμε: Αν παρακολουθούσε κανείς τις τοποθετήσεις του την προηγούμενη βδομάδα, μάλλον δεν θα μάθαινε ποτέ για την επίσκεψη Πομπέο, για την επέκταση της βάσης της Σούδας, για τις μπίζνες του θανάτου που φέρνουν οι ΗΠΑ στην Ελλάδα. Αν διάβαζε κανείς την πρόσφατη επιστολή Τσίπρα στους Ευρωπαίους αξιωματούχους για τα Ελληνοτουρκικά, θα δυσκολευόταν να καταλάβει αν την έγραψε ο ίδιος ή ο Κυρ. Μητσοτάκης, αφού αναπαράγει όλους τους μύθους για το ρόλο «εγγυητή της σταθερότητας» που τάχα παίζει η ΕΕ στην περιοχή, για την ανάγκη να ενταθούν τα παζάρια με την επιδιαιτησία των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, για το «πακέτο διαπραγματεύσεων» της ΕΕ με την Τουρκία, μέσα στο οποίο εντάσσονται και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Ακόμα και στο μέτωπο της πανδημίας, καλεί την κυβέρνηση να τη διαχειριστεί με κριτήριο την ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων, φροντίζοντας να βρουν νομιμοποίηση όλοι οι εκβιασμοί της. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός που συνιστά στη ΝΔ να δώσει ακόμα περισσότερα στο μεγάλο κεφάλαιο για «να μείνουν όρθιες οι επιχειρήσεις», που το καλοκαίρι την καλούσε να ακυρώσει ακόμα και τους όποιους ψευτοελέγχους έκανε στις πύλες εισόδου της χώρας, δείχνοντας την προσήλωσή του στα κέρδη των ομίλων του Τουρισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ έτρεξε να χειροκροτήσει τις αποφάσεις της ΕΕ για το «Ταμείο Ανάκαμψης» του κεφαλαίου, τα πακέτα του οποίου φέρνουν τις επόμενες «δόσεις» των αντιλαϊκών μέτρων. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός που φρόντισε έγκαιρα να βάλει πλάτη ακόμα και στην κατασυκοφάντηση των αγωνιστικών διεκδικήσεων, όπως με τους μαθητές, που τους τσουβάλιαζε με τους ψεκασμένους... Οι προσπάθειές του σήμερα να το παίξει φίλος και συμπαραστάτης των εργαζομένων, του λαού και των μαθητών, μόνο οργή μπορούν να προκαλούν.
Ο λαός πρέπει όχι απλά να απορρίψει τους εκβιασμούς, αλλά να δώσει επιθετική απάντηση στα πραγματικά διλήμματα που αφορούν το σήμερα και το αύριο:
Θα συνεχίσει η Ελλάδα να παίζει το ρόλο του ΝΑΤΟικού «μεντεσέ» στην περιοχή, με το λαό εκτεθειμένο στους διαρκείς κινδύνους από τα δολοφονικά σχέδια στην περιοχή και από την αμφισβήτηση κυριαρχικών του δικαιωμάτων, ή θα παλέψει για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, για να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου;
Θα συνεχιστεί η καταλήστευση του ορυκτού πλούτου από τους ενεργειακούς κολοσσούς ή θα παλέψει ο λαός για να τον πάρει στα χέρια του, ώστε να τον μετατρέψει από πηγή ανταγωνισμών και συγκρούσεων σε μέσο ευημερίας;
Θα ανεχτεί κι άλλες θυσίες για να ανακάμψει η κερδοφορία των μονοπωλίων ή θα οργανώσει την αντεπίθεσή του; Θα συμβιβαστεί με τις τραγικές ελλείψεις σε Υγεία - Πρόνοια και σε ζωτικές υποδομές για την προστασία του, ή θα συγκρουστεί με το εμπόδιο των «αντοχών» της καπιταλιστικής οικονομίας, το κριτήριο του «κόστους - οφέλους» με βάση το οποίο ζει τη διαρκή υποβάθμιση των αναγκών του;
Θα συνεχίσει να ζει μέσα στην ανασφάλεια, επιλέγοντας το «μη χείρον», την ίδια στιγμή που υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να γίνουν άλματα στη ριζική βελτίωση της ζωής του; 'Η θα σπάσει τα ψευτοδιλήμματα, και σε συστράτευση με το ΚΚΕ θα παλέψει για να απολαμβάνει τον πλούτο που παράγει, θα συγκρουστεί με την ίδια την εξουσία και το κράτος του κεφαλαίου για να οικοδομήσει τη δική του κοινωνία, για να ικανοποιήσει ολόπλευρα τις ανάγκες του;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου