Συναινετικός βιασμός δεν υπάρχει. Όσες αρλούμπες και ακροβατικοί νομικισμοί κι αν επιστρατευθούν. Αλλά και συναινετική εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο επίσης δεν υπάρχει, ακόμα κι αν βαφτίζεται πολιτική της ελεύθερης αγοράς. Μέσα στη βαναυσότητα και τη δυσωδία των ημερών, την κατακλυσμιαία και προσοδοφόρα ασχημολαγνεία που τείνει να κυριαρχήσει στην προοδευμένη απίστευτα τεχνολογία της τηλε-επικοινωνίας, σε μια θολούρα πληροφοριακών αντιφάσεων, η ρίζα του κακού αναζητάται οπουδήποτε εκτός από εκεί που είναι. Στο κέρδος. Αυτόν τον βαθιά πολιτικό, οικονομικό όρο που μεταφράζεται σε κόλαση για τους πολλούς και παράδεισο για τους ελάχιστους. Χωρίς τον ιστό της αράχνης του κέρδους δεν μπορεί ούτε να πολλαπλασιαστεί, ούτε να απλωθεί, ούτε βεβαίως να κυριαρχήσει η διαστροφή, η βία, η απαξία της χαράς της ζωής, που αντικαθίσταται πανεύκολα με τον ακριβοπληρωμένο θρίαμβο της επιβίωσης.
Θρησκευάμενοι και μη, εγγράμματοι και μη, θεωρούν και βιώνουν το σώμα ως όριο (κατοικία πνεύματος και ψυχής, ιερό ναό κ.λπ.) και της ζωής και της ελευθερίας. Στην εποχή μας λοιπόν, που υποτίθεται ότι η δουλεία καταργήθηκε, το σώμα, αυτό το φθαρτό, σίγουρα όχι αθάνατο, του καθενός και της καθεμιάς μας, αναδύεται ευκολότερα ως αντικείμενο εκμετάλλευσης, μόνο όταν συνδυαστεί με τα τρέχοντα κλισέ που πλασάρουν οι εκμεταλλευτές ανθρώπων, παίζοντας κυριολεκτικά μπιλιάρδο με αυτό, και κατέχοντας και το τραπέζι και τη στέκα της ελεύθερης βούλησης. Στην ελεύθερη αγορά λοιπόν του εικοστού πρώτου αιώνα, η φανταχτερή καραμπόλα, οι μεγαλοστομίες περί ανήλικης ψυχής και ενήλικης διαστροφής επιτρέπουν εκείνη τη διαμόρφωση της πολιτικής που τα συζητάει όλα, εκτός από το κέρδος ως κίνητρο, πράξη και επιβολή κακού.
Τα δισεκατομμύρια, τα τρισ. στην ουσία, που διακινούνται στον παγκόσμιο ιστό, χάρη στα δίκτυα παιδικής αλλά και γενικής πορνογραφίας, μπορεί να ξεσηκώνουν, με ψεύτικα ή αληθινά προφίλ, ένα πρόσκαιρο κίνημα αντίδρασης και ηθικής εξέγερσης, αλλά δεν γεννάνε την ουσιαστική απαίτηση και αντίσταση που θα μπορούσαν. Δεν πάει καιρός που όλοι μας μάθαμε ότι οι μεγάλες πλατφόρμες, αυτές που φιλοξενούν, παράγουν, αναπαράγουν και διακινούν πληροφορίες και εικόνες απ’ τις κάθε λογής οθόνες και συσκευές μας ως τα αποθηκευτικά σύννεφα (cloud), μπορούν ανά πάσα στιγμή να αποφασίσουν να κατεβάσουν, να εξαφανίσουν, να αποκλείσουν πρόσβαση σε και από οποιαδήποτε ιστοσελίδα, σχόλιο, φωτογραφία, εικόνα, βίντεο. Είτε πρόκειται ας πούμε για τα ρώσικα ΜΜΕ, είτε για φωτογραφίες νεκρών Παλαιστινίων, είτε για λίστες non paper, το σφυροδρέπανο, τα θύματα των Δίδυμων Πύργων. Είναι οι ίδιοι που άφησαν να κυκλοφορούν και να παίζονται οι εκτελέσεις των πορτοκαλοφορεμένων θυμάτων του Ισλαμικού Κράτους, ο απαγχονισμένος Σαντάμ, ο λιντσαρισμένος Καντάφι, κι άλλα έργα και ημέρες αγίων ράμπο.
Πουθενά και σε κανένα φόρουμ, για το φανερό και όχι σκοτεινό διαδίκτυο, ειδήμονες ή και πολιτικοί δεν συσκέφθηκαν για την απαγόρευση πορνογραφικού υλικού, σε μια εποχή που τα λαγουδάκια πλέι μπόι του Χέφνερ έχουν μετατραπεί, χάρη στα φράγκα, στα βίτσια και τις «ανάγκες» εκατοντάδων εκατομμυρίων χρηστών, βιαστών, φονιάδων και δικτυακών ματάκηδων, σε παιδιά, αγόρια και κορίτσια, γυναίκες και άντρες της διπλανής πόρτας. Και το ανθρώπινο σώμα με περιτύλιγμα ηδονοβλεψίας έγινε το νούμερο ένα, μαζί με τα όπλα, res – αντικείμενο εκμετάλλευσης σε μία θηριώδη αγορά. Είναι πολλά τα λεφτά αυτού του εμπορίου σαρκός – σώματος. Και ελάχιστοι για να γίνουν πορνοκόφτες, οι έχοντες τα μέσα παραγωγής αυτού του προϊόντος. Και στην κουλτούρα της θολούρας ελλοχεύει ο θανάσιμος κίνδυνος εξοικείωσής μας με το τέρας και τη γιγάντωση του πιο άθλιου άλλοθι «πάντα γίνονταν αυτά, αλλά τώρα τα μαθαίνουμε. Κακό είναι;…».
Δεν μπορείς να αστυνομεύσεις το αρρωστημένο μυαλό του καθενός. Μπορείς όμως να σκεφτείς ότι μπορείς να αντισταθείς και να επαναστατήσεις, ώστε να μη μεταδοθεί, αναπαραχθεί και πολλαπλασιαστεί η αρρώστια του. Και κυρίως να μην διευκολυνθεί. Έτσι ίσως κάποιος θα μπορούσε να σκεφθεί πόσο βαριά, ανήθικη και χυδαία είναι η εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου σε μια κοινωνία που όταν το σώμα αρρωστήσει, τραυματιστεί, όταν πάσχει βρε αδερφέ, πρέπει να πληρώσεις κι αυτά που δεν έχεις για να το ανακουφίσεις ή να το γιάνεις. Μπορούμε να απαιτήσουμε πολύ περισσότερα απ’ αυτά τα άλλοθι ελευθερίας που έχει φτιάξει το κέρδος για να μας μασάει τη ζωή. Θυμίζω μόνο ένα, σχετικά πρόσφατο, υπόδειγμα προστασίας και αλληλεγγύης του πάσχοντος ανθρώπου. Τους ποδοσφαιριστές της ομάδας που με τα σώματά τους έκαμαν φράγμα στις κάμερες, όταν ο συμπαίκτης τους έπαθε καρδιακή προσβολή μες στο γήπεδο. Η δύναμη αυτής της εικόνας σωμάτων εξαρτάται απ’ το πόσο και πόσοι θα την αναδείξουν ως τοπ μόντελ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου