ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ: Ο Δεκέμβρης του ’44 παρακαταθήκη στους αγώνες του σήμερα για κοινωνική απελευθέρωση

 

 ΑΠΟ ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Σαββατο 3 Δεκεμβριου 2022

 

Η πείρα του Δεκέμβρη 1944 επιβεβαιώνει και διδάσκει επίσης πως ο λαός δε μπορεί και δεν πρέπει να δώσει καμιά εμπιστοσύνη στην Αστική τάξη και τους εκπροσώπους της -- Γι’ αυτό, καμιά εμπιστοσύνη στην αστική τάξη, τα κόμματά της και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της

 

 

 

«H ταξική μάχη του ηρωικού Δεκέμβρη του ’44 παρακαταθήκη στους αγώνες του σήμερα για κοινωνική απελευθέρωση — Η πείρα του Δεκέμβρη 1944 επιβεβαιώνει και διδάσκει επίσης πως ο λαός δε μπορεί και δεν πρέπει να δώσει καμιά εμπιστοσύνη στην Αστική τάξη και τους εκπροσώπους της — Καμιά εμπιστοσύνη στην αστική τάξη, τα κόμματά της και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της» επισημαίνει η ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ σε ανακοίνωση για την φετινή επέτειο. 

Η ανακοίνωση:

Την 3η Δεκέμβρη 1944, ο Αστικός πολιτικός κόσμος, χρησιμοποιώντας τους οπλισμένους ταγματασφαλίτες, τους Χίτες, όλους τους δωσίλογους εγκληματίες συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών και άλλα ένοπλα τμήματά τους, μαζί με την ένοπλη επέμβαση των ιμπεριαλιστικών Βρετανικών στρατευμάτων, έπνιξαν στο αίμα το λαό της Αθήνας προκειμένου να στεριώσουν την αστική εξουσία που είχε χρεοκοπήσει στη συνείδηση του ελληνικού λαού. Γιατί ο αστικός πολιτικός κόσμος είτε συνεργάστηκε με το ναζί κατακτητή είτε εγκατέλειψε το λαό φεύγοντας με τους συμμάχους του Βρετανούς στη Μέση Ανατολή. Θα μένει στη μνήμη του λαού μας αιώνιο σύμβολο όπως καταγράφηκε, το πύρινο σύνθημα στο πανό της διαδήλωσης του ΕΑΜ στο Σύνταγμα, πως: «Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα».

Η εγκληματική επίθεση σε βάρος του Ελληνικού λαού, την 3η Δεκέμβρη ’44 προσχεδιάστηκε, οργανώθηκε και πραγματοποιήθηκε από τους Βρετανούς ιμπεριαλιστές υπό τον Ουίνστον Τσόρτσιλ και την Ελληνική Αστική τάξη με τους εκπροσώπους της (το Βασιλικό Παλάτι και τους Γ. Παπανδρέου, Πλαστήρα – Σοφούληδες – Τσαλδάρη, το Μεταξικό σκυλολόι – Παπάγο και λοιπούς …«ευυπόληπτους» εκπροσώπους της Αστικής τάξης της χώρας μας.

Η όλη μεθόδευση ξεκίνησε από την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα, με την προσπάθεια χειραγώγησης και υποταγής στα σχέδια των αστών και των Βρετανών ιμπεριαλιστών, για να χτυπήσουν το λαϊκό απελευθερωτικό κίνημα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Με τις παγίδες που έστησαν σε βάρος της ηγεσίας τους, με τη συγκρότηση δήθεν αντιστασιακών ένοπλων οργανώσεων όπως ο ΕΔΕΣ και η ΕΚΚΑ, αλλά με σκοπό το τσάκισμα των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, και με λογής απαράδεκτες Συμφωνίες, όπως Λιβάνου, Καζέρτας κλπ, στις οποίες το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ λαθεμένα συμμετείχε στο όνομα της «εθνικής ενότητας», δηλαδή της συνεργασίας με τους αστούς. Κι αφού δεν κατάφεραν, τελικά, να «βάλουν στο χέρι» το ΕΑΜικό Αντιστασιακό απελευθερωτικό κίνημα (ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και φυσικά το ΚΚΕ που πρωτοστάτησε), μπροστά στον κίνδυνο να χαθεί η αστική εξουσία, την 3η Δεκέμβρη -με δεδομένη την επιδίωξη αστών και Βρετανών για να αφοπλίσουν τον ΕΛΑΣ και το ΕΑΜικό λαϊκό κίνημα, κι ενώ ακόμα ο λαός μας δεν είχε προλάβει να χαρεί την απελευθέρωσή του από το φασίστα κατακτητή-, χρησιμοποιώντας τα εγκληματικά στοιχεία των δωσίλογων ταγματασφα-ληστών που είχαν φροντίσει να διασώσουν από την οργή του λαού μας προηγούμενα, επιτέθηκαν απροειδοποίητα με τα όπλα, στον άοπλο λαό στο Σύνταγμα. Επιχειρώντας ένοπλα να τσακίσουν το λαϊκό απελευθερωτικό κίνημα που αγωνιζόταν για να πάρει ο λαός τις τύχες του στα χέρια του.

Η απάντηση του Αθηναϊκού λαού με το πύρινο σύνθημα του πανό στη διαδήλωση του ΕΑΜ στο Σύνταγμα προσδιόριζε την επιλογή του να μην υποταχθεί και να αντισταθεί στους νέους ιμπεριαλιστές και τους υποτακτικούς της Αστικής τάξης. Έτσι ακολούθησε η εποποιία των 33 ημερών μαχών του ΕΛΑΣ μαζί με το λαό της Αθήνας κατά των Εγγλέζων νέο-αποικιοκρατών και των Αγγλικών τάνκς, κατά του εσμού των ταγματασφαλιτών της Χωροφυλακής, των Χιτών, Μπουραντάδων και των υποτακτικών εθνικιστικών δυνάμεων της 3ης Ορεινής Ταξιαρχίας και του Ιερού Λόχου.

Ο λαός της Αθήνας, οι ΕΑΜίτες, ΕΛΑΣίτες με μπροστάρηδες τους Κομμουνιστές, έγραψαν νέες σελίδες ηρωϊκής Αντίστασης και δράσης. Όμως η μάχη ήταν συντριπτικά άνιση καθώς περίπου, 6.400 μαχητές/τριες του Α’ ΣΣ του ΕΛΑΣ με ελαφρύ οπλισμό και άλλοι 3.500 άνδρες της ΙΙης Μεραρχίας αναγκάστηκαν, τις πρώτες μέρες, να αντιμετωπίσουν 2.500 της Ορεινής Ταξιαρχίας, 500 του Ιερού Λόχου, 3.000 της Χωροφυλακής και άλλους ένοπλους σχηματισμούς δοσίλογων της κατοχής και, κυρίως να αντιμετωπίσουν δύναμη 60 χιλιάδων βρετανικού στρατού με 80 αεροπλάνα, 200 τανκς και πολλά πυροβόλα, ενώ μονάδες του βρετανικού στόλου με τα πυροβόλα τους από το Φάληρο κανονιοβολούσαν την πρωτεύουσα και, ταυτόχρονα, εξασφάλιζαν τον εφοδιασμό των στρατευμάτων τους.

Παρ’ όλα αυτά, ο λαός της Αθήνας, δίπλα και μαζί με τους μαχητές του ΕΛΑΣ με το όπλο στο χέρι έδωσαν ηρωϊκές μάχες γράφοντας νέες σελίδες ηρωϊσμού. Ενώ οι άοπλες λαϊκές μάζες ρίχτηκαν με ηρωϊσμό και αυτοθυσία για τη δημιουργία οδοφραγμάτων κατά των Βρετανικών τανκς, είτε για την περίθαλψη των τραυματιών αλλά και για τη σωτηρία του λαού της Αθήνας με την εξασφάλιση των αναγκαίων τροφίμων.

Οργανώθηκαν λαϊκά συσσίτια για παιδιά και τους χτυπημένους από τους βομβαρδισμούς ανθρώπους. Επίσης οργανώθηκαν δεκάδες νοσοκομειακές μονάδες χάρη στις εκατοντάδες εθελοντές γιατρούς, νοσηλευτές και νοσηλεύτριες, με ένα ευρύ δίκτυο τραυματιοφορέων. Πολλές είναι οι γυναίκες που διακρίθηκαν σ’ αυτές τις δύσκολες συνθήκες, τόσο στις λαϊκές μαζικές οργανώσεις όσο και στα μάχιμα τμήματα του ΕΛΑΣ στην πρώτη γραμμή. Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ που αντιστάθηκαν και πολέμησαν ηρωϊκά, ωστόσο, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν μετά από 33 μέρες μαχών και με πολλές θυσίες, μπροστά στη συντριπτική υπεροπλία των επιτιθέμενων ενόπλων δυνάμεων των αστών και των Βρετανών.

Δυστυχώς οι δυνάμεις του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ δεν είχαν προετοιμαστεί για την επερχόμενη ταξική σύγκρουση ώστε να δώσουν από τις καλύτερες θέσεις αυτή τη μάχη που, κάτω από ορισμένες συνθήκες, θα μπορούσε να ήταν νικηφόρα για το λαό και την εξουσία του. Ο κύριος όγκος των δυνάμεων του ΕΛΑΣ έμεινε έξω από την Αθήνα και δεν πήρε μέρος στις μάχες, ενώ είχαν προηγηθεί οι απαράδεκτες Συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας, γιατί το ΚΚΕ δεν αντιμετώπισε τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ως κρίκο στην πάλη για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας. Αυτονόμησε τον αγώνα ενάντια στους κατακτητές από τον αγώνα για την ανατροπή της αστικής εξουσίας, ενώ και το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα δεν μπόρεσε να διαμορφώσει επαναστατική στρατηγική για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.

Όμως η ανυποχώρητη στάση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην αξίωση της ντόπιας αστικής τάξης και των διεθνών συμμάχων της -Βρετανών -Αμερικανών για αφοπλισμό του λαϊκού κινήματος ήταν σωστή και επιβεβλημένη. Έδειξε πως το ΚΚΕ και το εργατικό -λαϊκό κίνημα διέθεταν ταξικά αντανακλαστικά και εφεδρείες, επιλέγοντας τα όπλα και όχι τις αλυσίδες, τόσο το Δεκέμβρη ’44 όσο και, μετέπειτα, κατά την τρίχρονη εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Η αρνητική πείρα από την κυβέρνηση της «εθνικής ενότητας» το 1944, την κυβέρνηση Παπανδρέου όπου συμμετείχε και το ΕΑΜ και το ΚΚΕ, διδάσκει στο σήμερα. Αυτή η κυβέρνηση χτύπησε με τα όπλα τον λαό οδηγώντας, στην πορεία, στον Εμφύλιο πόλεμο. Αποδείχτηκε, και έτσι, ότι η συμμετοχή του ΚΚΕ σε αστική κυβέρνηση δε μπορεί να επιβάλλει τη θέληση των λαϊκών μαζών, αλλά ζημιώνει τα συμφέροντα του λαού.

Η πείρα του Δεκέμβρη 1944 επιβεβαιώνει και διδάσκει επίσης πως ο λαός δε μπορεί και δεν πρέπει να δώσει καμιά εμπιστοσύνη στην Αστική τάξη και τους εκπροσώπους της. Εθνική ενότητα ανάμεσα στην αστική τάξη και τους εργαζόμενους, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, ανάμεσα στο Κεφάλαιο, δηλαδή, και την Εργατική τάξη δε μπορεί να υπάρξει. Έτσι, τα όσα και σήμερα προβάλλονται από τα αστικά κόμματα για εθνική ομοψυχία και ενότητα είναι, απλώς, μια επιχείρηση εξαπάτησης του λαού για να δεχτεί και υποταχθεί στις επιδιώξεις της άρχουσας τάξης του μεγάλου Κεφαλαίου.

Σήμερα, μεγαλώνουν οι κίνδυνοι για το λαό μας από τη συμμετοχή στην πόλεμο στην Ουκρανία, σε συνδυασμό με την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας και τους οξύτατους ανταγωνισμούς ελληνικής και τουρκικής αστικής τάξης. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα της άρχουσας τάξης, εναποθέτουν την προστασία των συνόρων στο ΝΑΤΟ, όταν το ΝΑΤΟ υποθάλπει την τουρκική επιθετικότητα εκχωρώντας κυριαρχικά δικαιώματα. Γι’ αυτό, καμιά εμπιστοσύνη στην αστική τάξη, τα κόμματά της και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της.

Αντίθετα, όπως διδάσκει και η πείρα του απελευθερωτικού αγώνα, του ηρωικού Δεκέμβρη ’44 και της τρίχρονης εποποιίας του ΔΣΕ, ο λαός μπορεί, όταν συνειδητοποιήσει τη δύναμή του και αποφασίσει να πάρει τις τύχες του στα χέρια του, να φέρει τα πάνω κάτω, ότι μόνον ο λαός μπορεί να σώσει το λαό με γραμμή αντεπίθεσης και πάλης για την ανατροπή της αστικής και την εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας.

Μ’ αυτά τα πολύτιμα συμπεράσματα -παρακαταθήκη για τους αγώνες της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, τη συμμαχία τους και το κίνημά τους σε αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, με την πείρα της ταξικής μάχης του Δεκέμβρη ’44 αγωνίζεται μαζί με το λαό συμβάλλοντας στην αναγκαιότητα συμπόρευσης με το ΚΚΕ. Όπως και τότε, έτσι και σήμερα αγωνιζόμαστε, για την αντιμετώπιση των τεράστιων προβλημάτων που δημιουργούν τα αντιλαϊκά μέτρα και οι πολιτικές που εφαρμόζουν οι αστικές κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα, σε ρότα που να ανοίξει το δρόμο των εργαζομένων για την εξουσία. Ακόμη πιο πολύ σήμερα, λόγω του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία που γίνεται ανάμεσα στο Ευρωατλαντικό στρατόπεδο (ΗΠΑ -ΝΑΤΟ- ΕΕ) και την καπιταλιστική Ρωσία, όπου η Ελληνική κυβέρνηση με τη στήριξη όλων των αστικών κομμάτων, συμμετέχει «με τα μπούνια» με τεράστιους κινδύνους για το λαό μας και τους άλλους λαούς που, επίσης, πληρώνουν βαρύ τίμημα, η δράση μας για τη συμπόρευση εργατικών λαϊκών με το ΚΚΕ σε ρότα ανατροπής, είναι μονόδρομος.

Η Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ), απόγονοι και φίλοι της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, οι πολιτικοί πρόσφυγες, υποκλινόμαστε μπροστά στον ηρωισμό των μαχητών/τριών ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ και του τιμημένου ΚΚΕ, που σήκωσε το βάρος του μεγάλου απελευθερωτικού αγώνα του λαού μας κατά της ναζιστικής κατοχής και του ηρωικού Δεκέμβρη και, μετέπειτα, της τρίχρονης εποποιίας που έγραψε η ένοπλη ταξική πάλη του ΔΣΕ.

Με τα διδάγματα αυτών των αγώνων, συνεχίζουμε σήμερα τους αγώνες ενάντια στις βάρβαρες αντεργατικές -αντιλαϊκές -αντιδημοκρατικές πολιτικές της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων που συμφωνούν με τις πολιτικές αυτές που αποφασίζονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Παλεύουμε σε συμπόρευση με το τιμημένο ΚΚΕ, το Κόμμα της Αντίστασης και της πάλης, διαχρονικά, για τα συμφέροντα του λαού, για μέτρα πραγματικά φιλολαϊκά, να μην εφαρμοστούν οι αντιλαϊκοί -αντεργατικοί νόμοι και για τη στήριξη του εισοδήματος των εργαζομένων, για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, για Δημόσια Δωρεάν Υγεία ενάντια στον «ανθυγιεινό» νόμο και για προσλήψεις του αναγκαίου μόνιμου νοσηλευτικού -ιατρικού προσωπικού. Παλεύουμε ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και για καμιά εμπλοκή και συμμετοχή της χώρας μας, για κατάργηση των ΑμερικανοΝΑΤΟϊκών βάσεων.

Ως ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ με τα διδάγματα του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, του Ηρωικού Δεκέμβρη 1944 και της Εποποιίας του ΔΣΕ, καλούμε τους συναγωνιστές και συναγωνίστριες, όλους τους εργαζόμενους να επαγρυπνούν και να καταδικάσουν τα αστικά κόμματα και τις πολιτικές της Κυβέρνησης και της ΕΕ που εφαρμόζονται. Να συμβάλουν στην καταδίκη και απεμπλοκή από την πολιτική τους και στη χειραφέτηση των λαϊκών δυνάμεων, να αγωνιστούν για την απεμπλοκή-συμμετοχή της χώρας μαζί με ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, παλεύοντας να κλείσουν οι αμερικανοΝΑΤΟικές Βάσεις, να γυρίσει ο στρατός που βρίσκεται εκτός συνόρων, να αποδεσμευτεί η Ελλάδα από ΝΑΤΟ-ΕΕ.

Να συμπορευτούν με το ΚΚΕ, να συμβάλλουν στην ολόπλευρη ενίσχυση του, στο εργατικό, στο λαϊκό κίνημα, στις επερχόμενες εκλογές με την ψήφο τους, παντού.

Δόξα και τιμή στους Μαχητές/τριες του Ηρωικού Δεκέμβρη 1944!