Ούτε στα σημεία

 

«Τα εργαλεία δημόσιας πολιτικής ουσιαστικά είναι απολύτως κρίσιμα για να προωθήσουμε επενδύσεις». Οχι, δεν πρόκειται για κάποιο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που τον έπιασε ο οίστρος για το «Δ» στη ΔΕΗ, αλλά για τον Κυρ. Μητσοτάκη από την Τρίπολη, όπου συναντήθηκε με μεγαλοεπιχειρηματίες, προαναγγέλλοντας και νέα «εργαλεία» στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων. «Βρείτε τις διαφορές» δηλαδή με τα όσα έλεγε τις προάλλες ο Αλ. Τσίπρας για την «ενεργοποίηση μηχανισμών άμυνας απέναντι στην ενεργειακή ανασφάλεια και την κρίση ακρίβειας, μέσω των δημόσιων επιχειρήσεων ηλεκτρισμού και των εργαλείων παρέμβασης που έχει το κράτος» και τα οποία συνιστούν ...«πολιτική οξυδέρκεια». Ούτε λοιπόν οι «νεοφιλελεύθερες εμμονές» ούτε η «απόκλιση» από την «κανονικότητα» της ΕΕ καθορίζουν την πορεία, αλλά οι κάθε φορά ανάγκες του κεφαλαίου που καταγράφονται στο «κοινό πρόγραμμα» των αστικών κομμάτων, με το κράτος να εγγυάται ότι σε κάθε περίπτωση κερδισμένοι θα είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι και χαμένος ο λαός. Γι' αυτό οι υποτιθέμενες «διαχωριστικές γραμμές» ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ είναι «πουκάμισο αδειανό» και αφορούν το από ποια τσέπη θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Η πραγματική διαχωριστική γραμμή για τον λαό είναι άλλη: Με το κεφάλαιο, το αστικό κράτος, τα κόμματά του και τη δοκιμασμένη σε όλες τις εκδοχές αντιλαϊκή πολιτική τους; 'Η, με τη σημαία των αναγκών του και ισχυρό ΚΚΕ, στην αντεπίθεση;

Δεν υπάρχει

Για «ποδαρικό» με νέες ανατιμήσεις - φωτιά στα τρόφιμα προειδοποιούν αναλυτές, βλέποντας τους τιμοκαταλόγους που διακινούν προμηθευτές και βιομηχανίες. Διαπιστώνεται μάλιστα και υποχώρηση σε προσφορές προϊόντων πλατιάς κατανάλωσης. Μια εξήγηση που δίνουν είναι ότι οι μεγάλες πολυεθνικές έχουν ήδη πιάσει τους στόχους των budgets για το 2022, τόσο σε όγκους προϊόντων όσο και σε αξία, οπότε δεν έχουν καμιά διάθεση να δώσουν «κίνητρα» για να «διώξουν» προϊόντα, δεν βλέπουν κάποιο «όφελος» από μια μείωση των περιθωρίων κέρδους τους. Και βέβαια, διατηρώντας τις τιμές στα ύψη, αφήνουν «μαγιά» για τους επόμενους μήνες, βάζοντας ακόμα ψηλότερα τον πήχη για τους στόχους της χρονιάς που έρχεται. Μετά λοιπόν τους εφοπλιστές, που δήλωναν ότι «πλουτίζουν περισσότερο» με το εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο, σειρά παίρνουν οι επιχειρηματικοί κολοσσοί παραγωγής και διακίνησης - πώλησης τροφίμων και άλλων αναγκαίων αγαθών, που μπουκώνουν αφάνταστα κέρδη, καθώς ελέγχουν το μεγαλύτερο κομμάτι της αγοράς. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με μελέτες, το 66% των νοικοκυριών μειώνει την κατανάλωση ρεύματος, 1 στους 5 δεν πληρώνει λογαριασμούς, άλλοι στρέφονται στον δανεισμό μέσω πιστωτικών καρτών για να καλύψουν τρέχουσες ανάγκες, ενώ διευρύνεται το ποσοστό που βρίσκει ή αναζητά και δεύτερη εργασία για να τα βγάλει πέρα. Αυτή η αντίθεση ανάμεσα στα κέρδη και στο πώς ζει ο λαός, κάνει ακόμα πιο προκλητικό τον εμπαιγμό με τα «καλάθια - καπαμά» που μοιράζει η κυβέρνηση. Προσφέρεται όμως για να καταδείξει και τη διέξοδο: Για να πάρει ανάσα ο λαός, θα πρέπει να πληρώσει το κεφάλαιο. Αλλη «λύση» δεν υπάρχει.

Ζώνες «τριβής»

Οπως κατήγγειλε πρόσφατα ο Πρόεδρος της Νιγηρίας, όπλα που χρησιμοποιούνται στον πόλεμο της Ουκρανίας έχουν κάνει την εμφάνισή τους στα χέρια ένοπλων ομάδων οι οποίες δρουν στην περιοχή της Λίμνης Τσαντ και σε άλλα σημεία της περιοχής του Σαχέλ. Η καταγγελία αυτή δεν επιβεβαιώνει μόνο το ανεξέλεγκτο εμπόριο όπλων με «κόμβο» την Ουκρανία, όπου κάθε μήνα καταλήγουν τόνοι στρατιωτικού υλικού από τις χώρες της Δύσης. Καταδεικνύει επίσης ότι η Ουκρανία είναι ένα από τα πολλά πεδία αντιπαράθεσης ανάμεσα στα αντίπαλα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, όπως και η ζώνη του Σαχέλ, όπου ένοπλες ομάδες λειτουργούν για λογαριασμό του ενός ή του άλλου, σε μια σύγκρουση συμφερόντων για τον πλούτο της αφρικανικής ηπείρου μεταξύ των Ευρωατλαντικών, της Κίνας και της Ρωσίας. Γι' αυτό τα όπλα που στέλνονται στην Ουκρανία εμφανίζονται μετά από λίγο καιρό στα χέρια στρατιωτικών και παραστρατιωτικών που επιχειρούν σε άλλες «καυτές ζώνες» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Τι λένε άραγε για όλα αυτά η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και οι άλλες δυνάμεις που στηρίζουν τον εξοπλισμό της κυβέρνησης Ζελένσκι με ελληνικό στρατιωτικό υλικό; Ρητορικό το ερώτημα, αν σκεφτεί κανείς ότι συμπράττουν όλοι μαζί και για την αποστολή Ελλήνων στρατιωτικών στη ζώνη του Σαχέλ, στο πλαίσιο «πολυεθνικής δύναμης», όταν τους ζητηθεί.

Λάκκος

Σύμφωνα με στοιχεία του «Bruegel», μόνο μέχρι τον περασμένο Αύγουστο τα κράτη της Ευρώπης είχαν δαπανήσει 276 δισ. ευρώ για τη δήθεν συγκράτηση των τιμών της Ενέργειας. Πρόκειται για χρήματα των εργαζομένων που γέμισαν κατά κύριο λόγο τους λογαριασμούς των επιχειρηματικών ομίλων της Ενέργειας. Η Ελλάδα κατατάσσεται πρώτη σε δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ, με 3,7%, και ακολουθούν η Λιθουανία με 3,6% και η Ιταλία με 2,8%. Το ποιος ωφελήθηκε από αυτά τα λεφτά δεν είναι δύσκολο να το διαπιστώσει κανείς, αν σκεφτεί ότι ένας στους δυο λογαριασμούς παραμένει απλήρωτος παρά τις περίφημες «εκπτώσεις», αφού η τιμή του ρεύματος ταλαντώνεται πλέον σε πολύ υψηλότερα επίπεδα απ' ό,τι στο παρελθόν, όπου και πάλι τα νοικοκυριά δυσκολεύονταν να πληρώσουν. Αυξάνοντας την πίεση και τους εκβιασμούς, στο όνομα της εισπραξιμότητας, τα συνεργεία του ΔΕΔΔΗΕ έχουν αρχίσει «σαφάρι», φτάνοντας σε σημείο να εμφανιστούν ακόμα και σε δημοτικά σχολεία, όπως στην Κομοτηνή, και να απειλήσουν με διακοπή ρεύματος εάν δεν γίνει αποπληρωμή του χρέους μέσα σε λίγες μέρες! Αλλά και οι φοιτητές του ΑΠΘ δέχτηκαν συστάσεις από την Πρυτανεία να φοράνε και δεύτερο πουλόβερ όταν διεκδίκησαν η θέρμανση να μην σταματά στις 11 το πρωί για να μην κάνουν μάθημα σε αίθουσες - ψυγεία. Στην άλλη άκρη της διελκυστίνδας βρίσκονται επιχειρηματικοί όμιλοι, όπως η γαλλική εταιρεία Ενέργειας «Trafigura», που ανακοίνωσε κέρδη 7 δισ. δολαρίων, πάνω από όσα κέρδισε όλη την περασμένη τετραετία, επιβεβαιώνοντας ότι ο πόλεμος, οι κυρώσεις και η λεγόμενη «ενεργειακή κρίση» είναι «λάκκος» για τον λαό ακριβώς επειδή αποτελούν «ευκαιρία» για τους ομίλους.

 

Ριζοσπάστης