Για τα 49 χρόνια από την πτώση της χούντας και την αντικατάστασή της από την κοινοβουλευτική δημοκρατία

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

 

 

Σαράντα εννιά χρόνια πριν, στις 24.7.1974, η χούντα έπεσε και η πολιτική εξουσία παραδόθηκε στη λεγόμενη κυβέρνηση «εθνικής ενότητας». Αυτή η μεταβολή ήταν προϊόν της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, του συμβιβασμού μεταξύ της χούντας και αστικών πολιτικών δυνάμεων, και της παρέμβασης των ΗΠΑ, οι οποίες φοβόντουσαν έναν ελληνοτουρκικό πόλεμο και τη συνεπακόλουθη αποσταθεροποίηση στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.

Βασικός στόχος της πολιτικής αυτής μεταβολής ήταν η ενσωμάτωση της εργατικής - λαϊκής δυσαρέσκειας, η οποία είχε εμφανιστεί με την εκδήλωση της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, είχε μαζικοποιηθεί με τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου και την καταστολή του και είχε κλιμακωθεί εξαιτίας των γεγονότων στην Κύπρο

Η χούντα ήταν συνυφασμένη με το μεταπολεμικό αστικό σύστημα, έτσι όπως αυτό διαμορφώθηκε μετά το τέλος του Β' ιμπεριαλιστικού Παγκόσμιου Πολέμου. Συγκεκριμένα, στηρίχτηκε στο Σύνταγμα του 1952, στον αντικομμουνισμό του αστικού κράτους, στους νόμους και στους μηχανισμούς, οι οποίοι διαμορφώθηκαν για την καταστολή του εργατικού - λαϊκού κινήματος και όλων όσοι σήκωσαν κεφάλι στα χρόνια της ΕΑΜικής Αντίστασης και του αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Η χούντα αξιοποιήθηκε προκειμένου να δοθεί διέξοδος στα αδιέξοδα του μετεμφυλιακού αστικού πολιτικού συστήματος, ενώ η ίδια παρέδωσε και πάλι την εξουσία στις αστικές πολιτικές δυνάμεις στη συνέχεια.

Η επιβολή της χούντας, η πτώση της και η αντικατάστασή της από την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία αποδεικνύουν ότι η αστική τάξη εναλλάσσει τις μορφές διαχείρισης της εξουσίας της, ανάλογα με τις εσωτερικές και διεθνείς προτεραιότητες και ανάγκες της.

Η σημερινή επέτειος υπενθυμίζει την αναγκαία και αδιάλειπτη τιμή σε όλους εκείνους που αγωνίστηκαν ενάντια στη χούντα, σε όλους εκείνους που συνελήφθησαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν και δολοφονήθηκαν.

Το ΚΚΕ είναι περήφανο για τα μέλη και στελέχη του Κόμματος και της ΚΝΕ, για την αταλάντευτη στάση τους και για την καθοριστική συμβολή τους στον αντιδικτατορικό αγώνα. Πάνω απ' όλα είναι υπερήφανο γιατί επιδίωξε την ανατροπή της δικτατορίας των συνταγματαρχών με όρους ενός μαζικού εργατικού - λαϊκού κινήματος και όχι μέσα από κάποια διαδικασία «μετάβασης» σε συνεννόηση με τις χουντικές αρχές. Χάρη και σε αυτούς τους δεσμούς του με τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις το ΚΚΕ επέβαλε μεταδικτατορικά και την de facto νομιμοποίησή του.

Οι δυνατότητες του εργατικού - λαϊκού κινήματος φανερώθηκαν στον αγώνα κατά της χούντας. Ωστόσο και με ευθύνη του ΚΚΕ, το εργατικό - λαϊκό κίνημα δεν μπόρεσε να αμφισβητήσει την ίδια την καπιταλιστική εξουσία, που αποτέλεσε μήτρα της δικτατορίας, με αποτέλεσμα και τη μη εκπλήρωση των περισσότερων αιτημάτων του αντιδικτατορικού αγώνα. Το ΚΚΕ εξήγαγε συμπεράσματα ως προς το ότι, σε οποιαδήποτε φάση, είναι ουτοπική η αναζήτηση μιας φιλολαϊκής δημοκρατικής κυβέρνησης σε συνεργασία με τις λεγόμενες «δημοκρατικές» αστικές πολιτικές δυνάμεις.

Σαράντα εννιά χρόνια μετά τη λεγόμενη «μεταπολίτευση», τα προβλήματα παραμένουν: Ακρίβεια, εκμετάλλευση, απουσία αντιπυρικής, αντιπλημμυρικής, αντισεισμικής προστασίας, υποβάθμιση και εμπορευματοποίηση της δημόσιας Υγείας και Παιδείας, σχεδιαζόμενη αναθεώρηση του άρθρου 16, νομοθετήματα για τον περιορισμό της απεργίας και των διαδηλώσεων και γενικότερα όξυνση της κρατικής καταστολής. Ταυτόχρονα, παραμένουν η επιδιωκόμενη γεωπολιτική αναβάθμιση της ελληνικής αστικής τάξης, η εμπλοκή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις (ΝΑΤΟ, ΕΕ) και πολέμους (Ουκρανία), οι πολεμικοί κίνδυνοι, η αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και τα σχέδια συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου και επίσημης διχοτόμησης της Κύπρου.

Σήμερα απάντηση είναι η συγκρότηση μιας πανελλαδικής, μαζικής και μαχητικής κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης και των λαϊκών μεσαίων στρωμάτων με τη μαζική συμμετοχή της νεολαίας, σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση και στόχο αρχικά να καθυστερήσουν μέτρα, να αποσπασθούν κατακτήσεις, να ανατραπούν όλοι οι αντιλαϊκοί σχεδιασμοί και οι παραλλαγές τους, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για το πέρασμα των μέσων παραγωγής και της πολιτικής εξουσίας στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της, και για την αποδέσμευση της χώρας από τις αντιδραστικές συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, προϋπόθεση για την ισότιμη και αμοιβαία επωφελή συνεργασία των λαών.

 

Ριζοσπάστης